«Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά θα πέσει» λέει μια παροιμία που φαίνεται να ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Λήδας Φόστερ. Η 22χρονη κόρη της performer Ματθίλδης Μαγγίρα και του μουσικού Αλεξ Φόστερ έχει ταλέντο τόσο στο τραγούδι όσο και στην υποκριτική, ενώ πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πρώτο της single, με τίτλο «Broken Paradise», το οποίο ηχογράφησε στη Νέα Υόρκη, στο στούντιο του Χανάν Ρούμπινστιν, κιθαρίστα της Αμερικανίδας σταρ Αλίσια Κις.
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Πέρα από την τέχνη, όμως, η Λήδα αγαπά πολύ και τη θάλασσα. Δεν ήταν τυχαίο που απέκτησε νωρίς δίπλωμα ταχύπλοου, ούτε που επέλεξε να εργαστεί για δύο καλοκαίρια ως ξεναγός σε τουριστικά καΐκια στις Σποράδες.
«Γεννήθηκα στην Ελλάδα, αλλά τα πρώτα τέσσερα χρόνια πηγαινοερχόμουν στην Αμερική. Στη συνέχεια έμεινα σταθερά εδώ με τη μητέρα μου, μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον άκρως καλλιτεχνικό, αφού και η θεία μου, η Μπέττυ, ανήκει στον ίδιο χώρο. Στα 15 μου έφυγα πάλι στις ΗΠΑ, μόνη μου αυτή τη φορά, για να μείνω τον πατέρα μου στη Νέα Υόρκη. Εκεί έζησα σχεδόν μέχρι τα 18 μου» αναφέρει η Λήδα Φόστερ, ξεδιπλώνοντας μέσω της «Espresso» το νήμα της προσωπικής της ιστορίας.
Ως έφηβη στη Νέα Υόρκη διαπίστωσε αμέσως ότι τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά σε σχέση με την Ελλάδα, ειδικά στο θέμα της κουλτούρας, αλλά και των προτεραιοτήτων, σε μια καθημερινότητα που τρέχει με φρενήρεις ρυθμούς. «Το στοιχείο που μου άρεσε πολύ στο κέντρο της Νέας Υόρκης, όπου μέναμε εμείς, ήταν ότι υπήρχαν πολλοί λαοί μαζεμένοι στον ίδιο τόπο. Παρ’ όλα αυτά οι προτεραιότητες των ανθρώπων εκεί δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές μας. Ακόμα και οι φιλίες είναι πιο δύσκολες εκεί, ακριβώς επειδή είναι πιο δύσκολο να ‘‘ανοιχτούν’’ μεταξύ τους οι φίλοι. Επίσης, ο ρατσισμός στην Αμερική είναι πολύ έντονος. Προσωπικά δεν το είχα βιώσει εδώ αυτό το πράγμα. Ακόμα κι αν είχε συμβεί, θα ήταν τόσο αμυδρό που δεν έμεινε στη μνήμη μου. Εκεί, όταν πήγα, κατάλαβα τι σημαίνει ρατσισμός. Σε σημείο που δεν εξηγείται κιόλας να συμβαίνει αυτό το πράγμα ειδικά στη Νέα Υόρκη» σχολιάζει.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, η Λήδα Φόστερ δημιούργησε πολλά τραγούδια, ηχογραφώντας το πρώτο από αυτά, το «Broken Paradise», στο στούντιο του κιθαρίστα της Αλίσια Κις. Η επαφή με τον Χανάν Ρούμπινστιν, όπως είναι το όνομά του, έγινε μέσω του σαξοφωνίστα πατέρα της, ο οποίος είχε, επίσης, συνεργαστεί μαζί του σε παρελθοντικό χρόνο. «Μίλησα με πολλούς παραγωγούς στις ΗΠΑ και ήταν ο μόνος που υπήρξε θετικός, χωρίς να θέλει να κάνει αλλαγές. Με άφησε να εκφραστώ ελεύθερα. Προχωρήσαμε μαζί και είχαμε μια ωραία επαγγελματική και φιλική σχέση. Θυμάμαι όταν τελείωσα την ηχογράφηση, βγήκα από το στούντιο και τον ρώτησαν αν ήταν όλα εντάξει. Τότε γύρισε και μου είπε: “Ηταν τέλειο. Μην το σκέφτεσαι καν. Να ξέρεις, έχω δουλέψει με πολλούς καλλιτέχνες. Δεν με νοιάζει ακόμα και πρώτο όνομα να είναι κάποιος όταν μπαίνει μέσα στο booth και δεν μπορεί να τραγουδήσει, φεύγει… Δεν με νοιάζει πόσο γνωστός ο άλλος. Φέρομαι σε όλους το ίδιο. Ανάλογα με το τι αξίζει ο καθένας”».
Το «Broken Paradise», σε μουσική και στίχους δικά της, είναι, όπως αποκαλύπτει στη συνέχεια της κουβέντας μας, ένα τραγούδι βιωματικό. «Είχα μια σχέση με κάποιον που δεν ήταν και πολύ καλό παιδί, είχε τα θέματά του. Ετσι τον χώρισα, αλλά εκείνος δεν το αποδέχτηκε αμέσως. Απεναντίας, έψαχνε τρόπους να επιστρέψει στη ζωή μου, χωρίς αποτέλεσμα φυσικά. “Δεν με νοιάζει αν μ’ αγαπάς, δεν με νοιάζει αν με μισείς, άσε με στην ησυχία μου”, λένε, μεταξύ άλλων, οι στίχοι» αναφέρει η 22χρονη τραγουδοποιός. Η ίδια, μάλιστα, έχει έτοιμο και το επόμενο κομμάτι της, που λέγεται «Finally», ηχογραφήθηκε κι αυτό στο στούντιο του Χανάν Ρούμπινστιν και θα κυκλοφορήσει προσεχώς, αποτελώντας τη στιχουργική συνέχεια του «Broken Paradise», αφού αναφέρεται σε μια κοπέλα που βρήκε (finally!) μια αγάπη που αξίζει. «Το συγκεκριμένο κομμάτι, βέβαια, δεν είναι βιωματικό, αλλά μια ιστορία που αποφάσισα να πω» σπεύδει να διευκρινίσει η δημιουργός και ερμηνεύτρια.
Παράλληλα με το τραγούδι η Λήδα Φόστερ περπατά και στα μονοπάτια της υποκριτικής. «Εκανα πέρυσι μια ταινία μικρού μήκους με τη μητέρα μου, η οποία βραβεύτηκε κιόλας, πρώτη φορά, για την υποκριτική της ερμηνεία. Πήρε το βραβείο β’ γυναικείου ρόλο στο Greece’s International Film Festival για την ταινία “Heal and Pray” του Δημήτρη Θωμά Αντζους. Παλιότερα είχαμε κάνει ακόμα ένα φιλμ μικρού μήκους μαζί, όταν ήμουν 13 ετών… Οπότε αισθάνομαι πως είμαι και τραγουδίστρια και ηθοποιός. Βασικά δηλώνω καλλιτεχνικο-ηθοποιο-μουσικο-καπετάνισσα! Καπετάνισσα γιατί διαθέτω δίπλωμα ταχύπλοου, ενώ έχω δουλέψει και ως ξεναγός σε τουριστικά καΐκια για δύο καλοκαίρια στις Σποράδες» εξηγεί με χιούμορ στην «Espresso» η πολυτάλαντη κόρη της Ματθίλδης Μαγγίρα και του Αλεξ Φόστερ.
Βιντεοκλήσεις
«Είναι πολύ καλή η σχέση μου και με τους δύο γονείς μου. Με τον μπαμπά μου, που ζει στην Αμερική, κάνουμε συχνά βιντεοκλήσεις και, βέβαια, ανταλλάσσουμε επισκέψεις Αθήνα – Νέα Υόρκη και τούμπαλιν, όποτε μπορούμε. Με τη μαμά μου μένουμε πολύ κοντά, συνεπώς τη βλέπω κάθε μέρα. Εμφανισιακά θα έλεγα πως μοιάζω περισσότερο με τον πατέρα μου, ενώ σαν χαρακτήρας με τη μητέρα μου. Βέβαια, έχω πάρει χαρακτηριστικά στοιχεία και από τον μπαμπά μου. Πάντως, όταν φωνάζω τον σκύλο μου, τον Χρηστάρα, να έρθει κοντά μου, τότε μου λένε πως είμαι ίδια η μάνα μου. Δηλαδή, η τσιρίδα που βγάζω είναι, όπως μου λένε δικοί μου άνθρωποι, ίδια με της Ματθίλδης» αναφέρει γελώντας η Λήδα, η οποία έκανε ήδη το πρώτο της live σε ένα φεστιβάλ αφρικανικής κουλτούρας και τώρα ετοιμάζει τη δική της μπάντα.
«Μία από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες είναι η Μέλανι Μαρτίνεζ, ενώ ακούω πολύ και ξένη χιπ χοπ. Με έχει επηρεάσει αυτό το είδος στον τρόπο που ‘‘πατάω’’ επάνω στις νότες, ενώ δεν τραγουδάω χιπ χοπ. Γενικά είμαι ανοιχτή σε συνεργασίες με καλλιτέχνες. Θα με ενδιέφερε, ας πούμε, να συνεργαστώ με έναν Ελληνα ράπερ, όχι όμως με τράπερ. Δεν μου αρέσει αυτό το ρεύμα… Αν υπήρχε κάποιος που είχε να πει κάτι σοβαρό στους στίχους του, δεν θα το απέρριπτα, αλλά, αν έλεγε αυτά που λένε συνήθως οι περισσότεροι, δηλαδή για γλουτούς, πολυτελή brands, super cars και λεφτά, τότε σίγουρα θα έλεγα “όχι”. Οι καλλιτέχνες έχουμε ευθύνη γι’ αυτά που προωθούμε» καταλήγει με νόημα η Λήδα Φόστερ.