Ο Μάρκος Σεφερλής κατεβαίνει για λίγο από τη σκηνή κι αναλύει γιατί η επιθεώρηση είναι ένα είδος επανάστασης, ενώ εξηγεί γιατί δεν τον παίρνει το… ποτάμι.
Mamma… μία δεν υπάρχει στην τσέπη, ευτυχώς όμως υπάρχει πολλή διάθεση για σάτιρα από τον Μάρκο Σεφερλή. Ο δημοφιλής κωμικός επέστρεψε στη σκηνή του Περοκέ με μια επιθεώρηση που τσακίζει κόκαλα και προσφέρει γέλιο μέχρι δακρύων. Η ψηφοθηρία εν όψει εκλογών, τα τουρκικά σίριαλ, η εμπορία και εκμετάλλευση παιδιών, η ανεργία και το περίφημο πλεόνασμα είναι μερικά μόνο από τα καυτά θέματα που θίγει στην παράστασή του. Ο ηθοποιός μεταμφιέζεται -μεταξύ άλλων- σε Ελληνίδα μάνα που τραβάει τα πάνδεινα για να συντηρήσει τα επτά άνεργα παιδιά της με τη μειωμένη σύνταξη που παίρνει! «Σατιρίζω ό,τι συμβαίνει γύρω μας καθημερινά και πρώτα απ’ όλα την κρίση, η οποία μας έχει φέρει σε αυτήν την κατάσταση: να μην υπάρχει μία, δηλαδή» λέει ο ίδιος στην «Espresso της Κυριακής».
Από τους τελευταίους πιστούς υποστηρικτές ενός ιδιαίτερου -κατά πολλούς και «παρεξηγημένου»- θεατρικού είδους, ο Μάρκος Σεφερλής υπηρετεί με πάθος, συνέπεια και μεράκι την τέχνη του.
«Η επιθεώρηση είναι κατά τη γνώμη μου το δυσκολότερο είδος. Και αν κάποιοι το θεωρούν λαϊκό ή υποδεέστερο των άλλων ειδών θεάτρου, είναι επειδή δεν μπορούν να τα καταφέρουν σε αυτό. Οποιος δεν έχει ανέβει πάνω στο σανίδι κάνοντας τον κόσμο να γελάσει από το πρώτο λεπτό δεν μπορεί να έχει άποψη για την επιθεώρηση. Αυτοί που εκφράζονται αρνητικά είναι άνθρωποι που δεν έχουν παρακολουθήσει ποτέ. Θέλει γερά κότσια να κάνεις τον κόσμο να γελάει όντας μόνος σου πάνω στη σκηνή ή έχοντας μαζί σου έναν ή δυο ηθοποιούς.
Ολοι οι μεγάλοι κωμικοί αυτού του τόπου υπήρξαν πρωταγωνιστές επιθεώρησης και πολλές φορές ακόμη και χωρίς κείμενα έκαναν τον κόσμο να χτυπιέται κάτω από τα γέλια. Συνεπώς, ας μη μιλάνε για επιθεώρηση αυτοί που δεν ξέρουν. Για το συγκεκριμένο είδος ας μιλήσουν καλύτερα οι ηθοποιοί που έχουν ασχοληθεί με αυτό, γνωρίζουν τη δυσκολία του και τα προσόντα που χρειάζονται».
Ενας άνθρωπος που θα μπορούσε -δίχως αμφιβολία- να εκφέρει γνώμη για την επιθεώρηση είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, από τους σημαντικότερους κριτικούς θεάτρου. Και το έκανε γράφοντας διθυράμβους για τον Σεφερλή. «Ο άνθρωπος ήρθε, είδε αυτό που παρουσιάζω και έγραψε. Δεν έκρινε χωρίς να έχει ήδη. Σαφέστατα οι κριτικές του ήταν μια μορφή δικαίωσης για εμένα μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο.
Βέβαια εγώ είχα δικαιωθεί ήδη από τον κόσμο που με ακολουθεί χρόνια» σχολιάζει ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης του «Mamma… μία δεν υπάρχει», ο οποίος υπογράφει και τα κείμενα της παράστασης μαζί με τον Στέλιο Παπαδόπουλο. Στο πλευρό του εμφανίζονται ο Γιάννης Καπετάνιος, που υποδύεται -μεταξύ άλλων- τον Σάββα Ξηρό, η Ζώζα Μεταξά, η οποία δίνει σάρκα και οστά στην Αννίτα Πάνια, ο Γιώργος Πετρόχειλος, ο Στέλιος Κρητικός και άλλοι ηθοποιοί.
«Φυσικά η επιθεώρηση είναι και μια μορφή επανάστασης, αφού μέσα από αυτήν περνάμε μηνύματα στον κόσμο» συνεχίζει ο Μάρκος. «Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν κάνουμε κήρυγμα ή προπαγάνδα. Απλώς με όπλο μας το χιούμορ καταθέτουμε τα πράγματα ως έχουν, θίγοντας τα κακώς κείμενα. Από κει κι έπειτα, κάθε θεατής που γελάει φιλτράρει τα μηνύματα στο μυαλό του και λειτουργεί ανάλογα. Ποιος ξέρει; Μπορεί στις επόμενες εκλογές κάποιοι να ψηφίσουν με διαφορετικό σκεπτικό ακούγοντας εμένα ή κάποιον άλλον που κάνει σάτιρα».
Μπορεί να έχει χρόνια να κάνει τηλεόραση, αλλά, όπως αποκαλύπτει στην «Espresso της Κυριακής», είναι πολύ πιθανό να τον ξαναδούμε σύντομα στους δέκτες μας. «Εχω δεχτεί πρόταση για το “Just the 2 of us” και θέλω πολύ να είμαι, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμη, καθώς το πρόγραμμά μου είναι πολύ φορτωμένο. Πάντως, έχω μιλήσει με τους ανθρώπους του Mega για μια γενικότερη συνεργασία, η οποία αφορά και μια δική μου εκπομπή για την επόμενη σεζόν. Ο κόσμος θέλει πολύ να επιστρέψω και μου το λέει. Το θέμα είναι ότι μέχρι πρότινος δεν το ήθελαν τα κανάλια ή τουλάχιστον δεν το επιδίωκαν. Τώρα κάναμε μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης και μάλλον θα γίνει αυτή η επιστροφή».
Με τη γυναίκα του, την Ελενα Τσαβαλιά, έχουν συμπληρώσει έντεκα χρόνια κοινής πορείας και συνεχίζουν να είναι πολύ ερωτευμένοι. «Η συνταγή είναι ότι υπάρχει μια σχέση σε πολύ γερές βάσεις, εκτιμά πολύ ο ένας τον άλλον, θαυμάζει πολύ ο ένας τον άλλον, δεν έχουμε αντιπαλότητα, δεν ζηλεύει ο ένας τον άλλον ούτε στη δουλειά, ούτε σε προσωπικό επίπεδο» λέει ο Μάρκος. «Η Ελενα ξέρει ότι είμαι… άρρωστος με αυτήν τη δουλειά, οπότε έχει δεχτεί το γεγονός ότι λείπω πολλές ώρες από το σπίτι επειδή ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω πολύ. Σε κάποιες δουλειές άλλωστε συμμετέχει και η ίδια, οπότε ζει κοντά μου όλη αυτήν την τρέλα. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και όλα βαίνουν καλώς» συμπληρώνει.
Την ευτυχία του ζευγαριού ολοκλήρωσε ο ερχομός του γιου τους Χάρη, ένα «πολύ προσγειωμένο παιδί», όπως το χαρακτηρίζει ο πατέρας του. «Εχουμε δει παιδιά καλλιτεχνών που είναι πιο φίρμες από τους γονείς τους. Νομίζω ότι όλα είναι θέμα καλλιέργειας και σωστής διαπαιδαγώγησης. Εμείς είμαστε απλοί άνθρωποι στην καθημερινότητά μας κι έτσι με τη σειρά του το παιδί μας συνειδητοποιεί ότι δεν είναι κάτι διαφορετικό» σημειώνει.
«Μου αρέσει ο Παντελής Παντελίδης»
Παράλληλα με την επιθεώρηση στο Περοκέ ο Σεφερλής παρουσιάζει το «One Mark Show» στο Rex γνωρίζοντας κι εκεί μεγάλη επιτυχία.
«Είναι κάτι διαφορετικό από το θέατρο, μια σάτιρα της νυχτερινής διασκέδασης του Ελληνα. Στο Rex κάνω άλλα πράγματα. Μιμούμαι τραγουδιστές, σατιρίζω τα κλαμπ, τα σκυλάδικα και τις μεγάλες πίστες. Το γέλιο βέβαια είναι το ίδιο. Ο κόσμος γελάει μέχρι δακρύων κι εκεί απολαμβάνοντας το ποτό του». Μεταξύ εκείνων που μιμείται είναι και το… φαινόμενο Παντελής Παντελίδης, ο οποίος έχει παρακολουθήσει στο παρελθόν αντίστοιχο show του Μάρκου.
«Κατ’ αρχήν μου αρέσει ο Παντελίδης. Μου αρέσει που ξεχώρισε μόνος του μέσα από το YouTube, γράφοντας στίχους και μουσική και κάνοντας την επιτυχία που έκανε δίχως να χρειαστεί βοήθεια από κάποια δισκογραφική εταιρία. Τον μάθαμε όλοι να κάθεται πάνω σε ένα κρεβάτι παίζοντας κιθάρα και ερμηνεύοντας τραγούδια καψούρας για μια γυναίκα που τον παράτησε, όπως έχει πει ο ίδιος. Εγώ σατιρίζω το γεγονός ότι χώρισε κι αυτό έκανε καλό στην καριέρα του διότι έγινε φίρμα. Πάντοτε με καλή διάθεση κάνω σάτιρα. Δεν συκοφαντώ κανέναν, ούτε έχω εμμονή με κάποιον. Ισως γι’ αυτό δεν έχουν προσπαθήσει και να με λογοκρίνουν. Ποτέ κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο για να μου πει “μη λες αυτό για μένα”. Ισως επειδή ξέρουν πως δεν… μασάω. Αν είναι να πω κάτι θα το πω διότι τα λεγόμενά μου εκφράζουν συνήθως και τη γνώμη πολύ κόσμου».
Ο Αδωνις, το «όχι» στην πολιτική και η νέα υποψηφιότητα
Σε ένα από τα νούμερα της παράστασης «παίζει» ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος επισκέπτεται ένα δημόσιο γηροκομείο προκειμένου να μαζέψει… σταυρούς από τους ηλικιωμένους ψηφοφόρους. «Θα δούμε πάλι τέτοιες εικόνες στην Ελλάδα και μάλιστα άμεσα, αφού έρχονται δημοτικές εκλογές και ευρωεκλογές. Δυστυχώς ο λαός ξεχνάει πολύ γρήγορα κι αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές. Εχουν γίνει τέρατα στην Ελλάδα και συνεχίζουν να γίνονται.
Παρ’ όλα αυτά τα πρόσωπα που επικρατούν είναι τα ίδια και τα ίδια. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς, αλλά τους ψηφίζει έχοντας την ελπίδα ότι θα πραγματοποιήσουν αυτά που του έταξαν προεκλογικά».
Ενα καινούργιο πρόσωπο στον χώρο της εγχώριας πολιτικής σκηνής είναι ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης. Η κίνησή του να δημιουργήσει το «Ποτάμι» ξάφνιασε -όπως όλους μας- και τον Μάρκο Σεφερλή.
«Δεν ξέρω ποιο είναι το σκεπτικό του, ούτε τι έχει να κερδίσει από αυτό. Δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, όπως οι περισσότεροι. Εχει γυρίσει την πιάτσα, όπως λέμε, με τις εκπομπές του. Από κει και πέρα, ξεφύτρωσε ακόμη μία υποψηφιότητα. Ολοι πλέον πάνε για δήμαρχοι. Αυτό έχει αρχίσει να με φοβίζει λιγάκι, διότι δεν πρόκειται για παιχνίδι». Ο ίδιος πάντως δεν ανακατεύτηκε ποτέ με την πολιτική, ούτε και σκοπεύει να το κάνει. «Δεν με ενδιαφέρει. Νομίζω ότι ο δικός μου προορισμός είναι άλλος. Ο καλλιτέχνης πρέπει να ψυχαγωγεί τον κόσμο από τη σκηνή. Οταν ταυτιστεί με τον ρόλο του πολιτικού πιστεύω πως χάνει την αίγλη του μετά. Ο κόσμος δεν έχει την καλύτερη γνώμη για τους πολιτικούς, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Οπότε, όσο αγαπητός κι αν είναι ένας καλλιτέχνης, αν ανακατευτεί με αυτόν τον χώρο, τον παίρνει η μπάλα ή το… ποτάμι, που είναι κι επίκαιρο».
ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ