Η είδηση του θανάτου του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, που από χθες το πρωί κάνει τον γύρο του κόσμου, δεν έφερε στο μυαλό όλων των Ελλήνων μόνο το ειδύλλιο με την αλησμόνητη Αλίκη Βουγιουκλάκη προτού εκείνος παντρευτεί την Αννα Μαρία το 1964, αλλά και μυστικές ιστορίες από τα παρασκήνια της καλλιτεχνικής ζωής της Ελλάδας εκείνης της εποχής. Είναι γνωστό ότι όταν ακόμα ήταν διάδοχος του θρόνου υπήρξε μέγας θαυμαστής της εθνικής μας σταρ.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Η Αλίκη, μάλιστα, σε συνέντευξή της στον Νίκο Χατζηνικολάου τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης δεν δίστασε να παραδεχτεί πως ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος είχε «τσιμπηθεί» μαζί της και η προσπάθεια της μητέρας του βασίλισσας Φρειδερίκης για να τον απομακρύνει από ένα τέτοιο σκάνδαλο την ανάγκασε να τον στείλει για το υπόλοιπο της θητείας του στα σύνορα της βόρειας Ελλάδας.
Σήμερα η «Espresso» παρουσιάζει ακόμα δύο ντοκουμέντα για τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο. Οσα είχε πει προτού φύγει από τη ζωή η παρτενέρ του μεγάλου ηθοποιού Βασίλη Λογοθετίδη, Ιλυα Λιβυκού, στις αφηγήσεις της στον υπογράφοντα και θα εμπεριέχονται στην υπό έκδοση βιογραφία, καθώς και ο επίσημος μόδιστρος του παλατιού, ο 97χρονος σήμερα Ντίμης Κρίτσας, ο οποίος θυμάται μοναδικές ιστορίες από εκείνη την εποχή, όταν ακόμα ο Κωνσταντίνος ήταν έφηβος!
Συναντήσαμε τον σπουδαίο μόδιστρο Ντίμη Κρίτσα στο σπίτι του στο Παγκράτι. Η είδηση του θανάτου του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου τον συγκλόνισε. «Είμαι πραγματικά βαθύτατα λυπημένος για τον χαμό του βασιλιά Κωνσταντίνου, ενός υπέροχου ανθρώπου που ποτέ δεν έδωσε δικαίωμα σε κανέναν. Μιλούσε πάντα ευγενικά, ήταν πράος σαν χαρακτήρας και έβγαζε προς τα έξω την ευγενή καταγωγή του» είναι τα πρώτα λόγια του 97χρονου μόδιστρου που ευτύχησε να ντύσει τόσο τη βασίλισσα Φρειδερίκη όσο και τις δύο αδερφές του βασιλιά, Ειρήνη και Σοφία.
Μάλιστα, σε ένα από τα τραπεζάκια που κοσμούν το πανέμορφο διαμέρισμά του έχει βάλει φωτό της βασιλικής οικογένειας. «Εγώ τον Κωνσταντίνο τον γνώρισα πολύ πριν γίνει βασιλιάς της Ελλάδας. Ηταν ακόμα διάδοχος του θρόνου, πρίγκιπας. Ηταν ένα πολύ συνεσταλμένο παιδί, χαμογελαστό, και πάντα του άρεσε να διαβάζει την ελληνική Ιστορία. Οταν πήγαινα στο παλάτι, η μητέρα του η Φρειδερίκη με υποδεχόταν καλοσυνάτη, με χαμόγελο. Το ίδιο και η υπόλοιπη βασιλική οικογένεια. Εγώ δημιουργούσα τα γυναικεία φορέματα και όταν ήταν η μέρα της πρόβας ανέβαινα στα ανάκτορα για δοκιμή. Της Φρειδερίκης δεν της άρεσαν τα φανταχτερά φορέματα. Ηθελε συνεσταλμένα. Σπάνια έφερνε αντίρρηση σε όσα της πήγαινα. Τα γούστα μας ταίριαζαν» θυμάται συγκινημένος ο υπερήλικας μόδιστρος, του οποίου το όνομα είναι ταυτόσημο με τη βασιλική οικογένεια της Ελλάδας. Αλλωστε, ο Ντίμης Κρίτσας είναι και ο τελευταίος μόδιστρος εκείνης της γενιάς, του ’50, Ελλήνων σχεδιαστών με διεθνή καριέρα.
Τον ρωτάμε αν ήξερε για το ειδύλλιο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Χαμογελάει. «Την εποχή εκείνη που μπαινόβγαινα στο παλάτι ακουγόταν έντονα η ιστορία αυτή. Η θέση μου, όμως, ήταν λεπτή και δεν έδινα σημασία σε όλα αυτά που γράφονταν και λέγονταν. Ηταν μια πολύ όμορφη λαϊκή ιστορία, που στα αυτιά των απλών πολιτών φάνταζε σαν το απόλυτο παραμύθι του βασιλόπουλου με τη σταχτοπούτα» λέει χαμογελώντας για όσα του θυμίσαμε. Τον ρωτάμε πότε είδε τελευταία φορά τη βασιλική οικογένεια. Σκέφτεται. «Πάνε αρκετά χρόνια πίσω. Οταν είχα προσκληθεί στο Πόρτο Χέλι και βρέθηκα στο σπίτι τους. Ο Κωνσταντίνος ήταν τότε ένας υπέροχος πατέρας, αλλά νομίζω είχε γίνει και παππούς την εποχή εκείνη. Με υποδέχτηκε με χαμόγελο, θυμηθήκαμε παλιές ιστορίες από το παλάτι. Ο,τι έχω να θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια είναι μόνο καλά πράγματα. Δεν υπήρχαν παραξενιές και μου είχαν όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας απόλυτη εμπιστοσύνη». Προτού τον αποχαιρετήσουμε, του ζητήσαμε να στείλει ένα μήνυμα για τον τέως βασιλιά. «Θα το λέω πάντα ότι ο Κωνσταντίνος, οι αδερφές του, η Αννα Μαρία ήταν άνθρωποι γεμάτοι καλοσύνη και ευγένεια. Νομίζω τα στοιχεία που λείπουν από τη σημερινή εποχή».
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 ο διάδοχος του θρόνου, ο Κωνσταντίνος, είχε επιδείξει καλλιτεχνικές ανησυχίες. Δεν ήταν μόνο η Αλίκη και το τρυφερό ειδύλλιο που είχαν συνάψει και είχαν αναστατώσει το παλάτι και τη βασίλισσα της Ελλάδας Φρειδερίκη, αλλά και ότι ο Κωνσταντίνος ήταν θεατρόφιλος και λάτρευε έναν συγκεκριμένο ηθοποιό: τον μεγάλο Βασίλη Λογοθετίδη. Οσα θα παραθέσω παρακάτω είναι ένα μικρό κομμάτι από όσα γράφονται στην υπό έκδοση βιογραφία του μεγάλου ηθοποιού και εκμυστηρεύτηκε η παρτενέρ του ηθοποιού Ιλυα Λιβυκού στις αφηγήσεις που έκανε στον υπογράφοντα και παραχώρησε έναν χρόνο πριν από τον θάνατό της.
«Οταν ο Βασίλης πέθανε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ηταν ο άνθρωπος που είχα στηριχτεί πάνω του. Ημουν μόνιμα στον θίασό του, είχα δύο παιδιά που έπρεπε να μεγαλώσω. Και τώρα τι; Πώς θα ζήσω; Πώς θα δουλέψω χωρίς εκείνον; Την ημέρα θανάτου του τίποτα δεν προμήνυε πως δεν θα ξανάρθει στο θέατρο. Είχα ντυθεί, και λίγο αργοπορημένη κίνησα να πάω. Με γοργά βήματα έφτασα, ωστόσο δεν είχα προλάβει να δω στο τζάμι του ταμείου την πινακίδα που είχαν κολλήσει για τον θάνατό του. Καθώς μπαίνω μέσα, μια κυρία που σκούπιζε με σταματάει κλαίγοντας: “Κυρία Λυβικού, δεν είδατε τι γράφει η πινακίδα απέξω;” Βγαίνω έξω αναστατωμένη και διαβάζω: “Η παράσταση δεν θα παιχτεί. Ο Βασίλης Λογοθετίδης απέθανε”. Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί, άρχισε να ξεσπάει σε γέλια αντί σε κλάματα. Κανείς δεν είχε πιστέψει το παραμικρό: “Κοιτάξτε τι σκαρφίστηκε ο άνθρωπος για να μας κάνει να γελάσουμε” έλεγαν”».
Σε άλλο σημείο των πολλών αφηγήσεων η Ιλυα Λιβυκού αναφέρει για τον βασιλιά Κωνσταντίνο και την κηδεία του Λογοθετίδη: «Οταν έγινε η πομπή, χιλιάδες κόσμου πήγαιναν μπροστά και πίσω από το φέρετρο του Βασίλη. Οταν φτάσαμε στο νεκροταφείο ακούσαμε τα κανόνια να ρίχνουν τιμής ένεκεν για τον μεγάλο καλλιτέχνη. Είχε δοθεί εντολή από το παλάτι. Κάποιος από το πλήθος έρχεται κοντά και μου λέει: “Κυρία Λυβικού, είναι και ο διάδοχος και βλέπει από μακριά την πομπή”. Λίγες ημέρες μετά, δέχτηκα ένα τηλεγράφημα από τη βασιλική οικογένεια. Ο Κωνσταντίνος ήθελε να με δει. Αν και ράκος εγώ, δεν ήθελα να δω κανέναν. Τα πάντα είχαν μαυρίσει στη ζωή μου, στην ψυχή μου, στα μάτια μου. Δεν μπορούσα όμως να αρνηθώ να τον συναντήσω. Οταν συναντηθήκαμε, θυμάμαι έκλαιγε και το μόνο που μου ψέλλισε ήταν: “Κυρία Λυβικού, λόγω πρωτοκόλλου δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την πομπή. Κάθισα απέναντι από το νεκροταφείο, στον λόφο,, πάνω στο άλογο και έκλαψα γοερά για τον καλό μου φίλο».