Πολύχρωμες εικόνες, υπέροχες γεύσεις και μεθυστικά αρώματα συνέθεσαν το παζλ του 2ου Φεστιβάλ Γαστρονομίας του Φετιγιέ. H «Espresso» ταξίδεψε στην παραλιακή πόλη της γειτονικής Τουρκίας, όπου η δημοφιλής chef και συγγραφέας από την Κωνσταντινούπολη Μαρία Εκμεκτσίογλου έβαλε και φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά, τη δημιουργική σφραγίδα της σε μια μεγάλη γιορτή γεμάτη μαγειρέματα, δημιουργώντας έτσι μια γέφυρα μεταξύ των δύο πλευρών του Αιγαίου.
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Δίπλα της, πολύτιμη σύμμαχος και συνοδοιπόρος σε τούτο το εγχείρημα η Çiğdem Karaca, σύζυγος του φιλέλληνα δημάρχου της πόλης Alim Karaca, η οποία είναι και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Λυκίας και αγκάλιασε αμέσως την ιδέα της αεικίνητης μαγείρισσας.
Φτάνοντας αργά το απόγευμα στο Φετιγιέ με πλοίο, μέσω Ρόδου (το δρομολόγιο διαρκεί περίπου δύο ώρες), κι αφού περάσαμε τον απαραίτητο έλεγχο στο τελωνείο και τακτοποιηθήκαμε στα ξενοδοχεία μας, μια βάρκα μας περίμενε στην παραλία για να μας μεταφέρει στο εστιατόριο της Μαρίας, το Mayikas, όπως το ονόμασαν η ίδια και ο γιος της Πασχάλης, ο οποίος ακολουθεί με επιτυχία τα βήματά της. Είναι χτισμένο πάνω στη βραχώδη μύτη του λιλιπούτειου νησιού Σεβαλιέ και η πρόσβαση σε αυτό γίνεται μόνο από τη θάλασσα.
«Το Σεβαλιέ είναι ένα μέρος όπου έρχονταν παλιά ιππότες από τη Ρόδο, γι’ αυτό και στα αγγλικά λέγεται knights island, είναι το μικρό νησί των ιπποτών. Οταν περπατάς στο δάσος, που είναι ανέγγιχτο, συναντάς ερειπωμένους ναούς, ψηφιδωτά. Είναι ένας τόπος γεμάτος διαφορετική ενέργεια και μυστήριο… Εχει έναν χωματόδρομο με βουκαμβίλιες και τεράστιους κάκτους που έχουν πάνω αγριόσυκα, τα οποία μαζεύω και φτιάχνω λικέρ και μαρμελάδες. Γύρω γύρω στον κήπο μου έχω δέντρα με μούρα, σύκα, μπανάνες. Χώρια το μποστάνι που έχω φτιάξει και παίρνω κιλά ολόκληρα από πιπεριές, μελιτζάνες, ντομάτες, αγγουράκια» μας είπε η δημοφιλής chef καθώς μας υποδέχτηκε στο ρεστοράν της. Οσο για το μενού, περιελάμβανε πιάτα με τοπικά προϊόντα, θαλασσινά, φρέσκο ψάρι και λαχταριστά γλυκά.
Το πρωί της επόμενης ημέρας του ταξιδιού μας στο ειδυλλιακό θέρετρο της τουρκικής Ριβιέρας η διαδρομή μας ξεκίνησε από την αγορά του Φετιγιέ, το Sali Pazari. Εκεί όπου φρούτα, λαχανικά, ξηροί καρποί και μοσχοβολιστά μπαχάρια στρώνονται επάνω σε πάγκους, με τους παραγωγούς να είναι έτοιμοι να κάνουν παζάρια με τους πελάτες τους αλλά και να βγάλουν φωτογραφίες με τους τουρίστες. Η συνέχεια μας βρήκε στο Πράσινο Σταφυλοχώρι, στα περίχωρα του Φετιγιέ. Ενα χωριό-κόσμημα γεμάτο σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος, όπως αυτό της «αναγέννησης» του αργαλειού, όπου οι γυναίκες του Συλλόγου Λυκίας δημιουργούν ρούχα από υφάσματα που υφαίνονται στο εν λόγω μηχάνημα. Στο ίδιο χωριό λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο δανειστική βιβλιοθήκη, ενώ υπάρχει και εργαστήριο τέχνης, όπου μικροί και μεγάλοι αφήνουν τη φαντασία τους ελεύθερη. Στο Σταφυλοχώρι γευτήκαμε παραδοσιακά φαγητά, δοκιμάσαμε τοπικό κρασί και ακούσαμε ελληνική μουσική, από Θεοδωράκη μέχρι συρτάκι!
Ο επίλογος της πρώτης ημέρας γράφτηκε στα 2.000 μέτρα του βουνού Babadağ όπου ανεβήκαμε με το τελεφερίκ και παρακολουθήσαμε το ηλιοβασίλεμα.Τη δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ η περιήγησή μας ξεκίνησε από το χωριό Λεβίσι, όπου ζούσαν κάποτε 6.500 Ελληνες. Η στάση μας εκεί ήταν από τις πιο συγκινητικές στιγμές που βιώσαμε στη διάρκεια της αποστολής. Τα περίπου 450 ερειπωμένα σπίτια, η εκκλησία της Κάτω Παναγιάς, όπως την αποκαλούν επειδή βρίσκεται στους πρόποδες του χωριού, τα υπόλοιπα ξωκλήσια και το οστεοφυλάκιο μας «ταξίδεψαν» πίσω στον χρόνο, σε εποχές πιο δύσκολες, ενίοτε και σκοτεινές. Στο Λεβίσι το φαγητό παρασκευάστηκε με παραδοσιακά μέσα, σε τεράστια τσουκάλια που έβραζαν πάνω στη φωτιά, ενώ με τα ίδια μέσα ψήθηκε και το ψωμί που συνοδεύσαμε το γεύμα μας.
Το ίδιο απόγευμα έλαβε χώρα η επίσημη έναρξη των μαγειρεμάτων στην πλατεία της πόλης, με φόντο τη μαρίνα με τα σκάφη. Μια μαρίνα που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες στην ιταλική ή τη γαλλική Ριβιέρα. Γνωστοί Ελληνες και Τούρκοι chefs, ανάμεσά τους (φυσικά!) και η Μαρία Εκμεκτσίογλου, ένωσαν τις δυνάμεις τους μαγειρεύοντας μπροστά σε πλήθος κόσμου με προϊόντα από την εύφορη γη της Μικράς Ασίας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι από τους βασικούς χορηγούς του φεστιβάλ είναι η Τουρκοαμερικάνα Emine Colin, που σε συνεργασία με ελαιοπαραγωγό από την Κρήτη -και η ίδια είναι ελαιοπαραγωγός στην περιοχή Milas- φτιάξανε δύο διαφορετικά ελαιόλαδα, ένα ελληνικό και ένα τουρκικό! Μάλιστα, το 50% των εσόδων διατίθεται σε οργανισμούς για αυτιστικά παιδιά των δύο χωρών.
Τα μαγειρέματα συνεχίστηκαν και την επόμενη ημέρα, παίρνοντας τούτη τη φορά διαγωνιστικό χαρακτήρα, αφού ξεχωριστές ομάδες από 47 χωριά της ευρύτερης περιοχής του Φετιγιέ δημιούργησαν συνταγές του τόπου τους, τις οποίες βαθμολόγησαν στη συνέχεια οι επαγγελματίες chefs που είχαν μαγειρέψει στο πλαίσιο της γαστρονομικής διοργάνωσης την προηγούμενη ημέρα. Στο τέλος απονεμήθηκαν βραβεία στους νικητές, αλλά και τιμητικές βραβεύσεις σε όλους τους συμμετέχοντες στη φετινή διοργάνωση.
«Φέτος πρωταγωνίστησαν τα παραδοσιακά φαγητά των χωριών και τα γεύματα με θαλασσινά και ψάρι. Κάναμε δύο γεύματα χωρίς καθόλου κρέας, αλλά φάγαμε τόσο νόστιμα, χορταστικά και υγιεινά, που δεν φάνηκε καθόλου η έλλειψή του. Ηταν φαγητά φτιαγμένα μόνο με ό,τι μας προσφέρει η γη, χόρτα, σιτάρι, πλιγούρι, φρέσκα βότανα όπως ο άνηθος και ο δυόσμος. Αυτό για εμένα ήταν ένα ξεχωριστό στοιχείο της φετινής διοργάνωσης» δήλωσε στην «Espresso» η Μαρία Εκμεκτσίογλου λίγο πριν από το φινάλε του ταξιδιού μας. Η αυλαία του 2ου Φεστιβάλ Γαστρονομίας του Φετιγιέ έπεσε με μουσική, χορό και τραγούδι. Η αρχή έγινε με μια σειρά από μοντέρνα και παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα της πόλης και ο επίλογος γράφτηκε με τους Ελληνες Operatical, δηλαδή τη Ναδίνα Τζιάτζιου και τον Θάνο Ζήση, οι οποίοι ερμήνευσαν ελληνικά, τουρκικά, αγγλόφωνα, γαλλόφωνα και ισπανόφωνα τραγούδια, με τη συνοδεία του πιανίστα τους Μάριου Κάζα.