Είναι η «γριά Σταματάκαινα» του «Σασμού», που συγκλόνισε στη σκηνή του θρήνου και της κατάρας στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του Alpha. Είναι όμως και η «Βασιλεία», μια γυναίκα που νοσεί από Αλτσχάιμερ στην ταινία «Για θύμισέ μου», που έχει «σαρώσει» τα διεθνή κινηματογραφικά βραβεία και έχει παιχτεί σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Γέννημα θρέμμα Κρητικιά, η Αμαλία Ζαργιανάκη – Δραμουντάνη αγαπά να «τσαλακώνεται» για χάρη της τέχνης, δίνοντας σάρκα και οστά σε χαρακτήρες μεγαλύτερης ηλικίας.
- Aπό τον Ηλία Μαραβέγια
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια νέα, όμορφη και δραστήρια γυναίκα, η οποία, αφού εργάστηκε επί σειρά ετών στο τμήμα Χημειοθεραπείας της Εταιρίας Στήριξης Αντικαρκινικής Ερευνας στο Ηράκλειο, πλέον εκπροσωπεί την Πανελλήνια και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Kick Βoxing στην Κρήτη. Η ίδια ωστόσο έχει κάνει πρωταθλητισμό και στο tae κwon do, άθλημα που την έσωσε μία φορά από έναν διαρρήκτη, με τον οποίο βρέθηκε… ενώπιος ενωπίω στο μπαλκόνι της. Οσο για την προσωπική της ζωή, μοιάζει κι αυτή βγαλμένη από επεισόδιο του «Σασμού», αφού ο άντρας της Γιώργος Δραμουντάνης, με τον οποίο έχει αποκτήσει δύο γιους, χρειάστηκε να την «κλέψει», επειδή δεν τον ήθελαν οι δικοί της.
Αμαλία, η ταινία «Για θύμισέ μου» έχει συγκεντρώσει 15 διεθνή βραβεία, με τελευταίο αυτό που κέρδισες πρόσφατα σε κινηματογραφικό φεστιβάλ στο Σικάγο. Ποια είναι η ιστορία της;
Το «Για θύμισέ μου» των Μαρίας Σβολιαντοπούλου και Αντώνη Ρενιέρη είναι ένας ύμνος προς τους φροντιστές ανθρώπων με άνοια. Πρόκειται για μια ταινία φιλανθρωπικού χαρακτήρα, καθώς γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Γιώργος Κιμούλης, ο Κώστας Αποστολάκης, η Κάρμεν Ρουγγέρη, ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Γιώργος Χρανιώτης, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των δημιουργών και συμμετείχαν σε αυτήν αφιλοκερδώς. Χρειάστηκαν δύο χρόνια γυρισμάτων εδώ, στην Κρήτη, για να ολοκληρωθεί το φιλμ, το οποίο έπαιξε το 2019 σε πολλά σινεμά ανά την Ελλάδα. Στη συνέχεια, ωστόσο, ήρθε η πανδημία και σταμάτησαν τα πάντα. Τότε αποφασίσαμε να στείλουμε το «Για θύμισέ μου» σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου. Προς έκπληξή μας, αρχίσαμε να παίρνουμε το ένα βραβείο μετά το άλλο, κάτι που συνεχίζεται μέχρι τώρα. Τα περισσότερα βραβεία τα έχω πάρει εγώ στον ρόλο της «Βασιλείας», με πιο πρόσφατο αυτό της καλύτερης ερμηνείας στο Crown Point International Film Festival στο Σικάγο. Το μήνυμα που περνάμε μέσα από την ταινία είναι η ενσυναίσθηση, να γίνουμε πιο ανθρώπινοι και να είμαστε δίπλα σε εκείνους που νοσούν.
Πώς βρέθηκες εσύ να υποδύεσαι τη Βασιλεία;
Από μικρή αγαπούσα το θέατρο, οπουδήποτε γινόταν κάτι, ήμουν εκεί, ήταν το όνειρό μου αυτό. Οταν, λοιπόν, μου πρότεινε η σκηνοθέτις αυτόν τον ρόλο, δέχτηκα αμέσως. Την αγάπησα πολύ τη Βασιλεία, γιατί μου αρέσει να «τσαλακώνομαι» όταν παίζω. Το να γίνω μια ηλικιωμένη και άρρωστη γυναίκα ήταν κάτι εντελώς κόντρα σε μένα και δούλεψα πολύ για να το καταφέρω ερμηνευτικά. Δύο χρόνια πήγαινα σε ιδρύματα και παρακολουθούσα ασθενείς με άνοια. Την ίδια περίοδο, μάλιστα, δούλευα και στο νοσοκομείο, όπου ερχόμουν καθημερινά σε επαφή με καρκινοπαθείς που υποβάλλονταν σε χημειοθεραπείες. Θεωρώ, λοιπόν, ότι το Αλτσχάιμερ είναι κάτι ακόμη πιο βαρύ και από τον καρκίνο, γιατί ο άνθρωπος δεν έχει συνείδηση… Εδώ χάνουμε τα κλειδιά μας και έχουμε άγχος ή νευριάζουμε. Σκέψου να ξεχάσεις τα παιδιά σου, τον άνθρωπό σου, το ποιος είσαι!
Δεν ήταν ψυχοφθόρο για σένα να δουλεύεις με καρκινοπαθείς;
Οχι, διότι χρησιμοποιούσα την υποκριτική για να προσφέρω ψυχική ενδυνάμωση στους ασθενείς, ώστε να πηγαίνουν με χαμόγελο να κάνουν τη χημειοθεραπεία τους. Πολλές φορές εν ώρα εργασίας χρησιμοποιούσα κάποια κόλπα που κάνουμε στην υποκριτική, μαλακώνοντας λίγο τον πόνο τους. Εχω βιώσει το θαύμα της πίστης και της ανθρώπινης θέλησης σε αυτούς τους χώρους. Η πίστη έχει τεράστια δύναμη σε τέτοιες καταστάσεις, το ίδιο και η καλή ψυχολογία.
Και πώς από το νοσοκομείο πέρασες στον χώρο του αθλητισμού;
Αγαπώ την τέχνη και για μένα τέχνη είναι και ο αθλητισμός. Ενας τρόπος έκφρασης, όπως και το θέατρο. Στον αθλητισμό βρήκα ισορροπία πνεύματος και σώματος. Ο,τι «μάζευα» καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, το «έβγαζα» όταν έκανα tae kwon do και kick boxing, με αποτέλεσμα να είμαι ήρεμη, για να μπορώ και την επόμενη μέρα να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους που είχα απέναντί μου. Ζούμε σε μια εποχή υψηλών ταχυτήτων και γρήγορων πληροφοριών, αυτό είναι πολύ πιεστικό για όλους. Πρέπει να έχουμε ηρεμία για να μπορούμε να πορευόμαστε μέσα σε αυτό το χάος. Στον αθλητισμό έχω την τιμή να είμαι πρωταθλήτρια Ευρώπης, με δύο χρυσά μετάλλια στο tae kwon do, ενώ τώρα εκπροσωπώ την Πανελλήνια και Παγκόσμια Ομοσπονδία Kick Boxing στην Κρήτη. Το tae kwon do και το kick boxing σού μαθαίνουν να μη χρησιμοποιείς βία, να μπορείς να αντιμετωπίζεις καταστάσεις και, φυσικά, να αμύνεσαι. Την αυτοάμυνα τη χρειαζόμαστε όλοι, άντρες και γυναίκες, αυτές τις τρελές εποχές.
Εχεις ρίξει ξύλο ποτέ;
Μία φορά μόνο, που πέτυχα έναν κλέφτη στο μπαλκόνι μου, τον πέταξα από κάτω με tae kwon do. Ευτυχώς, δεν σκοτώθηκε.
Κεφάλαιο «Σασμός». Πώς προέκυψε ο ρόλος της πεθεράς της Καλλιόπης (Μ. Τζομπανάκη), της γριάς Σταματάκαινας, η οποία έδωσε και την περιβόητη κατάρα;
Ηθελα να παίξω στον «Σασμό», γιατί έχει να κάνει με την Κρήτη. Είναι σαν να βλέπουμε την καθημερινότητά μας αυτή η σειρά. Είχα στείλει το βιογραφικό μου στην παραγωγή και μόλις άρχισα να παίρνω βραβεία για την ταινία «Για θύμισέ μου», επικοινώνησαν μαζί μου και μου πρότειναν να παίξω τη Ρηνιώ Σταματάκη. Δεν θα δεχόμουν οτιδήποτε. Τον ρόλο της γριάς Σταματάκαινας τον λάτρεψα, γιατί τον έχω βιώσει στην Κρήτη. Μου θυμίζει γυναίκες του τόπου μου, γνώριμες φυσιογνωμίες. Είναι μια μάνα που μετατρέπεται σε θηρίο για να υπερασπιστεί την οικογένειά της, η οποία είχε εξαπολύσει εναντίον των Βρουλάκηδων μια κατάρα, όταν έμαθε τα νέα για τον χαμό του δικού της Βασίλη. Οταν πήρα στα χέρια μου το σενάριο αυτής της σκηνής και το διάβασα, ζήτησα πολύ ευγενικά να αλλάξω τα λόγια, να τα κάνω όπως τα λέγαμε εδώ, στο νησί, επί Τουρκοκρατίας. «Μικρός Τούρκος μη μεγαλώσει, μεγάλος να μην απομείνει» λέγανε τότε και εγώ αντικατέστησα το «Τούρκος» με το «Βρουλάκης». Ξέρεις, εγώ ζω στους πρόποδες του Ψηλορείτη, είμαι Ριζίτισσα και έχω ζήσει καταστάσεις με θανατικά και κηδείες, όπως αυτές στο σίριαλ. Η ίδια μου η μάνα θρήνησε την αδελφή μου, που χάθηκε σε τροχαίο. Αυτό που είδατε στον «Σασμό», με τη γριά Σταματάκαινα να κλαίει μπροστά στο φέρετρο, το έχω βιώσει με τη μάνα μου. Εχω ζήσει και βεντέτες και σασμούς και χαρές και κλάματα. Οι Κρητικοί είμαστε ακραίοι στην αγάπη, δεν έχουμε όριο, ακραίοι και στην υποστήριξη, στη φιλοξενία, στο φιλότιμο. Ακραίοι όμως και στην εκδίκηση, στη βεντέτα.
Είσαι παντρεμένη και έχεις δύο γιους. Ο δικός σου έρωτας είχε… μπερδέματα μέχρι το happy end;
Ε, πώς δεν είχε! Ο άντρας μου είναι ο Γιώργος Δραμουντάνης της γνωστής κρητικής οικογένειας με τους καλλιτέχνες, όπως ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και ο Αχιλλέας Δραμουντάνης. Ο άντρας μου βέβαια δεν είναι μουσικός, έχει αλυσίδα χρυσοχοείων. Δεν με κέρδισε, όμως με τον χρυσό, αλλά με τις μαντινάδες που μου έλεγε. Μάλιστα, με «έκλεψε», γιατί δεν τον θέλανε οι δικοί μου. Εζησα τον «Σασμό» εγώ κανονικά (γέλια). Ευτυχώς, με τις αξίες που είχαμε πάρει από τις οικογένειές μας καταφέραμε να στήσουμε το σπιτικό μας. Οι δικοί μας όμως δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους για καιρό, μέχρι που μπήκαν στη μέση οι «μεσίτες», όπως τους λέμε στην Κρήτη, κάνανε τον σασμό και μπορέσαμε και παντρευτήκαμε με τον Γιώργο. Κάναμε και τους γιους μας: ο μεγάλος σπουδάζει πολιτικός μηχανικός και ο μικρός πηγαίνει στο λύκειο. Ξέρεις, σασμός δεν γίνεται μόνο όταν υπάρχει βεντέτα από πίσω, γίνεται και σε τέτοιες περιπτώσεις. Εδώ, στην Κρήτη, προσέχουμε τις κινήσεις μας γενικά, ακόμη και η μαντινάδα που θα ειπωθεί σε ένα γλέντι μπορεί να προκαλέσει τσακωμό και να χρειαστεί μετά σασμός.