Είναι η «ψυχή» της «Αυλής των χρωμάτων», μιας από τις ωραιότερες μουσικές εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση, που φιλοξενεί αφιερώματα σε σπουδαίες μορφές του λαϊκού πενταγράμμου.
Από τον Ηλία Μαραβέγια
Έμπειρη δημοσιογράφος και παρουσιάστρια με θεατρικό υπόβαθρο και βαθιά γνώση στον τομέα του πολιτισμού, η Αθηνά Καμπάκογλου μας συστήθηκε πρόσφατα και ως στιχουργός. Οπως λέει, μάλιστα, στις «Εξομολογήσεις» της στη σημερινή «Espresso», το τραγούδι της «Ατακτη γεννήθηκα», σε σύνθεση του ταλαντούχου Γιώργου Αλτή, που ερμηνεύει με την αισθαντική φωνή της η Δήμητρα Σταθοπούλου, είναι εμπνευσμένο από την αξέχαστη ρεμπέτισσα Ρόζα Εσκενάζυ. Εντάξει, οι στίχοι μπορεί να έχουν μέσα και… λίγο Αθηνά (…από τα παλιά όμως!)
Ποια παιδική ανάμνηση «ζωντανεύει» πρώτη στο μυαλό σου;
Το παιχνίδι. Στο Αιγάλεω, όπου μεγάλωσα, υπήρχαν ακόμη τότε οι αλάνες. Υπήρχε η ελευθερία ότι ανοίγουμε την πόρτα, βγαίνουμε έξω και παίζουμε μέχρι να δύσει ο ήλιος… Θυμάμαι, η μάνα μου μας έστελνε με την αδελφή μου στο μπαλέτο κι εγώ κρυβόμουν και το έσκαγα για να παίζω! Βέβαια, η αδελφή μου, η οποία έγινε τελικά και καθηγήτρια χορού, με μάλωνε πάντα.
Η δημοσιογραφία ήταν εξαρχής ο επαγγελματικός σου στόχος ή ονειρευόσουν άλλα πράγματα;
Από το λύκειο δημοσιογράφος ήθελα να γίνω. Πριν ακόμη αποφοιτήσω πήγα και βρήκα τον διευθυντή της εφημερίδας «Πρώτη», χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά, και τον ρώτησα τι πρέπει να κάνω για να γίνω δημοσιογράφος, τι να σπουδάσω, πώς ν’ ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Εκείνος εντυπωσιάστηκε και μου είπε: «Είσαι έξυπνη, είσαι όμορφη, θα πας μπροστά, έλα δόκιμη!» Ετσι, στις 16 Ιουνίου 1987 τελείωσα τις πανελλαδικές και στις 17 Ιουνίου ήμουν κιόλας δόκιμη στο ελεύθερο ρεπορτάζ της «Πρώτης». Ηταν μάλιστα το καλοκαίρι του καύσωνα εκείνο. Στη συνέχεια φοίτησα στο Επαγγελματικό Εργαστήρι Δημοσιογραφίας, έπειτα έβγαλα τη δραματική σχολή, ενώ κάποια στιγμή έκανα και πανεπιστημιακές σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό.
Η υποκριτική πώς προέκυψε μέσα σε όλα αυτά;
Είδα τη Νίκη Τριανταφυλλίδη σε μια εκπομπή που είχε τότε ο Σταμάτης Φασουλής και ένιωσα έναν απίστευτο μαγνητισμό. Πήγα και τη βρήκα, λοιπόν, έκανα σεμινάρια αυτοσχεδιασμού, μείναμε μαζί εφτά χρόνια και παράλληλα έβγαλα και τη δραματική σχολή. Μάλιστα, είμαι αριστούχος και ο Τίτος Βανδής μού είχε γράψει πίσω από το πτυχίο μου, όταν μου το παρέδωσε, ότι θα είναι ο καλλιτεχνικός μου νονός.
Δούλεψες κιόλας ως ηθοποιός;
Βέβαια. Οσο πήγαινα στη σχολή με είχε πάρει ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο σίριαλ «Τα εφτά κακά της μοίρας μου», έτσι πλήρωνα και τα δίδακτρα. Εκεί έκανα τη χαζή γραμματέα του Τάσου Περζικιανίδη. Και στο Εθνικό έχω παίξει με την Αννα Συνοδινού, στην «Εκάβη», όπου ήμουν στον Χορό, όπως και στην παράσταση «Αμάν-Αμήν» του Σταύρου Ξαρχάκου.
Άφησες την υποκριτική όταν ήρθε στον κόσμο η κόρη σου;
Ναι, αλλά πρέπει να σου πω ότι δημοσιογραφούσα κιόλας, παράλληλα με την υποκριτική. Εμείς ήμασταν τυχερή γενιά γιατί είχαμε την ελεύθερη ραδιοφωνία και υπήρχε μεγάλη ζήτηση στη δημοσιογραφική πιάτσα. Μετά άνοιξε και η ιδιωτική τηλεόραση, οπότε έγιναν ακόμα περισσότερες οι προτάσεις για εργασία στη δημοσιογραφία. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα, κυρίως οι συνθήκες. Οταν λοιπόν έχεις κι ένα μωρό, χωρίς κάποια βοήθεια, δεν είναι εύκολο ούτε σε περιοδείες να τρέχεις ούτε να μην έχεις πρόγραμμα στα ούτως ή άλλως πολύωρα γυρίσματά σου. Προτίμησα λοιπόν να συνεχίσω στη δημοσιογραφία, όπου μπορούσε να υπάρξει ένα πρόγραμμα στη ζωή μου.
Παρ’ όλα αυτά το θέατρο δεν βγήκε ποτέ από τη ζωή σου. Σωστά;
Ποτέ! Μάλιστα, όταν έπειτα από χρόνια μεταπήδησα στο πολιτιστικό ρεπορτάζ, όλες αυτές οι γνώσεις μου δεν πήγαν χαμένες, διότι υπηρέτησα επί εφτά χρόνια και το θεατρικό ρεπορτάζ στις «Συνεικόνες», στην ΕΡΤ1, οπότε μου φάνηκαν χρήσιμες οι σπουδές μου και αυτά που είχα μάθει για το θέατρο μέσα από την εμπειρία μου. Υπηρέτησα το θέατρο από άλλο μετερίζι – ήμουν μέχρι και στο γραφείο Τύπου στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη.
Πάντως έχεις το… θέατρο και στο σπίτι σου! Ο άντρας σου είναι ο γνωστός ηθοποιός Χάρης Εμμανουήλ και η κόρη σας, η Ερατώ Αγγουράκη, ακολουθεί τα βήματά του…
Η κόρη μου δεν μας το είχε ομολογήσει εξαρχής, αλλά βαθιά μέσα μου ήμουν σίγουρη πως θα ακολουθούσε αυτόν τον δρόμο. Ηταν έντονο παιδί κι εκεί βρήκε την καταφυγή της. Μας το είπε ξαφνικά, στα 19 της, όταν πήγε στο Θέατρο Τέχνης, το οποίο τελείωσε αρχίζοντας κι αυτή την πορεία της.
Με τον άντρα σου γνωριστήκατε του Αγίου Βαλεντίνου;
Ναι, και ντρεπόμασταν λίγο να το πούμε στην αρχή, αλλά είναι η αλήθεια. (γέλια). Τη μέρα που γιορτάζουν οι ερωτευμένοι έχουμε την επέτειό μας.
Είστε μαζί 30 χρόνια. Υπάρχει μυστικό για έναν ευτυχισμένο γάμο;
Με τον Χάρη γνωριστήκαμε το 1992 και παντρευτήκαμε το 1995. Νομίζω η αγάπη είναι το κλειδί. Και ο θαυμασμός! Το να θαυμάζεις τον άνθρωπό σου είναι το μεγαλύτερο διεγερτικό. Πρέπει όμως και να την κοιτάς τη σχέση σου, να την έχεις στον νου σου, να είσαι αφοσιωμένος. Δεν γίνεται να κρατήσει μια σχέση χωρίς αφοσίωση, δεν γίνεται να την αφήνεις στη μοίρα της. Οταν προσέχεις τον άλλον και σε προσέχει και αυτός, όταν τον αγαπάς και σ’ αγαπάει, τα συναισθήματα εξελίσσονται. Η σχέση μου με τον Χάρη με έχει διαμορφώσει στο διάβα μου σε αυτή τη ζωή και αισθάνομαι πολύ τυχερή γι’ αυτό.
Στο «ταξίδι» σου στη δημοσιογραφία υπήρξαν δυσκολίες;
Πάντα υπάρχουν δυσκολίες. Κανένα πέρασμα δεν είναι εύκολο στη ζωή, ειδικά όταν θέλεις να υπάρχεις μέσα από τη δουλειά σου και να μην κάθεσαι σε μια γωνιά.
Οταν πέρασες μπροστά από τις κάμερες, ένιωσες τον ανταγωνισμό γύρω σου να θεριεύει; Είδες αλλαγή σε συμπεριφορές;
Ναι, είδα μεγάλες αλλαγές από κάποιους (όχι όλους, προς Θεού), αλλά δεν δίνω καμία σημασία σ’ αυτά, γιατί θεωρώ πως δεν είναι καθόλου σοβαρά πράγματα. Η ζωή έχει άλλη ουσία, όταν θέλεις να ασχολείσαι με την ουσία, δεν μπορείς να καταναλώνεις την ενέργειά σου σε ανούσια πράγματα. Για μένα η ουσία είναι να νιώθω καλά κάνοντας πράγματα που με ενδιαφέρουν και τα αγαπώ. Η δουλειά μου είναι σημαντικός τομέας της ζωής μου, γιατί καλύπτονται πολλές ανάγκες μου μέσα απ’ αυτήν. Οχι ανάγκες ματαιοδοξίας αλλά δημιουργίας, που τις έχω έντονες από μικρή. Επίσης με ενδιαφέρει πολύ εγώ και οι συνεργάτες μου να είμαστε καλά, να δουλεύουμε με υγεία.
Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη σου στιγμή τηλεοπτικά;
Η εκπομπή «Η αυλή των χρωμάτων» είναι το μέγα μου επίτευγμα. Γιατί πραγματικά πρόκειται για επίτευγμα, ειδικά τώρα το καλοκαίρι τα νούμερα τηλεθέασης έχουν «απογειωθεί». Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη από την ανταπόκριση του κόσμου. Πάντα η δύναμή μου σε αυτή την εκπομπή ήταν η αγάπη του κόσμου. Θα συνεχίσουμε, φυσικά, και τη νέα τηλεοπτική σεζόν, κάνοντας με όλη μας την αγάπη και το μεράκι αφιερώματα σε σπουδαίους συνθέτες, στιχουργούς και ερμηνευτές του λαϊκού μας τραγουδιού, γιατί αυτοί είναι και η ταυτότητα της εκπομπής μας.
Πώς είναι η συνεργασία σου με τον Χρήστο Νικολόπουλο στην «Αυλή»;
Η συνεργασία μας είναι άψογη και συνεχίζεται, φυσικά, τη νέα σεζόν. Είναι ένας πάρα πολύ καλός συνεργάτης ο Χρήστος Νικολόπουλος. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση σ’ αυτόν είναι η εργατικότητά του. Και εκεί αποδεικνύεται ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Στο παρελθόν υπήρξες θύμα κακοποιητικής συμπεριφοράς σε δουλειά και, όταν αντέδρασες, απολύθηκες…
Εγώ, επειδή είμαι παρορμητική, αντιδρώ. Δεν μπορώ να αποσιωπήσω ένα ενοχλητικό γεγονός. Είχα τη δύναμη να αντιδράσω έχοντας πίσω μου και μια πολύ καλή οικογένεια, ένα στήριγμα… Δεν μπορώ να κρίνω συμπεριφορές, γιατί πιστεύω ότι κάθε συμπεριφορά είναι κατά περίπτωση. Δε μπορείς να ξέρεις τις συνθήκες σε κάθε περίπτωση που γίνεται κάτι. Πόσο φοβισμένος είναι ο άλλος, αν έχει τα προς το ζην… Εγώ τουλάχιστον έχω πάρει το αίμα μου πίσω, δεν έχω κάποιο ερωτηματικό μέσα μου, ούτε κανένα απωθημένο! Οταν έρχεσαι σε σύγκρουση με την εξουσία, ξέρεις πως μπορεί να υπάρξουν συνέπειες. Εσύ αποφασίζεις αν είσαι έτοιμος να τις υποστείς. Εγώ ήμουν έτοιμη, το έκανα με πλήρη συνείδηση…
-Πρόσφατα μας συστήθηκες και ως στιχουργός μέσα από το τραγούδι «Ατακτη γεννήθηκα», σε σύνθεση Γιώργου Αλτή και ερμηνεία Δήμητρας Σταθοπούλου.
Με τον Γιώργο Αλτή είμαστε καρδιακοί φίλοι και σιγά σιγά προέκυψε αυτή η συνεργασία, στο πλαίσιο της οποίας έρχονται κι άλλες εκπλήξεις. Από Σεπτέμβριο δρομολογούμε την ηχογράφηση του δεύτερου τραγουδιού μας, καθώς και ορισμένες εκδηλώσεις για να προωθήσουμε τη δουλειά μας. Εχουμε μελοποιήσει 10 τραγούδια μου, με στόχο ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
-Οι στίχοι του «Ατακτη γεννήθηκα» αφορούν μόνο την αξέχαστη Ρόζα Εσκενάζυ που σε ενέπνευσε ή υπάρχει και… η Αθηνά σε αυτούς;
Εχει μέσα και Αθηνά, προ… Χριστού βέβαια. (γέλια) Σίγουρα όμως αυτό που με ενέπνευσε για να γράψω το τραγούδι ήταν η Ρόζα Εσκενάζυ και η φωνή της Δήμητρας Σταθοπούλου. Μετά ήρθε και η μελωδία του Αλτή κι έγινε κάτι πολύ όμορφο, πιστεύω.