Ο πιο ροκ έμπορος τροφίμων μόλις έκανε το ντεμπούτο του στη δισκογραφία.
- Από τον
Ηλία Μαραβέγια
O «Mr Mojo», όπως μας συστήνεται καλλιτεχνικά ο Παναγιώτης Χατζηδάκης, εμπνεύστηκε το όνομά του από τους στίχους γνωστού τραγουδιού του θρυλικού συγκροτήματος Doors και καταφέρνει να συνδυάζει αρμονικά την ενασχόλησή του με τη μουσική, που είναι το χόμπι του, με το χονδρικό εμπόριο, που αποτελεί για τον ίδιο μέσο βιοπορισμού.
«Λέγομαι Παναγιώτης Χατζηδάκης, αλλά επειδή υπάρχει ένας συνονόματος δημοσιογράφος στην τηλεόραση, στην εκπομπή “Love it” του Σκάι, κάποιοι άνθρωποι του χώρου με συμβούλευσαν να μπω στη δισκογραφία με ψευδώνυμο. Στις μέρες μας όλα παίζονται στο διαδίκτυο και στα social media. Αν επιχειρούσε κάποιος να με ψάξει στο google θα εμφανιζόταν ο δημοσιογράφος, όχι εγώ. Ετσι, λοιπόν, διάλεξα το συγκεκριμένο όνομα από ένα στίχο των Doors, στο κομμάτι “L.A. woman”, που λέει “Mr Μοjo Rising”. Είμαι, άλλωστε, και μεγάλος fan του συγκροτήματος…» εξηγεί o «Mr Mojo» στην «Espresso».
Η μουσική τράβηξε το ενδιαφέρον του πολύ νωρίς. «Πιτσιρικάς μουρμούριζα τις μελωδίες των διαφημίσεων και των δελτίων ειδήσεων και ζητούσα πάντοτε για δώρο κιθάρα. Μεγαλώνοντας άρχισα να μαθαίνω κρητική λύρα, αλλά στην πορεία την έβαλα στην άκρη για να πιάσω το μπουζούκι. Εμαθα μόνος μου να παίζω, κυρίως ρεμπέτικα κομμάτια, και κάποια στιγμή, όταν απέκτησα μια κιθάρα, έβγαλα τις δύο χορδές της, επειδή είχα συνηθίσει με τις τέσσερις του μπουζουκιού. Σε αυτές τις τέσσερις χορδές, λοιπόν, έγραψα αρκετά κομμάτια, ελληνικά, αγγλόφωνα, ιταλικά… Με ορισμένα από αυτά τα κομμάτια, τα οποία και ενορχήστρωσα, μπήκα πρόσφατα στη δισκογραφία» αναφέρει ο καλλιτέχνης.
Νέες κυκλοφορίες
Τα singles του «Mr Mojo» «Θέλω να φωνάξω» και «Διπολική κραυγή», δύο δυνατά ροκ τραγούδια, κυκλοφορούν ήδη από τη Real Music, κερδίζοντας τις εντυπώσεις, ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένονται κι άλλες κυκλοφορίες του ανερχόμενου Ελληνα ροκά.
Την ίδια στιγμή, ο Παναγιώτης Χατζηδάκης συνεχίζει ακάθεκτος την επαγγελματική του ενασχόληση με το χονδρικό εμπόριο πρώτων υλών.
«Προμηθεύω καταστήματα, σούπερ μάρκετ και χονδρεμπόρους. Μια τυπική ημέρα στη δουλειά περιλαμβάνει πολύ τηλέφωνο και ίντερνετ. Εχω επιλέξει να μη διατηρώ μαγαζί, αλλά αποθήκες, και τα κανονίζω όλα μέσω τηλεφώνου ή διαδικτυακά. Ως εκ τούτου, όλα γίνονται από ένα γραφείο, όπου βρίσκομαι καθηλωμένος πολλές ώρες» λέει στην «Espresso».
Σε ερώτησή μας αν θα μπορούσε να συνδυάσει τις δύο αυτές δουλειές, κάνοντας παράλληλα με το εμπόριο τροφίμων τα πρωινά και live εμφανίσεις τα βράδια, αποκρίνεται πως κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον δύσκολο.
«Η μουσική μού άρεσε από μικρός, ήταν πάντα το μεράκι μου, η αγάπη μου. Το άλλο το κάνω για λόγους βιοπορισμού. Είχα πραγματοποιήσει κάποια live παλιά, αλλά μετά πέρασαν κάποια χρόνια για να “στρώσει” κάπως η δουλειά του εμπορίου. Αφού έγινε αυτό βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ πιο εντατικά με τη μουσική. Δεν υπήρχε ο χρόνος να γίνουν μαζί και τα δύο εξαρχής. Πρόκειται εξάλλου για δύο εντελώς διαφορετικά, πολύ δύσκολα αντικείμενα, με υψηλές απαιτήσεις» τονίζει.
Ενα από τα τραγούδια σου είναι καθαρά πολιτικό, λέγεται «Θέλω να φωνάξω». «Θέλω να φωνάξω, μπας και ακουστώ» τραγουδάς. Γιατί θέλεις να φωνάξεις σήμερα ως καλλιτέχνης; Για ποια πράγματα που συμβαίνουν εκεί έξω;
Συμβαίνουν πολλά εκεί έξω για τα οποία θέλει να φωνάξει κάποιος, πιστεύω, πάντα συνέβαιναν και πάντα θα συμβαίνουν, κάθε εποχή έχει τα άσχημά της. Τώρα, π.χ., είναι ο ιός, στο βίντεο του τραγουδιού υπάρχουν εικόνες από την αδικία και την ανισότητα που επικρατούν στον κόσμο, από πολέμους μέχρι φτώχεια και παιδική εκμετάλλευση, κακοποίηση και βία.
Συνεργασίες με ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες;
Θα πω τον Βασίλη Παπακωσταντίνου, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Σωκράτη Μάλαμα. Μου αρέσουν και τα λαϊκά και τα παραδοσιακά, τελευταία ακούω και Γαρμπή, κάτι έχω πάθει…