Οσοι είχαν την εντύπωση πως ο Αργύρης Ναστόπουλος είναι απλώς ένα μέλος των θρυλικών One θα πρέπει ν’ αναθεωρήσουν. Μπορεί να έχει βγάλει προς τα έξω την εικόνα ενός low profile καλλιτέχνη, ωστόσο μιλάμε για μια πολυσχιδή προσωπικότητα με μπόλικες ανησυχίες, που τρέχει… μαραθώνιο για να τα προλάβει όλα!
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Ναι, είναι μέλος των One και στη συνέντευξη που ακολουθεί αποκαλύπτει τα πάντα για την οντισιόν που τον έβαλε στο δημοφιλές συγκρότημα. Ο ίδιος, ωστόσο, είναι επίσης από τους πλέον επιτυχημένους dj’s και ραδιοφωνικούς παραγωγούς, αλλά και ενορχηστρωτής, με τη σφραγίδα του να φιγουράρει σε remixes που «πέταξαν» στα ύψη των charts.
Παράλληλα, διατηρεί εταιρία οργάνωσης εκδηλώσεων, «τρέχει» το δικό του δισκογραφικό label και στη μακρά διαδρομή του στον καλλιτεχνικό χώρο έχει γνωριστεί (ή και συνεργαστεί) με θρύλους όπως οι Τζο Κόκερ, Νάταλι Ιμπρούγκλια, Τζον Νιούμαν, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Πόλα Αμπντούλ. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά; Ο Αργύρης έχει τον λόγο…
Πού γεννήθηκες;
Στη Γερμανία. Δούλευαν εκεί οι γονείς μου ως μετανάστες. Οι μνήμες μου από τη χώρα, ωστόσο, είναι λίγες, κυρίως από φωτογραφίες έχω εικόνες. Φύγαμε όταν ήμουν δύο χρόνων και ήρθαμε στην Ελλάδα. Αρχικά, ζήσαμε στην Πρέβεζα για έναν χρόνο. Μετά έχασα τον πατέρα μου και γυρίσαμε στην Αθήνα με τη μητέρα μου Κατερίνα και την αδερφή μου Ιωάννα. Μείναμε στο αγαπημένο μου Μπραχάμι, στον Αγιο Δημήτριο
Ηταν δύσκολα τα παιδικά σου χρόνια;
Η μητέρα μου μας έδωσε πολλή αγάπη. Δούλευε δύο βάρδιες στο ανθοπωλείο για να μας μεγαλώσει. Στο σπίτι μάς πρόσεχε η γιαγιά Ελένη, η οποία είχε αρκετά προβλήματα λόγω ηλικίας. Δούλεψα από μικρός για να στηρίξω τη μητέρα μου και την αδερφή μου. Πουλούσα ξηρούς καρπούς στην Αιδηψό, μοίραζα φυλλάδια, δούλεψα σιδεράς και σε σέρβις αυτοκινήτων. Παράλληλα, μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Παίζαμε σε αλάνες και ήμουν ο καλύτερος τερματοφύλακας.
Με τη μουσική πώς ασχολήθηκες;
Είμαι παιδί των 80s και 90s. Μεγάλωσα με ρομαντισμό. Κάναμε γενέθλια πάρτι στα σπίτια μας και βάζαμε ερωτικές μπαλάντες για να χορέψουμε με το κορίτσι που μας άρεσε. Τα ακούσματά μου ήταν Μάικλ Τζάκσον, Πόλα Αμπντούλ, Abba New Kids On The Block… Η μουσική, ακόμη και σήμερα, είναι πηγή έμπνευσης. Μου αρέσει να ονειρεύομαι μέσα από αυτήν και στις εκδηλώσεις όπου παίρνω μέρος ως dj να «ταξιδεύω» τους καλεσμένους. Γράφω και τραγούδια. Είναι πολύ δημιουργικό μία ιστορία σου να την κάνεις στίχο, να χαράξεις μια μελωδική γραμμή και να την ακούσεις από μια φωνή. Μου άρεσαν πάντα όλα αυτά και χωρίς να το βλέπω επαγγελματικά αποφάσισα να πάω στην οντισιόν για τους One.
Και τι έγινε εκεί;
Θυμάμαι η ανακοίνωση της δημιουργίας του πρώτου boy band στη χώρα είχε προκαλέσει πανελλαδικό ενδιαφέρον. Ηταν η περίοδος που αντίστοιχα γκρουπ στο εξωτερικό, όπως οι Take That, Boyzone, Backstreet Boys, γνώριζαν ασύλληπτη επιτυχία. Εγινε γνωστό, λοιπόν, πως η τελευταία θέση στη μπάντα θα καλυπτόταν μέσω οντισιόν. Ηταν τέλη Απριλίου του 1999, ημέρα Κυριακή, όταν μαζεύτηκαν στο Studio Sierra εκατοντάδες υποψήφιοι ηλικίας περίπου 20 ετών. Μαζί τους είχε εμφανιστεί και ένας 40χρονος ιεροψάλτης. Στην κριτική επιτροπή της οντισιόν ήταν οι Θέμης Γεωργαντάς, Ναταλία Γερμανού, Γιώργος Θεοφάνους, ο Ανδρέας Κουρής από το Mad, ο Θάνος Καραγρηγόρης της EMI, η Wendy, χορογράφος της σχολής του Φωκά Ευαγγελινού, και ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος που ήταν και ο παραγωγός του γκρουπ.
Επρεπε να τραγουδήσετε μόνο ή και να χορέψετε;
Είχε τρία στάδια η οντισιόν. Χορό, τραγούδι και συνέντευξη. Η τελική 7άδα, υπό την καθοδήγηση της Wendy και ύστερα από πρόβες μίας ώρας, έμαθε μία χορογραφία, η οποία παρουσιάστηκε στην επιτροπή. Στο τέλος, απέμειναν τρεις υποψήφιοι, από τους οποίους ο ένας θα επιλεγόταν για να καλύψει την κενή θέση. Τελικά, επέλεξαν δύο άτομα, εμένα και τον Πάνο, και έτσι το συγκρότημα των One συγκροτήθηκε μαζί με τους Κωνσταντίνο, Φίλιππο και Δημήτρη, που ήταν και οι αρχικές επιλογές του Γιώργου Θεοφάνους. Λίγες ημέρες αργότερα από εκείνη την ακρόαση υπογράψαμε με τη Minos EMI και μπήκαμε στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου μας δίσκου.
Ο Θεοφάνους σάς αντιμετώπιζε επί ίσοις όροις ή ξεχώριζε κάποιους;
Στις αρχές μάς έδειξε πως ήθελε να μοιράσει την «πίτα», κάτι που διαπιστώσαμε κι οι ίδιοι στα τραγούδια «Πρώτη μου φορά» και «Αισθήσεις». Στην πορεία, όμως, άλλαξε για τους δικούς του λόγους.
Πώς ήταν ως εμπειρία η συμμετοχή σας στη Eurovision, όπου κατακτήσατε την πέμπτη θέση;
Η εμπειρία μου με τους One στην Εσθονία ήταν εξαιρετική, γιατί τραγουδούσα με τους φίλους μου, που μαζί κάναμε όνειρα σαν μπάντα να προχωρήσουμε! Hμασταν από τα φαβορί του διαγωνισμού, κάναμε μία μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη (με δικά μας έξοδα, να το πούμε κι αυτό) και συμμετείχαμε με ένα φοβερό τραγούδι, το «Gimme», που έμεινε σαν μία πολύ καλή συμμετοχή της Κύπρου στον διαγωνισμό και ως το πρώτο τραγούδι εξ ολοκλήρου με αγγλικό στίχο που εκπροσώπησε τη χώρα!
Τι έφταιξε και διαλύθηκαν τότε οι One;
Πρέπει να πω ότι όλοι είχαμε μερίδιο ευθύνης. Εγιναν πολλά. Λάθη, τσακωμοί, ανθρώπινα πράγματα, αλλά έφεραν κούραση. Κουράστηκε και ο Γιώργος, ο οποίος είχε κι άλλα προβλήματα τότε, προσωπικής φύσεως. Επαιξε ρόλο και η αποχώρηση του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου.
Γιατί δεν λειτούργησε η αντικατάστασή του από τον Δήμο Μπέκε;
Η αντικατάστασή του από τον Δήμο Μπέκε έγινε ομαλά και δημιουργήθηκαν νέες συνθέσεις από τον Γιώργο Θεοφάνους. Αν όμως χάσεις ένα μέλος από την οικογένεια, δεν είναι το ίδιο.
Μετά τους One αντιμετώπισες δυσκολίες στις συνεργασίες σου; Είχες προτάσεις από νυχτερινά μαγαζιά ή τότε δούλεψες περισσότερος ως dj;
Δεν με ενδιέφερε ποτέ η solo καριέρα. Η βασική μου δουλειά ήταν και είναι dj. Eδώ και πάνω από 20 χρόνια έχω δημιουργήσει την One Party Events και πολλοί με εμπιστεύονται για τη διασκέδασή τους. Η δουλειά του dj είναι, καταρχάς, εξαιρετικά υπεύθυνη και κοπιαστική κι όχι όσο επιφανειακή δείχνει, τύπου βάζω τα ωραία μου ρούχα, πίνω ποτό και διαλέγω μουσικές. Οφείλεις να είσαι διαρκώς ενημερωμένος γι’ αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική και την ξένη δισκογραφία και καλείσαι να διασκεδάσεις τον κόσμο, «πιάνοντας» την επιθυμία της στιγμής, ανεξάρτητα από προσωπικές προτιμήσεις. Ο dj καθορίζει το μουσικό ύφος και την αισθητική σε μία εκδήλωση.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχεις ιδρύσει την Keys Records, μια εναλλακτική δισκογραφική εταιρία. Ποια πρότζεκτ «τρέχεις» αυτή την εποχή;
Είναι μια δισκογραφική εταιρία στην οποία έχουμε επενδύσει τα όνειρα νέων και παλιών καλλιτεχνών και παλεύουμε μέσα απ’ αυτήν να σταθούμε στη δισκογραφία με αξιοπρέπεια. Τα «παιδιά» μου εδώ και χρόνια είναι οι Δήμος Μπέκε, Αγγελος Λέπουρης, Αλχημιστές, Δημήτρης Σπυριδάκης, Ρωξάνη, Κώστας Τσαρουχάς, Πάνος Κρασσάς…
Με ποιο κριτήριο επιλέγεις να δισκογραφήσεις έναν νέο καλλιτέχνη;
Το ήθος και μόνο. Ταλέντα υπήρξαν και υπάρχουν σε αφθονία, οι χαρακτήρες είναι το ζητούμενο. Να έχει αυτό το κάτι…
Έχεις ερωτευτεί δυνατά στη ζωή σου; Έχεις κάνεις ακρότητες λόγω εντόνων συναισθημάτων;
Έχω κάνει λίγες σχέσεις στη ζωή μου. Η καθεμία είναι μοναδική και δεν τη συγκρίνω με την άλλη. Θέλω με τον άνθρωπο που επιλέγω να είμαι να δίνω το 100%, να ερωτεύομαι και να δημιουργώ όμορφες στιγμές για όσο είμαστε μαζί. Ακρότητες, ναι… κάθε Σαββατοκύριακο έπαιρνα το τρένο και πήγαινα Κατερίνη να δω στα μάτια τον άνθρωπό μου και να μοιραστούμε όμορφες στιγμές.
Παράλληλα με την Keys Records, σε κρατά απασχολημένο και το reunion των One. Κάνετε εμφανίσεις κατά καιρούς και το καλοκαίρι σάς βρήκε μαζί και με τη Βανδή στην Κύπρο.
Ήταν μία πρόταση που μας έκανε ο Κωνσταντίνος και με χαρά μιλήσαμε μεταξύ μας, είπαμε το «ναι» μιας και γιορτάζαμε τα 20 χρόνια από τη δημιουργίας μας. Διανύουμε την καλύτερη φάση μας. Βλέπουμε στις εμφανίσεις μας παλιά αγαπημένα πρόσωπα που είναι κοντά μας με τον ίδιο ενθουσιασμό. Είναι καλύτερη η χημεία μας τώρα, ωριμάσαμε, αποστασιοποιηθήκαμε και περνάμε εξαιρετικά στη σκηνή.