Αφόρητες πιέσεις δέχεται το τελευταίο διάστημα το σύστημα υγείας, ειδικά στην Αττική, με τα νοσοκομεία να έχουν γεμίσει ασφυκτικά, τους διασωληνωμένους να αυξάνονται καθημερινά και τις νέες νοσηλείες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας να σπάνε το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.
Πολλοί, όμως, μιλούν για «μαγείρεμα» στον αριθμό των διαθέσιμων ΜΕΘ και για λανθασμένα κριτήρια που χρησιμοποιούνται, καθώς οι ασθενείς στις εντατικές αυξάνονται, αλλά η πληρότητα που ανακοινώνεται παραμένει γύρω στο 85%…
Το γεγονός είναι ότι μπορεί τα νοσοκομεία να διαθέτουν υλικοτεχνικό εξοπλισμό ΜΕΘ, αλλά να μην μπορούν να τον λειτουργήσουν ολόκληρο λόγω έλλειψης προσωπικού ή άλλων προδιαγραφών. Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, διαπιστώνεται διάσταση διαθέσιμων και λειτουργικών ΜΕΘ.
Οπως έχει αναφέρει και στο παρελθόν ο διευθυντής της ΜΕΘ του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη Νικόλαος Καπραβέλος, οι δυνατότητες είναι πολύ λιγότερες από αυτές που νομίζουμε. «Ο,τι κλίνες έχουν αναπτυχθεί δεν έχουν τις απαιτούμενες προδιαγραφές, ενώ δεν έχουν και την απαιτούμενη στελέχωση. Συνεπώς η πληρότητα στη Θεσσαλονίκη δεν είναι 35%-40%, αλλά 60%-70%» είχε αποκαλύψει στην «Espresso» στις 19 Φεβρουαρίου.
Οι 3 «νοθείες»
Διαφωτιστικός ως προς το «μαγείρεμα» στις εντατικές είναι ο διευθυντής της Γ΄ Χειρουργικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Αττικόν και πρώην πρόεδρος του ΕΚΑΒ Παναγιώτης Τζανετής, ο οποίος εξηγεί στην «Espresso» αρχικά τις απαιτήσεις που έχει η δημιουργία και λειτουργία μίας ΜΕΘ.
«Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας κοστίζει 40.000 ευρώ, καθώς το κόστος δεν περιλαμβάνει απλά τα έξοδα για ένα απλό κρεβάτι και έναν αναπνευστήρα. Για να λειτουργήσει με βάση τα διεθνή στάνταρ, κάθε κλίνη θέλει έναν γιατρό και περίπου τρεις ή τέσσερις νοσηλευτές. Αρα, είναι απατηλό να λες ότι έφτιαξες μία κλίνη ΜΕΘ επειδή προμηθεύτηκες τον αναγκαίο εξοπλισμό» αναφέρει ο κ. Τζανετής.
Εξάλλου, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα ασθενοφόρα, τα οποία διαθέτουν αναπνευστήρες, μόνιτορ κ.λπ., αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ΜΕΘ… Στην ουσία του θέματος, ο πρώην πρόεδρος του ΕΚΑΒ αποκαλύπτει ότι η πρώτη «νοθεία» γίνεται με το προσωπικό.
«Το προσωπικό πρέπει να έχει συγκεκριμένη εξειδίκευση» δηλώνει κατηγορηματικά και εξηγεί: «Στον καιρό της πανδημίας αυτό είναι ανέκδοτο, καθένας λειτουργεί σαν εντατικολόγος. Μέχρι ενός σημείου αυτό είναι αναπόφευκτο, αλλά στην Ελλάδα του δώσαμε και κατάλαβε…» Σύμφωνα με τον κ. Τζανετή, βάζουν κόσμο χωρίς εξειδίκευση να δουλεύει στις ΜΕΘ, υπό επιτήρηση όμως, γιατί υποτίθεται ότι είναι κατώτεροι.
«Εχουν έναν τίτλο, για παράδειγμα “επιμελητής ΜΕΘ”, αλλά προσελήφθησαν ως επικουρικοί με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς τέτοιου είδους απαίτηση. Πολλές φορές, δε, κάνουν μαζέματα από εδώ κι από εκεί. Παίρνουν ανθρώπους από άλλα τμήματα και τους βάζουν να δουλέψουν στις εντατικές».
Προδιαγραφές
Η δεύτερη «νοθεία» έχει να κάνει με τις διεθνείς προδιαγραφές, οι οποίες δεν ακολουθούνται. «Θέλεις έναν γιατρό και τέσσερις νοσηλευτές για μία ΜΕΘ. Επειδή, όμως, γίνεται χαμός, θα κάνουμε την ίδια δουλειά με μισό γιατρό και δύο νοσηλευτές! Πώς θα γίνει αυτό; Εκεί που ένας νοσηλευτής επιτηρούσε ένα κρεβάτι, θα τον βάλω να επιτηρεί τρία! Ελα εσύ τώρα να μετρήσεις. Αυτή θα μετρηθεί στο τελικό αποτέλεσμα. Προφανώς η ποιότητα των υπηρεσιών θα πέσει. Μάλιστα, πολλές φορές θα πέσει καθοριστικά».
Οπως αναφέρει ο κ. Τζανετής, το παραπάνω θα κριθεί από την αδιαφάνεια. Πουθενά, όμως, δεν δίνεται η θνητότητα κάθε περιοχής ή κάθε ΜΕΘ στον τόπο και τον χρόνο. «Κρατιέται ως επτασφράγιστο μυστικό. Θα μπορούσαμε να δούμε σε ποιες ΜΕΘ υπάρχει πρόβλημα. Γιατί, άραγε; Δεν είναι κανένα στρατιωτικό μυστικό…»
Η τρίτη «νοθεία» έχει να κάνει με τις κλίνες ΜΕΘ που προσμετρώνται αλλά είναι υπό του δυνητικού. «Δηλαδή, αν τις χρειαστούμε, θα…» είναι το γλαφυρό σχόλιο του πρώην προέδρου του ΕΚΑΒ στη «δημοκρατία». Και εξηγεί: «Υπάρχει διαφορά μεταξύ διαθέσιμων και λειτουργικών ΜΕΘ. Αν έχετε προσέξει, ο αριθμός των διασωληνωμένων αυξάνεται κάθε ημέρα, αλλά το ποσοστό των ελεύθερων ΜΕΘ είναι σταθερό ή κυμαίνεται στα ίδια ποσοστά. Αρα, αλλάζει κάθε φορά ο παρονομαστής! Λες και είναι παιχνίδι, κοροϊδευόμαστε, αλλά ο Χάρος δεν κοροϊδεύει, σου δίνει μία στο κεφάλι…»