❱❱ Η μητέρα της μικρής που έφαγε αδέσποτη σφαίρα το πάσχα σπάει τη σιωπή της δύο μήνες μετά τον γολγοθά τους!Από τη
Μαρία Μεϊμάρη
Ραγίζει καρδιές η εξομολόγηση της μητέρας της 8χρονης Αλεξίας, που τραυματίστηκε από αδέσποτη σφαίρα στο κεφάλι την Κυριακή του Πάσχα, για τον γολγοθά που ανεβαίνει η οικογένειά της εδώ και 67 μέρες, καθώς και για τον μακρύ και δύσβατο δρόμο που έχει να διανύσει ακόμη η κόρη της, ώσπου να γίνει τελείως καλά και να επιστρέψει στη θαλπωρή του σπιτιού της!
Η μικρούλα, που προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση με τον σοβαρό τραυματισμό της, έχει βγει από τη ΜΕΘ του Νοσοκομείου «Αγλαΐα Κυριακού» και πλέον νοσηλεύεται σε θάλαμο του χειρουργικού τμήματος του νοσοκομείου.
Προς το παρόν είναι σε θέση να κινήσει μόνο τα χέρια και τα πόδια της, ωστόσο η Νικολέτα και ο σύζυγός της δεν χάνουν τις ελπίδες τους και δηλώνουν για πρώτη φορά σίγουροι ότι θα γίνει το πολυπόθητο θαύμα και η κόρη τους θα ξυπνήσει. «Πιστεύω ότι ο Θεός θα βοηθήσει την Αλεξία να γίνει καλά. Ο Θεός θα την κάνει καλά για να πιστέψουν ακόμη κι αυτοί που δεν πιστεύουν» αναφέρει συγκινημένη η ηρωική μητέρα, μιλώντας αποκλειστικά στην εκπομπή «Μαζί σου» της Τατιάνας Στεφανίδου. Ολον αυτόν τον καιρό η μητέρα βρίσκεται στο προσκέφαλο της κόρης της και περιμένει αγόγγυστα να δει μια αντίδραση ή κάποιο ενθαρρυντικό σημάδι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως η οικογένειά της θα πρέπει να παραμείνει χωρισμένη στα δύο.
Στην αυλή
«Τα άλλα δύο παιδιά είναι με τη γιαγιά και τον θείο τους και φίλους, πολλούς φίλους, που τους προσέχουν» τονίζει, ενώ, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, λέει για εκείνη τη φρικτή μέρα, που το κοριτσάκι της έπεσε αιμόφυρτο στο δάπεδο της αυλής του σπιτιού τους στις Θεσπιές Βοιωτίας από την αδέσποτη σφαίρα η οποία καρφώθηκε στο κεφαλάκι της: «Ημασταν στην αυλή όλοι – εμείς με παρέα και τα παιδιά έπαιζαν μαζί με ένα άλλο ξαδελφάκι τους. Κάθονταν κάτω και έπαιζαν με το τάμπλετ. Εγώ πηγαινοερχόμουν συνέχεια, γιατί τα μικρά ζητούσαν πράγματα. Τελευταία φορά, μου ζήτησαν νερό. Τους πήγα και, με το που γυρίζω ξανά στην καρέκλα, στην παρέα μας, ακούω τη μεγάλη μου κόρη να κλαίει και να φωνάζει: ”Μαμά”!»
Απαισιόδοξοι
Ετρεξε γρήγορα να δει τι συμβαίνει και αντίκρισε τη μικρότερη κόρη της μες στα αίματα: «Την πήρα αγκαλιά. Κι εγώ δεν ξέρω πώς τη σήκωσα. Ο σύζυγός μου γύρισε το αυτοκίνητο και φύγαμε κατευθείαν για το νοσοκομείο»!
Τις πρώτες ώρες, οι γιατροί ήταν εξαιρετικά απαισιόδοξοι και δεν έδιναν πολλές ελπίδες στην οικογένεια. Ωστόσο, οι γονείς της Αλεξίας δεν έχασαν ούτε στιγμή το κουράγιο τους και πίστευαν πως το παιδί τους θα ζήσει. «Προσευχόμουν να γίνει το θαύμα και να ζήσει. Καθόμουν εκεί, δίπλα, στο σαλονάκι της Εντατικής, και κάθε μέρα προσευχόμουν. Πίστευα και στην Αλεξία και στον Θεό ότι θα τα καταφέρουμε να βγούμε από την Εντατική, ενώ δεν είχαμε ούτε μια ελπίδα» αναφέρει η μητέρα της 8χρονης, η οποία έχει κάνει και τάμα στον άγιο Ταξιάρχη.
Στα μέσα του περασμένου Μαΐου, οι γιατροί προχώρησαν στην αποσωλήνωση της 8χρονης, όμως λίγες μέρες αργότερα αναγκάστηκαν να τη διασωληνώσουν και πάλι. Η μητέρα της δεν θα ξεχάσει πώς ένιωσε εκείνη τη στιγμή: «Εκεί που λέγαμε ”θα τα καταφέρουμε”, λυγίσαμε… Ξανά τα ίδια, στο μηδέν! Της μίλαγα συνέχεια εκείνη την ώρα και έκλαιγα. Της έλεγα ”Αλεξία, αν με ακούς, σφίξε μου το χέρι” ή ”άνοιξέ μου τα ματάκια”. Το έλεγα, το ξανάλεγα και μετά, κάποια στιγμή, όντως μου έσφιξε το χέρι. Εκλαιγα από τη χαρά μου»!
Περιγράφοντας την κόρη της, θα πει πως ήταν ένα αξιολάτρευτο παιδί, αγαπητό σε όλους, το οποίο από την ηλικία των τεσσάρων ονειρευόταν να γίνει γιατρός. «Είχα ένα παιδί κανονικό. Τέλειο, όχι κανονικό. Και ξαφνικά έχω ένα παιδί στο κρεβάτι, που δεν μπορεί να μιλήσει… Τίποτα.. Φυτό» αναφέρει, μη μπορώντας να κρύψει τη συγκίνησή της.
