Ο «σερ» του ελληνικού τραγουδιού Γρηγόρης Μπιθικώτσης έφυγε από τη ζωή στις 7 Απριλίου του 2005 και πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από τον θάνατό του, ενώ το κενό του μένει αναντικατάστατο καλλιτεχνικά.
- Από τον
Βαγγέλη Καράλη
Άξιος συνεχιστής της μουσικής του αλλά και της μνήμης του, ο γιος του Γρηγόρης Μπιθικώτσης junior, που σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση ψυχής στην «Espresso» αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του πατέρα του, μιλά για την τραγική απώλεια της μητέρας του Μεταξίας, που πέθανε πριν από δύο χρόνια, εξηγεί τον λόγο που ο γιος του δεν θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι και ξεκαθαρίζει το τοπίο για την κόντρα του με την ετεροθαλή αδελφή του Άννα, αναφορικά με τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του πατέρα του.
Πώς βιώνετε την κατάσταση με την καραντίνα και τον κορονοϊό;
Από την αρχή της καραντίνας μετακόμισα στη Μύκονο με τη σύντροφό μου. Από τότε που μας έκλεισαν, η καθημερινότητά μου είναι πολύ απλή, με περιπάτους στη θάλασσα με την Ελένη, ταινίες στο σπίτι, βόλτες κ.τ.λ. Αυτή η κατάσταση όμως μας έχει τσακίσει όλους τους καλλιτέχνες οικονομικά. Είμαστε άνεργοι εδώ και έναν χρόνο και δεν έχουμε καμία εικόνα για το πότε θα δουλέψουμε ξανά. Ζούμε καθημερινά μέσα σε μια ανασφάλεια, χωρίς καμιά οικονομική βοήθεια και μέριμνα για τους καλλιτέχνες και τους μουσικούς από την κυβέρνηση.
Η πανδημία είχε ως αποτέλεσμα να αναβάλετε τον γάμο σας δύο φορές με τη σύντροφό σας Ελένη. Έχετε ορίσει νέα ημερομηνία;
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να χαρούμε τον γάμο μας με όλα αυτά τα μέτρα και χωρίς να μπορούμε να αγκαλιάσουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Το μοναδικό μας πλάνο είναι όταν μας ανοίξουν να κάνουμε τον γάμο μας, που έχουμε αναβάλει δύο φορές. Εάν μας επιτρέψουν, ίσως και το καλοκαίρι.
Πώς θυμόσαστε τα παιδικά σας χρόνια με τον αείμνηστο πατέρα σας;
Είχα τη χαρά να μεγαλώσω σε μια οικογένεια πολύ δεμένη. Θυμάμαι έναν πολύ γλυκό πατέρα και μια υπέροχη μάνα. Με τον πατέρα μου είχα μια απίστευτη σχέση αγάπης. Παίζαμε μουσική στο σπίτι μαζί, εγώ πιάνο και αυτός μπουζούκι. Ο πατέρας μου ήταν ένας μοναδικός άνθρωπος. Επίσης είχα την τύχη να γνωρίσω όλους τους σπουδαίους καλλιτέχνες της μουσικής που ερχόντουσαν στο σπίτι μου.
Εάν ζούσε σήμερα ο πατέρας σας, πώς θα έβλεπε την εξέλιξη της μουσικής στη χώρα μας;
Δεν θα την έβλεπε καθόλου. Ηταν ήδη απογοητευμένος από το πού πάνε μουσικά τα πράγματα πριν φύγει από τη ζωή. Πίστευε ότι άνθρωποι με ταλέντο δεν έχουν τρόπο να αναδειχθούν και ότι είναι στο προσκήνιο τραγουδιστές που απλά «τρώνε τις θέσεις» αυτών που αξίζουν.
Θα ήθελα να αναφερθούμε στον θάνατο της μητέρας σας Μεταξίας, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια. Πώς βιώσατε την απώλειά της;
Με τσάκισε ο χαμός της μητέρας μου. Οταν πέθανε ο πατέρας μου, η μάνα μου ήταν ο άνθρωπός μου. Είχε ταλαιπωρηθεί πολλά χρόνια από τον καρκίνο. Αρρώστησε έξι μήνες μετά την απώλεια του πατέρα μου. Ηταν αποτέλεσμα της θλίψης της που έχασε τον άνθρωπό της. Το πάλεψε 14 χρόνια και δυστυχώς πριν από δύο χρόνια έφυγε από τη ζωή. Πίσω από τον πατέρα μου ήταν πάντα η μητέρα μου, το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος ότι, εάν δεν ήταν η Μεταξία, δεν θα είχε καταφέρει πολλά πράγματα. Είναι πολύ σκληρό να αντιμετωπίσω ότι πλέον είμαι ορφανός από μάνα και από πατέρα.
Ηταν μονόδρομος για εσάς να ασχοληθείτε με το τραγούδι;
Όχι, δεν το είχα καν σκεφτεί. Τραγούδησα σε ένα παιδικό πάρτι, είπα στον πατέρα μου ότι τραγούδησα και τότε εκείνος αποκρίθηκε: «Εχω βγάλει όλους τους τραγουδιστές της Ελλάδας, εσένα δεν θα βγάλω;» Κάθε μέρα μου ζητούσε να τραγουδήσω μπροστά του, αλλά εγώ δεν ήθελα, γιατί ντρεπόμουν. Μια μέρα ξύπνησα και μου λέει «εάν δεν τραγουδήσεις και σήμερα, θα τα σπάσω όλα». Το πρώτο τραγούδι που είπα ήταν «Το ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα», με άκουγε και στο ρεφρέν με σταμάτησε, και μου λέει «είσαι τραγουδιστής, τέλος»! Η πρώτη φορά που τραγουδήσαμε μαζί δημόσια ήταν σε μια μεγάλη συναυλία το 1996 στη Δραπετσώνα, με χιλιάδες κόσμο. Είχα πάει απλά μαζί του και ήμουν πίσω από τη σκηνή και κάποια στιγμή ανέβηκε να τραγουδήσει και μου λέει «έλα να πεις δυο τραγούδια». Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και έτρεμα. Τότε ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησα μαζί του.
Φοβηθήκατε τη σύγκριση που θα γινόταν με τον πατέρα σας;
Όχι, δεν το φοβήθηκα και δεν το είδα και ποτέ έτσι. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είναι ένας, δεν αλλάζει αυτό ποτέ και ούτε πρόκειται να βγει δεύτερος – όποιος και να συγκριθεί μαζί του θα «χάσει». Εγώ το είδα σαν ευλογία ότι είμαι γιος του κουβαλώντας το όνομά του, έχοντας όλη αυτήν την πολιτιστική κληρονομιά που μου έχει αφήσει και μεγάλη τιμή που μου έμαθε να τραγουδάω ο ίδιος. Υπάρχουν συγκρίσεις για πολλούς γιους μεγάλων καλλιτεχνών, και αυτό είναι πολύ άδικο και ατυχές. Στην αρχή ο κόσμος ήταν προκατειλημμένος μαζί μου λέγοντας «και εσύ τραγουδάς;» Tο τραγούδι όμως δεν είναι δικηγορικό γραφείο να πάει από γενιά σε γενιά, ή έχεις το ταλέντο ή όχι, όπως και εάν λέγεσαι.
Θέλω να αναφερθούμε στην τεράστια πολιτιστική κληρονομιά που άφησε ο πατέρας σας, εννοώντας φυσικά το καλλιτεχνικό του έργο. Εδώ και χρόνια υπάρχει διαμάχη ανάμεσα σε εσάς και στην ετεροθαλή αδελφή σας Aννα αναφορικά με τα πνευματικά δικαιώματα. Νομικά έχει λυθεί το θέμα; Οι σχέσεις σας πώς είναι σήμερα;
Θα είμαι ξεκάθαρος: Oσον αφορά τα πνευματικά δικαιώματα του πατέρα μου, από τότε που έφυγε και η μητέρα μου από τη ζωή πλέον έχουν έρθει όλα στην κατοχή μου. Επίσης μου ανήκει και το ηθικό δικαίωμα να προστατέψω το έργο του. Ο πατέρας μου άφησε μια δημόσια διαθήκη, που ανοίχτηκε μετά τον θάνατό του και διαβάστηκε στο δικαστήριο, η οποία σαφέστατα τονίζει «ότι ο γιος μου ο Γρηγόρης είναι ο συνεχιστής μου και συνεχιστής της ιστορίας μου σε όλα τα καλλιτεχνικά δρώμενα». Αυτό είναι μεγάλο βάρος για εμένα, διότι οφείλω να διαχειριστώ όλη αυτή την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά που άφησε.
Οσον αφορά κάποιες κόντρες και προστριβές που υπάρχουν, είναι μόνο για ένα λόγο, ο οποίος δεν είναι τα χρήματα. Ο λόγος είναι ότι όταν γίνεται ένα αφιέρωμα ή συναυλία για τον πατέρα μου θα πρέπει να ανταποκρίνεται στο μέγεθος του ονόματός του. Οπότε εκεί θα πρέπει να έρθω εγώ, όποιος και να είναι αυτός που το κάνει, και να δω εάν αυτό που θέλουν να κάνουν προς τιμήν του ανταποκρίνεται στην ιστορία που έχει αφήσει. Επίσης, όταν κάποιος θέλει να κάνει κάτι για τον πατέρα μου, οφείλω να ερωτηθώ εγώ και μόνο εγώ. Με την Αννα δεν είχαμε ποτέ επαφές, ούτε ο πατέρας μου είχε μαζί της τα τελευταία χρόνια πριν φύγει από τη ζωή.
Αλλάζοντας κλίμα, ποια είναι η άποψή σας για τα μουσικά ριάλιτι; Θα συμμετείχατε ποτέ είτε ως κριτής;
Προσωπικά δεν μου αρέσει η μεγάλη έκθεση στο γυαλί. Πολλοί συνάδελφοι έχουν στραφεί σε αυτά, διότι πλέον δεν υπάρχουν και άλλες πηγές εσόδων, και τους κατανοώ. Μου είχε προταθεί παλαιότερα να είμαι κριτής κάπου, αλλά είπα όχι αμέσως. Για εμένα είναι πολύ άβολο να είμαι σε θέση και να κρίνω και ευαίσθητος, όταν έχεις να κάνεις με νέα παιδιά που μπορεί να πεις κάτι, σε δημόσια θέα μάλιστα, και να τους κόψεις τα φτερά. Πλέον έχουμε τόσο πολλά μουσικά ριάλιτι, που δεν προλαβαίνουμε να βγάζουμε τραγουδιστές! Δεν θεωρώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει τόσος χώρος ώστε να γίνουν όλοι τραγουδιστές.
Θα θέλατε ο γιος σας Γρηγόρης να ακολουθήσει την παράδοση της οικογένειας και να γίνει τραγουδιστής;
Δεν θα ήθελα να ακολουθήσει την παράδοση. Θυμάμαι τη συμβουλή του πατέρα μου, που μου είχε πει «είσαι καλός τραγουδιστής» και μετά έβαλε και το «δυστυχώς, δεν ξέρεις τι σε περιμένει, ετοιμάσου να τη βγάζεις με χάπια για το στομάχι και για τα νεύρα» και ό,τι μου είπε βγήκε. Δεν θα ήθελα ο γιος μου να τα περάσει όλα αυτά, γιατί αυτός ο χώρος δεν είναι και ο καλύτερος και δεν είναι και «καθαρός». Βέβαια, όταν μεγαλώσει και έχει τόσο μεγάλο ταλέντο, εκεί, νομίζω, δεν θα μπορώ να πω κάτι, εύχομαι όμως να μη φτάσουμε εκεί!
Κλείνοντας, τι είναι αυτό που σας γοήτευσε στη σύντροφό σας Ελένη; Θα θέλατε να κάνετε μαζί ένα παιδί;
Η Ελένη είναι ένας άνθρωπος που θα ήθελα να την είχα γνωρίσει πολλά χρόνια πριν. Από τότε που γνωριστήκαμε, πριν από δύο χρόνια, άλλαξε όλη μου η ζωή προς το καλύτερο, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που θέλω να βλέπω όταν ξυπνάω και όταν κοιμάμαι. Εκτός από το παιδί μου, η Ελένη είναι πλέον οικογένειά μου, είναι τα πάντα μου! Εάν ο Θεός μας φέρει ένα παιδί, καλώς να έρθει, αλλά δεν το έχουμε ως πλάνο ή στα σχέδιά μας.
Καλλιτεχνικά ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Είχα σχεδιάσει τον Δεκέμβριο να έκανα αφιέρωμα στον πατέρα μου για τα 15 χρόνια που έφυγε από τη ζωή, αλλά ακυρώθηκε λόγω της κατάστασης. Εάν μας αφήσουν το καλοκαίρι ελεύθερους, θα την πραγματοποιήσω αυτήν τη σειρά συναυλιών. Οπως επίσης έχουμε πει με τον φίλο μου τον Χάρη Βαρθακούρη να κάναμε μαζί μια σειρά συναυλιών με τραγούδια των πατεράδων μας. Υπάρχουν πολλά σχέδια, αλλά δεν είναι πλέον στο χέρι μας.