Τα Χριστούγεννα του 2020 ήταν τα πρώτα που γέμισαν τις καρδιές μας με εκείνη την πρωτόγνωρη συναισθηματική φόρτιση που νιώθεις όταν έχεις προσφέρει όσα ο συνάνθρωπός σου έχει πραγματικά ανάγκη.
Τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα. Ηταν έξι το απόγευμα και βρισκόμασταν ακόμη στα γραφεία του 4ΑμεΑ. Μόλις λίγη ώρα πριν ο χώρος ήταν γεμάτος με κάθε λογής προϊόντα που μοιράσαμε στα «προστατευόμενα» μέλη μας. Ηταν παραμονή των Χριστουγέννων και είχαμε ολοκληρώσει την πρώτη μας δράση αλληλεγγύης. Ο Χρηστάκος, πάντα μαζί μας, λίγα λεπτά πριν μοίραζε μαζί με τους εθελοντές μας τα τρόφιμα στους φίλους του γεμάτος χαρά και τρανταχτά γέλια, τα κάλαντα όλη την ημέρα δεν σταμάτησαν να ακούγονται από τα παιδιά και από τα ραδιόφωνα, κι εμείς ξεφορτώναμε από τα αυτοκίνητα τα τρόφιμα, τα οποία μοιράζαμε ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων κάθε οικογένειας, μιλούσαμε με δεκάδες «προστατευόμενα» μέλη μας και βλέπαμε το όνειρό μας να ξεδιπλώνει ακόμα μία σελίδα του.
Γονείς που δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν στα παιδιά τους ούτε τα απαραίτητα αγαθά μάς άνοιξαν τις καρδιές τους κι έγιναν οικογένειά μας. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας βρέθηκαν στην πόρτα του 4ΑμεΑ και δέχτηκαν με ανακούφιση και δάκρυα ευγνωμοσύνης στα μάτια τις προσφορές από εταιρίες, αλλά και από φίλους και γνωστούς, που στο κάλεσμά μας δήλωσαν παρόντες, ενεργά και υπεύθυνα, αλλά και από το άνοιγμα του μαγικού κουμπαρά από το εργαστήρι μας. Και κάπως έτσι οι δράσεις αλληλεγγύης έγιναν ένα από τα «κομμάτια» του 4ΑμεΑ, έγιναν ο λόγος ύπαρξης του εργαστηρίου και των μπαζάρ μας και ένας από τους λόγους που χαμογελούν η Ραφαέλα, ο Νικόλας, ο Σταύρος, ο Αγγελος, ο Βαγγελάκης και ένα σωρό ακόμα παιδιά «άγγελοι».
Οι δράσεις αγάπης και προσφοράς μας έγιναν ανάσες ανακούφισης των «προστατευόμενων» οικογενειών μας, αλλά συνάμα και ένα στοίχημα που οφείλουμε να κερδίσουμε όλοι μαζί: Να μην υπάρχει οικογένεια με άνθρωπο με αναπηρία που να έχει ανάγκη τα αυτονόητα. Ο Τάσος Μητρόπουλος, πρόεδρος του 4ΑμεΑ, άνοιξε την καρδιά του και μας μίλησε για τις δράσεις της αγάπης και της προσφοράς.
«Ολα άρχισαν όταν συνειδητοποίησα πως κάποιοι άνθρωποι με παιδιά ΑμεΑ αδυνατούν να τους προσφέρουν όσα στο 4ΑμεΑ μεταξύ φίλων και γνωστών εύκολα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε. Μερικά τηλεφωνήματα σε ανθρώπους που εκτιμώ και εμπιστεύομαι, εκθέτοντας τον σκοπό για τον οποίο χρειαζόμασταν τη βοήθειά τους, αλλά και ο κουμπαράς μας από τα έσοδα των μπαζάρ ήταν αρκετά για να χαμογελάσουν τα παιδιά. Κανένας δεν μας αρνήθηκε, κανένας δεν είπε “δεν προσφέρω”, αντιθέτως όλοι ήταν υποστηρικτικοί και καλοπροαίρετοι κι έτσι ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να γεμίζει πάντα το τραπέζι των παιδιών ΑμεΑ όχι μόνο τις γιορτινές ημέρες, αλλά σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στον χρόνο.
Οταν βλέπεις τον γονιό παιδιού με αναπηρία να δυσκολεύεται να προσφέρει στην οικογένειά του τα προς το ζην, οφείλεις να σκεφτείς πως αυτός ο άνθρωπος κάθε μέρα παλεύει με το αδύνατο, γιατί αδυνατεί να εργαστεί με τον τρόπο που εργάζεται όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Το παιδί του τον έχει ανάγκη ανά πάσα ώρα και στιγμή, και δυστυχώς στην Ελλάδα αυτό δεν αντιμετωπίζεται από το εργασιακό σύστημα, όπως οφείλει να αντιμετωπιστεί, συνεπώς κάθε γονέας βάλλεται οικονομικά όχι μόνο από τις πολλές ανάγκες που προκύπτουν από την υγεία του παιδιού του, αλλά και από τις μειωμένες εργασιακές του απολαβές λόγω των ιδιαιτέρων αναγκών του παιδιού του» λέει χαρακτηριστικά ο Τάσος Μητρόπουλος και συνεχίζει:
«Επίσης, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως μια οικογένεια με παιδί ΑμεΑ έχει τεράστια έξοδα για το παιδί, κάποια από τα παιδιά μας κάνουν ειδική διατροφή, κάποια άλλα φοράνε ακόμα πάνα, κάποια βρίσκονται μονίμως καθηλωμένα σε ένα κρεβάτι, οι ειδικές θεραπείες είναι ένα δυσβάστακτο κόστος, τα συμπληρώματα διατροφής επίσης, τα έξοδα για γιατρούς και φάρμακα είναι στην πρωτοκαθεδρία, η προσωπική υγιεινή ενός ανθρώπου ΑμεΑ είναι πολύ πιο εντατική και δαπανηρή από των τυπικών ανθρώπων, ακόμα και ο άνθρωπος που θα του αλλάξει τη λάμπα στο σπίτι του δυστυχώς πληρώνεται αδρά. Γι’ αυτό και στο 4ΑμεΑ οι δράσεις αυτές θα συνεχίζονται κάθε χρόνο με μεγαλύτερη ποικιλία σε προϊόντα και με ακόμα περισσότερους φίλους και επιχειρηματίες που θα συμμετέχουν σε αυτές.
Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω πώς ένιωσα το απόγευμα που ολοκληρώθηκε η πρώτη μας δράση αλληλεγγύης. Βρισκόμουν σε έναν άδειο χώρο από προϊόντα και, ενώ ήμουν κουρασμένος, ένιωθα ξεκούραστος και δίχως λόγο χαμογελούσα. Το ίδιο συνέβαινε και στη Νένα. Γύρισα, την κοίταξα και την είδα ήρεμη και ευτυχισμένη. “Νιώθω γεμάτη” μου είπε και τα μάτια της έτρεξαν δάκρυα δίχως λόγο. “Είμαι καλά, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει” ξεστόμισε… Ηξερα εγώ όμως τι μας συνέβαινε. Ήταν ο Χρηστάκος και οι φίλοι του που μας γέμισαν με δάκρυα ευτυχίας τα μάτια, γιατί όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε αγγέλους, είναι απολύτως φυσικό να νιώθεις την απόλυτη ευτυχία, ειδικά όταν τους έχεις κάνει να χαμογελάνε! Και κάτι ακόμα! Τελικά ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει, αρκεί να έχεις κρατήσει την ελπίδα και τη μαγεία στη καρδιά σου».
Τα έσοδα των μπαζάρ του 4ΑΜΕΑ γεμίζουν αποκλειστικά το τραπέζι περισσότερων από 30 οικογενειών με παιδιά ΑμεΑ. Το Υποστηρικτικό και Κοινωνικό Δίκτυο ΑμεΑ-4ΑμεΑ δεν παίρνει χρήματα για εγγραφή και για ετήσια συνδρομή από τα μέλη του. Είναι ιδιωτική πρωτοβουλία του Τάσου Μητρόπουλου και της Νένας Χρονοπούλου και συντηρείται 100% από ιδιωτικούς πόρους.