Η Ευδοκία Τσαγκλή είναι μια από τους επιζήσαντες της τραγωδίας των Τεμπών. Η Ευδοκία ταξίδευε στο τρίτο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας και ευτυχώς κατάφερε να σωθεί με ορισμένα σοβαρά τραύματα. Η ίδια μιλάει για πρώτη φορά για όσα συνέβησαν το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
«Ήμουν στο τρίτο, αλλά δεύτερο επιβατικό βαγόνι. Τι να σας πω, πώς είμαι, και εγώ το σκέφτομαι… Δεν έχει να κάνει με μένα. Νιώθω πολύ μικρή για να μιλήσω για ό,τι έχω πάθει σωματικά μπροστά σε αυτό το τεράστιο ψυχικό κάταγμα που έχουμε πάθει όλοι μαζί. Είναι μια ολόκληρη χώρα που θρηνεί μια μαζική απώλεια ψυχών. Είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί σας την πίστη μου. Αυτή η ενέργεια δεν καταστρέφεται και αυτές οι ψυχές είναι ακόμη εκεί, παρόλο που δεν είναι μαζί μας.
Είμαι εδώ γιατί πιστεύω ότι η αλλαγή μπορεί να γίνει και δεν θα ζήσουμε άλλες αντίστοιχες καταστάσεις. Οι γιατροί με συμβουλεύουν να μη θυμάμαι τις στιγμές που έζησα στο τρένο. Δεν θέλω να τρομάξω τον κόσμο ούτε να φέρω αυτόν τον πανικό. Ευχαριστώ και ευγνωμονώ όποια είναι αυτή η δύναμη – όπως και αν τη λέει ο καθένας – που είμαι ακόμη εδώ. Να υποκλιθώ μπροστά σε όλους τους τραυματίες και σωματικά και ψυχικά. Τα πιο βαθιά μου συλλυπητήρια στους ανθρώπους που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο πόνος είναι για όλους μας, ακόμη και αν δεν υπήρχε κάποια προσωπική γνωριμία σε αυτό το τραγικό γεγονός.
Σε πολλές κουλτούρες λένε ότι η ζωή είναι ένα τρένο, εμείς συνδέουμε πλέον το τρένο με τον θάνατο. Τα δικά μου κατάγματα είναι πολύ μικρά και ντρέπομαι να μιλήσω για αυτό μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση. Είναι θαύμα που είμαι ακόμη εδώ. Έδωσα όλη μου τη δύναμη για να βγω από τα φλεγόμενα σίδερα. Λίγο πριν το ατύχημα γελούσαμε με τα υπόλοιπα παιδιά, δεν ξέραμε τι έρχεται.»