Η ιστορία της Kathrine Schwyter – Γιαμαλίδου, που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ζει από πολύ μικρή ηλικία στη Βασιλεία της Ελβετίας, δεν είναι μόνο ξεχωριστή, αλλά παράδειγμα προς μίμηση.
- Από τον Βαγγέλη Καράλη
Καθηγήτρια ξένων γλωσσών σε ελβετικό σχολείο τα τελευταία έξι χρόνια, έχει καταφέρει να αγγίξει τις ψυχές των ανθρώπων με τις φιλανθρωπικές δράσεις της, καθώς έχει αναλάβει την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων στη χώρα μας, με όλα τα έσοδα να πηγαίνουν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Μιλώντας στην «Espresso» εξηγεί τους λόγους που από το μηδέν αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο και τις φιλανθρωπίες, και αναφέρεται στη νέα της παράσταση με τίτλο «Κάτι τρελοί κληρονόμοι», σε σκηνοθεσία του Τόλη Παπαδημητρίου, που θα παιχτεί στις 17 και 18 Φεβρουαρίου στο θέατρο της Τεχνόπολης, με όλα τα έσοδα να δίνονται στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) που στέκεται στο πλευρό των αστέγων!
Εχεις γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, αλλά από πολύ μικρή ηλικία ζεις στην Ελβετία. Ηταν απόφαση των γονιών σου;
Ναι, τον πατέρα μου, λόγω του διδακτορικού του που είχε κάνει στο ETH Zürich, τον προσέλαβαν τότε στη γνωστή φαρμακοβιομηχανία Hoffmann la Roche στη Βασίλεια της Ελβετίας. Και ενώ ήταν το σκεπτικό του να μείνουμε για πέντε χρόνια, έγινε μια ολόκληρη ζωή για όλη μου την οικογένεια. Ετσι έζησα τα περισσότερα χρόνια μου στην Ελβετία.
Είσαι καθηγήτρια σε ελβετικό σχολείο. Μίλησέ μας για τη δουλειά σου.
Σπούδασα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και γερμανικά ως δεύτερη γλώσσα για ξένους στο πανεπιστήμιο, με εξάμηνα στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στη Χαϊδελβέργη. Τις σπουδές μου τις έκανα στην Ελβετία και έγινα καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τη δουλειά μου την αγαπώ πολύ και δεν τη θεωρώ δουλειά, αλλά λειτούργημα. Είναι μεγάλη ευθύνη να διδάσκεις τα παιδιά που είναι σε ευαίσθητες ηλικίες, και εσύ, ως παιδαγωγός, πιστεύω ότι παίζεις συνήθως έναν κεντρικό ρολό στη διαπαιδαγώγησή τους.
Πρόσφατα μου έγινε πρόταση από τον διευθυντή όλων των γυμνασίων της πόλης μου να αναλάβω μια τάξη προσφυγών και να τους μάθω τη γερμανική γλώσσα και την κουλτούρα μας. Το θεώρησα μια ωραία πρόκληση έπειτα από πολλά χρόνια δουλεύοντας με παιδιά που είχαν ήδη μεγαλώσει στην Ελβετία. Την αποδέχτηκα με χαρά, γιατί η συγκεκριμένη τάξη θα έχει και έναν κοινωνικό χαρακτήρα που μου ταιριάζει πολύ.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την παραγωγή και την υποκριτική σε θεατρικές παραστάσεις;
Η παραγωγή θεατρικών παραστάσεων προέκυψε μέσα από την ανάγκη μου να κάνω κάτι για να προσεγγίσω κόσμο να έρθει και να δώσουμε μαζί ένα μήνυμα ανθρωπιάς. Ηθελα να δημιουργήσω κάτι όμορφο, που θα τραβούσε το ενδιαφέρον του κόσμου και θα υποστήριζε με την παρουσία του την κίνηση ανθρωπιάς. Ετσι, πριν περίπου έξι χρόνια άρχισα για την υποστήριξη των Παιδικών Χωριών SOS, έπειτα για τη Στέγη Ανηλίκων και Εφήβων στη Σύρο, αργότερα για το ίδρυμα Μέλισσα και τον Σωτήρα για ΑμεΑ στη Θεσσαλονίκη.
Συνολικά μέχρι τώρα έχω οργανώσει έξι παραστάσεις στη Βασιλεία της Ελβετίας, στην Αθήνα, στη Σύρο και τη Θεσσαλονίκη. Πάντα τα έσοδα πήγαιναν απευθείας στον σκοπό μου. Θεωρώ ότι μέσα από την τέχνη μπορούμε πολύ πιο όμορφα και καλλιτεχνικά να προσεγγίσουμε τον κόσμο να έρθει να χαρεί μια παράσταση και ταυτόχρονα να γνωρίζει ότι με την παρουσία του δίνει κι εκείνος μαζί μας ένα μήνυμα ανθρωπιάς. Εγώ μέσα από την οργάνωση και την παραγωγή προσπαθώ να φέρω τους ανθρώπους μαζί, δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα βοήθειας και αλληλεγγύης. Ολες οι παραστάσεις που έχω οργανώσει ήταν μόνο για φιλανθρωπικό σκοπό. Από την πλευρά μου πάντα έδινα και δίνω ό,τι χρειαστεί για αυτόν τον σκοπό.
Από τη στιγμή που ζεις και εργάζεσαι στην Ελβετία, ποιος είναι ο λόγος που σε ώθησε να βοηθάς τη χώρα μας;
Επειδή ακριβώς ζω στην Ελβετία και είμαι καλά με όσα έχω καταφέρει, νιώθω την ανάγκη να κάνω πράγματα για ανθρώπους που χρειάζονται ίσως μια φωνή, κάποια οικονομική υποστήριξη στη χώρα της καρδιάς μου, την Ελλάδα. Την αγαπώ πολύ την Ελβετία, αλλά και την Ελλάδα, και προσπαθώ να κρατάω τις επαφές μου με κάθε τρόπο ζωντανές.
Επίσης, αγαπώ πολύ τα παιδιά και τους αδύναμους ανθρώπους που χρειάζονται περισσότερο αγάπη, στοργή και υποστήριξη από άλλους. Το μικρόβιο της φιλανθρωπίας το κληρονόμησα από την αγαπημένη μου γιαγιά, που δυστυχώς έχει πεθάνει εδώ και χρόνια, και έπειτα από τη μητέρα μου. Κάνουμε πολλά οικογενειακώς και αθόρυβα, αλλά μέσα από τις παραστάσεις θέλω να πέφτουν συνειδητά τα φώτα επάνω μας, για να μπορούμε να δίνουμε ένα ισχυρό μήνυμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Αν καταφέρω κάθε φορά να παροτρύνω έστω και έναν άνθρωπο να σηκωθεί από τον καναπέ του και να πει «Ναι, κι εγώ μπορώ και θέλω να προσπαθήσω για ένα καλύτερο αύριο», τότε έχω πετύχει ήδη μια μικρή αλλαγή που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι μεγαλύτερο.
Μίλησέ μας για τη νέα σου παράσταση «Κάτι τρελοί κληρονόμοι».
Το έργο το έχει γράψει η αγαπημένη μου φίλη Κορίνα Τριανταφύλλου και λέγαμε από καιρό να ξαναενώσουμε τις δυνάμεις μας και να κάνουμε πάλι μια κίνηση ανθρωπιάς. Την Κορίνα την είχα γνωρίσει σε μια δική μου παράσταση πριν από χρόνια, όταν συμμετείχε στο «Σχέσεις 2×3» και είχε ανέβει σε Αθήνα, Σύρο και Θεσσαλονίκη τότε, αφιλοκερδώς για τον σκοπό μου.
Ετσι, μέσα από τη συνεργασία μας προέκυψε μια όμορφη φιλία και πλέον επιλέξαμε ένα δικό της έργο, όπου θα παίξουμε και οι δυο μας μαζί με άλλα πέντε ταλαντούχα παιδιά. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι οι δύο παραστάσεις που ετοιμάζω είναι με τη συνεργασία του Δήμου Αθηναίων που μας παραχωρεί το θέατρο στην Τεχνόπολη και τα έσοδα θα πάνε για το ΚΥΑΔΑ, στο οποίο μέλος του διοικητικού συμβουλίου είναι η Κορίνα Τριανταφύλλου. Εκείνη ήταν ο λόγος που επέλεξα το ΚΥΑΔΑ και πήγα με χαρά και βοήθησα στις αρχές του μήνα με την ομάδα τους να μοιράσουμε τρόφιμα σε αστέγους, κι έτσι έχω πλέον άμεσα επαφή με την πρόεδρο Μέλινα Δασκαλάκη.
Πώς είναι η συνεργασία σου με τον ταλαντούχο ηθοποιό και σκηνοθέτη Τόλη Παπαδημητρίου;
Ο Τόλης Παπαδημητρίου είναι ένα πολύ ταλαντούχο πλάσμα – καλλιτέχνης. Είναι αεικίνητος και έχει τόσο πολλή ενέργεια… απίστευτο. Η συνεργασία μου είναι πολύ καλή μαζί του και πάντα τον θαυμάζω που καταφέρνει να κάνει τόσα πράγματα ταυτόχρονα και να είναι όμως πάντα σοβαρός επαγγελματίας Τον θαυμάζω πολύ και πλέον τον αγαπώ μέσα από τη συνεργασία μας και το ξέρει. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω και τη βοηθό σκηνοθέτη Στέλλα Ρουσάκη, διότι δίνει τον καλύτερό της εαυτό.