Από του χάρου τα δόντια γλίτωσε ο γνωστός αστρολόγος, Άρης Παπαδογιάννης που μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, καθώς πήγε να πεθάνει από κορονοϊό.
Μιλώντας στην «Espresso», περιγράφει τις ώρες αγωνίας που έζησε, κινδυνεύοντας η ζωή του, και καταγγέλλει τις συνθήκες νοσηλείας στο νοσοκομείο, κάνοντας λόγο για νοσηλευτές «βασανιστές»!
- Από τον Βαγγέλη Καράλη
«Εάν αργούσα λίγο ακόμη να καλέσω το 166, θα είχα πεθάνει» λέει με τρεμάμενη φωνή, προσπαθώντας να περιγράψει την αρχή του εφιάλτη που τον οδήγησε εσπευσμένα σε μονάδα Covid-19. «Στις 2 Ιανουαρίου βγήκα θετικός στον κορονοϊό. Για δέκα ημέρες ο πυρετός δεν έπεφτε κάτω από 39. Eίχα κομμάρες και απίστευτη αδυναμία και ένιωθα το οξυγόνο μου να μειώνεται. Έπειτα από περίπου δέκα ημέρες δεν μπορούσα να αναπνεύσω, μέτρησα το οξυγόνο μου και ήταν στο 88, ένιωθα ότι θα πεθάνω! Κάλεσα το 166 και με μετέφεραν στον Ευαγγελισμό, σε Μονάδα Covid-19. Οι γιατροί μού είπαν πως, αν αργούσα λίγο ακόμη να καλέσω ασθενοφόρο, θα είχα πεθάνει!» λέει χαρακτηριστικά.
O γνωστός αστρολόγος, όμως, με αφορμή την περιπέτειά του με τον κορονοϊό προχωρά σε απίστευτες αποκαλύψεις, καταγγέλλει τις συνθήκες νοσηλείας στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, προχωρώντας, μάλιστα, και σε βαρύτατους χαρακτηρισμούς, κάνοντας λόγο για νοσηλευτές «βασανιστές» που έδεναν ηλικιωμένους στα κρεβάτια γεμάτα αίματα για να μη φωνάζουν, αλλά και για νεκρούς ασθενείς, που ήταν για ώρες δίπλα σε νοσηλευόμενους μέχρι να έρθει η στιγμή που θα ξεκινούσε η διαδικασία για το τελευταίο τους «ταξίδι».
«Νοσηλεύτηκα για δέκα ημέρες στο νοσοκομείο, ζώντας μια κόλαση! Ο Ευαγγελισμός δεν θυμίζει νοσοκομείο, αλλά κρεματόριο. Με έβαλαν μαζί με άλλους τέσσερις ασθενείς. Ενας ηλικιωμένος δίπλα μου πέθανε και τον είχαν μέσα σε σακούλα για πέντε ώρες δίπλα μας. Είχαν έναν άλλο ηλικιωμένο δεμένο με γάζες για να μη φωνάζει και να αντιδρά, με αποτέλεσμα να τρέχουν αίματα από τα χέρια του. Μιλάμε για βασανιστήριο! Εμένα έπεφταν τα αίματα στο πάτωμα από τους καθετήρες και δεν ερχόταν κανείς να τα μαζέψει. 
Οι νοσηλευτές μπούκαραν δύο και τρεις η ώρα τα ξημερώματα στα δωμάτιά μας, άναβαν τα φώτα και άρχισαν να φωνάζουν, λες και είμαστε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μάλιστα, ένας ασθενής τούς είπε ότι αυτή δεν είναι συμπεριφορά και τον ειρωνεύτηκαν, λέγοντας “εάν δεν σου αρέσει, φύγε”. Οταν πήγα να βγάλω φωτογραφίες για τα χάλια που επικρατούν, με απείλησαν πως, αν δεν τις σβήσω από το κινητό μου, θα παρέμβει η διοίκηση του νοσοκομείου. Για δέκα ημέρες ένιωσα ότι ζούσα σε θάλαμο βασανιστηρίων!» αναφέρει συγκλονισμένος, ανακαλώντας στη μνήμη του όλα όσα είδε και βίωσε.
Ο Άρης Παπαδογιάννης σήμερα μακαρίζει την τύχη του και τον Θεό που βγήκε ζωντανός από το νοσοκομείο, ξεπερνώντας τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας του: «Επειτα από δέκα ημέρες νοσηλείας το οξυγόνο μου αυξήθηκε και πλέον είμαι καλά. Πήγα στον άλλον κόσμο και ήρθα, και ευγνωμονώ τον Θεό που γλίτωσα».