Μια από τις πιο γνωστές φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου, εξαιρετικός ηθοποιός σε όλα τα είδη που έπαιξε, ο Γιάννης Μαλούχος, έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 92 ετών. Ποιος δεν θυμάται τον ναύτη με το τόπι κάτω από το ρολόι στην ταινία «Η Αλίκη στο ναυτικό» αλλά και τον μάγκα τύπο στην ταινία «Η Λίζα και η άλλη»;
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Αποτραβηγμένος ο ηθοποιός από τα φώτα της δημοσιότητας εδώ και πολλά χρόνια, ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Ο Γιάννης Μαλούχος είχε καταφέρει να γίνει αγαπητός στο ευρύ κοινό αλλά και στους συναδέλφους του λόγω του ιδιαίτερα ευγενικού χαρακτήρα του αλλά και τον τυποποιημένων ρόλων που είχε παίξει στο μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ταινιών. Μάλιστα, πριν από δύο χρόνια είχε φύγει από τη ζωή και ο αδερφός του Βασίλης, βυθίζοντάς τον στη θλίψη, ενώ πριν από μερικά χρόνια είχε χάσει και τα δύο του ανίψια εντελώς ξαφνικά.
Τη θλιβερή είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο πρόεδρος του ΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας: «Ακόμα μία θλιβερή αποχώρηση σήμερα. Ο παλαίμαχος, καλός και πολυτάλαντος συνάδελφός μας, ο τυπίστας ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου Γιάννης Μαλούχος, έφυγε σήμερα από τη ζωή στα 91 του, μετά τον αδελφό του Βασίλη, που έφυγε πρόπερσι. Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη μέσα από τις δεκάδες ταινίες στις οποίες ερμήνευε υπέροχους ρόλους. Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας συνάδελφε από όλους μας, το ΣΕΗ, το ΤΑΣΕΗ, τον Διόνυσο, Το Σπίτι του Ηθοποιού».
Ο σπουδαίος ηθοποιός το 2019 είχε παραχωρήσει μια από τις πολύ σπάνιες συνεντεύξεις του στην «Espresso», μιλώντας για όλη την ταλαιπωρημένη ζωή του. Μια ζωή που ξεκινούσε από τα προπολεμικά χρόνια και κατέληγε στο σήμερα. «Γεννήθηκα το 1932, κοντά στη Δημητσάνα. Ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος. Πριν αποκτήσει οικογένεια, για πολλά χρόνια δικηγορούσε στην Αγιάσο της Λέσβου. Οταν γνώρισε τη μάνα μου εκεί, την παντρεύτηκε και επέστρεψε στη Δημητσάνα. Στο χωριό οι παππούδες μου είχαν το μεγαλύτερο καφενείο, το οποίο σήμερα έχουμε δώσει προίκα στην κόρη μας. Με τη μάνα μου απέκτησε τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Τα παιδικά μας χρόνια ήταν καλά, μέχρι που σκότωσαν τον πατέρα μου στην Κατοχή.
Χωρίς καμιά δίκη, τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και τον εκτέλεσαν μαζί με άλλους 11 συμπολίτες του. Λίγο προτού τον εκτελέσουν, ο πατέρας μου το μόνο που πρόλαβε να φωνάξει σπαρακτικά ήταν: “Τα παιδιά μου, τα παιδιά μου! Τι θα γίνουν τα παιδιά μου;”. Εγώ ήμουν 12 χρόνων παιδί και τα θυμάμαι όλα. Μάλιστα, δεν μας είχαν πει ότι τους είχαν εκτελέσει και κάθε εβδομάδα έρχονταν στο σπίτι και μας έλεγαν: “Ο μπαμπάς σας ζει. Φέρτε του ρούχα και τρόφιμα. Τον έχουμε στις φυλακές”. Κι εμείς για δύο ολόκληρα χρόνια ζούσαμε με το σκεπτικό ότι ζει και θα γυρίσει στο σπίτι μας. Για να μαζεύουμε χρήματα και να του αγοράζουμε ρούχα και τρόφιμα πηγαίναμε σε συναυλίες και σε διάφορα στέκια. Και εκείνοι τα έδιναν στους προδότες, τους δικούς τους» έλεγε τότε στον υπογράφοντα με πόνο ψυχής από τα παιδικά του τραύματα.
Σε παραστάσεις Καραγκιόζη
Στην υποκριτική τέχνη μπαίνει αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του, όταν άρχισε να παίζει παραστάσεις Καραγκιόζη, προκειμένου να επιβιώσει η οικογένειά του. «Από την ηλικία των 12 ετών είχα μανία με τον Καραγκιόζη και το θέατρο. Εκεί, λοιπόν, στο υπόγειο του σπιτιού μου, είχα δημιουργήσει μια πρόχειρη σκηνή και έπαιζα σκετσάκια. Το ίδιο έκανα και στο σχολείο. Επαιζα παντού θεατρικά σκετσάκια. Οταν τέλειωσα το σχολείο, γράφτηκα στη σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη. Βγήκαμε από εκεί εγώ, ο Σταύρος Παράβας, ο Ορφέας Ζάχος, ο Γιάννης Βογιατζής, ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Σπουδαίοι συνάδελφοι και καλά παιδιά. Τότε, προκειμένου να βγάζουμε τα προς το ζην, ψάχναμε να βρούμε κανένα ρολάκι σε ταινίες για να μας χαρτζιλικώσουν. Εκανα κάτι ρολάκια στην αρχή της καριέρας μου, στα οποία έλεγα μία ατάκα μόνο.
Δούλεψα πολύ και σε μπουλούκια σε όλη την Ελλάδα. Ομως η ταινία που με έκανε γνωστό ήταν “Η Αλίκη στο Ναυτικό”. Την εποχή που έπαιζα στα μπουλούκια έγραφα και γράμματα στον Αλέκο Σακελλάριο, επειδή τον θαύμαζα. Τον είχα γνωρίσει από τον αδελφό μου, τον Βασίλη, που ήταν δημοσιογράφος στην εφημερίδα “Αθηναϊκή”. Στην εφημερίδα δούλευε και ο περίφημος Αρχέλαος, που έκανε υπέροχα σκίτσα. Εκανε και το δικό μου ως γελοιογραφία και με έκανε ευρέως γνωστό. Με πήρε, λοιπόν, ο Σακελλάριος για την “Αλίκη στο Ναυτικό”. Εκεί που τη γυρίζαμε, όμως, “πάγωσαν” τα γυρίσματα για έναν μήνα λόγω της Αλίκης. Είχαν τσακωθεί με τον Σακελλάριο, γιατί δεν της άρεσε το καστ. Ούτε εμένα ήθελε. Για τον ρόλο μου ήθελε τον Νίκο Ρίζο. Ο Σακελλάριος, λοιπόν, επέμεινε και της είπε: “Δεν πειράζει, Αλίκη, μην παίξεις στην ταινία. Θα βάλω μια νέα κοπέλα, που θα παίζει όλο πλάτη κι εσύ δεν θα φαίνεσαι καθόλου”. Και η Αλίκη έφυγε. Τους τα ξαναβρήκε, βέβαια, ο Φίνος» είχε αναφέρει τότε, σε αυτήν τη μοναδική συνέντευξη ζωής, στην οποία θυμόταν τα πάντα με λεπτομέρειες.
Με την Αλίκη έπαιξαν σε αρκετές εμπορικές ταινίες, αν και η σταρ πολλές φορές έθετε τα δικά της βέτο και τους δικούς της συμπρωταγωνιστές. Δεν ήταν κακός άνθρωπος. «Η Αλίκη δεν έβαζε κανέναν μπροστά από τον εαυτό της. Ηταν σταρ. Ομως για μένα δεν ήταν ούτε Λαμπέτη ούτε Μανωλίδου. Ηταν μέτρια ηθοποιός. Στις πιο “ελαφριές” ταινίες τα κατάφερνε καλά. Γιατί και έπαιζε και τραγουδούσε και χόρευε. Εγώ τα πήγαινα εξαιρετικά με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Μοναδικός χαρακτήρας και ευθύς. Αντιστάρ. Η Αλίκη δεν τον πολυήθελε τον Δημήτρη. Παντρεύτηκε μαζί του για να κάνει ένα παιδί. Το μυαλό της Αλίκης δούλευε αλλιώς: Ηθελε δίπλα της ανθρώπους να είναι υποδεέστεροι από εκείνη. Τον Δημήτρη τον έβλεπε περισσότερο ως συμμαθητή της, ως συνάδελφό της, παρά ως σύζυγό της. Ο Δημήτρης ήταν ένα παιδί πολύ αξιόλογο, που κοίταζε μόνο τη δουλειά του και ήθελε ηρεμία».
Οι… αντιπάθειες
Ο σπουδαίος ηθοποιός σε αυτήν τη συνέντευξη αποκάλυπτε πώς τον «έφαγε» ο Δαλιανίδης από τη Φίνος Φιλμ, όταν μετά την τεράστια επιτυχία «Η Αλίκη στο Ναυτικό» δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναπαίξει εκεί. «Ημουν πολύ φίλος με τον Βαγγέλη Σειληνό. Τότε ο Βαγγέλης έπαιζε σε όλες τις ταινίες του Φίνου, λόγω του Δαλιανίδη. Εγώ τον Δαλιανίδη τον γνώριζα από τη Θεσσαλονίκη. Ομως, εμένα δεν μου είχε συμπάθεια…Ο Βουτσάς, ας πούμε, είχε μεγάλη τύχη. Γιατί γνώριζε από τη Θεσσαλονίκη τον Δαλιανίδη και τον υποστήριξε σε όλες τις ταινίες. Εγώ, όταν έκανα την τεράστια επιτυχία με την “Αλίκη στο Ναυτικό”, αποφάσισα να φύγω από τον Φίνο λόγω Δαλιανίδη. Δεν με ήθελε, αν και μου έλεγε ο Σειληνός: “Ασε και θα του μιλήσω εγώ”. Αλλιώς, σε όλες τις ταινίες στη θέση του Βουτσά θα ήμουν εγώ. Ο Σακελλάριος μου έλεγε: “Περίμενε και θα δουλέψουμε μαζί. Μην ανησυχείς, εγώ θα σε βοηθήσω”. Ομως εγώ έπρεπε να δουλέψω, γιατί είχα οικογένεια πίσω μου. Ετσι πήγα σε άλλες κινηματογραφικές εταιρίες. Του Αλέκου τού οφείλω πολλά. Απλώς, εμένα με “έφαγε” ο Δαλιανίδης» είχε αναφέρει τότε για τα κυκλώματα και τις φιλίες που υπήρχαν στις κινηματογραφικές ταινίες.
Ως επίλογο σ’ αυτήν τη συνέντευξη ο Γιάννης Μαλούχος έλεγε: «Δεν έγινα πλούσιος. Ομως, μπόρεσα και σπούδασα τα δύο παιδιά μου και είχα μια άνετη ζωή. Η κόρη μου έγινε ηθοποιός και ο γιος μου έχει σπουδάσει μουσικός, και βρίσκεται στη Βιένη. Δεν ήπια ποτέ ποτά, δεν ξέρω τι πάει να πει τζόγος και γενικά ήμουν πάντα αφοσιωμένος στην οικογένειά μου. Με σταμάτησε το επάγγελμα. Αρρώστησα. Ανέβαζα παλμούς. Εκανα αρκετά δικά μου πράγματα στο Ωραιόκαστρο και κάποια στιγμή είπα: “Ως εδώ. Αρκετά δούλεψες από πιτσιρίκι”. Στην αυτοβιογραφία μου τα λέω όλα. Εφταιξα και εγώ σε πολλά πράγματα που δεν έγινα πρωταγωνιστής. Θα μπορούσα. Ομως δεν έβαζα νερό στο κρασί μου. Ημουν τίμιος και ηθικός. Και έβαλα την τελεία που έπρεπε στην ιστορία μου».