«Είμαι σε “σχέση”με την πολιτική και περνάω καλά, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να την “παντρευτώ”» δηλώνει σήμερα ευθαρσώς στην «Espresso» ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης, θυμίζοντας με τα λεγόμενά του τον θρυλικό στίχο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «σας αγαπάω, μα δεν παντρεύομαι»!
- Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Στην Ευρωβουλή, λοιπόν, ο υπερδραστήριος Κώστας Αρβανίτης, συμμετέχοντας σε δύο από τις πιο σημαντικές επιτροπές Εργασίας, παλεύει και πετυχαίνει να γίνεται η φωνή όλων εκείνων των πολλών, απλών ανθρώπων που τον εμπιστεύονται στις Βρυξέλλες.
Πιστεύει στην πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ερχόμενες εκλογές και θεωρεί ότι οι διαφορετικές φωνές εντός του κόμματος είναι το ατού του!
«Προτιμώ την πολύχρωμη ζωντάνια, παρά ένα κόμμα-μαυσωλείο, στην υπηρεσία ενός πανίσχυρου αρχηγού» επιμένει ο Κώστας Αρβανίτης, ένας «γεμάτος και τυχερός άνθρωπος», κατά δήλωσή του, αφού έκανε το επάγγελμα που αγαπούσε, και αφού μπορεί και παλεύει σήμερα για τα πολιτικά του οράματα, έχοντας στο πλάι του την αγαπημένη σύζυγό του Ζηνοβία.
«Με τη Ζηνοβία φτιάξαμε ένα υπέροχο και λειτουργικό χάος, που χωράει και τα τρία μας, ενήλικα πλέον, παιδιά από τους πρώτους γάμους μας – δύο εκείνη, ένα εγώ. Αλλά ο πυρήνας είμαστε εγώ και η γυναίκα μου» δηλώνει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που, όταν θέλει να ξεκουραστεί τα καλοκαίρια, παίρνει το φουσκωτό του και βγαίνει στα ανοιχτά! Πάντως, ο πανύψηλος, σαν μπασκετμπολίστας, «κόκκινος» ευρωβουλευτής, που δυσκολεύεται να βολευτεί στις αεροπορικές θέσεις, βρίσκει «αφροδισιακό» να πείθει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ τους πιο «δύσπιστους συνομιλητές του».
Οπου να ‘ναι ολοκληρώνεται η θητεία σας στο Ευρωκοινοβούλιο. Θέλετε να συνεχίσετε ως ευρωβουλευτής ή θα κινηθείτε διαφορετικά;
Για να ολοκληρωθεί η τρέχουσα θητεία έχουμε ακόμη έναν χρόνο, αρκετά μεγάλο διάστημα. Θα είναι ένας κρίσιμος χρόνος, στον οποίο αρκετές νομοθετικές πρωτοβουλίες θα επιδιωχθεί να ολοκληρωθούν. Θα είναι όμως κι ένας χρόνος στη διάρκεια του οποίου θα χρειαστεί μετά την επερχόμενη πολιτική αλλαγή να δουλέψουμε σκληρά για να «καθαρίσουμε» το όνομα της χώρας μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ξέρετε, όσο κι αν οι ισχυροί φίλοι του κ. Μητσοτάκη «έβαλαν πλάτη» για να περάσουν πολλά από τα τερατουργήματα της διακυβέρνησής του αβρόχοις ποσί, η χώρα μας βρέθηκε και βρίσκεται στο μικροσκόπιο των ευρωπαϊκών θεσμών. Στις Βρυξέλλες εδραιώνεται η αντίληψη πως η Αθήνα διολισθαίνει στον κατήφορο μιας «ατελούς» δημοκρατίας, τύπου Ουγγαρίας ή Πολωνίας. Αν, λοιπόν, με ρωτάτε τι θέλω να κάνω, σας απαντώ ευθέως να συνεχίσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αν, όμως, με ρωτάτε τι θα κάνω τελικά, θα σας παραπέμψω στις αποφάσεις του προέδρου και του κόμματος όταν έρθει η ώρα, και φυσικά στην κρίση των πολιτών.
Τι εμπειρία ήταν και είναι για σας η Ευρωβουλή; Είναι ένα κυριλέ και προνομιούχο πόστο, όπως λέγεται;
Προφανώς και είναι ένα κυριλέ και προνομιούχο πόστο, αν αποφασίσεις να το κάνεις. Το θέμα είναι σε ποια βάρκα θα επιλέξεις να είσαι. Αν επιλέξεις να κάνεις αυτό που κάνω εγώ και οι συνάδελφοί μου του ΣΥΡΙΖΑ και της The Left, δεν είναι και τόσο κυριλέ. Εμείς δουλεύουμε Δευτέρα – Παρασκευή και τα Σαββατοκύριακα περιοδεύουμε όλη την Ελλάδα, κάνουμε επαφές με επαγγελματικούς και συνδικαλιστικούς φορείς, μεταφέρουμε προβλήματα του κόσμου στο Ευρωκοινοβούλιο, αναζητούμε να δώσουμε ευρωπαϊκή φωνή σε αδικημένους συμπολίτες μας. Προσπαθώ να γίνω η φωνή στις Βρυξέλλες για όσο περισσότερους συμπολίτες μου γίνεται, είτε είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είτε άλλων κομμάτων.
Ποιο ευρωπαϊκό χαρτοφυλάκιο σας εξιτάρει και ασχολείστε στην Ευρωβουλή;
Και οι δύο επιτροπές που συμμετέχω έχουν μεγάλο όγκο δουλειάς και τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον. Στην EMPL (Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων) βλέπουμε πώς η Ε.Ε. προσπαθεί να στρίψει λίγο από τις νεοφιλελεύθερες ακρότητες των περασμένων δεκαετιών και να ενισχύσει -ή πολλές φορές να παριστάνει ότι ενισχύει- αυτό που λέμε «κοινωνική Ευρώπη». Παράδειγμα, η οδηγία για τους κατώτατους μισθούς στην Ε.Ε. φέρνει στο επίκεντρο την αξιοπρεπή διαβίωση, μιλά για συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Στην ίδια επιτροπή αναζητούμε λύσεις για τη στέγαση, το πλαίσιο για τους εργαζομένους στις πλατφόρμες κ.ά. Δεν είναι σοσιαλιστικός παράδεισος η Ε.Ε., ωστόσο έχουμε σημαντικές θετικές μετατοπίσεις. Στην άλλη επιτροπή, τη LIBE (Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων), βλέπουμε πώς αυτά που σε προηγούμενες δεκαετίες θεωρούσαμε δεδομένα -η ομαλή λειτουργία της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του κράτους δικαίου- δεν είναι πια αυτονόητα! Βλέπουμε ακόμη και κράτη-μέλη, όπως η Ελλάδα, να μπαίνουν στο κάδρο με ανεξιχνίαστες δολοφονίες δημοσιογράφων, σοβαρά προβλήματα στην ενημέρωση, σκάνδαλα τύπου λίστας Πέτσα κ.ά.
Δεν σας φοβίζει το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταυτιστεί στο παρελθόν με μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα; Οπως, επίσης, ότι ακόμη δεν έχει λύσει πολλά από τα προβλήματά του;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα με φοβίζει όσο εξακολουθεί να είναι ένα κόμμα σε διαρκή κίνηση, σε διαρκή εξέλιξη, να ακούει την κοινωνία και να αλλάζει, να εξελίσσεται. Αν πρόβλημα εννοείτε τη ζωντάνια και τη δημοκρατία στο εσωτερικό του, εγώ θα σας έλεγα ας μη λυθεί ποτέ! Προτιμώ μια πολύχρωμη ζωντάνια, ακόμη και με κακοφωνίες, παρά ένα κόμμα-μαυσωλείο στην υπηρεσία ενός πανίσχυρου αρχηγού.
Ποια η σχέση σας με τον Αλέξη Τσίπρα;
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρόεδρός μας, που έχει σηματοδοτήσει μία από τις πιο ιστορικές στιγμές της Μεταπολίτευσης, κατά την οποία η Αριστερά προχώρησε στην ουσιαστική ανάληψη ευθυνών στη διακυβέρνηση της χώρας. Επί προσωπικού, δεν μπορώ να πω ότι έχω μια προνομιούχα σχέση μαζί του σε σχέση με άλλους συντρόφους. Εκτιμώ βαθύτατα την εμπιστοσύνη που μου έδειξε να αναλάβω σε μια δύσκολη εποχή, χωρίς να είμαι τότε μέλος του κόμματος, τον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο 105,5. Και φυσικά με τίμησε με την επιλογή του να διεκδικήσω την ψήφο των πολιτών και να βρεθώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Τσίπρας είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, εκτός από αδιαμφισβήτητα μεγάλος ηγέτης της Αριστεράς, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο, είναι ένας ζεστός, καλός άνθρωπος. Είναι ένας από εμάς.
Το σκάνδαλο Καϊλή τι επιπτώσεις θα έχει στα κόμματα; Η εξουσία οδηγεί στη διαφθορά;
Για εμάς στην Αριστερά είναι πρώτα από όλα το σκάνδαλο Κατάρ-gate το μεγάλο σκάνδαλο του lobbying, και, πέρα από τα πρόσωπα και τις απαράγραπτες ποινικές και πολιτικές ευθύνες τους, από την πρώτη στιγμή επιμένουμε στην ολοκληρωμένη μας πρόταση για θεσμικές αλλαγές, που θα αποτρέψουν μια παρόμοια τραγωδία για τη δημοκρατία στην Ευρώπη να επαναληφθεί. Οσο για τη γλυκιά εξουσία, ρωτήστε συναδέλφους από τις μεγάλες πολιτικές ομάδες. Εμείς, στη Left, μπαίνουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ίδια περηφάνια και αξιοπρέπεια που μπαίναμε και πριν. Αλλες πολιτικές ομάδες βλέπαμε με σκυμμένο κεφάλι…
Δημοσιογραφία και πολιτική: γάμος, έρωτας, σχέση, διαζύγιο; Τι από όλα σχετίζεται με εσάς;
Ολα… Τα έχω κάνει όλα, και μάλιστα συνδυάζοντάς τα! Ας πούμε, κατάφερα να μην πάρω… διαζύγιο από τη δημοσιογραφία σε δύσκολες στιγμές, παρά τα σκληρά, συνειδησιακά διλήμματα που συχνά αντιμετώπισα. Είμαι σε «σχέση» με την πολιτική και περνάω καλά, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να… την παντρευτώ. Ξέρετε, είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος. Εκανα για χρόνια μια δουλειά που με γέμιζε, ερωτεύτηκα μέσα στη δουλειά, πήρα πίκρες, αλλά και μεγάλη αγάπη μέσα από αυτήν. Στα εντελώς προσωπικά τώρα, το να ξυπνάς το πρωί δίπλα στον άνθρωπο που ονειρεύεσαι το βράδυ είναι ένα πραγματικά τεράστιο δώρο.
Είναι αλήθεια ότι κάποτε στο Μega σας «εκπαραθύρωσαν» γιατί είπατε κάτι καλό για τον Κώστα Καραμανλή;
Δεν είχαν γίνει έτσι. Η σύγκρουση τότε ήταν για το θέμα του βασικού μετόχου, όταν αρνήθηκα να κάνω προσωπική «κάτω από τη ζώνη» επίθεση στον Προκόπη Παυλόπουλο και τον τότε πρωθυπουργό Καραμανλή. Ποτέ δεν μου άρεσε η κίτρινη δημοσιογραφία και ακόμα περισσότερο η δημοσιογραφία με ύπουλα χτυπήματα.
Μιλήστε μου για τη σχέση με τη σύζυγό σας, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Με τη σύζυγό μου γνωριστήκαμε στη δουλειά. Δεν ήταν εύκολα, αλλά το θέλαμε, αγωνιστήκαμε και τα καταφέραμε! Φτιάξαμε ένα υπέροχο και λειτουργικό χάος, που χωράει και τα τρία μας, ενήλικα πλέον, παιδιά από τους πρώτους γάμους μας (δύο η Ζηνοβία, ένα εγώ), αλλά ο πυρήνας είμαστε εγώ και η γυναίκα μου, το στήριγμά μου, η ισορροπία μου, το κορίτσι που είναι πάντα έτοιμο να με στηρίξει σε κάθε τολμηρό μου βήμα, αλλά και να με προσγειώσει όταν χρειάζεται.
Κεφάλαιο: «Σκάφος και Λαύριο». Τι λέτε για αυτό; Τι ψάρια πιάνετε;
Για τη βάρκα λέτε; Είναι ένα φουσκωτό που το πήραμε με τα λεφτά της αποζημίωσης από την απόλυσή μου από τον Δίεση. Ηταν μια ενδιαφέρουσα αντίφαση αυτή: Ανεργος, ζορισμένος, αλλά με αυτό το μικρό καταφύγιο. Την έχουμε από το 2004, μεγαλώνει κι αυτή μαζί μας. Με αυτή κάνουμε τις διακοπές μας, μας δίνει την ευκαιρία να απομονωνόμαστε. Το Λαύριο είναι ένα μικρό, παλιό, εξοχικό σπίτι που δυστυχώς έκλεισε τον κύκλο του, και με μεγάλη λύπη αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε να νοικιάζουμε. Εχω κλείσει πολλούς κύκλους, όμως, δεν με ενοχλεί η απώλεια. Εχω την ασφάλεια των ανθρώπων που αγαπώ και με αγαπούν, τη δουλειά μου -τη δημοσιογραφία και τώρα την πολιτική-, αισθάνομαι πλήρης.
Ο ψηλός άντρας γοητεύει περισσότερο; Η εξουσία τελικά είναι αφροδισιακή;
Γοητεύουν οι καρδιές και οι άνθρωποι. Οι προθέσεις και οι πράξεις. Αυτά που μας κάνουν κάποιους να θέλουμε να τους έχουμε κοντά και άλλους να μη θέλουμε να τους βλέπουμε. Ο ψηλός άντρας βασανίζεται στις πολύωρες πτήσεις και στα μακριά ταξίδια με το αυτοκίνητο. Αυτά μπορώ να σας πω με σιγουριά, από τρεισήμισι χρόνια ευρωβουλευτής και άπειρες ώρες σε αεροπλάνα, αεροδρόμια, τρένα, λεωφορεία. Οσο για την εξουσία, δεν ξέρω να σας πω… Δεν έχω νιώσει «φορέας» κάποιας εξουσίας, ούτε όταν δημοσιογραφούσα ούτε και σήμερα ούτε στον σύλλογο της γειτονιάς ούτε ως αντιπρόεδρος Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ. Ξέρετε τι βρίσκω αφροδισιακό; Οταν έχεις απέναντί σου έναν συνομιλητή με «κέλυφος», δύσπιστο, αρνητικό, από άλλον πολιτικό χώρο ακόμη, και καταφέρνεις σιγά σιγά να τον ανοίξεις, να σε ακούσει, χωρίς απαραίτητα να πειστεί και να ασπαστεί την αλήθεια σου. Αυτή η δύσκολη επικοινωνία, η χαρά να ανοίγεις δίαυλο επικοινωνίας, ναι, μοιάζει λίγο με ερωτική συνομιλία…
Το αγαπημένο σας τραγούδι αυτή την περίοδο;
Το «Τώρα πια είν’ αργά», του φίλου μου Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, που ερμηνεύει μοναδικά η Ειρήνη Τουμπάκη.