Ο Πρίγιοβιτς έφερε στα ταμεία του ΠΑΟΚ το ποσό που πραγματικά αξίζει
Σχολιάζει
ο Γιώργος Σηφάκης
Δύο ήταν τα θέματα της επικαιρότητας την εβδομάδα που μας πέρασε. Ο θρίαμβος του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ και η μεταγραφή του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς στην Αλ Ιτιχάντ. Θα σχολιάσουμε και τα δύο θέματα ξεκινώντας από το ποδοσφαιρικό. Η αναμενόμενη πώληση του Σέρβου στην Αλ Ιτιχάντ άνοιξε ένα σημαντικό θέμα συζήτησης όσον αφορά τις πωλήσεις ποδοσφαιριστών. Για εμάς πολύ σωστά πουλάει ο ΠΑΟΚ, όπως πουλάει ο Ολυμπιακός και θα πρέπει να πουλάει η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ. Απλά άλλο πουλάω και τσεπώνω το χρήμα κι άλλο το επενδύω στην ομάδα και την κάνω πιο δυνατή για να κερδίσω αύριο πιο πολλά. Αυτό δηλαδή που δεν κάνουν οι Έλληνες παράγοντες που βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος.
Ο Πρίγιοβιτς για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους κατάφερε μόνος του να εκτοξεύσει την αξία του. Δεν το έκανε ο ΠΑΟΚ, με την πορεία του στην Ευρώπη, που ήταν για κλάματα. Ο Σέρβος επιθετικός σκοράρει ασταμάτητα την τελευταία διετία και έχτισε για τον εαυτό του προφίλ δεινού γκολτζή. Ο ΠΑΟΚ την πάτησε με τη ρήτρα που έβαλε. Οι ρήτρες δεν είναι παιχνίδι. Μπαίνουν για συγκεκριμένους λόγους και συχνά είναι πολλαπλάσιες από την πραγματική αξία του παίκτη. Ο ΠΑΟΚ δεν πίστευε ότι ο Πρίγιοβιτς είναι παίκτης των 10.000.000 ευρώ και γι’ αυτό του έδωσε το δικαίωμα να φύγει με αυτό το ποσό. Δεν πίστευε ότι θα το φέρει. Αλλά ο Πρίγιοβιτς πωλείται στην αξία του, όχι σε υπεραξία. Διότι η πραγματική του αξία εξελίχθηκε μεταξύ 7-10 εκατομμυρίων, νούμερο που «κλείδωσε» από τη στιγμή που η Σπόρτινγκ Λισσαβώνας έδωσε 7.000.000 το καλοκαίρι. Αυτή είναι η πραγματικότητα κι ας πληγώνει τον ΠΑΟΚτζή οπαδό. Ο ΠΑΟΚ καρπώνεται την πραγματική αξία του Πρίγιοβιτς. Θα πάρει τα λεφτά που πραγματικά κοστίζει ο Σέρβος σκόρερ και τίποτα παραπάνω. Κι αυτό είναι το σωστό, αν και ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να βάλει και πιο πολλά στο ταμείο του.
Πάμε και στο μπάσκετ. Από τη μία ο Ολυμπιακός με μια δίκαιη, άνετη νίκη επί του Παναθηναϊκού, πάτησε πάνω από τη γραμμή που χωρίζει την πρώτη τετράδα από τις υπόλοιπες ομάδες, αντιθέτως ο Παναθηναϊκός, ο οποίος ύστερα από δυο εμφανίσεις (με ΤΣΣΚΑ και Προμηθέα στην Πάτρα) που παρουσίασε άλλο αγωνιστικό πρόσωπο, επέστρεψε στις μέρες… Πασκουάλ και με την 9η ήττα του έπεσε ξανά στην 11η θέση και φαίνεται ότι ο… αέρας που έφερε ο Πιτίνο δεν αρκεί και χρειάζεται λίφτινγκ ενόψει της ανηφόρας που ακολουθεί (εντός την Μπάγερν και εκτός Μπαρτσελόνα, Ζαλγκίρις, Μακάμπι στη σειρά!).
Αγωνιστικά ο Ολυμπιακός, όπως κάθε αντίπαλος που σέβεται τον εαυτό του, σημάδεψε τον Παναθηναϊκό στις αδυναμίες της φροντ λάιν του. Οσο αμύνονταν οι Πράσινοι με αλλαγές, οι επιθέσεις κατέληγαν στους Μιλουτίνοφ – Πρίντεζη (κι αυτοί έκαναν πάρτι, ειδικά ο Σέρβος), όταν ο Πιτίνο επέλεξε να αμυνθεί η ομάδα του χωρίς αλλαγές, οι επιθέσεις «άρχιζαν» από τους ψηλούς τους οποίους δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι αντίπαλοί τους στο ένας εναντίον ενός και χρειάζονταν βοήθειες, που «διάβαζαν» οι παίκτες του Μπλατ και πρόσφεραν ελεύθερα σουτ από τα 6,75 μ. Τόσο απλά είναι τα πράγματα και το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα; Ειδικά για τον Παναθηναϊκό, που ακροβατεί στα όρια της πρόκρισης. Οι Πράσινοι χρειάζονται εδώ και τώρα σουτέρ και ίσως και έναν παίκτη μέσα στη ρακέτα που να μπορεί να κοντράρει στα ίσα παίκτες στυλ Μιλουτίνοφ.
Το πράσινο ρόστερ χρειάζεται λίφτινγκ. Και όπως προείπαμε έναν σουτέρ που θα μπορεί να γίνει και back up του Καλάθη και έναν σέντερ με «φρέσκα» πόδια, αθλητικά προσόντα και έμφαση στο επιθετικό και αμυντικό παιχνίδι.