Η Ιλένια Ουίλιαμς ήταν καλεσμένη της εκπομπής «After Dark» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα της, Ρόμπερτ και στο κομμάτι τέφρας του που έχει πάντα πάνω της.
«Και ‘γω και τα αδέλφια μου τον έχουμε μαζί μας. Τον έχω εδώ σε ένα κομμάτι. Έχεις την επιλογή, άμα θέλεις, όταν γίνεται η αποτέφρωση να μπει μέσα σε κάποιο κόσμημα ένα κομμάτι της τέφρας και να τον έχεις μαζί σου. Όλοι επιλέξαμε από κάτι και τα αδέλφια μου και η μαμά μου και εγώ και τον έχω πάνω μου. Είναι πολύ όμορφο. Είμαι πάρα πολύ τυχερή, αισθάνομαι ευλογημένη που είχα αυτόν τον μπαμπά και θα τον έχω για πάντα αυτόν τον μπαμπά. Κάνω αυτό που μου έλεγε εκείνος και αυτό που μου λέει η καρδιά μου. Συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά σαν να είναι εδώ γιατί ξέρω ότι είναι εδώ. Οπότε δεν θα αλλάξει τίποτα.
Εκτός του ότι θα μου λείπει το σώμα του, δεν μου λείπει τίποτα άλλο γιατί έχω τα λόγια του, έχω την σκέψη του, τον έχω εδώ. Ξέρω ότι είμαστε εδώ όλοι μαζί οπότε δεν θα αλλάξω τίποτα γιατί του το υποσχέθηκα. Του υποσχέθηκα ότι θα είμαι καλά και θα το κάνω».
Και πρόσθεσε αναφερόμενη στις τελευταίες στιγμές του πατέρα της. «Είμαι καλά παραδόξως. Μου είναι περίεργο να μιλάω για όλο αυτό αλλά ήμουν προετοιμασμένη και αισθάνομαι πως καμιά φορά προετοιμάζεσαι σε όλη σου τη ζωή. Δεν ξέρω πως θα μου γυρίσει, αν θα μου γυρίσει μέσα στον επόμενο καιρό αλλά είναι πολύ αρχή ακόμα. Έχω την οικογένεια μου, τα αδέλφια μου, την μητέρα μου και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δεν το περιμένεις ποτέ αλλά το περιμένεις κιόλας. Ήταν μια εξέλιξη που ξέραμε ότι θα είναι αυτή από ένα σημείο και μετά. Απλά δεν θες να το πιστέψεις κιόλας, κάνεις το καλύτερο που μπορείς ώστε να το ανατρέψεις αυτό.
Αυτό κάναμε και εμείς ως οικογένεια και οι γιατροί του και όλοι. Επίσης, δεν κρατήσαμε τίποτα κρυφό από εκείνον. Ήθελε να ξέρει τα πάντα για την εξέλιξη και την κατάσταση της υγείας του. Το καλό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι προετοιμάζεσαι. Ο μπαμπάς μου δεν ήταν ο άνθρωπος που θα ήθελε να πέσουμε στα πατώματα. Τα είχαμε συζητήσει όλα και ήθελε να συνεχίσουμε κανονικά τη ζωή μας, να κάνουμε αυτά που κάναμε. Δεν είναι εύκολο σε καμία περίπτωση αλλά αυτό κάνουμε. Όταν έπεσε στο τραπέζι το χρονικό περιθώριο, που κανείς δεν στο δίνει ακριβώς απλά υπάρχει ένα χρονικό περιθώριο που μας είχαν δώσει οι γιατροί, την επόμενη μέρα ήρθα και είπα στο MAD ότι θέλω να φύγω. Η αλήθεια είναι ότι με την αγάπη, τη φροντίδα, τη στοργή και την μάχη που έδωσε και ο ίδιος πήγε πολύ παραπάνω. Αλλά, όταν εγώ το έμαθα, θεώρησα ότι μετά από τόσα χρόνια το λιγότερο που μπορούσα να κάνω και για μένα είναι να είμαι δίπλα του και ήθελα πολύ να το κάνω και να το ζήσω. Το έζησα μέχρι τέλους».
https://www.youtube.com/watch?v=SkvSawIa7lE&feature=emb_title