«Οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Ν.Δ. είναι πολύ σκεπτικοί και προβληματισμένοι απέναντι στους μουσαφίρηδες της παράταξης» λέει σήμερα στην «Espresso» και, όπως το συνηθίζει, «έξω από τα δόντια» ο βουλευτής της Α’ Αθηνών, πρώην υπουργός και ιστορικό στέλεχος της Ν.Δ. Νικήτας Κακλαμάνης, που -ως γνωστόν- εκπροσωπεί τη λαϊκή παραδοσιακή Δεξιά, «τον πυρήνα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και το κυρίαρχο DNA της», όπως χαρακτηριστικά υπενθυμίζει σε όσους ίσως το ξεχνούν. «Ενα DNA που δεν αντιγράφεται, δεν διαγράφεται και δεν παραγράφεται… Αρκετοί προσπάθησαν να τραβήξουν τη λαϊκή Δεξιά εκτός Ν.Δ., αλλά κατέληξαν διάττοντες αστέρες» δηλώνει ο πρώην υπουργός με νόημα.
- Απο τη Βίβιαν Μπενέκου
Σε σχέση με την τρέχουσα επικαιρότητα, ο πρώην υπουργός, ενώ θα ήθελε να είχε ενημερώσει η κυβέρνηση νωρίτερα και καλύτερα την κοινή γνώμη για το νομοσχέδιο που ήρθε στη Βουλή και αφορά τον γάμο των ομοφύλων, θα το ψηφίσει, γιατί, όπως δηλώνει: «Δεν είμαστε ούτε μπολσεβίκοι ούτε φασίστες ούτε ισλαμιστές. Μόνο σε τέτοια καθεστώτα ευδοκιμούν οι ιδεοληψίες και η άγνοια».
Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Κακλαμάνης λέει ότι είναι κόμμα χωρίς ταυτότητα και ότι η αντίστροφη μέτρηση γι’ αυτό ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019 και τέλειωσε το καλοκαίρι του 2023. Ο Νικήτας Κακλαμάνης, σύγχρονος, όπως πάντοτε, με την εποχή του, πρόλαβε και είδε το «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου πριν ακόμα προταθεί στις Χρυσές Σφαίρες. Εντυπωσιάστηκε, αν και το βρήκε πολύ προχωρημένο για τα γούστα του.
Ο βουλευτής της Α’ Αθηνών προτιμά να διατηρεί φιλίες εκτός πολιτικής, κυρίως με καλλιτέχνες όπως είναι η Ελντα Πανοπούλου, η Ελένη Βιτάλη, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Μάρω Κοντού, ο Τάκης Χρυσικάκος, η Ελένη Ροδά κ.ά. Ο Νικήτας απεχθάνεται στους ανθρώπους την αγνωμοσύνη, την πονηριά και τη διπροσωπία. Οσον αφορά τον ίδιο και την ψυχή του, δηλώνει καθαρά: «Δεν έχω απωθημένα»!
Εχει λόγους και ποιους η ελληνική κοινωνία που λέει «ναι» ή αντιστοίχως «όχι» στον γάμο και στην τεκνοθεσία ομοφύλων;
Από όποια πλευρά κι αν το δεις, μπορείς να βρεις επιχειρήματα. Θα ήθελα όμως να σταθώ ειδικά στο «όχι» για να πω ότι το κατανοώ και το σέβομαι. Είναι λογικό και επόμενο μια μερίδα του κόσμου να ξαφνιάζεται μπροστά σε νέα ενδεχόμενα. Καθετί διαφορετικό αντιμετωπίζεται με επιφυλακτικότητα στην αρχή. Εάν όμως καθίσεις και εξηγήσεις, τότε τα πράγματα γίνονται απλά. Το παν είναι να ενημερώνεις με σαφήνεια και να τεκμηριώνεις με επιχειρήματα. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή. Αυτή είναι η ευθύνη μας. Γιατί ζούμε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Δεν είμαστε ούτε μπολσεβίκοι ούτε φασίστες ούτε ισλαμιστές. Μόνο σε τέτοια καθεστώτα ευδοκιμούν οι ιδεοληψίες και η άγνοια. Εδώ είναι Ελλάδα και μοιραζόμαστε όλοι την ίδια ελευθερία. Η προσωπική επιλογή του καθενός δεν είναι ούτε ταμπού ούτε εφήμερη τάση ούτε βέβαια και… μεταδοτικό νόσημα. Η ευκαιρία στην αγάπη, στην οικογένεια και στην προσφορά είναι αναφαίρετο δικαίωμα για όλους.
Η επιλογή της κυβέρνησης να υιοθετήσει θέσεις και στάσεις της Αριστεράς, όπως π.χ. οι ελληνοποιήσεις μεταναστών, η επιστολική ψήφος αποδήμων και το νομοσχέδιο ομοφύλων, θα της κοστίσει στο αμιγώς δεξιό κοινό της;
Επίτρεψέ μου να σου πω ότι όλα αυτά που αναφέρεις δεν αποτελούν εργολαβία της Αριστεράς. Πρόκειται για καλά ζυγισμένες αποφάσεις, με συγκεκριμένο σκεπτικό η καθεμία. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει πρωτοβουλίες υπολογίζοντας το σωστό timing και ένα πλήθος παραγόντων και συγκυριών. Είναι λογικό να υπάρξουν και αντιδράσεις, αφενός γιατί δεν μπορείς να συμφωνείς πάντα με όλους, αφετέρου δε γιατί ο κόσμος δεν βλέπει αυτομάτως πίσω από τη μεγάλη εικόνα. Οσο όμως περνάει ο καιρός ξεκαθαρίζει το τοπίο και γίνεται σαφές για ποιο λόγο πάρθηκε η εκάστοτε απόφαση τη δεδομένη στιγμή.
Γιατί παίρνει αυτό το ρίσκο ο Κυριάκος Μητσοτάκης;
Γιατί, όπως σου είπα, το έχει ζυγίσει σωστά. Είναι θέμα σοβαρότητας και προτεραιοτήτων. Εξάλλου πρωθυπουργός αναλαμβάνεις για να πας την Ελλάδα μπροστά. Οχι για να κρύβεσαι πίσω από τις ευθύνες σου.
Υπάρχει κίνδυνος για την παραδοσιακή οικογένεια; Μπορεί ένα παιδί να μεγαλώνει υγιώς με γονέα Α και γονέα Β;
Βίβιαν, πουθενά στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει τέτοια αναφορά ή η παραμικρή υπόνοια για γονείς με γράμματα ή νούμερα! Και ούτε θα το επιτρέπαμε ποτέ. Η παραδοσιακή οικογένεια δεν έχει να ανησυχεί για τίποτα. Ο μόνος κίνδυνος είναι να αναπτυχθούν ακραίες φοβίες ή μισαλλοδοξία. Ξέρεις, συνήθως η άγνοια γεννά φόβο. Ο φόβος γεννά την απόρριψη. Η απόρριψη μίσος και το μίσος βία. Το βλέπουμε καθημερινά στην επικαιρότητα. Οι πρωταγωνιστές της βίας στη συντριπτική τους πλειονότητα προέρχονται από «παραδοσιακές οικογένειες». Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να αποφύγουμε να προσθέσουμε άλλο ένα βαρίδι στην τεταμένη πραγματικότητα που ζούμε. Η παραδοσιακή οικογένεια αλλά και κάθε οικογένεια που βασίζεται στην αγάπη και στην προσφορά θα συνεχίσει να επενδύει σε αξίες και στους ισχυρούς δεσμούς της.
Πού είναι σήμερα η λαϊκή Δεξιά; Πώς αισθάνεται ο παραδοσιακός ψηφοφόρος της Ν.Δ.;
Η λαϊκή, η παραδοσιακή Δεξιά -που την εκπροσωπεί αυτός που σου μιλάει!- εξακολουθεί να αποτελεί τον πυρήνα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Είναι το κυρίαρχο DNA της. Ενα DNA που δεν αντιγράφεται, δεν διαγράφεται και δεν παραγράφεται. Οπως έχει αποδειχτεί μέσα στα χρόνια, αρκετοί προσπάθησαν να την τραβήξουν εκτός Νέας Δημοκρατίας, αλλά κατέληξαν διάττοντες αστέρες. Οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι, όπως οι άνθρωποι που συναντώ κάθε μέρα, είναι αφενός πιστοί ιδεολόγοι και ταυτόχρονα πολύ σκεπτικοί και προβληματισμένοι απέναντι στους μουσαφίρηδες της παράταξης…
Πώς βλέπετε να εξελίσσεται το φαινόμενο Κασσελάκη; Εχει μέλλον ο ΣΥΡΙΖΑ;
Θα έλεγα πως το επικοινωνιακό «μπραφ» που έγινε τους τελευταίους μήνες τελικά αποδείχθηκε αδέξιο, αρκετά αμήχανο, ίσως και κενό περιεχομένου. Σίγουρα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε έντονη η ανάγκη για αλλαγή, τελικά όμως δεν πήγε καλά αυτό. Κυρίως εξαιτίας της έλλειψης πείρας και τριβής με την ελληνική πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι κάτι άλλο, ακόμα πιο πρόχειρο, χωρίς ταυτότητα. Δεν πατά ούτε στο κόμμα Κασσελάκη ούτε στη Νέα Αριστερά. Θεωρώ πως για τον ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019 και τέλειωσε το καλοκαίρι του 2023.
Ποιοι βουλευτές διάφορων κομμάτων θα μπορούσαν ίσως να αποτελέσουν την παρέα σας για ένα κεφάτο βράδυ κάπου;
Εσύ μου λες, δηλαδή, ότι για να περάσεις ένα κεφάτο βράδυ θα έβγαινες με συναδέλφους σου δημοσιογράφους; Εγώ πάντως όχι! Θα προτιμούσα τις παρέες μου εκτός Βουλής και δη τους πιο παλιούς μου φίλους ή τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, όπως η Ελντα Πανοπούλου, η Ελένη Βιτάλη, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Μάρω Κοντού, ο Τάκης Χρυσικάκος, η Ελένη Ροδά…
Είδατε Γιώργο Λάνθιμο; Ή, να το πω διαφορετικά, βλέπετε σινεμά τα χειμωνιάτικα βράδια;
Γενικά δεν μπορώ να πω πως έχω άπλετο χρόνο, ωστόσο το «Poor Things» το είδα πριν ακόμα προταθεί στις Χρυσές Σφαίρες. Αν και κινηματογραφικά είναι πολύ προχωρημένο για τα γούστα μου, εντυπωσιάστηκα από το σενάριο και τις ερμηνείες. Ειδικά η ιστορία, που είναι βασισμένη σε βιβλίο του Alasdair Gray, σου γεννά έναν ζωηρό προβληματισμό για το πώς θα ήταν η ζωή εάν μαθαίναμε από την αρχή τον κόσμο. Αν, δηλαδή, είχαμε καθαρό μυαλό σαν λευκό χαρτί, μακριά από κοινωνικές συμβάσεις ή ομοιόμορφες συμπεριφορές.
Ποιο είναι φέτος το αγαπημένο σας σίριαλ; Ή παρακολουθείτε μόνο πολιτικές εκπομπές;
Την ώρα που επιστρέφω εγώ στο σπίτι το πολύ πολύ να πετύχω καμιά ταινία ή κάποιο νυχτερινό πολιτικό πάνελ. Αυτό όμως που είδα πρόσφατα σε φιλικό σπίτι και μου άρεσε πολύ ήταν μια σειρά ντοκιμαντέρ γνωστής πλατφόρμας, με τίτλο «How to become a tyrant», για τη ζωή διαβόητων πολιτικών ηγετών, όπως ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Καντάφι, ο Σαντάμ και άλλοι.
Με την εμπειρία σας αντιλαμβάνεστε τον «χορτασμένο άνθρωπο», την ολοκληρωμένη προσωπικότητα; Σας έχουν διαψεύσει άνθρωποι;
Μπορώ να σου «ναι» και στα δύο. Στη ζωή μου είχα την τύχη να γνωρίσω τόσο κόσμο, ώστε με τα χρόνια, την εμπειρία και τη διαίσθηση απέκτησα την ικανότητα να «ακτινογραφώ» αυτόν που έχω απέναντί μου. Φυσικά σε αυτήν την πορεία θα ήταν αδύνατο να μην έχω πέσει έξω. Ειδικά όταν ήμουν νεότερος. Εχω συναντήσει αγνωμοσύνη, πονηριά, διπροσωπία… Αυτά είναι από τα χειρότερά μου! Τις περισσότερες φορές βέβαια δεν μπορώ να πω ότι έπεσα απ’ τα σύννεφα. Γιατί μπορεί να ξέρω ή να διαισθάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά, ωστόσο πάντα επιμένω να ξεκινάω θετικά, με τις καλύτερες προθέσεις απέναντι στον άνθρωπο που έχω απέναντί μου.
Οταν πληγωθείτε πώς αντιδράτε;
Αν πληγωθώ από δική μου υπαιτιότητα, το παίρνω πολύ προσωπικά. Αυτομαστιγώνομαι. Εάν όμως με πληγώσουν απρόκλητα, γίνομαι θηρίο. Δεν κρύβομαι. Αντιμετωπίζω τον άλλον κατά πρόσωπο. Δεν θέλω να κρατάω εκκρεμότητες μέσα μου. Αυτό που βλέπεις, αυτό είμαι.
Τι υπάρχει στη ζωή που το θέλετε και ακόμη δεν το έχετε πετύχει;
Είμαι πραγματικά ευτυχής γι’ αυτά που πάλεψα και κατάφερα στη ζωή. Ιδίως για την ιατρική μου σταδιοδρομία, αλλά και για την πολιτική. Δεν έχω απωθημένα. Αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω να προσφέρω, να δουλεύω και να ακούω τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Πιστεύω πως είμαι στην πιο δοτική περίοδο της ζωής μου. Και θεωρώ πως τα καλύτερα είναι πάντα μπροστά. Ειδικά όταν επιμένεις να ζεις με περιέργεια, με ενθουσιασμό και με την ανάγκη να γίνεσαι καλύτερος για σένα και για τους γύρω σου.