Από τον ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
Σκάρωσε τα πρώτα της τραγούδια σε ηλικία 5 ετών, καθισμένη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της γιαγιάς της. Εκανε ντουέτο με την αδελφή της σε ελληνικό συγκρότημα στη Νέα Υόρκη. Εγραψε τραγούδι με την Μπρίτνεϊ Σπίαρς, διαγωνίστηκε στο «Fame Story 3», απ’ όπου αποχώρησε οικειοθελώς, ενώ εκπροσώπησε την Κύπρο στη Eurovision το 2006. Κάπου παρακάτω αναγκάστηκε να μεγαλώσει μόνη της τον γιο της, πάλεψε με την επιλόχειο κατάθλιψη, αλλά η ζωή της χαμογέλασε όταν βρέθηκε στον δρόμο της ένας «γίγαντας» με «χρυσή» καρδιά . Οι εξομολογήσεις ζωής της Ελληνοαμερικανίδας τραγουδίστριας Αννέτ Αρτάνι (Σταματελάτου) θα μπορούσαν κάλλιστα γίνουν ακόμη και… ταινία στο Netflix.
Ποια εικόνα σού έρχεται πρώτη στο μυαλό από τα παιδικά σου χρόνια στην Αμερική;
Θυμάμαι τη γιαγιά μου, την Αννέτα, να οδηγεί το μεγάλο κόκκινο αυτοκίνητό της στους δρόμους της Νέας Υόρκης, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, να είμαστε μέσα εγώ και η αδελφή μου, η Νταϊάνα, και να ακούμε στο κασετόφωνο τραγούδια της Μαρινέλλας. Είχε τρέλα με τη Μαρινέλλα η γιαγιά μου, γι’ αυτό μου αρέσει και μένα τόσο πολύ.
Πώς κατάλαβες πως η μουσική ήταν το… κάλεσμά σου και αποφάσισες να το ακολουθήσεις;
Στις βόλτες που πηγαίναμε με τη γιαγιά, καθόμασταν με την αδελφή μου στο πίσω κάθισμα κι εγώ πάντα σκάρωνα μελωδίες και στιχάκια. Ετσι έγραψα τα πρώτα μου τραγούδια. Μάλιστα, η Νταϊάνα ήταν η μεγαλύτερη φαν μου από τότε και ό,τι κι αν έγραφα το έβρισκε τέλειο. (γέλια). Αυτό ξεκίνησε στα 4 με 5 μου χρόνια, έπειτα αρχίσαμε με την αδελφή μου μαθήματα πιάνου και ξεκαθάρισε περισσότερο το… τοπίο γι’ αυτό που ήθελα να κάνω. Πάντως, το «κλικ» μέσα μου έγινε με το τραγούδι «Control» της Τζάνετ Τζάκσον και μια εμφάνισή της σε κάτι βραβεία που έτυχε να παρακολουθήσω.
Ωστόσο, έκανες πρώτα ένα συγκρότημα με την αδελφή σου;
Ναι, στο πανεπιστήμιο έγινε αυτό. Γίναμε ντουέτο σε ένα μουσικό σχήμα που είχε την ιδέα να φτιάξει ένας συνθέτης, ο οποίος έγραφε και τα τραγούδια μας. Λεγόταν «Νοοτροπία» και τραγουδούσαμε ελληνικά κομμάτια διάφορων ειδών, από ποπ μέχρι όπερα. Βγάλαμε μάλιστα και δίσκο, κάναμε βιντεοκλίπ, live εμφανίσεις στη Νέα Υόρκη. Λίγο αργότερα, όμως, εγώ έπιασα δουλειά στην τουρνέ της Μπρίτνεϊ Σπίαρς και ακολούθησα σόλο πορεία, έτσι το διαλύσαμε.
Συνεργάστηκες με την Μπρίτνεϊ Σπίαρς σε περιοδεία της, αλλά και στη δημιουργία του τραγουδιού «Everytime», που, όπως έχεις πει, η σταρ της ποπ επιχείρησε να παρουσιάσει για δικό της αποκλειστικά.
Την περιοδεία μας και τη δημιουργία του «Everytime», που το γράψαμε μαζί στο σπίτι της Μπρίτνεϊ στο Λος Αντζελες, τα θυμάμαι με πολλή αγάπη. Ομως, ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκε στο τέλος με πλήγωσε βαθιά. Προσπάθησε να οικειοποιηθεί το τραγούδι μας, λέγοντας πως το έγραψε μόνη της, κι εμένα αυτό με διέλυσε εσωτερικά. Μου πήρε όλο το θάρρος που χρειαζόμουν για να μπω δυναμικά και να παλέψω στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας στην Αμερική. Παρόλο που το «Everytime» πήγε πολύ καλά και παίρνω ακόμη ποσοστά από αυτό, τότε είχα στεναχωρηθεί τρομερά. Γι’ αυτό έφυγα και ήρθα στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, σε είδαμε ξαφνικά να μπαίνεις στο «Fame Story 3» ενάμιση μήνα μετά την έναρξη της σεζόν. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Ηταν περίεργα. Ημουν και αγχωμένη και ενθουσιασμένη. Εκείνο που με δυσκόλεψε ήταν οι κάμερες που έγραφαν 23 ώρες την ημέρα. Ενιωθα συνέχεια επάνω μου τα μάτια του κόσμου. Γι’ αυτό έκανα γιόγκα τότε, προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο να φεύγω νοητά από αυτήν την παρακολούθηση. Παρ’ όλα αυτά, όταν τραγουδούσα στα lives, όλα έφευγαν και ήμουν χαρούμενη. Το τραγούδι είναι για μένα η αγάπη και η χαρά μου, ό,τι άγχος έχω εξανεμίζεται.
Γιατί αποχώρησες οικειοθελώς από το show; Δεν άντεξες το reality;
Οχι, δεν ήταν αυτό. Η παραγωγή ήθελε να υπογράψω κάποια συμβόλαια, προτού μπω στο show, αλλά εγώ ζήτησα να τα δει πρώτα ένας δικηγόρος. Κανόνισαν, λοιπόν, οι δικοί μου, που ήταν ακόμα στην Αμερική εκείνη την εποχή, να τα διαβάσει κάποιος γνωστός δικός τους, νομικός. Οταν εκείνος τα διάβασε, μου τόνισε πως ήταν άκρως δεσμευτικά για μένα. Το χειρότερο, όμως, ήταν πως υπήρχε ένας όρος που έλεγε ότι θα μου έπαιρναν για χρόνια ποσοστά ακόμη και από τραγούδια που είχα γράψει πριν από το παιχνίδι. Επειδή υπήρχε ήδη τότε το τραγούδι με την Μπρίτνεϊ, εγώ δεν ήθελα να συναινέσω σε αυτό. Είναι απόλυτα κατανοητό να δίνει κάποιος ποσοστά σε μια δισκογραφική ή ένα κανάλι για τραγούδια και live εμφανίσεις που κάνει μετά τη συμμετοχή του σε ένα show. Γιατί, όμως, να μοιράζεται τα κέρδη του και από προηγούμενες δουλειές του;
Δεν μπορούσε να γίνει κάποιος συμβιβασμός;
Ηθελαν να βρούμε λύση από την παραγωγή, αλλά εγώ, μάλλον από φόβο πιο πολύ, επειδή είχε προηγηθεί και το θέμα με την Σπίαρς στην Αμερική, δεν μπόρεσα να υψώσω το ανάστημα απέναντί τους και να διεκδικήσω αυτά που όφειλα. Εμεινα έναν μήνα στο παιχνίδι χωρίς να έχω υπογράψει κάποιο συμβόλαιο και πάνω στον μήνα μού ασκήθηκε πίεση να υπογράψω μέσα σε 20 λεπτά. Αλλιώς θα έπρεπε να φύγω. Ε, και έφυγα…
Κεφάλαιο Eurovision. Εκπροσώπησες την Κύπρο στην Αθήνα το 2006 με μια μπαλάντα, το «Why angels cry» αλλά δεν προκρίθηκες στον τελικό. Σε απογοήτευσε αυτό;
Πάρα πολύ. Θυμάμαι μετά τον ημιτελικό είχα πάει στο ξενοδοχείο μου και έκλαιγα, ήμουν χάλια. Ενιωθα άσχημα, γιατί είχα πάρει μια ευθύνη για την Κύπρο και επειδή δεν είμαι Κύπρια και με είχαν επιλέξει, αισθανόμουν αυτή την ευθύνη ακόμη πιο μεγάλη. Ηθελα να τους κάνω υπερήφανους και αισθανόμουν ότι δεν το πέτυχα. Τώρα που έχει περάσει καιρός, πάντως, νιώθω περήφανη για την προσπάθειά μου και καταλαβαίνω ότι όλο αυτό που γίνεται στη Eurovision αφορά κάποιες φορές και «συμμαχίες» χωρών, πολιτικά παιχνίδια. Πολλά πράγματα μπορεί να φταίνε πάνω στη στιγμή ή στην εποχή.
Εχεις περάσει μια προσωπική ζωή με πολλά σκαμπανεβάσματα. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή για σένα;
Οταν κατάλαβα ότι έπρεπε να μεγαλώσω το παιδί μου μόνη μου. Οταν χώρισα με τον πατέρα του Γρηγόρη, δεν είχα κάποιον να με βοηθήσει. Οι γονείς μου είχαν ήδη επιστρέψει στην Κεφαλλονιά. Υπήρχαν (ευτυχώς!) κάποιοι φίλοι και η νονά του Γρηγόρη, η οποία μου στάθηκε πολύ. Γενικά όμως ήμουν μόνη, έπρεπε να πληρώνω νταντά, τότε είχα πάθει και επιλόχειο κατάθλιψη. Εκλαιγα όταν τον αποχωριζόμουν κι εκείνος το ίδιο. Μέσα μου έκλαιγα επίσης γιατί η σχέση μου με τον πατέρα του είχε τελειώσει. Φοβόμουν ότι δεν μπορούσα να τα καταφέρω μόνη μου, αλλά με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι φυσικά και μπορώ!
Τα τελευταία χρόνια είσαι σε σχέση με τον Καρλ Μίρα, με τον οποίο αρραβωνιάστηκες πέρυσι στην Ελλάδα. Πόσο άλλαξε τη ζωή σου;
Είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να φαίνεται τεράστιος, σαν γίγαντας, αφού είναι σωματώδης και γυμνασμένος, ωστόσο έχει καρδιά μικρού παιδιού και είναι πολύ σεμνός σαν χαρακτήρας. Δεν είναι από τους τύπους που τους αρέσει να δείχνονται, δεν μοστράρει το καλογυμνασμένο σώμα του στα social media. Εγώ, μετά τον χωρισμό μου από τον πρώην μου, προτού γνωρίσω τον Καρλ, ένιωθα μέσα μου ένα κενό. Συμβαίνει σε πολλές γυναίκες, πιστεύω, όταν τις εγκαταλείπουν. Αισθάνονται πως δεν αξίζουν, πως δεν είναι όμορφες. Ετσι ένιωσα κι εγώ. Οτι έφταιγα σε κάτι. Ετσι, έβαζα όλο και πιο sexy φωτογραφίες μου στο Instagram, λες και έπρεπε να αποδείξω κάτι. Τα τελευταία χρόνια με τον Καρλ έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου πιο πολύ εσωτερικά. Ετσι άλλαξα και το προφίλ μου στο Instagram, δεν είναι πια τόσο sexy.
Αυτήν την εποχή εσύ είσαι στους γονείς σου, στην Κεφαλλονιά, μαζί με τον γιο σου και ο Καρλ στην Ουκρανία. Τι κάνει εκεί;
Συμμετέχει σε έναν οργανισμό ανθρωπιστικής βοήθειας και προσφέρει όπου υπάρχει ανάγκη. Βοηθάει στον ανεφοδιασμό των νοσοκομείων με φαρμακευτικό υλικό, στο χτίσιμο κτιρίων που έχουν πάθει ζημιές από τους βομβαρδισμούς, τις προάλλες έσωσε μια ηλικιωμένη γυναίκα που είχε εγκλωβιστεί σε ένα ετοιμόρροπο σπίτι. Θα έρθει για λίγες ημέρες στην Κεφαλλονιά. Ηταν να παντρευτούμε φέτος, αλλά ξέρω ότι αυτό που κάνει τώρα είναι πολύ σημαντικό.
Στην καραντίνα άρχισες να γράφεις παιδικά βιβλία, με στόχο να περάσεις το μήνυμα της διαφορετικότητας. Πώς προέκυψε αυτό;
Αντλησα την έμπνευσή μου από τον γιο μου, τον Γρηγόρη, ο οποίος είναι υπερκινητικός και του έδωσα να καταλάβει ότι αυτό είναι χάρισμα, γιατί καθένας από εμάς είναι διαφορετικός. Στα επτά βιβλία που έχω γράψει ήρωες είναι ζωάκια που έχω σώσει κατά καιρούς, όπως π.χ η Λένι στο «Spaghetti Lenni», η οποία είναι μια γάτα που ζούσε κάποτε στον δρόμο και από τότε που σώθηκε και βρέθηκε σε σπίτι, άρχισε να τρώει μακαρόνια χωρίς σταματημό, με αποτέλεσμα ο κόσμος να την κοροϊδεύει και να τη λέει παχουλή. Εκείνη όμως δεν την αγγίζει αυτό, γιατί αφενός αγαπάει τον εαυτό της, αφετέρου διότι πριν ήταν στον δρόμο και πεινούσε. Εχω γράψει και τραγούδι που συνοδεύει το βιβλίο και το λένε μαζί μου τα παιδάκια στις βιβλιοθήκες και τα σχολεία που διαβάζω αποσπάσματα. Και όλα καταλαβαίνουν αμέσως το μήνυμα: να αγαπάς τον εαυτό σου.