Καλεσμένος της εκπομπής «Το πρωινό» ο Δημήτρης Παπανικολάου εξομολογήθηκε πότε διεγνώσθη με αυτισμό.
Ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας δίνει αγώνα για τους ανθρώπους με αυτισμό ώστε να έχουν μια φυσιολογική ζωή καθώς ανάμεσά τους είναι και η κόρη του.
Η κόρη μου, η Άρια που σήμερα είναι 16 ετών, όταν 3,5 μάθαμε ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Στον βρεφονηπιακό σταθμό που πήγαινε μας το είπαν. Οι γυναίκες εκδηλώνονται πάντα πολύ πιο συναισθηματικά. Είδαν μια διαφορά σε κάποιες κινήσεις, στον λόγο… Ο αυτισμός θεωρείται η αόρατη αναπηρία… Ο αυτισμός έχει πολλές βαθμίδες από χαμηλή λειτουργικότητα μέχρι υψηλή. Δεν είναι όμως θέμα υγείας. Ίδιος προσδόκημο ζωής έχεις με κάποιον που δεν είναι στο φάσμα.
Πολλές φορές λένε ότι ξεκινάω εκστρατεία «κατά του αυτισμού», δεν πάω κατά. Πάμε κατά του ρατσισμού, της έμφυλης βίας, κατά του εαυτού μας. Ο αυτισμός μπορεί να σε κάνει μη λειτουργικό σε κάποια πράγματα ή υπερλειτουργικό σε κάποια άλλα… Οι αυτιστικοί εστιάζουν σε κάτι. Υπάρχει ακόμα ένα στίγμα στα παιδιά που έχουν αυτισμό. Ειδικά στην επαρχία. Δεν είναι κακό. Εμείς μάθαμε για την κόρη μας ότι βρίσκεται στο φάσμα όταν ήταν 3,5 και της το είπαμε στα 15, έφυγε αυτόματα ένα βάρος. Χρειάζεται χρόνος να το πεις στο παιδί για να είναι σε μια ηλικία που να καταλαβαίνει.
Εμένα με νοιάζει η κόρη μου να είναι ευτυχισμένη και αποκλείεται μέχρι να φύγω από τη ζωή να αφήσω αυτό το παιδί, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα να πεθάνουν σε ένα ίδρυμα με χάπια. Για μένα, ότι είμαι αυτιστικός το είπε στη γυναίκα μου ο ψυχίατρος που πηγαίναμε για συμβουλευτική για χάρη της κόρης μου. Μέχρι τότε έλεγα όχι στη γυναίκα μου στις πολλές εξόδους με πολύ κόσμο και εκείνη το έπαιρνε ως απόρριψη. Κάποια στιγμή λοιπόν, ο ψυχίατρος της είπε “μην τον παρεξηγείς, είναι πιο μοναχικός, δε θέλει πολύ κόσμο γιατί έχει στοιχεία Άσπεργκερ”, έτσι ήρθε και η ησυχία στο σπίτι. Ήρθε η αποδοχή και η κατανόηση».
Και πρόσθεσε: «Τα παιδιά αυτά μπορεί να μην τα καλούν καν στα γενέθλιά τους. Υπάρχουν παιδιά που νομίζουν ότι είναι άχρηστα γιατί παίρνουν το επίδομα αναπηρίας. Πολλές φορές οι άντρες γονείς το εγκαταλείπουν το θέμα και το κουβαλούν οι γυναίκες. Τα παιδιά χρειάζονται και τους δυο γονείς. Έχω ακούσει και περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας…».