Οταν ξεπρόβαλε πρώτη φορά από τον πύργο των Λασκαραίων στη Μάνη, οι τηλεθεατές αντίκρισαν μια σχεδόν βιβλική μορφή.
- Από την Μαρία Ανδρέου
Ψηλός, με γενειάδα και βλέμμα καθηλωτικό, ο Κρητικός Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, που κουβαλάει στο DNA του τη λεβεντιά και την ντομπροσύνη που ξεπηδά από το νησί των γενναίων, κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον του κοινού που στις 9 το βράδυ πατά στο τηλεκοντρόλ του τη συχνότητα του ΑΝΤ1 για να δει τη σειρά εποχής «Η μάγισσα»!
Μια σειρά που εκτυλίσσεται στην «τραχιά» Μάνη του 1817 με τη σπίθα της Επανάστασης να μην έχει ακόμη αγγίξει το φιτίλι του γένους που διψούσε για λευτεριά! Εκεί ανάμεσα στους πύργους και στο άγριο τοπίο ο Μάρκος Λάσκαρης, ο πρωτότοκος γιος του καπετάν Λάσκαρη, παλεύει με τη θέση του και τον έρωτά του για τη Θεοφανώ, τη δούλα που υποδύεται με μαεστρία η Ελλη Τρίγγου!
Οσα μας είπε ο Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης μοιάζουν να είναι βγαλμένα από το… κρυφό σχολειό της εποχής που και ο ίδιος βρέθηκε να ζει στα τηλεοπτικά πλατό, αφού ο ταλαντούχος ηθοποιός εξομολογείται πως εξαιτίας της εκκλησίας υπήρξε σε παιδική ηλικία το δικό του άγγιγμα ψυχής με τις τέχνες και την υποκριτική!
Ως παπαδάκι πιτσιρικάς μυήθηκε σε μια τελετουργία σχεδόν θεατρική και από τότε του μπήκε η ιδέα… «Θα έλεγα ότι από μικρός είχα μια τάση ή, καλύτερα, μια έφεση προς τα καλλιτεχνικά! Μου άρεσε πολύ η ποίηση. Διάβαζα ποίηση. Και θα σας πω και μια ιστορία… Οταν ήμουν παπαδάκι, μέσα από το ιερό μού άρεσε να βλέπω όλη την ιεροτελεστία. Υπάρχει κάτι τελετουργικό στις λειτουργίες, στα ιερά μυστήρια. Στα μάτια ενός μικρού παιδιού η ζωή της εκκλησίας, η γλώσσα έχει μια τελετουργία.
Η τελετουργία αυτή θεωρώ συγγενεύει πολύ με την τέχνη και με το θέατρο. Υπάρχει μια σύνδεση με την τέχνη. Υπάρχει μια μυσταγωγία την οποία εντοπίζει στη λατρεία και στο Θείο ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης» μας λέει ο Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης και συνεχίζει: «Οταν πέρασα, λοιπόν, στο Εθνικό Θέατρο, η δασκάλα μας, η Φιλαρέτη Κομνηνού, μας ρώτησε γιατί επιλέξαμε να γίνουμε ηθοποιοί και αν οι γονείς μας είχαν αντίρρηση προς αυτό. Αρκετά παιδιά έλεγαν το κλασικό, ότι οι γονείς τους λόγω της ανασφάλειας του επαγγέλματος εναντιώθηκαν. Εγώ, όμως, όταν είπα στους γονείς μου ότι θέλω να γίνω ηθοποιός μου είπαν το αμίμητο “ή θα γίνεις καλός ηθοποιός ή θα φύγεις από το σπίτι” και μου ευχήθηκαν να το καταφέρω. Το είπα στην τάξη μου και γέλασε. Αρα είχα εύφορο έδαφος… Από το 2014, λοιπόν, υπηρετώ το θέατρο». Πώς πήρε, όμως, τον ρόλο του Μάρκου Λάσκαρη, ο οποίος (σημειωτέον) του πάει γάντι;
Η ευκαιρία
Ο ίδιος τονίζει: «Με τους συντελεστές της σειράς είχα συνεργαστεί και στις “Αγριες μέλισσες», όπου έκανα μια συμμετοχή στο σίριαλ. Μετέπειτα με είχαν φωνάξει για τη σειρά “Ντέρτι”, η οποία τελικά δεν έγινε. Ωστόσο, με θυμήθηκαν και μου έδωσαν ακόμη μια ευκαιρία στη “Μάγισσα”. Είμαι πολύ τυχερός που οι σεναριογράφοι, η Μελίνα Τσαμπάνη και ο Πέτρος Καλκόβαλης, ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος, η casting director Μιράντα Ρωσταντή μού εμπιστεύτηκαν τον ρόλο του Μάρκου. Τον Μάρκο τον τοποθέτησα στο ιστορικό πεδίο της εποχής, αλλά και στο ταξικό. Πρόκειται για ένα αρχοντόπουλο. Γιος πρωτότοκος καπεταναίων από τη Μάνη.
Ιστορικά, μετά την Αλωση της Κωνσταντινούπολης πολλές οικογένειες του Βυζαντίου, βασιλικές, όπως των Παλαιολόγων, των Κατακουζηνών, ήρθαν στη Μάνη. Ο Μάρκος ταξικά ανήκει σε ισχυρές οικογένειες που λέγονταν Νικλιάνοι. Ο Μάρκος έχει πριγκιπικό αίμα. Δεδομένου ότι είναι και ο πρώτος γιος, είναι το “τουφέκι” της γενιάς του. Για εμένα ο Μάρκος είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, βαθιά ευαίσθητος. Μέσα του κυλά αίμα ευγενών και δεν έχει καμία σχέση με την πειρατική οικογένεια των Γερακάρηδων. Εχει ταξιδέψει πολύ και θα έλεγα ότι είναι ένας μορφωμένος άνδρας. Διακαής πόθος του είναι να δει τον κόσμο. Πιστεύω ότι αν ήταν στο χέρι του θα εγκατέλειπε τη Μάνη. Δεν του ταιριάζουν οι άνθρωποι, ούτε η αγριάδα τους ούτε οι εχθροπραξίες. Γι’ αυτό τα έχει βρει και ως παιδί με την ιδιαίτερη Θεοφανώ, που και αυτή είναι σαν να προέρχεται από έναν άλλον κόσμο».
Συζητώντας με τον πρωταγωνιστή της σειράς δεν γινόταν να μην μπαίναμε στον πειρασμό να τον ρωτήσουμε και για τον ερωτά του με τη Θεοφανώ: «Ο Μάρκος είναι ερωτευμένος με τη Θεοφανώ. Πιστεύω ότι θα ήθελε να φύγει από τη Μάνη, να έφευγε από όλους και από όλα και να πάρει και τη Θεοφανώ μαζί του, να ζήσουν μια άλλη ζωή. Η Μεταξία δεν τον αφορά καθόλου. Ξέρει ότι είναι μια Γερακάρισσα και δεν ξεχνά τι έχουν κάνει οι Γερακάρηδες στην οικογένειά του και τι μπορούν να κάνουν στο μέλλον. Την παντρεύεται από καθήκον. Επειδή τον διέταξε ο πατέρας του. Οταν δολοφονείται το παιδί, πιστεύω ότι ο Μάρκος σκέφτεται μέσα του ότι αυτός ο γιος δεν ήταν παιδί αγάπης, γι’ αυτό και δεν έπρεπε να έρθει στον κόσμο. Γι’ αυτό και δεν θέλει να αγγίξει τη Μεταξία ξανά ερωτικά, γιατί δεν υπάρχει ειλικρίνεια στα συναισθήματά τους. Φοβάται ότι και το επόμενο παιδί τους θα έχει την ίδια τύχη. Ο Μάρκος δεν θεωρεί γυναίκα της ζωής του τη Γερακάρισσα. Αυτός ο γάμος είναι υποχρεωτικός, τυπικός, εκβιαστικός σε βαθμό κακουργήματος. Η Μεταξία και οι γονείς της επωφελούνται κοινωνικά»
Τι λέει, όμως, ο ίδιος για τις μάγισσες; Υπάρχουν, πιστεύει σε ιδιαίτερα χαρίσματα; «Οι φιλόσοφοι παρατηρούν το παρόν και σκέπτονται το μέλλον. Σε αυτούς πιστεύω. Ναι, οι φιλόσοφοι με όσα λένε προσδιορίζουν το μέλλον. Η φιλοσοφία είναι επιστήμη. Η φιλοσοφία έχει μια αγνότητα και αγαπάει τους ανθρώπους. Οι φιλόσοφοι είναι χαρισματικοί άνθρωποι. Ανθρωποι που μιλάνε για την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και δίνουν τη ζωή τους για αυτόν, οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο» καταλήγει ο ηθοποιός.