Ο Αχιλλέας Κυριακόπουλος με την εμβληματική Παλιά Αγορά του, στη Φιλοθέη, αποφάσισε να ανοίξει την καρδιά του στην «Espresso», διαλέγοντας να μιλήσει για πολιτική, επιχειρείν, φιλοσοφία και για τα πάθη της πολυποίκιλης ζωής του, που τα έχει όλα!
- Απο τη Βίβιαν Μπενέκου
Για τους πιο παλιούς «Αχιλλέας» σημαίνει αθλητικές ειδήσεις στην παλιά ΥΕΝΕΔ, κερκίδα στην Αλεξάνδρας, La Hoya, Εleven, Connections και Deals. Σημαίνει ακόμη Πάτμος, παλιό ΠΑΣΟΚ, «Πολιτεία» του Πλάτωνα, μικρές προσωπικές επαναστάσεις και καλά κρυμμένα μυστικά που μάλλον κανείς δεν θα μπορέσει να αποκαλύψει, εκτός εάν ο ίδιος γράψει τα απομνημονεύματά του.
Ο Αχιλλέας Κυριακόπουλος, ιδιοκτήτης της Παλιάς Αγοράς που με κόπους ετών καθιέρωσε ως «ιστορικό στέκι» της Φιλοθέης, εκεί δηλαδή όπου ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής λάτρευε να βρίσκεται, το ίδιο και σύσσωμος ο πολιτικός, καλλιτεχνικός και επιχειρηματικός κόσμος, μπορεί να μην ψηφίζει πια, εντούτοις παρακολουθεί στενά τις πολιτικές εξελίξεις.
Πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης έχει οργανωμένο μαγαζί, ότι ο Κασσελάκης είναι υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο, ότι δεν υπάρχει πια ΠΑΣΟΚ, δηλώνει ότι δεν του αρέσει που οι γκέι προβάλλουν τη σεξουαλική προτίμησή τους σαν τατουάζ στο κούτελο, και ξεκαθαρίζει ότι τα μυστικά των επώνυμων πελατών του δεν πρόκειται ποτέ να βγουν προς τα έξω. Ο Αχιλλέας Κυριακόπουλος, ο Ελληνας Ζεράρ Ντεπαρντιέ (αυτό βγάζει η πρώτη επαφή μαζί του), είναι ένας σύγχρονος φιλόσοφος κι ένας χορτασμένος άνθρωπος.
Θέλω να αρχίσουμε με πολιτική, αφού η Παλιά Αγορά ενίοτε γίνεται λαϊκό κοινοβούλιο. Εχετε πολιτικές συμπάθειες;
Συμπάθειες έχω στην πολιτική, και είμαι μονίμως και διαρκώς υπέρ αδυνάτων.
Αρα αριστερός;
Οπως το δει καθένας. Εχω γνωρίσει πολλούς δεξιούς στον χώρο της Αριστεράς και πολλούς αριστερούς στον χώρο της Δεξιάς. Τι θα πει Δεξιά; Εσύ που ψηφίζεις Δεξιά δεν είσαι υπέρ του αδυνάτου; Είμαι υπέρ αδυνάτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρω τον αδύνατο ή τον μετανάστη στο κρεβάτι μου, για παράδειγμα, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Απ’ ό,τι είδατε όμως, τον λαθρομετανάστη τον έφερε στο κρεβάτι μας και η Δεξιά. Γι’ αυτό η Δεξιά όμως τώρα πνέει τα λοίσθια. Ετσι δεν είναι;
Ισως. Το ίδιο έγινε και με τη woke ατζέντα που την έφερε το 1974 το ΚΚΕ Εσωτερικού και την αναβάθμισε το 2024 η Ν.Δ.
Αρα είστε ικανοποιημένος με την υιοθέτηση αυτών των πρακτικών σήμερα;
Οχι, δεν είμαι ικανοποιημένος, απλώς παρακολουθώ την εξέλιξη όσων συμβαίνουν. Το ότι όμως εγώ δεν συμφωνώ δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνουν.
Ψηφίζετε όμως, ε;
Δεν ψήφισα ούτε στις βουλευτικές ούτε στις ευρωεκλογές, γιατί αισθάνομαι μια αποστασιοποίηση από την πολιτική. Θεωρώ ότι αυτό το οποίο κινεί τα νήματα είναι η οικονομία, είναι τα funds, και όχι οι ίδιοι οι πολιτικοί. Δηλαδή έχει μεγαλύτερη αξία εάν ανεβαίνουν ή πέφτουν τα ομόλογα, που αυτά καθορίζουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Αυτό όμως δεν είναι κι ένα βολικό επιχείρημα για την πολιτική Μητσοτάκη; Δηλαδή ότι ξένοι κινούν τα νήματα και άρα «ο καημένος» δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο;
Δεν είμαι θιασώτης κανενός Μητσοτάκη, Κασσελάκη ή Ανδρουλάκη εγώ. Αυτά τα οποία έκαναν ή αυτά τα οποία κάνουν δεν με βρίσκουν σύμφωνο στην πλειονότητά τους.
Ποιους έχετε ψηφίσει στο παρελθόν;
Κάποτε ψήφιζα ΠΑΣΟΚ, εάν αυτό σας λέει κάτι. Και μετά σταμάτησα να ψηφίζω γιατί δεν είχε νόημα. Εσβησε το όνειρο.
Ποιο ήταν το όνειρο που έσβησε;
Το όνειρο είναι ότι θα υπήρχε δυνατότητα για ίσες ευκαιρίες ή περισσότερες ευκαιρίες για όλους. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο σημείο εκκίνησης σε αυτή τη ζωή, δεν ξεκινάμε από το ίδιο σημείο κι άρα το να φτάσουμε κάπου για άλλους είναι ακατόρθωτο και για άλλους θέμα στιγμιαίας απόφασης.
Ουτοπικό δεν είναι το θέμα των ίσων ευκαιριών; Πώς θα γίνει αυτό; Αφού οι αφετηρίες είναι διαφορετικές;
Αυτό θα έπρεπε να κάνει το κράτος. Η δουλειά του κυβερνήτη από αρχαιοτάτων είναι να κάνει τους πολίτες ευτυχισμένους. Για να γίνει αυτό πρέπει να διασφαλιστούν η μόρφωση, η υγεία, η πρόσβαση σε δουλειά και άλλα. Απλά πράγματα. Για αυτές τις ίσες ευκαιρίες μιλάω. Σήμερα, βλέπετε ότι και η ευτυχία έχει μετατοπιστεί στην προσωπική ευθύνη.
Με τη μοντέρνα φιλοσοφία της ψυχολογίας εναπόκειται σε εσάς να μην είστε τοξική. Το γεγονός ότι δεν έχετε λεφτά να πάτε να ψωνίσετε, να πάτε σε ένα γιατρό κ.λπ. δεν υπολογίζεται. Εσείς πρέπει παρ’ όλα αυτά να χαμογελάτε. Αυτή λοιπόν την ψυχολογία της μόνιμης χαράς δεν είναι δυνατόν να τη δω εγώ με καλό μάτι. Κανένας σώφρων άνθρωπος δεν τη βλέπει με καλό μάτι.
Εχετε άποψη για τον Στέφανο Κασσελάκη;
Είναι ένα φαινόμενο υπαρκτό. Δεν είναι στη φαντασία μας. Και αυτό που συμβαίνει εμένα μπορεί να μη μου αρέσει, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει. Εμένα, για παράδειγμα, το «Ζάρι» της Μαρίνας Σάττι δεν μου άρεσε. Ομως τα παιδιά μου που έχουν σπουδάσει μουσική το βρήκαν σπουδαίο. Αλλάζουν τα πράγματα… Και στη μαγειρική ακόμα, εγώ δεν θέλω αποδομημένο παστίτσιο, θέλω κανονικό παστίτσιο. Εντούτοις, συμβαίνουν αυτά, και έχουν και απήχηση. Αυτό το οποίο έχει αλλάξει είναι οι ταχύτητες. Ολα γίνονται πολύ γρήγορα.
Τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη πώς τον βλέπετε;
Ο Μητσοτάκης κυβερνά τον τόπο δύο θητείες, προσδοκά και σε μια τρίτη και θα παλέψει για αυτή την τρίτη. Δεν είναι τόσο αδύναμος όσο τον παρουσιάζουν. Εχει υπεροπλία. Εχει οργανωμένο μαγαζί, όταν όλοι οι άλλοι είναι σκορποχώρια. Να τα λέμε κι αυτά. Για μένα ο Μητσοτάκης είναι μια μετεξέλιξη του Σημίτη. Αυτό λοιπόν μπορεί να απογοητεύει τους κλασικούς νεοδημοκράτες, αλλά γοητεύει τους μοντέρνους νεοδημοκράτες. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης καταρρέει.
Πώς βλέπετε σήμερα το ΠΑΣΟΚ που ψηφίσατε;
Δεν είμαι στο ΠΑΣΟΚ πια. Αγαπούσα κάποτε το ΠΑΣΟΚ. Ολοι έχουμε παιδικούς έρωτες.
Πλέον δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ και δεν μπορώ να αγαπάω κάτι που δεν υπάρχει. Τι να αγαπήσω; Οταν οι άνθρωποι που είναι στο ΠΑΣΟΚ έχουν προσωπικές ατζέντες; Κανένας από αυτούς δεν έχει κάποιο όραμα για την Ελλάδα. Θέλουν να γίνουν αρχηγοί, αλλά δεν μας λένε γιατί θέλουν να γίνουν αρχηγοί. Θέλει ο ένας, γιατί δεν κάνει ο άλλος, αλλά δεν μας λέει για ποιο πράγμα κάνει ο ίδιος. Δεν δίνει το θετικό εκείνο μήνυμα που θα μας κάνει να τον αγαπήσουμε και να του πούμε «προχωρά… είμαστε μαζί σου».
Πώς ζείτε την πραγματική οικονομία μέσω της επιχείρησης;
Για να παρακολουθήσεις τις εξελίξεις πρέπει να είσαι ενημερωμένος επαρκώς. Αυτό που λέμε διά βίου μάθηση, αλλιώς δεν μπορείς να υπάρξεις επιχειρηματικά. Οργάνωση και οργάνωση… είναι το σύνθημα. Η παλιά μορφή της εστίασης που ήταν μια οικογενειακή ιστορία «δεν παίζει» ούτε στην επαρχία πλέον.
Τι αγαπήσατε στο επιχειρείν;
Ολοι οι αποτυχημένοι επαναστάτες γίνονται ταβερνιάρηδες, να ξέρεις… Είναι ενδιαφέρουσα η επαφή με τον κόσμο, είμαι εδώ για να προσφέρω ό,τι καλύτερο στον προσωπικό τους χρόνο. Προσπαθώ να μην τους απογοητεύει το περιβάλλον. Κι αν όλα πάνε καλά, τότε θα ανταμειφθώ. Είμαι σε αυτό το επάγγελμα από το 1986. Ζω από αυτό, έχω πάρει παρά πολλές χαρές, λίγες λύπες, γιατί ο δρόμος έχει και λακκούβες και είναι δύσκολο να τις αποφύγεις. Ομως καταφέρνω και βγαίνω από αυτές.
Τι ιστορίες μπορείτε να διηγηθείτε με επώνυμους πελάτες, πολιτικούς καλλιτέχνες κ.λπ.;
Εμείς οι μαγαζάτορες είμαστε σαν τους εξομολογητές. Δεν λέμε ιστορίες με τους πελάτες μας, απαγορεύεται αυτό. Οι πελάτες μπορούν να λένε ό,τι θέλουν. Εμείς δεν πρέπει να λέμε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπήρξε ποτέ πελάτης μου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε καθημερινός πελάτης μου. Οι περισσότεροι πολιτικοί υπήρξαν πελάτες μου. Θυμάμαι, λοιπόν, ιστορίες με τον Καραμανλή, αλλά δεν είμαι πρόθυμος να τα μοιραστώ αυτά. Ολοι οι καλλιτέχνες έχουν περάσει από τα μαγαζιά μου γιατί είχα πολλά μαγαζιά. Δεν είχα ένα. Με τον αδελφό μου είχαμε το La Hoya, το Deals, εμβληματικά μαγαζιά, το Eleven, το Big Deals στην Κηφισιά κ.λπ. Εχουν περάσει όλοι από εμάς, όμως δεν κάνουμε δημόσιες σχέσεις στα μαγαζιά μας, δεν φωτογραφίζουμε καν. Πιστέψτε με, δεν έχω ούτε μια φωτογραφία μαζί τους. Με κανέναν. Δεν το θέλω. Το κάνει ο Μπαϊρακτάρης αυτό και είναι ωραίο να το βλέπω εκεί. Αλλά το κάνει αυτός. Εγώ θέλω να προστατέψω το ιδιωτικό των ανθρώπων. Ξέρω πολλές ιστορίες, αλλά είναι δικές τους, όχι δικές μου. Εγώ θα σας πω μόνο για τις δικές μου. Μεταξύ εμού και των πελατών μου υπάρχει διαχωριστική γραμμή. Εγώ κρατάω αυτή τη γραμμή όσο κοντά και να ερχόμαστε.
Εχετε ξεχωρίσει προσωπικότητες;
Σίγουρα έχω πολύ στενούς φίλους από χρόνια. Τον Αλέκο Φλαμπουράρη τον θεωρώ εξαιρετικό φίλο, τον Κώστα Σκανδαλίδη, τον Χρήστο Σπίρτζη… Εχω φίλο τον Αδωνι Γεωργιάδη, με τον οποίο έχουμε έναν κοινό τόπο συζήτησης, για τον οποίο ποτέ δεν αναφέρεται ο ίδιος στα κανάλια. Το κοινό μας είναι η φιλοσοφία. Είμαι λάτρης της φιλοσοφίας και κάποιων σπάνιων εκδόσεων του Αδωνη.
Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή της ζωής σας;
Η πιο ωραία στιγμή της ζωής μου είναι η γέννηση των παιδιών μου. Εχω ένα αγόρι και ένα κορίτσι, δίδυμα, δυο υπέροχα παιδιά, 23 χρονών σήμερα. Ζω με μια γυναίκα 42 χρόνια, τη γλύπτρια Αλίκη Μπαλάσκα. Ο Αναστάσης μας σπουδάζει φιλοσοφία και η Βασιλική σπουδάζει μουσική στην Αγγλία. Τα παιδιά είναι έτοιμα για το επόμενο βήμα, κι ενίοτε με βοηθούν και στη δουλειά.
Τι καλό κάνετε για εσάς στην καθημερινότητά σας;
Δεν γυμνάζομαι. Και θυμάμαι τα λόγια του Τσόρτσιλ όταν τον ρώτησε μια κυρία το εξής: «Πώς έχετε τέτοια διαύγεια σε αυτήν την ηλικία, ενώ καπνίζετε και πίνετε;» Και της απάντησε: «Το μυστικό, κυρία μου, είναι η γυμναστική. Δεν έχω κάνει ποτέ γυμναστική στη ζωή μου». Το πιο καλό όμως, για να σας απαντήσω σοβαρά τώρα, είναι το διάβασμα. Εδώ και πολλά χρόνια με έχει τρελάνει η «Πολιτεία» του Πλάτωνα, που την έχω σε αρκετές εκδόσεις, και η «Ιστορία» του Θουκυδίδη. Κι αυτό γιατί μπαίνουν ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί μέχρι σήμερα, όπως ο περί δικαιοσύνης λόγος, και είναι πάντοτε επίκαιρα. Οσες φορές και να τα διαβάσεις, ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα.
Ποιος είναι ο ορισμός του άντρα για εσάς;
Για μένα ο άντρας είναι δυο πράγματα. Ο λόγος του και η δουλειά του. Το βάρος της κουβέντας του.
Εχετε φτάσει ποτέ σε σημείο να σηκώσετε χέρι;
Να σηκώσω χέρι; Ποτέ. Να σηκωθώ να φύγω, ναι. Εχω νιώσει ότι θέλω να φύγω. Ο ίδιος ο θυμός είναι αδυναμία. Κοιτάξτε, η περίπτωση Λύτρα, δηλαδή το να πλακώνεις τη γυναίκα σου στις σφαλιάρες, είναι ακραία. Σε ζητήματα γάμου, υπάρχουν σύμβουλοι γάμου, ψυχολόγοι και ειδικοί. Δεν τα λύνουμε μόνοι μας αυτά.
Η γκέι κοινότητα και τα τερτίπια της σας βρίσκουν σύμφωνο;
Μου είναι αδιάφορο τι κάνει κάποιος στα σεντόνια του και μέσα στο σπίτι του. Η σεξουαλική προτίμηση του καθενός με αφήνει αδιάφορο. Τώρα εάν αυτή τη σεξουαλική προτίμηση κάποιος τη βάζει στο κούτελο με τατουάζ, με κάνει και τον κοιτάζω με απορία. Εμένα, λόγου χάρη, μου αρέσουν οι γυναίκες. Πρέπει να το γράψω στο κούτελο; Πρέπει να φοράω ειδικό βραχιολάκι που θα με καθορίζει τι μου αρέσει και τι όχι; Είμαι υπέρ της διαφορετικότητας αλλά αυτό δεν χρειάζεται να γίνεται με ζαρτιέρες, ροζ κορδέλες, gay pride και λοιπά.
Είστε ευτυχισμένος άνθρωπος; Πιστεύετε στον Θεό;
Εχω όλα όσα χρειάζομαι και παραπάνω, και αυτό με κάνει γεμάτο και ευτυχή. Πιστεύω στον Θεό και προσεύχομαι.