Βγαλμένη από την εκπομπή «Πάμε Πακέτο» της Βίκυς Χατζηβασιλείου θα μπορούσε να είναι η ιστορία του Στίβεν Γκρέιτερ, ενός άνδρα που γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά υιοθετήθηκε από ζευγάρι Αμερικανών και ύστερα από 63 χρόνια κατάφερε να βρει τον πραγματικό του πατέρα!
Ο Στίβεν γεννήθηκε το 1960 στην Ελλάδα. Τέσσερις μήνες μετά, και ενώ βρισκόταν στο Κέντρο Βρεφών «Μητέρα», υιοθετήθηκε και πήγε στην Ολλανδία με τη νέα του οικογένεια. Ενώ εκείνος ήταν τριών ετών, οι θετοί γονείς του υιοθέτησαν ακόμη ένα παιδί, τη Λισμπέθ, και το 1968 η οικογένεια μετακόμισε στη Βοστόνη.
«Εμαθα πολύ νωρίς από τους θετούς γονείς μου ότι ήμουν υιοθετημένος. Νομίζω ήμουν 4 ή 5 χρόνων όταν οι γονείς μου μού είπαν ότι υιοθετήθηκα, ότι ήμουν ξεχωριστός για εκείνους και πως με αγαπάνε πολύ» περιγράφει ο 63χρονος Στίβεν. Ο ίδιος επέστρεψε οικογενειακώς στην Ελλάδα το 1977 και επισκέφτηκε το «Μητέρα» για να πάρει πληροφορίες σχετικά με τη βιολογική του οικογένεια, ωστόσο οι προσπάθειες αυτές απέβησαν άκαρπες καθώς δεν του επετράπη η είσοδος.
«H ιστορία μου»
Στις αρχές του 2000 και ενώ οι θετοί γονείς του ήταν εν ζωή, τους ανακοίνωσε ότι, έχοντας φτάσει πλέον στην ηλικία των 40 χρόνων, ήθελε να ψάξει τη βιολογική του οικογένεια. «Ηθελα να μάθω την ιστορία μου και να νιώσω ότι ανήκω κάπου. Οι θετοί γονείς μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί, με ενθάρρυναν όταν έψαχνα και με ρωτούσαν αν είχα νεότερα. Ενδιαφέρονταν» διηγείται.
Εκτοτε άρχισε να συγκεντρώνει πληροφορίες, σε μια προσπάθεια να βρει τη βιολογική του οικογένεια. Σε αυτή την προσπάθεια που έκανε τον βοήθησε η πρόεδρος του «The Eftychia Project» Λίντα Κάρολ Τρότερ (ή Ευτυχία Νούλα), η οποία ολοκλήρωσε την έρευνα. Για αρκετό καιρό ο κ. Γκρέιτερ γνώριζε το όνομα της οικογένειας της μητέρας του και οι αναζητήσεις του είχαν φτάσει μέχρι τις αυστραλιανές μεταναστευτικές Αρχές, καθώς είχε την πληροφορία ότι η γυναίκα που τον έφερε στη ζωή τη δεκαετία του 1960 επρόκειτο να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. «Βρήκα την οικογένεια της μητέρας μου μέσω των πληροφοριών από τις καταγραφές που μου είχαν δώσει. Η Ευτυχία Νούλα μαζί με την Τούλα Βρυσιώτη πήγαν στο μέρος όπου βρισκόταν η οικογένεια της βιολογικής μου μητέρας» συμπληρώνει.
Τον Οκτώβριο του 2022 ταυτοποιήθηκε το DNA του με ενός ξαδέρφου του. «Με αυτόν τον τρόπο εγώ ανακάλυψα ότι είχα εννέα πρώτα ξαδέρφια, θείες και θείους. Η μητέρα μου, όμως, δεν ήταν εν ζωή» εξηγεί. Ωστόσο, κατάφερε να βρει έναν δεύτερο ξάδερφο από την πλευρά του πατέρα του. Το ημερολόγιο έγραφε 4 Αυγούστου 2023 όταν ο κ. Γκρέιτερ συνάντησε ύστερα από 63 χρόνια ζωής τον βιολογικό του πατέρα και η ομοιότητα ανάμεσά τους δεν άφηνε περιθώρια να αμφισβητήσει κανείς τη συγγένειά τους.
«Νιώθω συνδεδεμένος»
«Γνωρίζετε τη λέξη “σουρεαλιστικό”, κάτι που είναι αληθινό αλλά μοιάζει να μην είναι; Αυτό ένιωθα όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον βιολογικό μου πατέρα από κοντά και μετά τις τέσσερις αδερφές μου» αναφέρει ο κ. Γκρέιτερ και καταλήγει:
«Τους αγαπώ τόσο πολύ, νιώθω συνδεδεμένος μαζί τους. Οταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά κλάψαμε, αγκαλιαστήκαμε. Ολη μου τη ζωή τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου είχαμε υπέροχους θετούς γονείς, αλλά πάντα ένιωθα ότι ανήκω κάπου αλλού. Οταν επισκέφθηκα τον μπαμπά μου και τις αδερφές μου, τις εξ αίματος, τότε ένιωσα ότι ανήκω κάπου. Βρήκα την οικογένειά μου! Νιώθω ευλογημένος».
Η βοήθεια από την πρόεδρο ενός οργανισμού
Στο «ταξίδι» της αναζήτησης στοιχείων για τους βιολογικούς γονείς του Στίβεν καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε η Λίντα Κάρολ Τρότερ (ή Ευτυχία Νούλα), η πρόεδρος του «The Eftychia Project», η οποία κατάφερε να βρει τις απαραίτητες πληροφορίες και να τις μεταφέρει σε εκείνον.
Εχοντας συμβάλει στην επανένωση μιας ακόμη οικογένειας ενός παιδιού που γεννήθηκε στην Ελλάδα και υιοθετήθηκε στην Αμερική, η Λίντα Κάρολ Τρότερ δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή της. Στην περίπτωση του Στίβεν, οι πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει ο ίδιος τους βοήθησαν να βρουν την άκρη του νήματος της ιστορίας του. Παράλληλα, ανακάλυψαν ότι ο βιολογικός πατέρας του Στίβεν είχε ψάξει πριν από πολλά χρόνια να βρει τα ίχνη του παιδιού του, δίχως αποτέλεσμα.
«Με ρωτάνε κάθε φορά αν θα κλάψω – και, ναι, κλαίω κάθε φορά που βρίσκουμε κάποιον. Αφότου βρήκα την οικογένειά μου θέλω κάθε υιοθετημένο παιδί να τη βρει, να βρει το κομμάτι που του λείπει για το ποιος είναι και την ταυτότητά του. Συγκινήθηκα κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στο “Μητέρα” ακόμη και αν δεν είχα φιλοξενηθεί εκεί. Κλαίω για την ευτυχία των άλλων. Κάθε παιδί αξίζει να προστατευθεί, να αγαπηθεί και να έχει κάποιον που να τον νοιάζεται» επισημαίνει σε δηλώσεις της η κυρία Κάρολ και προσθέτει ότι κάθε φορά προσπαθούν να μην εκθέσουν καμία οικογένεια δημόσια.
Από την πλευρά του, ο Στίβεν εξηγεί σχετικά με τη δράση του «The Eftychia Project»: «Βρήκα την οικογένεια της μητέρας μου μέσω των πληροφοριών από τις καταγραφές που μου είχαν δώσει. Η Ευτυχία Νούλα μαζί με την Τούλα Βρυσιώτη πήγαν στο μέρος όπου βρισκόταν η οικογένεια της βιολογικής μου μητέρας και βρήκαν τον πρώτο ξάδερφό μου, τον συνάντησαν, και ο Θεός έκανε τα πάντα πιθανά. Υπήρξε μια σειρά πραγμάτων που έγιναν εκείνη τη μέρα. Ο Θεός άνοιξε πολλές πολλές πόρτες για την Ευτυχία και την Τούλα. Εκείνες μίλησαν με τον πρώτο μου ξάδερφο, και τότε εκείνος κάλεσε τη θεία μου στην Αθήνα».