Η Βάνα Πεφάνη παραχώρησε μια πολύ όμορφη συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν μιλώντας για την καλύτερη και την πιο άσχημη εμπειρία της στο θέατρο αλλά και για τον πόνο της απώλειας που μπορεί να συνοδεύει τον ηθοποιό.
Ποια ήταν η χειρότερη και ποια η καλύτερη θεατρική εμπειρία σας μέχρι στιγμής και γιατί;
Το χειρότερο μου είναι όταν βρίσκομαι επάνω στη σκηνή απροετοίμαστη ή εάν δεν έχω βρει τον τρόπο να υποστηρίξω μια σκηνοθετική οδηγία. Και οι καλύτερες μου στιγμές είναι όταν έχω πλήρη εικόνα του ζητούμενου και αυτό μου δημιουργεί την αίσθηση απεριόριστης ελευθερίας. Επίσης νιώθω υπέροχα όταν λειτουργεί σκηνικά η έννοια της ομάδας. Το μαζί.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές ηθοποιούς να παίζουν στο θέατρο παρά κάποια απώλεια που βιώνουν. Μήπως αυτός είναι και ένας λόγος που κάνει την πορεία του θεατρικού ηθοποιού δύσκολη; Ότι αντιπαρέρχεται δύσκολες προσωπικές στιγμές για να βρεθεί στο σανίδι; Ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; «Μπαίνοντας» σε ένβαν ρόλο μειώνεται ο πόνος;
Δεν συμβαίνει κατά την άποψη μου τίποτα από τα δύο αποκλειστικά στο θέατρο. Ένας χειρούργος δεν βιώνει την απώλεια και συνεχίζει τη δουλειά του; Ένας δικηγόρος σ’ ένα δύσκολο δικαστήριο; Επειδή μου έχει συμβεί ο πόνος της απώλειας δεν ξεπερνιέται ούτε αντιπαρέρχεται. Ο πόνος είναι εκεί και η δουλειά μας είναι εκεί. Και τα δυο παρόντα και ισχυρά. Και σίγουρα υπερισχύει ο πόνος, τουλάχιστον στην αρχή.
