Η ώρα της δικαίωσης ήρθε για τη Μυρτώ Παπαδομιχελάκη, που δέχθηκε άγρια επίθεση από τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς, ο οποίος τη βίασε και τη χτύπησε με πέτρα στο κεφάλι στην παραλία Χρυσή Ακτή της Πάρου στις 22 Ιουλίου του 2012, και έκτοτε παραμένει καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι με 100% αναπηρία. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε να χορηγηθεί αποζημίωση στο άτυχο κορίτσι, καθώς έκρινε ότι το Δημόσιο οφείλει να προχωρήσει σε αυτή.
Έπειτα από αίτηση που υπέβαλε η μητέρα της Μυρτούς, Μαρία Κοτρώτσου, το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ αναίρεσε την υπ’ αριθμόν 468/2021 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών η οποία είχε κρίνει ότι δεν δικαιούται αποζημίωση από το Δημόσιο λόγω των πράξεων και των παραλείψεων της Ελληνικής Αστυνομίας, οι οποίες αφορούσαν την παράνομη είσοδο του Πακιστανού βιαστή στη χώρα μας. Σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας, η Μυρτώ δικαιούται αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά το ύψος της θα καθοριστεί από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, στο οποίο αναπέμφθηκε η υπόθεση.
200.000 ευρώ
Η μητέρα της Μυρτούς διεκδικεί να καταβληθεί στην κόρη της το ποσόν των 200.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης για τη ζημία που υπέστη από τον βαρύτατο τραυματισμό της, αλλά και την καταβολή 2.978 ευρώ κάθε μήνα, αρχής γενομένης από τον Ιούνιο του 2017 και για όσο διαρκεί ο βίος της κόρης της. Το ποσό αυτό, σύμφωνα με την αγωγή, θα πρέπει να επιδικαστεί στη Μυρτώ για τα έξοδα διαβίωσης, καθημερινής φροντίδας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψής της. Επιπρόσθετα, η μητέρα και η αδερφή της Μυρτούς ζήτησαν να επιδικαστεί στην καθεμιά τους το ποσό των 50.000 ευρώ, ως αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστησαν.
Η αγωγή τους είχε απορριφθεί τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό, με το σκεπτικό ότι δεν «υπάρχουν παραλείψεις των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου που να βρίσκονται σε αιτιώδη συνάφεια» με τον βαρύτατο τραυματισμό της νεαρής κοπέλας. Ωστόσο, το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 1500/2022 απόφασή του έκρινε ότι υπάρχει «αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης παραλείψεως των αστυνομικών οργάνων να άρουν την παράνομη κατάσταση που προκλήθηκε από την παράνομη είσοδο και παραμονή επί μακρόν στη χώρα υπηκόου τρίτης χώρας, και του επιζήμιου αποτελέσματος (της προσβολής υγείας ή σώματος) τρίτου» και «δεν αίρεται ο αιτιώδης σύνδεσμος εκ του ότι παρεμβάλλεται η εγκληματική ενέργεια του αλλοδαπού».
Σύμφωνα με το ΣτΕ, «η είσοδος στη χώρα αλλοδαπών/υπηκόων τρίτης χώρας και η περαιτέρω διαμονή τους -η οποία μπορεί να είναι και μακρά- δεν είναι ελεύθερη ούτε ανεξέλεγκτη, αλλά διέπεται από κανονιστικό καθεστώς (του ν. 3386/2005) που επιβάλλει σʼ αυτούς την υποχρέωση εφοδιασμού τους με διαβατήριο/ταξιδιωτικό έγγραφο, θεώρηση εισόδου και άδεια διαμονής για συγκεκριμένο σκοπό (για εργασία, ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα, σπουδές ή άλλον νόμιμο σκοπό) και καθιδρύει δεσμία αρμοδιότητα των αστυνομικών οργάνων για την έκδοση πράξεως απελάσεως σε περίπτωση, μεταξύ άλλων, που ο αλλοδαπός έχει παραβιάσει τις σχετικές διατάξεις, μετά δε την έναρξη ισχύος του ν. 3907/2011 πράξεως επιστροφής για τους παρανόμως διαμένοντες».
Παράλληλα, οι σύμβουλοι Επικρατείας σημειώνουν ότι «οι ρυθμίσεις του ν. 3386/2005 αποσκοπούν όχι μόνον στην προστασία του γενικού (δημόσιου) συμφέροντος, αλλά και στην προστασία του συμφέροντος των ιδιωτών με την αποτροπή της προσβολής των συνταγματικώς προστατευόμενων έννομων αγαθών από τη συμπεριφορά των παρανόμως εισελθόντων, διαμενόντων και εργαζόμενων στη χώρα αλλοδαπών».