Η Κατερίνα Κόρου σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, έπειτα από καιρό, μιλάει στην «Εspresso» και θυμάται τα παιδικά της χρόνια μαζί με τον αείμνηστο πατέρα της και κορυφαίο βιολιστή Γιώργο Κόρο!
- Από τον
Βαγγέλη Καράλη
Η ίδια περιγράφει πώς αποφάσισε να ακολουθήσει τα μουσικά βήματά του, ενώ σπούδαζε Νομική και με τόλμη κριτικάρει τα μουσικά talent shows, μιλώντας με υπερηφάνεια για το παραδοσιακό τραγούδι!
Πώς αντιμετωπίζετε τη δύσκολη κατάσταση που περνάμε, με την πανδημία και με το κλείσιμο των μαγαζιών;
Στενoχωριέμαι και με προβληματίζει, παρόλο που έχω φύγει από τα μαγαζιά εδώ και χρόνια. Οταν χτυπιέται το σπίτι σου, δεν γίνεται να μην πονάς.
Βιώνουμε δύσκολες καταστάσεις. Πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με σοφία αλλά και σύνεση. Διαφορετικά δεν υπάρχει νόημα. Και υπομονή στα δύσκολα που έρχονται, γιατί δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε.
Ο πατέρας σας αποτελεί έναν από τους κορυφαίους εκφραστές της παραδοσιακής μουσικής ως βιολιστής. Ηταν μονόδρομος για εσάς να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Ηταν σαφέστατα γονιδιακό. Ο παππούς μου, Νίκος Κόρος, ήταν ιεροψάλτης και δάσκαλος Βυζαντινής Μουσικής. Ο πατέρας μου, Γιώργος Κόρος, άφησε τη δική του ιστορία στη μουσική σκηνή αυτού του τόπου.
Οπότε ναι, ήταν μονόδρομος το να ασχοληθώ και εγώ με τη σειρά μου με τη μουσική. Με τέτοιους δασκάλους και συνοδοιπόρους μόνο μουσικό θα μπορούσε να είναι το ταξίδι μου. Μεγάλωσα μέσα στη μουσική, στους ήχους, στα όμορφα ακούσματα.
Πώς θυμόμαστε τον πατέρα σας ως άνθρωπο και καλλιτέχνη;
Πολύ γλυκός άνθρωπος. Ο γλυκύτερος πατέρας του κόσμου. Ως καλλιτέχνης έχει κριθεί από τον ίδιο τον κόσμο, δεν θα τον κρίνω εγώ. Υπήρξαμε φίλοι, εκτός από πατέρας και κόρη. Μιλάγαμε, βγαίναμε έξω, συμβουλευόμασταν ο ένας τον άλλο. Υπήρχε εμπιστοσύνη και μεγάλος σεβασμός. Και θαυμασμός. Οταν «βρεθήκαμε» επαγγελματικά μαζί, υπήρξαν συγκρούσεις. Οπως κάθε γονιός με το παιδί του. Αλλά ακόμα και από αυτές βγήκε κάτι, έμαθα παραπάνω πράγματα. Εκτός των επαγγελματικών, έχω τις ομορφότερες αναμνήσεις. Τον θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία.
Τι αναμνήσεις έχετε από τα παιδικά σας χρόνια;
Να τραγουδάω στην κυρα-Μαρίτσα τη Σμυρνιά, που έμενε στο απέναντι σπίτι. Ηταν η γειτόνισσά μας. Με φώναζε και μου έλεγε: “Κατνάκι, έλα να χορέψεις” και για αντάλλαγμα μου έδινε μια κούπα κακάο, ψωμί και τυρί. Και εγώ χόρευα και τραγουδούσα, ήμουν πολύ χαρούμενη. Μου άρεσε πολύ αυτό που έκανα και φαίνεται πως άρεσε και στους άλλους, γιατί μου φώναζαν “μπράβο” και με καλούσαν πολλές φορές να το κάνω. Ημουν αγοροκόριτσο από μικρό παιδί, η μαμά μου με έψαχνε και εγώ κρυβόμουν και έπαιζα με τους φίλους μου ώρες ατελείωτες. Φώναζε η μαμά και εγώ έκανα πως δεν άκουγα, γιατί ήθελα να παίξω κι άλλο. Συμπτωματικά υποδύομαι μία κυρα-Μαρίτσα στην παράσταση «Κάντω Τζαβέλλα» του Θανάση Σταυρόπουλου, σε σκηνοθεσία Μενελάου Τζαβέλλα. Ακου να δεις τώρα σύμπτωση. Το σκέφτομαι και γελάω.
Εκτός από μουσική, έχετε σπουδάσει Νομική. Πώς προέκυψε αυτό στη ζωή σας;
Ο στόχος ήταν να γίνω φιλόλογος. Η Νομική, ως πιο κερδοφόρο επάγγελμα, ήταν επιλογή τον γονιών μου. Τους έκανα το χατίρι, αλλά όταν πήγα στην πρώτη μου συναυλία με τη Ρεμπέτικη Κομπανία, τελείωσε η Νομική για εμένα και άρχισε το ταξίδι μου στη μουσική.
Ηταν έρωτας από την πρώτη στιγμή. Και έτσι ξεκίνησα να τραγουδάω με τον Γιώργο Νταλάρα, γυρίσαμε μαζί όλον τον κόσμο. Του χρωστάω το ξεκίνημά μου του Γιώργου.
Είσαστε από τους κύριους εκφραστές του δημοτικού τραγουδιού. Θεωρείτε ότι υπάρχει η κατάλληλη προβολή και η στήριξη στο συγκεκριμένο είδος μουσικής;
Οχι, εκτός από κάποιες εκπομπές της δημόσιας τηλεόρασης. Το θεωρούν μουσειακό το είδος, ενώ δεν είναι. Είναι πολύ ζωντανό, είναι η βάση, η αρχή και το τέλος για όλα τα άλλα είδη μουσικής. Ευτυχώς, τα νέα παιδιά δημιουργούν καινούργια τραγούδια με παραδοσιακά ακούσματα.
Τα αστικά κέντρα δεν υποστηρίζουν το παραδοσιακό τραγούδι, η επαρχία το υποστηρίζει. Και είναι κρίμα, γιατί δεν σεβόμαστε τις ρίζες μας, την παράδοσή μας. Αμα δεν τις σεβόμαστε εμείς, πώς έχουμε την απαίτηση να τις σεβαστούν οι νεότεροι;
Πώς βλέπετε και εκτιμάτε τη μουσική βιομηχανία σήμερα. Οσο περνάνε τα χρόνια γίνεται καλύτερη ή χειρότερη;
Καταρχήν, δεν υπάρχει. Γράφονται πολύ ωραία τραγούδια, αλλά δεν υπάρχει ο τρόπος να κινηθούν μέσα στην αγορά. Είναι μία άλλη εποχή αυτή που ζούμε, εντελώς διαφορετική από όσα ξέραμε και ζήσαμε.
Γιατί ζήσαμε και εποχές άνθισης και ευφορίας. Τώρα έχουν δυσκολέψει όλα πολύ. Εχουν αγριέψει. Και έχουμε μείνει πεισματικά κάποιοι ονειροπόλοι καλλιτέχνες, που προσπαθούμε ακόμα να κάνουμε τον κόσμο να ταξιδέψει με τα τραγούδια μας.
Εχετε συνθέσει τραγούδια για κορυφαίους τραγουδιστές. Χαρακτηριστικά αναφέρω τις συνεργασίες σας με τον Πασχάλη Τερζή, τον Λευτέρη Πανταζή, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Αντύπα και πολλούς ακόμη. Ποιον ξεχωρίζετε και γιατί;
Κανέναν. Εγώ έγραφα τραγούδια από φοιτήτρια και οι εταιρίες μού τα αγόραζαν και τα έδιναν σε καλλιτέχνες. Ξαφνικά βρέθηκα να είμαι πρώτα τραγουδοποιός και ύστερα τραγουδίστρια. Η Τζένη Βάνου έχει πει τραγούδια μου, η Γλυκερία, τόσοι πολλοί άξιοι και ταλαντούχοι καλλιτέχνες, είμαι χορτασμένη, πλήρης και ευτυχής.
Ποια είναι η άποψή σας για μουσικά ριάλιτι ταλέντων; Θα συμμετείχατε ως κριτής;
Δεν τα έχω παρακολουθήσει όχι γιατί τα περιφρονώ, αλλά γιατί στενοχωριέμαι. Αυτά τα παιδιά εκθέτουν τους εαυτούς τους, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, κανένα δεν προχώρησε παραπέρα. Εξαρτάται από το ποιος θα μου το ζητήσει να συμμετέχω, με ποιους συναδέλφους θα είμαστε στην επιτροπή, αν θα ταιριάζουν τα ακούσματά μας, τι παραγωγή θα είναι και αν όλο αυτό θα γίνεται με αξιοπρέπεια. Δεν αποκλείω τίποτα.
Κλείνοντας τι ετοιμάζετε επαγγελματικά;
Βρίσκομαι στην παράσταση «Κάντω Τζαβέλλα» του Θανάση Σταυρόπουλου, που θα πάει καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Πραγματεύεται τον έρωτα μιας κοπέλας με τον καλό της και πώς αυτή η κοπέλα θυσιάστηκε για το χωριό της και την οικογένειά της στα χρόνια της Επανάστασης. Είναι μία μεγάλη παραγωγή, με 16 άτομα επί σκηνής, με υπέροχους ηθοποιούς και της παλαιότερης αλλά και της νεότερης γενιάς. Είμαι ευτυχισμένη που βρίσκομαι σε μία τόσο δημιουργική και όμορφη δουλειά. Παράλληλα ετοιμάζω τη νέα μου δισκογραφική δουλειά, που θα βγει τον Οκτώβριο. Την επιμέλεια την έχει ο Αγγελος Σφακιανάκης και έχω την τιμή να τραγουδάει ένα τραγούδι μαζί μου ο Γιώργος Νταλάρας, που ήταν και η αρχή μου στο τραγούδι, ξεκίνησα μαζί του το 1983 και έμαθα πολλά στο πλάι του. Είναι ευλογία το να μπορείς να συνεργάζεσαι με τέτοιους καλλιτέχνες με κάπα κεφαλαίο.