Το έχει στο αίμα του ο Λεωνίδας Κακούρης να πρωταγωνιστεί σε σίριαλ και ταινίες μιας άλλης εποχής.
Ο καθηλωτικός Δούκας Σεβαστός στις «Άγριες μέλισσες» αυτή τη φορά γύρισε ακόμη πιο πίσω τον χρόνο και από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στο σίριαλ του ΑΝΤ1 μεταφέρθηκε στη Σμύρνη του ’22, ζώντας την καταστροφή μέσα από τον ρόλο του στην ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση.
Ο αγαπητός ηθοποιός μίλησε στο «Enjoy» της «κυριακάτικης δημοκρατίας» για τον κινηματογραφικό ρόλο του αλλά και για την πανδημία! Ξεκινώντας την εξομολόγησή του για την ταινία ανέφερε: «Η ταινία βγήκε στη μεγάλη οθόνη το 2022 για να τιμήσει τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Πιστεύω ότι τον Φεβρουάριο θα πάει πολύ καλύτερα εισπρακτικά, καθώς οι επιστήμονες λένε ότι αποκλιμακώνεται η Όμικρον και το καλοκαίρι το φιλμ θα έχει σαφώς μια δεύτερη πορεία στους θερινούς κινηματογράφους, σε ανοιχτούς πλέον χώρους. Νιώθω ότι όσοι θέλουν να μάθουν για τη Μικρασιατική Καταστροφή -γιατί στην ταινία έχει γίνει εξαιρετική ιστορική έρευνα- θα δουν την ταινία» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια της συνέντευξής του ο Λεωνίδας Κακούρης μίλησε και για τον Δημήτρη Μπαλτατζή, τον ήρωα που ενσαρκώνει: «Είναι ένας ευγενής άνθρωπος, καλλιεργημένος, ανοιχτό μυαλό για την εποχή του και ένθερμος υποστηρικτής του Βενιζέλου και της Μεγάλης Ιδέας. Είναι ιδεολόγος σε σημείο δονκιχωτισμού και, παρότι βλέπει τον καπνό που βγαίνει από το μέτωπο -ο γιος του έχει πάει εθελοντής στον πόλεμο με τον Ελληνικό Στρατό-, δεν θέλει να δει τη συντριβή που έρχεται. Δεν πείστηκε ότι η Ελλάδα θα αφήσει τους Σμυρνιούς έρμαια στη μοίρα τους και αυτός και η οικογένειά του θα σφαγιαστούν σαν πρόβατα. Η ζωή και η τιμή του ήταν η Σμύρνη. Μόνο όταν πήγε στην Αθήνα κατάλαβε ότι οι Έλληνες δεν τους λογάριαζαν ως αίμα τους, αλλά ως Μικρασιάτες. Ο ήρωάς μου είναι τραγικός» κατέληξε ο καταξιωμένος ηθοποιός.
Αναφέρθηκε επίσης στα γυρίσματα που κράτησαν αρκετούς μήνες, τόσο στη Μυτιλήνη όσο και στην Αθήνα: «Στην ταινία το πλακόστρωτο που ήταν στην προκυμαία της Σμύρνης φτιάχτηκε ακριβώς το ίδιο στο λιμάνι στο Φάληρο, όπου έγινε η ανάπλαση του χώρου για την ταινία. Η παραγωγή πράγματι ξεπέρασε τον εαυτό της σε σκηνικά, κοστούμια. Υπήρχε πολλή φροντίδα και νοιάξιμο. Μέχρι και οι βέρες που φοράμε η Μιμή Ντενίση κι εγώ είναι χρυσές. Η Μιμή Ντενίση στο σενάριο, στην παραγωγή δεν έδωσε το λίγο, το πολύ, αλλά όλο τον εαυτό της, τα έκανε όλα θυσία. Και καλά έκανε. Η ταινία “Σμύρνη μου αγαπημένη” είναι μια ταινία που αξίζει να τη δει κανείς. Μακάρι να γίνονται ποιοτικές και ακριβές παραγωγές για να ταξιδεύουν ανά τον κόσμο. Η ελληνική γλώσσα είναι εύηχη. Αν μπορούμε και βλέπουμε κορεατικές παραγωγές, με μια δύσκολη στο αυτί γλώσσα, δεν θα μπορούσε να σταθεί μια ωραία ελληνική ταινία διεθνώς, με τη δική μας γλώσσα, που είναι ευχάριστη ως άκουσμα; Έχουμε όλες τις προδιαγραφές στο σινεμά για να κάνουμε ελληνικά “διαμαντάκια”. Πλέον υπάρχουν και οι διαδικτυακές πλατφόρμες στην ψυχαγωγία».
«Γυμνή ζωή» λόγω Covid
Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής μέσα σε όλα τα άλλα αναφέρθηκε και στην πανδημία, αλλά και στον φόβο που ζει ο κόσμος: «Ζούμε τον απόλυτο εγκλωβισμό και φόβο. Πολύ σημαντική η υγεία, αλλά η ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό. Η κοινωνία μας νοσεί ψυχικά. Ήταν στραβό το κλήμα με τις χαλαρές αξίες της εποχής μας, ενισχύθηκε με τις καραντίνες και τον εγκλεισμό. Δεν είναι φυσιολογική συνθήκη η στέρηση της ελευθερίας. Έχουμε χάσει μέρος της κυριαρχίας μας.
Δεν ξέρω αν ο κορονοϊός ξέφυγε από κάποιο εργαστήριο ή ήρθε από τις νυχτερίδες μέσω ξενιστή. Εγώ ξέρω ότι πίστεψα ως άνθρωπος της προόδου την επιστήμη, εμβολιάστηκα μία, δύο, τρεις φορές και δεν ξέρω πόσες ακόμη, και ανά επτά μήνες, και είμαι ακόμη με τη μάσκα μέσα στο σινεμά, στο θέατρο, ενώ ο κλάδος μου έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, πρώτα με τα κλειστά θέατρα και τώρα με τις ανοιχτές αίθουσες, που δεν έχουν όμως κοινό.
Υπεραναλύουν τα ΜΜΕ χιλιάδες πληροφορίες, αλλά πλέον όλοι μας έχουμε κουραστεί. Η κατάσταση κούρασε πια… Αυτή δεν είναι ζωή. Είναι γυμνή, βουβή ζωή, νερόβραστη, σαν τα φαγητά που σου δίνουν στο νοσοκομείο όταν είσαι άρρωστος».