Ο Τάκης Ζαχαράτος μίλησε συγκινημένος στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» για τον χαμό του πατέρα του και τη μητέρα του. Επίσης έκανε λόγο και για το βιβλίο του «Πάστα Σεράνο», την σάτιρα και τον εαυτό του.
«Όταν βλέπω κάποιον στενοχωρημένο και στον δρόμο, θέλω να πάω να βγάλω τη συννεφιά από πάνω του. Μοιάζω πολύ στον μπαμπά μου, ήταν συγκλονιστικός καλλιτέχνης, σιδηρουργός. Ο μπαμπάς μου πεταγόταν τη νύχτα, έλεγε “το βρήκα” και σημείωνε σε ένα μπλοκάκι που είχε στο κομοδίνο. Ο Σταμάτης Κραουνάκης έχει ένα μαγνητοφωνάκι και μόλις του έρχεται κάτι, το λέει… Συνήθως γράφω τα κείμενα μου με το μαγείρεμα. Ανακατεύω τα φασολάκια και συνεχίζω.
Με τρελαίνει να πλένω πιάτα, ηρεμεί το κεφάλι μου. Λέω λόγια, αφήνω το πιάτο. Μπορεί να μου έρχεται κάτι και να πετάγομαι τη νύχτα, ή στην τουαλέτα ή όταν κάνω ντους. Είμαι ανοιχτός στην κριτική και δεν μου αρέσουν τα πολλά καλά λόγια. Ο πιο αυστηρός κριτής στη δουλειά μου είναι ο εαυτός μου, πάντα βρίσκω κάτι. Τελευταία μου λέω και “μπράβο”, με παραδέχομαι και μου επιτρέπω να κάνω και λάθη. Το θεωρώ ανέντιμο όταν κάποιος δεν είναι μπροστά να λες άλλα και όταν έρθει να πεις άλλα. Η θέση μου δεν είναι να προσβάλλω κάποιον ποτέ. Η σάτιρα είναι ένα μαχαίρι το οποίο μπορεί να γυρίσει και να σε μαχαιρώσει η μπορεί να μαχαιρώσεις κάποιον άλλον.
Η σάτιρα είναι μία εξουσία που για μένα, χρειάζεται να την έχεις σε μία ωραία βελούδινη θήκη και να υπάρχει εκεί. Αν κάποιος με στενοχωρήσει πολύ, δεν θα βγάλω το μαχαίρι αυτό της σάτιρας από τη θήκη. Η Μελίνα Ασλανίδου ήρθε στο θέατρο και γελάσαμε πάρα πολύ, παρότι είχε γραφτεί ότι είναι έξαλλη. αγκαλιαστήκαμε και τραγουδήσαμε και μαζί».
Όσον αφορά του γονείς του ο Τάκης Ζαχαράτος δήλωσε τα εξής: «Ενώ η μαμά μου έφυγε πολύ ξαφνικά, είχα προλάβει να εκδηλώσω την αγάπη μου, να πούμε αυτά που θέλαμε. Με τον μπαμπά μου επίσης. Συνειδητοποίησα ποσό υποστηρικτικός ήταν ο μπαμπάς μου μαζί μου, όπως και η μητέρα μου. Με έναν μαγικό τρόπο, με το φευγιό του μπαμπά μου, αισθάνθηκα ότι έγινα ο ιδανικός πατέρας για μένα».
Ο Τάκης Ζαχαράτος ανέφερε στη συνέχεια: «Το βιβλίο μου “Πάστα Σεράνο”, είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που έχουν κακοποιηθεί, τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και σε όλες τις γυναίκες που το έχουν περάσει. Η γυναίκα για μένα συμβολίζει ό,τι ωραιότερο υπάρχει, λατρεύω τις γυναίκες. Είχα πάντα γυναίκες στο κομμωτήριο άκουγα τα προβλήματα τους, έβλεπα πως αλλάζουν και πως ένας άντρας μπορεί να τις ξεράνει. Ήθελα να βγάλω όλη μου την αγάπη για τις γυναίκες και να βρω πού έρχεται αυτή η βία.
Γιατί ένας άνθρωπος βρίσκει ένα λουλούδι και αντί να το ποτίσει, το ξεριζώνει, το πετάει και το ξεραίνει η το σκοτώνει; Το βιβλίο μου είναι η ιστορία ενός αγγέλου που συναντάει τέρατα. Έχω βιώσει πάρα πολλές κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο μου, άπλα εγώ το έλεγα. Πολλές φορές μπορεί και να μην έδινα σημασία. Όταν έβλεπα άνθρωπο να τον κακοποιούν η να δέχεται λεκτική βία στο σχολείο, έμπαινα μπροστά Μπότσαρης».