❱❱ Με αναφιλητά ο Λαζόπουλος άγγιξε για τελευταία φορά τη γυναίκα του που νικήθηκε από τον καρκίνο
❱❱ Ράκος η Χρύσα Ρώπα! «Λύγισε» η Παπακωνσταντίνου, κατέρρευσε η Καβογιάννη
Από τη
ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Το 1962 ο τραγουδιστής Μπεν Κινγκ έπαιζε σε όλα τα νεανικά πάρτι με το τραγούδι «Stand by me» («Στάσου πλάι μου»)… «Δεν θα κλάψω, δεν θα χύσω δάκρυα όσο είσαι πλάι μου» έλεγε το ρεφρέν.
Αυτό το τραγούδι μού ήρθε στο μυαλό όταν είδα τον Λάκη Λαζόπουλο να ξεσπά σε λυγμούς, δίπλα στο φέρετρο της αγαπημένης του συζύγου Τασούλας, τη στιγμή που τον αγκάλιασαν οι τέσσερις συγκάτοικοί της από τη φοιτητική εστία Κομοτηνής και του έφεραν αναμνήσεις στο μυαλό.
Η μοναδική σύντροφος της ζωής του δεν θα είναι πλέον στον πλευρό του… Η τελευταία πράξη του δράματος για την Τασούλα Λαζοπούλου παίζεται σήμερα στις 11, στο Β’ Κοιμητήριο Δράμας, όπου θα γίνει η ταφή της.
Ομως, ο πόνος περίσσεψε και το Σάββατο το μεσημέρι στην εξόδιο ακολουθία που εψάλη στο Α΄ Νεκροταφείο. Οι πιο στενοί φίλοι της οικογένειας βρέθηκαν δίπλα στον μαυροφορεμένο Λάκη και στην κόρη τους Μαριέλλη, η οποία του κρατούσε διαρκώς το χέρι. Πάνω στο φέρετρο, στον σταυρό από λουλούδια, και συγκεκριμένα στις δύο κορδέλες που υπήρχαν αριστερά και δεξιά, αναφερόταν: «Αντίο στην πιο δυνατή μανούλα» και «Στο καλό, Τασούλα μου, Λάκης», ενώ η φωτό από τα νεανικά της χρόνια έκανε σαφές ότι ο θάνατος νίκησε το κάλλος.
Ο Λαζόπουλος ράγισε και τις πέτρες όταν μέσα από αναφιλητά, δάκρυα και μια φωνή που δεν έβγαινε είπε στο τέλος της εξοδίου ακολουθίας: «Οι αναμνήσεις τρέχουν στο μυαλό μου σαν άλογο… Δεν ζήσαμε μια ζωή, ζήσαμε πολλές ζωές, Τασούλα μου, και συνεννοηθήκαμε σε όλες. Ποτέ σε όλα αυτά τα χρόνια δεν είπαμε μια βαριά κουβέντα ο ένας στον άλλον. Σου είπα να μη μαζεύεις τις πέτρες που μου πετάνε, δεν είναι δουλειά σου, είναι δουλειά μου να τις μαζεύω. Αν έπρεπε να κάνω δέκα θάλασσες δάκρυα, θα τις έκανα για να σε κρατήσω δίπλα μου, θα έδινα τα πάντα, θα χάριζα τα πάντα… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μεθυστικό άρωμά σου… Μέσα από τη διακριτικότητά σου άφησες το στίγμα σου. Αντίο, κορίτσι μου, από εμένα και την κόρη σου».
Κοντά του, καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής, η όμορφη κόρη τους Μαριέλλη, την οποία, με την απλότητά της και τη δύναμη που έδειξε -καθώς εκείνη φρόντισε και την τελευταία λεπτομέρεια-, θαύμασαν όλοι, αλλά και οι Σπύρος Παπαδόπουλος, Χαρούλα Αλεξίου, Αλέξης Γεωργούλης, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Αννα Φόνσου, Γιάννης Σμαραγδής, Αλέξανδρος Λυκουρέζος, Νεφέλη Ορφανού και πόσοι ακόμη που η μνήμη δεν μπόρεσε να συγκρατήσει.
Ωστόσο, βαθιά χαραγμένο στο μυαλό μου θα μείνει το κλάμα της κουμπάρας τους Μίρκας Παπακωνσταντίνου, το ξέσπασμα στην αγκαλιά του Λάκη της Μαρίας Καβογιάννη και τα συγκλονιστικά λόγια που είπε ο δημιουργός στην αγκαλιά της Χρύσας Ρώπα, ότι δηλαδή αυτό το κορίτσι που τώρα κοιμάται εκείνος πάλεψε για να το αποκτήσει, γιατί ήταν το πιο όμορφο του πανεπιστημίου.
«Ηρθε στην Αθήνα μόνο για μένα» έλεγε όταν είδε τις συμφοιτήτριες της γυναίκας του και εκείνες του απάντησαν: «Λάκη, έκανες ό,τι μπορούσες για να κρατηθεί στη ζωή». Αυτό ήταν… Ο Λάκης δεν άντεξε και λύγισε ξανά. Ωστόσο, δεν παρέλειψε να αναφέρει πόσο στάθηκε στη γυναίκα του επί τρία χρόνια όλο το Νοσοκομείο «Υγεία»! Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό…
Στα δεκάδες στεφάνια που στάλθηκαν ξεχώρισαν για το συναίσθημά τους αυτό του αδελφού του Λάκη Λαζόπουλου, Κώστα, «Τασουλίνι μου, καλό σου ταξίδι», της Χρύσας Ρώπα, «Τασούλα μου, επί της γης άγγελος ήσουν…», των συμφοιτητών της από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, «Καλό ταξίδι Τασούλα μας», ενώ στεφάνια με «Θερμά συλλυπητήρια» έστειλαν, μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης Κοντομηνάς, η οικογένεια Δημητρίου Μελισσανίδη, το κανάλι Οpen, η διοίκηση του Νοσοκομείου «Υγεία», οι θεατρικοί επιχειρηματίες Γιάννης Κεντ, Πάνος Κατσαρίδης, ο Δημήτρης Μαροσούλης και πολλοί άλλοι.
Η Τασούλα με συμφοιτητές της
Ο δικηγόρος Θεόφιλος Ξανθόπουλος, συμφοιτητής του Λάκη Λαζόπουλου και της Τασούλας Λαζοπούλου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, διάβασε με τρεμάμενα χέρια τον επικήδειο λόγο, ενώ προηγουμένως είχε φροντίσει τα πάντα για την ταφή της σήμερα στη γενέτειρά της, τη Δράμα:
«Ελαχε σε μένα, εκπροσωπώντας όλους σας, να αποχαιρετήσω οριστικά πλέον τη δικιά μας Τασούλα. Την ωραιότατη συμφοιτήτρια, το ξεχωριστό κορίτσι με το φωτεινό χαμόγελο και τον υπέροχο χαρακτήρα. Είμαστε εδώ μαζεμένοι μες στο κατακαλόκαιρο υπακούοντας σε με εσώτερη ανάγκη, για να σε αποχαιρετίσουμε για τελευταία φορά βιώνοντας την οδυνηρή αίσθηση της απώλειας. Και είμαστε εδώ η ευρύτερη οικογένειά σου πληγωμένη βαθιά, γιατί φεύγεις νωρίς και άδικα. Υπήρξες ένα πρόσωπο που σημάδεψε τις ζωές όλων αυτών που σχετιστήκαμε μαζί σου. Και το έκανες αυτό χωρίς να το επιδιώξεις, το έκανες διακριτικά, υποδόρια, αφανώς, με έναν τρόπο που μόνον οι πολύ ευαίσθητοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι κατορθώνουν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα, την στερνή ώρα, δίπλα σου βρίσκονται οι συγκάτοικοί σου στη φοιτητική εστία, τότε που μοιραζόσασταν ένα δωμάτιο, με τις οποίες δεν χώρισες ποτέ και άφωνες βιώνουν το αβίωτο και προσπαθούν να το συνειδητοποιήσουν και να το εκλογικεύσουν» είπε και συνέχισε κάνοντας την οικογένεια να κλάψει γοερά:
«Για όλους εμάς ο άντρας σου είναι ο Λάκης. Για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα είναι ο Λαζόπουλος. Ζώντας δίπλα του επί τόσα χρόνια έδωσες άλλο ένα δείγμα του σπάνιου χαρακτήρα σου και δεν άφησες να σε επηρεάσουν η υπέρμετρη δημοσιότητα, η δόξα, ο πλούτος, η εξουσία. Και ανταμείφθηκες γι’ αυτό πλουσιοπάροχα. Η Μαριέλλη φέρει το δικό σου αποτύπωμα, το δικό σου χνάρι κι ο μπαμπάς της είναι τόσο περήφανος γι’ αυτό. Τασούλα, θαρρεί κανείς ότι η ζωή σε προετοίμαζε για τη μεγάλη μάχη που επρόκειτο να έρθει. Δεν λιγοψύχησες, δεν κλάφτηκες, δεν υποχώρησες, δεν… δεν… δεν…, όπως θα είχες κάθε δικαίωμα. Φοβήθηκες, αλλά διατήρησες την αξιοπρέπειά σου. Αυτά που σε έκαναν ξεχωριστή και μας έκαναν να καμαρώνουμε που είμαστε φίλοι σου» κατέληξε.
