❱❱ Δημήτρης Λιμπερόπουλος: Ο άνθρωπος «σκια» του μεγιστάνα «έφυγε» στα 95 του
❱❱ Η γυμνή αλήθεια για την τσίτσιδη Τζάκι στον Σκορπιό και οι ερωμένες του κροίσου που δεν τις «τσάκωσε» ποτέ ο φακός των παπαράτσιΑπό τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖ
«Πρόσεξε, μικρέ, αυτά που λέμε θα τα γράψεις μετά τον θάνατό μου. Μη δω τίποτα δημοσιευμένο με ανοιχτά τα μάτια μου, θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα. Ο Ωνάσης κάποτε μου είχε πει: “Τα μεγάλα μυστικά βγαίνουν μετά θάνατον”. Και με τον Αρίστο είχαμε υπογράψει χαρτί για κάποια πράγματα που μου είχε εκμυστηρευτεί και θα τα έβγαζα στη δημοσιότητα μετά τον θάνατό του. Τώρα σου εξομολογούμαι κι εγώ αυτό: Ηρθαν και με βρήκαν οι ιθύνοντες μεγάλης εκδοτικής εταιρίας γερμανικών συμφερόντων πριν έναν μήνα περίπου για να τους πω τα μυστικά του Ωνάση, μυστικά που ο ίδιος μού είχε εκμυστηρευτεί για να βγουν μετά τον θάνατό του. Η επιταγή είχε πάνω πολλά μηδενικά…»
Λόγια συγκλονιστικά, βγαλμένα από τα χείλη του Δημήτρη Λιμπερόπουλου, ο οποίος έφυγε προχθές από τη ζωή πλήρης ημερών, παίρνοντας μαζί του τα μεγάλα μυστικά της οικογένειας Ωνάση, με την οποία διατηρούσε στενές σχέσεις φιλίας δεκαετίες ολόκληρες. Μεταξύ αυτών των μυστικών ήταν ότι ο Αριστοτέλης γνώριζε ποιοι κρύβονταν πίσω από τον θάνατο του γιου του Αλέξανδρου.
Εχοντας στο ενεργητικό του διεθνή αποκλειστικά ρεπορτάζ, 10 βιβλία και ενεργή δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα τελευταία χρόνια, ο βετεράνος της δημοσιογραφίας και συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 95 ετών στο δωμάτιο 501 του Θεραπευτικού Κέντρου Αποκατάστασης της λεωφόρου Συγγρού, όπου νοσηλευόταν έπειτα από κάταγμα στο ισχίο του.
Λίγους μήνες πριν, λόγω της παρουσίας μου στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» στο Star και τη συνέντευξη της Γεωργίας Βασιλειάδου, την οποία ο ίδιος μου είχε δώσει για να την προβάλω, με πήρε τηλέφωνο.
«Το είδε όλη η Ελλάδα, ρε συ, το θέμα με τη συνέντευξη της Βασιλειάδου. Καλά έκανα και σου έδωσα εκείνες τις κασέτες. Αμα τις είχα εγώ, θα είχαν χαθεί. Ελα να σου δώσω κι άλλες» μου είπε, προτρέποντάς με. Ωστόσο, το κάταγμα που έπαθε στο ισχίο του δεν μας επέτρεψε να βρεθούμε στο σπίτι του.
Τρεις εβδομάδες πριν από τον θάνατό του συναντηθήκαμε δύο φορές στο δωμάτιο του θεραπευτηρίου όπου νοσηλευόταν και σε μια εξομολογητική κουβέντα -και με την υπόσχεση πως θα δημοσιοποιήσω ό,τι μου πει μετά τον θάνατό του- μου αποκάλυψε τις μεγάλες αλήθειες του Αριστοτέλη Ωνάση, της Μαρίας Κάλλας, της Τζάκι Κένεντι, της Γεωργίας Βασιλειάδου, του Γιώργου Παπασιδέρη και πολλών άλλων, έχοντας πάντα κατά νου ότι θα έφευγε από τη ζωή. «Μου λένε ότι θα γίνω καλά, ότι θα περπατήσω και τους απαντάω: “Ρε, πάτε καλά; Πόσο να πάω ακόμα; Πήγα ενενήντα πέντε!”» ανέφερε βουρκωμένος. Ηθελε να πει πολλά.
Αλλοτε κόμπιαζε από φόβο μήπως δημοσιευτούν πριν πεθάνει και άλλοτε μου πετούσε μισόλογα. «Σε ξορκίζω. Δεν θα πεις τίποτα όσο ζω. Είσαι ο μόνος δημοσιογράφος που έχει μπει στο σπίτι μου εδώ και τριάντα πέντε χρόνια» επανέλαβε και του έδωσα ξανά την υπόσχεσή μου. Του ζήτησα, μάλιστα, και να βιντεοσκοπήσουμε όσα μου έλεγε. «Οχι σήμερα. Να με φτιάξει λίγο η κοπέλα που έχω στο σπίτι και έρχεται εδώ, και θα τα γράψεις σε βίντεο για να τα παρουσιάσεις μετά τον θάνατό μου» ήταν η απάντησή του.
Διάσπαρτα στοιχεία
Τις δύο ώρες που έμεινα στο δωμάτιό του την πρώτη φορά ο Δημήτρης Λιμπερόπουλος μού ανέφερε διάσπαρτα στοιχεία από τη ζωή του, αλλά κυρίως από τον Ωνάση: «Από το πείσμα μου σε αυτόν έγινα ό,τι έγινα. Θα σου πω μια τελευταία εξέλιξη στο θέμα του Αριστοτέλη.
Τον περασμένο Μάιο με πήρε κάποιος πολύ γνωστός Ελληνας με σκοπό να με συναντήσει. Του είπα, λοιπόν, ότι εγώ δεν βγαίνω από το σπίτι μου και, αν ήθελε, να έρθει στο δικό μου. Πράγματι, κλείσαμε ραντεβού και έρχονται στο σπίτι μου δύο άντρες και μια γυναίκα. Ο ένας είναι πολύ γνωστό πρόσωπο μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας.
Μου έφεραν ακριβό σμυρναίικο γλυκό και το πιο ακριβό κρασί της αγοράς… “Κύριε Λιμπερόπουλε, από εσάς θέλουμε μόνο ένα πράγμα: να μας πείτε αυτά που σας είχε εκμυστηρευτεί ο Ωνάσης και δεν τα βγάλατε ποτέ στη δημοσιότητα, καθώς και αν επιθυμείτε όλο το αρχείο σας να περιέλθει στο ίδρυμα (σ.σ.: παραλείπει να αναφέρει το όνομα), όπου ειδική αίθουσα θα φέρει το όνομά σας”. Τους κοίταξα αποσβολωμένος. Δεν ήξερα αν μου κάνουν πλάκα. “Εμείς θα σας υπογράψουμε συμβόλαιο για όλα και μια επιταγή με… πολλά μηδενικά”». Τη στιγμή εκείνη σταμάτησε τη συζήτησή μας κι έστρεψε το βλέμμα του προς την άλλη μεριά. «Εγώ, μικρέ, ξέρεις πόσα διαμερίσματα είχα στην Αθήνα; Εφτά. Τώρα έχω μόνο αυτό που κάθομαι. Πόσο ακόμα όμως;» Επιμένω και τον ρωτάω αν υπέγραψε. «Φυσικά και υπέγραψα. Ο μ@@@ς θα είχα πολλά λεφτά, αλλά τα έφαγα. Και πού να φανταστώ, όμως, ότι θα έφτανα μέχρι τα 95 χρόνια μου; Οταν είσαι νέος, πιστεύεις ότι μπορεί και να πεθάνεις αύριο και θέλεις να γλεντήσεις μέχρι τέλους τα πάντα» σημείωσε με νόημα.
Ωστόσο, μέσα από την πολύωρη κουβέντα που είχαμε του ζήτησα να μου αποκαλύψει ποια μυστικά ήθελε η εταιρία γερμανικών συμφερόντων. «Αυτά τα μυστικά που ο Ωνάσης μου είχε πει και δεν είχα το θάρρος να τα γράψω γιατί φοβόμουν. Αυτά ήθελαν και γι’ αυτά υπέγραψα συμβόλαιο ότι θα βγουν μετά τον θάνατό μου. Μιλάμε για πολλά χρήματα.
Ομως, με πρόλαβε το ισχίο… Ηρθαν οι άνθρωποι και με είδαν κι εδώ στο νοσοκομείο. Ενδιαφέρθηκαν πολύ» τόνισε. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο σπουδαίος δημοσιογράφος έριξε τη… βόμβα του, αποκαλύπτοντάς μου ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης γνώριζε από την πρώτη στιγμή τους δολοφόνους του γιου του, όμως φοβόταν πως αν αποκάλυπτε την αλήθεια, θα είχε την ίδια τύχη και η κόρη του Χριστίνα. «Ηξερε τα πάντα και ξέρω τα πάντα… Ολα αυτά θέλουν να γράψω. Το κατάλαβες, νεαρέ;» μου είπε, κοιτάζοντάς με με πολύ ζωηρό βλέμμα, που σχεδόν με… πάγωσε. Τότε, όμως, άλλαξε θέμα συζήτησης, πηγαίνοντάς με στη συνέντευξη της Γεωργίας Βασιλειάδου, θέλοντας έτσι να μου αποσπάσει την προσοχή.
Η γυμνή Τζάκι και το μωρό της Κάλλας!
Για τον Δημήτρη Λιμπερόπουλο η Μαρία Κάλλας ήταν η απόλυτη ντίβα και πολύ καλή φίλη του. Σε κάθε κουβέντα του μιλούσε για το ήθος της, αλλά και για την ελληνικότητα του χαρακτήρα της. Στην δεύτερη κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχαμε στο δωμάτιο του νοσοκομείου μιλήσαμε για την Κάλλας και την Τζάκι, έπειτα από δική του προτροπή, μια και στο μυαλό του στριφογύριζε όλη εκείνη η χρυσή εποχή που έζησε κοντά στους μύθους.
«Μεγάλο σφάλμα έκανε ο Αρίστος με τη Μαρία. Οταν χώρισαν, εμένα φώναξε να μου το πει. Και όταν τα έφτιαξε με την άλλη (σ.σ.: Τζάκι Κένεντι), τότε είπα: “Ωχ, θα ’χουμε φουρτούνες”». Στις δύο γεμάτες βιντεοσκοπημένες κασέτες που μου έχει εμπιστευτεί, με συνεντεύξεις του από μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας και του εξωτερικού, ξεχώριζα πάντα εκείνη με τον πατέρα της Μαρίας Κάλλας, Γιώργο Καλογερόπουλο, και με τον πρώτο σύζυγό της Μπατίστα Μενεγκίνι, που έγιναν στα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Τον ιντρίγκαρα, λοιπόν, όταν τον ρώτησα για το φημολογούμενο θέμα του… νεογνού της Μαρίας Κάλλας από τον Ωνάση. «Μ@@ιες. Σε παρακαλώ, μη μου το αναφέρεις ποτέ ξανά. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Θα το γνώριζα. Εχω κάνει συνεντεύξεις και με τη Μαρία και με την αδερφή της, την Τζάκι Καλογεροπούλου, και με τον πατέρα της, τον Γιώργο Καλογερόπουλο, και με τον Μενεγκίνι. Δεν υπήρχε ποτέ τέτοιο θέμα. Η Μαρία είχε κάποιο γυναικολογικό θέμα και σταματάω εδώ» αποκρίθηκε ορθά κοφτά.
Καρπός του έρωτά της
Τι είχε συμβεί που έκανε έξαλλο τον δημοσιογράφο, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια είχε μιλήσει σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ για το θέμα αυτό; Στο ντοκιμαντέρ «Απόλυτη Κάλλας» του Γάλλου σκηνοθέτη Φιλίπ Κολί, βασισμένο σε ιστορικά αρχεία, αποκαλυπτόταν μια μυστική πτυχή της ζωής της μεγάλης ντίβας: ότι η Μαρία Κάλλας το 1960 γέννησε ένα βρέφος νεκρό, που φέρεται ότι ήταν καρπός του έρωτά της με τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Ο διάσημος σκηνοθέτης ισχυριζόταν ότι επαλήθευσε το ατυχές αυτό γεγονός με πιστοποιητικό γέννησης, στο οποίο το νεκρό νεογνό αναφερόταν με το όνομα Ομηρος, αλλά με επίθετο «μη αναγνώσιμο». «Δεν ισχύει. Είναι παραμύθια αυτά των ξένων…» επανέλαβε στη διάρκεια της κουβέντας μας ο Λιμπερόπουλος.
Πριν από μερικά χρόνια ο μεγάλος δημοσιογράφος ήρθε ξανά στο επίκεντρο της δημοσιότητας, όταν ανέτρεψε τη θεωρία των γυμνών φωτογραφιών της Τζάκι Κένεντι από τους παπαράτσι στον Σκορπιό. «Οταν η Τζάκι έκανε τα στραβά μάτια και τη φωτογράφισαν παπαράτσι ολόγυμνη στον Σκορπιό, έγινε έξω φρενών ο Ωνάσης, αποκαλώντας την “τρελοαμερικάνα”.
Τότε εκείνη, ως παλιά φωτορεπόρτερ, τον φωτογράφισε ολοτσίτσιδο και διοχέτευσε τη φωτογραφία του σε περιοδικό» αποκάλυψε στην «Espresso» o Δημήτρης Λιμπερόπουλος. Θυμήθηκε, επίσης, τον Ωνάση να του σχολιάζει τις γυμνές φωτογραφίες της γυναίκας του: «Η Τζάκι δεν αντέχει την ανυπαρξία, ζει τη δημοσιότητα, έστω και όπως τη γέννησε η μάνα της» είχε πει ο μεγιστάνας. Σύμφωνα με όσα τόνιζε πάντα ο Δημήτρης Λιμπερόπουλος, «η Τζάκι αυτάρεσκα άφηνε τον παπαράτσι να τη φωτογραφίσει με τηλεφακό γυμνή και η ίδια φωτογράφισε τον Ωνάση τσιτσίδι».
Ωστόσο, ο Δημήτρης Λιμπερόπουλος είχε εκμυστηρευτεί στον γράφοντα ότι ο Ωνάσης δεν είχε μόνο αυτές τις γυναίκες που έβγαιναν στη δημοσιότητα, αλλά και άλλες που τον ακολουθούσαν πιστά σε κάθε βήμα του και οι φωτογράφοι δεν τις είχαν «τσακώσει» ποτέ με τον φακό τους.
Ομως, όπως ο ίδιος ο δημοσιογράφος έλεγε στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις με φίλους του, μόνο δύο τον αγάπησαν πραγματικά: η Τίνα Λιβανού και η Μαρία Κάλλας.
Η 70χρονη (ξεχωριστή) πορεία του Δημήτρη Λιμπερόπουλου στον χώρο της δημοσιογραφίας
«Γνώρισα διασημότητες, που μόνο ως ρεπόρτερ θα μπορούσα να πλησιάσω. Κάποιες, όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης, η Μαρία Κάλλας, ο Μάνος Χατζιδάκις, η Μελίνα Μερκούρη, ο Τέλης Σαβάλας, με τίμησαν με τη φιλία τους…
Υπήρξα ένας ρεπόρτερ που κωπηλάτησε σε ήρεμες θάλασσες με γοργόνες και δελφίνια, αλλά και σε επικίνδυνα περάσματα με πιράνχας και σε αγριεμένους ωκεανούς με καρχαρίες» ανέφερε ο Δημήτρης Λιμπερόπουλος στην επίσημη ιστοσελίδα του, όπου περιέγραφε με το δικό του στιλ κάθε στιγμή της 70χρονης πορείας του στον χώρο της δημοσιογραφίας.
«Ξεκινάω αρχές της δεκαετίας του ’50 κάνοντας σκίτσα και γράφοντας στην “Αθλητική Ηχώ” των Θ. Σέμπου – Γ. Γεωργαλά. Δημιουργώ αθλητική σελίδα στο “Εμπρός” του Καλαποθάκη. Ταξιδεύοντας με Εθνικές ομάδες στίβου και ποδοσφαίρου στο εξωτερικό, γράφω εντυπώσεις από τις χώρες που επισκέπτομαι. Το 1951 σκιτσάρω και παίρνω συνέντευξη από τον Μορίς Σεβαλιέ στην Αλεξάνδρεια.
Τον Σεπτέμβριο του 1959, όταν ο Ωνάσης έχει απαγάγει τη Μαρία Κάλλας (οικειοθελώς) και τον πολιορκούν στη Γλυφάδα δεκάδες ρεπόρτερ και παπαράτσι από όλο τον κόσμο, κατορθώνω και ανεβαίνω στη θαλαμηγό του “Χριστίνα” και παίρνω από τον Ελληνα κροίσο παγκόσμια αποκλειστική συνέντευξη για την εφημερίδα “Εθνος”.
Το 1960 πηγαίνω στη Νάπολη (χωρίς την αρχική έγκριση της εφημερίδας μου), κάνω καθημερινή περιγραφή των επτά ολυμπιακών ιστιοδρομιών του διαδόχου Κωνσταντίνου και μετά την τελευταία το “Εθνος” βγάζει παράρτημα.
Το 1962 είμαι ο μοναδικός Ελληνας δημοσιογράφος, ανάμεσα στους ελάχιστους ξένους, καλεσμένος της Τουέντιθ Σέντσουρυ Φοξ, στα γυρίσματα της «Κλεοπάτρας» με τη Λιζ Τέιλορ στη Σινετσιτά.
Το 1966 μεσολαβεί η Μις Υφήλιος Κορίνα Τσοπέη και με καλεί ο chairman της FOX Σπύρος Σκούρας να επισκεφθώ το Χόλιγουντ, αλλά στο Μπρόντγουεη γίνονται οι πρόβες του μιούζικαλ των Ντασέν – Χατζιδάκι “Ιλυα Ντάρλινγκ” και κολλάω στην παρέα του Μάνου και της Μελίνας.
Μένω στη Νέα Υόρκη, όπου κάνω παρέα με γίγαντες (όπως δείχνουν οι φωτογραφίες και το κείμενο στο βιβλίο μου “Μανχάταν”) ως τον Οκτώβρη του 1968.
Τότε ο Ωνάσης μου λέει ότι σε λίγες ημέρες όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία θα στείλουν απεσταλμένους στον Σκορπιό που θα πλημμυρίσει από παπαράτσι. Επιστρέφω στην Ελλάδα για τον “γάμο του αιώνα”.
Εργάζομαι σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά, αλλά συνεννοούμαι απόλυτα μόνο με δύο “εφημεριδάδες”: τον Στέφανο Κρανιώτη στο “Εθνος” των Νικολόπουλου – Κυριαζήδων και τον Αλέκο Φιλιππόπουλο στην “Απογευματινή” του Μπότση και αργότερα στο νέο “Εθνος” και στις “Εικόνες” του Μπόμπολα.
Κάνω και τηλεόραση: Στον “Ελεύθερο ρεπόρτερ” παίρνω συνεντεύξεις από διάσημους ή εντελώς άσημους και στο “Αθώος ή ένοχος”… δικάζω τον Θανάση Βέγγο (γιατί τόλμησε να συναγωνιστεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης σταρ ηθοποιούς και να τους πάρει το πρώτο βραβείο…), τον Φέρεντς Πούσκας και τον πατέρα της Μαρίας Κάλλας!
Σε χαλεπές ημέρες (όπου είχα να πληρωθώ αρκετά 15νθήμερα ή μου έδιναν διατακτικές…) παρουσιάζω χορευτικούς διαγωνισμούς και σόου μόδας…
Σε 15 χρόνια έχω γράψει δέκα βιβλία (βιογραφίες Ωνάση, Νιάρχου και μυθιστορήματα), αλλά αυτή την εποχή με ενδιαφέρει η δημιουργία της παρούσας ιστοσελίδας, που με τον καιρό θα περιλάβει εκατοντάδες κείμενα και πάνω από χίλιες φωτογραφίες. Και, κυρίως, δεν θα έχω κανέναν εκδότη που να με υποχρεώνει σε αυτολογοκρισία.
Η αγγλική, η γαλλική, η γερμανική και η ιαπωνική τηλεόραση μου έχουν κάνει αφιερώματα, αλλά όχι και τα ελληνικά κανάλια, που συνήθως με θέλουν στα πάνελ και στα παράθυρα για την αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό μου. Από το 2000 και μετά αποφεύγω να εκτεθώ σ’ αυτά…»
