Τα χαρακτηριστικά γαλάζια μάτια του Ηλία Λογοθέτη έκλεισαν για πάντα.
Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός, που άφησε το στίγμα του στην τέχνη, έφυγε από τη ζωή χθες, ανήμερα της πρώτης, «μαύρης» επετείου των Τεμπών, σε ηλικία 85 ετών.
Η θλιβερή είδηση έγινε γνωστή μέσα από τις πένθιμες αναρτήσεις των δύο πιο δικών του ανθρώπων, της γυναίκας του, επίσης ηθοποιού Μαρίας Ζαχαρή, και του γιου τους, Αλέξανδρου Λογοθέτη, που ακολουθεί κι αυτός τον καλλιτεχνικό δρόμο.
«Μετεβλήθη εντός μου και ο ρυθμός του κόσμου» έγραψε στο facebook, σε μαύρο φόντο, η πρώτη, χρησιμοποιώντας στίχους του Γεωργίου Βιζυηνού. «Αντίο, γαλάζια μάτια» έγραψε με τη σειρά του ο δεύτερος, εισπράττοντας σχόλια στήριξης και δύναμης.
Διαβάστε επίσης: Ηλίας Λογοθέτης: Το Σάββατο η κηδεία του
Γεννημένος στη Λευκάδα στις 15 Απριλίου του 1939, ο Ηλίας Λογοθέτης λίγο έλειψε να ταφεί ζωντανός, όταν ήταν μόλις δύο χρόνων και είχε προσβληθεί από τύφο, πρωταγωνιστώντας έτσι σε μια σοκαριστική ιστορία, που ο ίδιος είχε διηγηθεί κάποιες φορές σε συνεντεύξεις του.
Διαβάστε επίσης: Το αντίο του Σπύρου Μπιμπίλα στον Ηλία Λογοθέτη: «Καλό ταξίδι εκεί που πας»
Η κατάσταση της υγείας του ήταν τόσο επιδεινωμένη, που η οικογένειά του τον θεώρησε νεκρό και ετοίμασε την κηδεία του. Ο Ηλίας, όμως, ξύπνησε μέσα στο φέρετρο και το μόνο που θυμάται ήταν να ζητά νερό.
Αμέσως μετά ακολούθησε… πανηγύρι από τους δικούς του ανθρώπους, που διαπίστωσαν πως το παιδί ήταν τελικά ζωντανό! Λίγα χρόνια μετά, μαθητής της δ’ δημοτικού πια, πέρασε και οστρακιά, που, τότε, ήταν κι αυτή θανατηφόρα. «Νομίζω ότι σε εκείνη την περίοδο της αρρώστιας συνέβη η μεγάλη μεταβολή του μυαλού μου.
Μέχρι τότε θεωρούσαν ότι είχα ένα πολύ αλλόκοτο μυαλό, το οποίο έρχονταν ειδικοί και το εξέταζαν, διότι αποστήθιζα τεράστιας έκτασης κείμενα αρχαίων και Λατίνων συγγραφέων, από το πρωτότυπο, με μια ματιά» είχε αποκαλύψει ο ηθοποιός στον Γρηγόρη Αρναούτογλου το 2019.
Ο Ηλίας Λογοθέτης δεν σκεφτόταν να ακολουθήσει την υποκριτική σε επαγγελματικό επίπεδο, καθώς τον τραβούσε περισσότερο η όπερα. Σπούδασε, ωστόσο, στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου, ενώ η επαφή του με το θέατρο έγινε εντελώς ξαφνικά, μέσω ενός φίλου του, που τον πήρε από το χέρι πηγαίνοντάς τον στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Εκεί έδωσε εξετάσεις, πήρε υποτροφία και κάπως έτσι άρχισε η πορεία του στην τέχνη. Από τη σχολή του Κουν αποφοίτησε το 1967 και «βγήκε» αμέσως στο θέατρο, ενώ στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1970, με του φιλμ «Βαβυλωνία».
Ο ίδιος αντιπαθούσε τη λέξη καριέρα και όπως είχε αναφέρει το 2014 σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του: «Ενα ταξίδι, μια περιπέτεια είναι. Το θέμα είναι πώς θα τη διαφυλάξεις, ώστε να μη γίνει αγυρτεία. Μέσα στην περιπέτεια αυτή, υπεισέρχεται το ρήμα αποφασίζω που είναι το πιο σπουδαίο.
Δεν έγινα αγύρτης, αλλά περιπλανώμενος cavaliere errante. Πολλές φορές χάθηκα στο ταξίδι. Σπαταλήθηκα πολύ καιρό σε κάποια πράγματα που μου εξασφάλιζαν ένα μίνιμουμ διατροφής (σ.σ.: βιντεοκασέτες, τηλεόραση). Δεν νομίζω ότι ήταν σωστό, αλλά δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι διαφυγής από την πείνα και τη μιζέρια».
Ο Ηλίας Λογοθέτης έγινε γνωστός κυρίως σε κωμικούς ρόλους από συμμετοχές στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το 2000 ήταν μια σημαντική στιγμή για εκείνον, καθώς δέχτηκε τα θετικά σχόλια του Χάρολντ Πίντερ για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο «Νεκρή ζώνη». Στην πορεία του συνεργάστηκε με τους θιάσους όλων των «μεγάλων», των Νίκου Ξανθόπουλου, Θανάση Βέγγου, Γιάννη Φέρτη – Ξένιας Καλογεροπούλου, Κάκιας Αναλυτή – Κώστα Ρηγόπουλου, καθώς και με το Αμφι-Θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου.
Ακόμη έλαβε μέρος σε μουσικές παραστάσεις, όπως το αφιέρωμα στον Μιχάλη Σουγιούλ, ενώ με τη σύζυγό του, Μαρία Ζαχαρή, έπαιξαν μαζί επί 13 χρόνια στο έργο του Γεωργίου Βιζυηνού «Το αμάρτημα της μητρός μου». Ξεχωριστή ήταν, επίσης, η τηλεοπτική πορεία του, με ρόλους σε δημοφιλή σίριαλ, όπως «Το μινόρε της αυγής», «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», «Ο κίτρινος φάκελος». Η τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση έγινε, όπως και της Μαίρης Χρονοπούλου, στον τρίτο κύκλο της σειράς του Σωτήρη Τσαφούλια «Ετερος Εγώ», πριν από έναν χρόνο.
Μιλώντας για τα γηρατειά και τον θάνατο πριν από μια δεκαετία, ο Ηλίας Λογοθέτης είχε τονίσει πως φοβόταν το πρώτο, όχι το δεύτερο. «Τα γηρατειά είναι ασθένεια. Η παράταση της ζωής γίνεται τεχνητά, ζούμε με χάπια, χημικά. Αν δεν έχεις ζήσει από μικρός, δεν έχεις ζήσει ποτέ» είχε πει. Οσο για τον θάνατο; Η γνώμη του ήταν η εξής: «Πιστεύω ότι είναι μια μετάβαση σε ένα άλλο μαγνητικό πεδίο.
Δεν γίνεται να τελειώνουμε, δεν μπορεί. Πιστεύω πολύ στην ύλη, “η αθάνατη ύλη η μαγεμένη”, που λέει ο Attila József. Δεν ξέρω τι γίνεται μετά όταν διασκορπίζονται τα μόρια της στάχτης σου στο Σύμπαν. Η αθανασία του ανθρώπου βρίσκεται εξάλλου και στη μνήμη».