Ο χαμός της ανιψιάς της Έρρικας Πρεζεράκου γέμισε θλίψη το πανελλήνιο.
Η μικρή Αναστασία έχασε τη μάχη με τον καρκίνο σκορπίζοντας πένθος στην οικογένειά της. Η Ξένια Πρεζεράκου αποχαιρέτησε την κορούλα της με το ακόλουθο πόστ: «Ποιο ριζικό με στοίχειωσε ποια μαύρη γενιάς κατάρα να χάσω τον πατέρα μου να χάσω το παιδί μου; Κλαίνε οι κάμποι τα βουνά κλαίνε όλοι οι άνθρωποι , νιώθετε τον πόνο μας μαζί και την αγάπη. Αγάπη απεριόριστη μα τσίμπησε το αδράχτι…
Θα μείνει αιώνια ξαπλωτή μιας μάγισσας κατάρα. Ξύπνα νεραιδούλα μου, ξυπνά γλυκό μου πλάσμα να λάμψει πάλι ο ουρανός να ανθίσουν τα λουλούδια. Όλη η πλάση σκοτεινή μαζί με την καρδιά μου με τον Ηλία πλάι μου, μα σκίζεται η καρδιά μου.
Καλό ταξίδι αστέρι μου ..
Σε αγαπάμε πολύ».
Τραγική φιγούρα και ο πατέρας της μικρής, Ηλίας Τριανταφυλλάκης που συγκίνησε το με το αντίο του.
«Της πήρες την ακοή, τις κάναμε καρδιές για να τις δείξουμε ποσό την αγαπάμε, της πήρες την αριστερή πλευρά , περπατούσε και ανέβαινε τις σκάλες με ένα χέρι και ένα πόδι, της πήρες την ομιλία, μας έκανε σχήματα με το χέρι , της πήρες το χαμόγελο, μας έλεγε πως χαμογελάει και ας μη φαίνεται.
Πήρες τη χαρά, τη ζωή της , απομονωμένη από τις φίλες της , την οικογένεια της και το σχολείο της, είχε τους δυο γονείς της κοντά να την αγαπάνε και να την φροντίζουν. Την τελευταία απόλαυση – το φαγητό, έβλεπε μαστερσεφ και ξεχνιόταν και έκανε ασκήσεις να μπορέσει να ξαναφάει.
Έδωσες τον χειρότερο χειμώνα των 150 ετών να πηγαίνει σε ένα παγωμένο σπίτι 15 φορές τη μέρα τουαλέτα. Αναγκάστηκε να φορέσει πάνες αλλά δε την ένοιαξε γιατί την φρόντιζαν οι γονείς της όπως ήταν μωρό. Δεν ήθελε ποτέ να κάτσει σε παιδικό καρότσι , την έβαλες σε αναπηρικό.
Της άρεσε να πηγαίνει στο μοναστήρι και στην εκκλησία , την έβαλες σε νοσοκομείο να μην μπορεί να βγει. Της άρεσε να φτιάχνει τα μαλλιά της , της πήρες αρκετά. Τώρα πας να της πάρεις την ανάσα της , μόνο έτσι μπορείς να την λυγίσεις. Όμως δεν την κερδίζεις, ότι και να γίνει δεν μπορείς. Το πνεύμα της δε νικιέται…».