Ο Γιώργος Μακρής είναι αγαπημένος κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης, δουλεύοντας για χρόνια μαζί με τον αείμνηστο Χάρρυ Κλυνν.
- Από τον
Βαγγέλη Καράλη
Χωρίς να μασάει τα λόγια του, μιλάει στην «Εspresso» και εξαπολύει τα πυρά του κατά του Δημήτρη Λιγνάδη αναφορικά με τις κατηγορίες για υποθέσεις βιασμού, ενώ εκτοξεύει τα βέλη του και στα ριάλιτι. Ο γνωστός ηθοποιός ετοιμάζει την τηλεοπτική του επιστροφή με κωμική σειρά, τη στιγμή που η παράστασή του «1822, one year later» ήδη έχει καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις του κοινού σε όλη την Ελλάδα.
Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια και πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία, στο Huls, έξω από το Krefeld. Είχα όμορφα παιδικά χρόνια, με μια μητέρα και έναν πατέρα να δουλεύουν για να μη λείψει τίποτα τόσο σε εμένα όσο και στην αδερφή μου. Νοσταλγώ και κάθε φορά δακρύζω όταν θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και τις στιγμές που η οικογένειά μου ήταν μαζεμένη στο τραπέζι. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή το 2017. Ελπίζω να μας βλέπει από εκεί που είναι, να με βοηθά και να διώχνει από δίπλα μου τους κακόψυχους ανθρώπους! Προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ να πετύχω τα όνειρά μου. Αν πετύχω εγώ, θα ηρεμήσει η ψυχούλα του πατέρα μου.
Αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτή τη δουλειά από τη σχολική μου ηλικία! Είπα ότι θα γίνω ηθοποιός, όπως και συνέβη! Αλλά ήθελα να γίνω εδώ, στην Ελλάδα, γιατί από μικρός στα ξένα αγαπούσα τη χώρα μου! Απλά, όταν ήρθα και πέρασαν τα χρόνια, κατάλαβα ότι στα ξένα ήμουν Ελληνας και στην Ελλάδα ξένος!
Εδώ και χρόνια υπηρετείς τη σάτιρα. Γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο είδος;
Υπηρετώ τη δουλειά μου, τη λατρεύω! Αγαπώ την κωμωδία, διότι θεωρώ πως την υπηρετώ σωστά και δεν σταματώ να εργάζομαι πάνω σε αυτήν και να εξελίσσομαι κάθε φορά. Η σάτιρα ήρθε στη ζωή μου επειδή, όπως γνωρίζεις, αρκετά χρόνια συνεργαζόμουν με τον Χάρρυ Κλυνν. Εμαθα πολλά δίπλα του και πιστεύω πως αυτό το βλέπει το κοινό και το έχει αγκαλιάσει.
Εχεις καταφέρει με τις παραστάσεις σου να γεμίζεις θέατρα σε όλη την Ελλάδα. Ποιο είναι το μυστικό για μια καλή παράσταση;
Γεμίζω, ναι, αλλά όχι όλα, αλλιώς θα είχα χρήματα! Τα γεμίζω με κόπο, διότι δεν έχω και εγώ βήμα ισάξιο με άλλους στις διάφορες εκπομπές. Με σκληρή δουλειά, συνεχή παρουσία κάθε φορά, αυξάνω και το κοινό των παραστάσεών μου. Μια παράσταση για να θεωρηθεί καλή χρειάζεται καλό κείμενο, καλό υλικό (ηθοποιούς, συντελεστές), να ταιριάζει και η χημεία όλων σε μεγάλο ποσοστό. Για να θεωρηθεί όμως επιτυχημένη χρειάζεται τύχη και, όπως λέει και μια παροιμία, στο ταμείο θα φανούν όλα.
Τηλεοπτικά, γιατί θεωρείς ότι πλέον δεν υπάρχουν σατιρικές εκπομπές;
Κακά σενάρια και λάθος επιλογές, που δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί, αλλά μπορεί να είναι ο σκηνοθέτης, οι παραγωγοί, η διεύθυνση παραγωγής. Για αυτό λέω καμιά φορά με παράπονο στην παρέα μου: «Οι καναλάρχες δεν βλέπουν; Ποιος επιλέγει; Τι επιλέγει; Και αυτούς που επιλέγουν ποιος τους επιλέγει;»
Θα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς με την τηλεόραση ξανά;
Η μεγάλη μου αγάπη είναι η τηλεόραση. Ασφαλώς και θέλω, αλλά δεν ξέρω πότε θα μου γίνει κάποια πρόταση και αν… Δεν το έχω με τις δημόσιες σχέσεις, και κάποιους που ξέρω στην τηλεόραση καλύτερα να μην τους γνώριζα! Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις, τις οποίες σέβομαι και θα τις σέβομαι όσο με σέβονται. Ετοιμάζω, όμως, μια κωμωδία για την τηλεόραση!
Πώς κρίνεις σήμερα την ελληνική τηλεόραση των ριάλιτι και των talent shows;
Η ελληνική τηλεόραση προσπαθεί, προσπαθεί όμως με λάθος άτομα στο μεγαλύτερο ποσοστό ή, καλύτερα, με άτομα που έχουν κουράσει το κοινό – μιλάω για τα σίριαλ. Κάποιες εκπομπές έχουν διαχρονικές αξίες, ένα πολύ μικρό ποσοστό έχει και τις ευχάριστες εκπλήξεις του. Οι επιλογές των παικτών στα διάφορα ριάλιτι πώς γίνονται; Το επίπεδο κάποιων ριάλιτι είναι απαράδεκτο και πολλές φορές προσβάλλει εμάς, τη νεολαία μας, την κοινωνία μας. Διότι δεν είμαστε έτσι! Εχει ο Ελληνας τηλεθεατής πολύ καλό επίπεδο, για αυτό υπάρχει και το ζάπινγκ, και το επιλέγει.
Υπήρξαν άνθρωποι που σου έβαλαν «τρικλοποδιές» στη ζωή σου και σε συκοφάντησαν; Πώς τους αντιμετώπισες;
Και σε ποιον δεν έχει συμβεί; Ναι, υπήρξαν! Κάνε πέρα, φύγε, κλείσε κάθε επαφή, αδιαφορία! Αυτή είναι η αντιμετώπιση! Και, αν δεν βρεθεί λύση, υπάρχει η Δικαιοσύνη!
Ποια είναι η γνώμη σου και η θέση σου αναφορικά με τις αποκαλύψεις στο θέατρο για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις;
Ξεφτίλες! Ντροπή τους! Να ψάξουν κι άλλο για να ξεβρομίσει ο χώρος. Μου αρέσει που ακούω τη λέξη «θεατράνθρωπος»… Ποιος έδωσε ή δίνει αυτόν τον τίτλο; Αλλά έτσι είναι ο χώρος, ένας χώρος της παρέας, όπου καθένας έχει τη δική του… Να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο και στο υπουργείο Πολιτισμού -όχι μόνο τώρα, αλλά τα τελευταία 50 χρόνια- και να ξεβρομίσει από διάφορους τέτοιους. Μια μικρή ποινή δεν φτάνει. Αν είναι κι άλλοι, μην τους αφήσετε, ξεμπροστιάστε τους! Δώστε ονόματα! Και μην τους καλύπτουν οι διάφοροι κολλητοί τους! Στη θέση κάθε κοπέλας θα μπορούσε να ήταν η κόρη ή η αδερφή σας, και στη θέση κάθε αγοριού το αντίστοιχο.
Εγώ για τον Λιγνάδη δεν ήξερα την τόση βρομιά του – από εσάς και την τηλεόραση τα έμαθα! Αν είχα δει κάτι, θα του είχα γυρίσει το λαρύγγι… Θα τον έσερνα στην Αθήνα για να τον φτύνει κάθε Ελληνας στο Σύνταγμα.
Πώς βίωσες την κατάσταση με τα lockdowns στη χώρα μας και πώς κρίνεις τις αποφάσεις της κυβέρνησης σχετικά με τον κορονοϊό;
Οπως οι περισσότεροι Ελληνες, πιστεύω, με τεράστια ψυχολογική επιβάρυνση και οικονομική απώλεια μεγάλη. Ειδικά στη δουλειά μου, και ως επιχείρηση, δεν είχα καμία οικονομική ενίσχυση για την εταιρία μου, απλώς έπαιρνα και εγώ αυτό το επίδομα πείνας.
Με τα χρέη στην επιχείρησή μου να διπλασιάζονται ή και να γίνονται τριπλάσια! Αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα… Θεωρώ πως καμία κυβέρνηση, όσο ζω στη χώρα μου, δεν ήταν ποτέ ικανή να διαχειριστεί οτιδήποτε σωστά. Πάντα ήταν τα πιόνια στο σκάκι της παγκόσμιας πολιτικής, το οποίο παίζουν οι άλλες χώρες και με την άδεια των δικών μας. Για όλα τούς φταίνε οι Ελληνες, οι πολίτες… Θα κλείσω την απάντησή μου όπως λέω και στο έργο μου, το «1822, one year later»: «Ακου, Ελληνα πολιτικέ, τα λόγια του Γιώργη τού Αλάνη… Ακόμα και τα λάθη σου λάθος τα έχεις κάνει…»
Τι αλλαγές θεωρείς ότι έχει επιφέρει η πανδημία στις ζωές μας, αλλά και όσον αφορά τα καλλιτεχνικά δρώμενα;
Η ψυχολογία όλων είναι πεσμένη, άλλαξαν οι χαρακτήρες μας, οι σχέσεις! Γενικά επικρατεί μια απογοήτευση. Οι μόνοι που χαζογελάνε και περπατούν σαν την Αστέρω, στον κόσμο τους, δηλαδή, είναι οι Ελληνες πολιτικοί! Αυτοί μάλλον πρέπει να ζουν σε άλλη χώρα και όχι στην Ελλάδα – δεν εξηγείται αλλιώς. Ρε Ελληνες, τι ψηφίζουμε;
Στα καλλιτεχνικά δρώμενα τώρα, είδατε εσείς να αλλάζει τίποτα στην ελληνική τηλεόραση; Να γίνονται περισσότερες δουλειές; Παντού ριάλιτι! Τις προάλλες, πέρναγα τα διόδια και, αντί να μου δώσει ρέστα ο υπάλληλος, μου πέταξε λίγο γκότζι μπέρι και κινόα, αποβλακωμένος με το «ΜasterChef». Κι εγώ να περιμένω στη σειρά μήπως και με πάρει ο Ατζούν στο «Survivor»… Χαίρομαι, όμως, ειλικρινά, πέρα από το χιούμορ με το οποίο απαντώ, ότι κάτι γίνεται, κάτι κινείται.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μιλήσουμε για τη μεγάλη παραγωγή που ανεβάζεις, το «1822, έναν χρόνο μετά». Περί τίνος πρόκειται;
Το «1822, one year later» είναι μια κοινωνικοπολιτική σάτιρα με έναν και μόνο σκοπό, να χαρίσει άφθονο γέλιο. Και τα κατάφερε – ξεκινήσαμε, και το κοινό που το είδε το αγάπησε. Μια σάτιρα αληθινή, πρωτότυπη.
Παρουσιάζει το σήμερα μέσα από το πέρασμα της Ιστορίας της ελληνικής οικογένειας, με όλες τις δυσκολίες, τα προβλήματα, αλλά και τις χαρές αυτής. Τρεις πολεμιστές του 1821 διηγούνται την τότε εποχή των Ελλήνων με όλα τα προβλήματα που ακόμα και σήμερα βιώνουμε, μεταφέρουν τα «θέλω» τους, τα «πιστεύω» τους σε τρεις Κρητικούς ταβερνιάρηδες και θαμώνες, οι οποίοι με τη σειρά τους συναντούν τρεις Τούρκους σε ελληνικό έδαφος, οι οποίοι αγανακτούν με όσα τούς βρίσκουν στη χώρα μας.
Φυσικά, δεν αποφεύγουμε το αρχαιότερο επάγγελμα, που η ανάγκη έχει οδηγήσει τους τρεις ήρωες να ασκήσουν. Και δεν είναι μόνο αυτές οι συναντήσεις – έχουμε συναντήσεις με την παραδοσιακή μουσική από Κρήτη, Πόντο, Ηπειρος, που ξεσηκώνει ήρωες και θεατή. Παρουσιάζουμε μια μοναδική σπονδυλωτή κωμωδία – επιθεώρηση – σάτιρα, η οποία ταξιδεύει μέσα από το πέρασμα των χρόνων. Ευτράπελα και απίθανοι ήρωες (υπαρκτοί και της φαντασίας), σε συνδυασμό με την υπέροχη μουσική, αλλά και με τους πραγματικά ονειρεμένους χρωματισμούς της σκηνής θα ταξιδέψουν τον θεατή αβίαστα για δύο ώρες στα μονοπάτια του γέλιου, παραμερίζοντας κάθε προβληματισμό και γαληνεύοντας μέσα από το γέλιο την ψυχή.
Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια για το μέλλον;
Το «1822» θα γίνει πρόταση τηλεοπτική και μέσα στον Οκτώβριο θα ξεκινήσω γυρίσματα, θα ετοιμάσω ένα επεισόδιο. Κωμωδία στο φουλ, κωμωδία εποχής, κατοχυρωμένη ιδέα, που ελπίζω να βρει τον δρόμο της εκεί… Λίγο υπομονή.
Φυσικά, θα συνεχίσω στο θέατρο και θα περιμένω και εγώ μήπως έχω παράλληλα και άλλη πρόταση για την τηλεόραση.