Η Ζέττα Μακρή λέει πως η εμπλοκή της με την πολιτική άρχισε από μια «φάρσα» και εξηγεί γιατί θέλει να επιστρέψει • Tο δείπνο με τον Σπύρο Λυκούδη και οι σκέψεις για επέμβαση αισθητικής
«Εγώ είμαι τα στολίδια μου, τα δαχτυλίδια μου και ό,τι πω» λέει μιλώντας για τον εαυτό της στην «Espresso» η πρώην υπουργός, νυν γραμματέας του Ινστιτούτου «Κωνσταντίνος Καραμανλής» και πρόεδρος του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών Ζέττα Μακρή.
Αυτό είναι το «μότο» της στην πολιτική, αν και η ίδια κατάγεται από πολιτικό τζάκι. Η Ζέττα, που παντρεύτηκε τον έρωτα της ζωής της την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου και τον χώρισε πριν από έξι χρόνια, έχει δύο αγόρια συμπαραστάτες! Μετάνιωσε, όμως, που δεν έκανε τρίτο παιδί, βαριέται τους νέους έρωτες, μισεί τη γυμναστική, ευχαρίστως, εάν το ένιωθε, θα έκανε παρεμβάσεις στο πρόσωπό της και ακούει τη «Μάντισσα» της νεαρής τραγουδοποιού Μαρίνας Σάττι.
Η ίδια δηλώνει πως θέλει διακαώς να γίνουν γρήγορα οι εκλογές για να επιστρέψει στη Βουλή κι ενώ λέει ότι το Κοινοβούλιο είναι εντελώς αντιερωτικό, δεν θα έλεγε «όχι» σε ένα δείπνο με τον βουλευτή του Ποταμιού Σπύρο Λυκούδη.
Ο πατέρας σας ήταν βουλευτής. Προίκα πήρατε;
Εζησα δώδεκα χρόνια στα Γρεβενά, γιατί ο πατέρας μου ήταν βουλευτής εκεί. Μετά το ’81, που έχασε τις εκλογές (ήταν η μονοεδρική που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ), δεν κατέβηκε ξανά στην πολιτική.
Πήρα την εμπειρία του την πολιτική, αλλά όχι την προίκα του, γιατί άλλαξα περιφέρεια. Πήγα στον Βόλο μετά, γιατί η μητέρα μου είναι Βολιώτισσα και ήθελε να τελειώσω το Ελληνογαλλικό Σχολείο, που είχε τελειώσει κι εκείνη εκεί.
Η πολιτική εμπειρία του πατέρα σας τι σας έδειξε;
Δεν ζούσε ο πατέρας μου όταν πολιτεύθηκα. Θυμάμαι, όμως, που μιλούσε για το ευμετάβλητο του εκλογικού σώματος, αλλά και για την αχαριστία ανθρώπων που έχουν ευεργετηθεί. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι αχάριστοι ούτε ιδιοτελείς, αλλά είναι τόσο οδυνηρές οι περιπτώσεις των άλλων, που σκεπάζουν την καλοσύνη.
Οπως και να έχει, εμένα ο πατέρας μου με καθόρισε. Πρώτον, γιατί μου είχε και του είχα αδυναμία, και, δεύτερον, γιατί ήμουν πρωτότοκη. Δεν ξέρω αν ήταν ελλείψει αδελφού (δεν υπήρχε αγόρι στην οικογένεια), αλλά εγώ μεγάλωσα σαν να ήμουν ο διάδοχος. Δηλαδή με ευθύνες, που στην εποχή μου δεν έδιναν εύκολα στις γυναίκες. Αδιανόητο να μην εργαστώ και να μην είμαι αυτάρκης.
Φυσικά, το ίδιο ίσχυσε και για την αδελφή μου τη Ρίτσα, που ήταν μικρότερη. Κι εκείνη τελείωσε τη Νομική, αλλά δεν δικηγόρησε ποτέ.
Η μητέρα τι ρόλο έπαιξε;
Τον σημαντικότερο. Είναι μια γλυκιά και τρυφερή γυναίκα, στα ογδόντα της σήμερα. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η υπομονή. Εγώ στη ζωή μου γενικά δεν έχω υπομονή, αλλά ως μητέρα ακολούθησα το πρότυπό της. Η αδελφή μου λέει πως υπάρχουν δύο Ζέττες. Η Ζέττα και η… μητέρα Ζέττα, θέλοντας να δείξει πόσο διαφορετική είμαι σε σχέση με τον ρόλο μου ως μητέρας.
Η μητέρα μου υπήρξε ο άνθρωπος που με στήριξε και στο μεγάλωμα των παιδιών. Οταν μπήκα στην πολιτική, τα παιδιά μου ήταν 11 και 13 ετών.
Συνηθίζω να λέω, λοιπόν, ότι εάν δεν είχα λεφτά, θα πολιτευόμουν, εάν δεν είχα όμως τη μητέρα μου, δεν θα πολιτευόμουν ποτέ».
Πολιτική γιατί;
Δεν ξέρω τον λόγο, παρότι η πολιτική δεν μου έδωσε πολλές χαρές, αντιθέτως, πήρα περισσότερες στενοχώριες. Εντούτοις, εάν ξαναγύριζα πίσω, πάλι το ίδιο θα έκανα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, πριν από το 2000 κι ενώ είχα συνδικαλιστική δράση στον Δικηγορικό Σύλλογο του Βόλου, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη, που ήταν υπεύθυνος για τον εκλογικό αγώνα στη Ν.Δ. Μου ζήτησε να κατέβω. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν φάρσα. Για να με πείσει ότι ήταν ο ίδιος, μου έδωσε το τηλέφωνό του για να τον πάρω εγώ πίσω! Μου είπε: «Κυρία Μακρή, εγώ είμαι, ο Βαρβιτσιώτης, πάρτε με στο τηλέφωνο, σας παρακαλώ»!
Ετσι γίνατε τελικά η Ζέττα της πολιτικής;
Οσο ήμουν δικηγόρος με φώναζαν με το επίθετό μου. Από τότε που πολιτεύτηκα με φωνάζουν Ζέττα. Συμβαίνει όμως σε πολλές γυναίκες στην πολιτική. Λένε η Ντόρα, η Φώφη… Κρύβει ζεστασιά.
Την πολιτική την ερωτευτήκατε;
Η πολιτική μού αρέσει πολύ και θέλω να επιστρέψω. Γι’ αυτό και δεν πηγαίνω στη Βουλή τώρα που δεν είμαι εκλεγμένη, γιατί στενοχωριέμαι. Εγώ όμως δεν θα σου πω, όπως λένε οι άλλοι, ότι είναι ο μεγαλύτερος έρωτας. 
Για μένα ο μεγαλύτερος έρωτας είναι τα παιδιά μου. Δεν τη βάζω πάνω από τα παιδιά την πολιτική. Ξεκίνησα δύσκολα, αλλά επίμονα. Βλέπεις, είναι άβολο να πηγαίνεις και να συστήνεσαι. Εγώ δεν είχα μηχανισμό, πήγαινα μόνη μου. Ελεγα: «Εγώ είμαι, τα στολίδια μου, τα δαχτυλίδια μου και ό,τι πω».
Μια ωραία γυναίκα, όπως εσείς, πώς κρατάει τη σιλουέτα της; Γυμνάζεστε;
Θα αστειεύεσαι! Είμαι πολύ τεμπέλα εγώ για αθλητισμό. Εχω να μπω σε γυμναστήριο από το 2000.
Οταν ασχολήθηκα με την πολιτική, σταμάτησα και να γυμνάζομαι. Το μόνο που κάνω είναι να διαβάζω. Τώρα διαβάζω το «Λίγες και μία νύχτες» του Ισίδωρου Ζουργού. Μου αρέσουν η Αλκυόνη Παπαδάκη και η Ιωάννα Καρυστιάνη. Από μουσική, αυτή την περίοδο ακούω τη Μαρίνα Σάττι και τη «Μάντισσά» της… είναι ανάλαφρο. Μου αρέσει και το τραγούδι της Γιώτας Νέγκα «Εγώ έχω το δίκιο μου».
Για τον καθρέφτη σας τι κάνετε;
Θα σου πω κάτι περίεργο. Δεν νιώθω όμορφη και δεν ποντάρισα ποτέ στην εμφάνισή μου. Νιώθω καλά, όχι όμως όμορφη. Εχω τη γυναικεία φιλαρέσκεια, αλλά καμαρώνω μόνο για το μυαλό μου. Πιστεύω ότι είμαι ικανή, έξυπνη, αλλά δεν πιστεύω ότι είμαι όμορφη. Ομως, εάν με ρωτάτε για το αν θα έκανα μπότοξ ή κάτι σχετικό, θα σας απαντούσα «εννοείται». Γιατί όχι; θα έκανα πράγματα, εάν ένιωθα την ανάγκη να τα κάνω. Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι ότι θα ήθελα ίσως να κάνω αυτό το δώρο στον εαυτό μου».
Καταλαβαίνω από την όλη μας συζήτηση ότι είστε αυστηρή με τον εαυτό σας. Γιατί;
Είμαι, γιατί φοβάμαι ορισμένα πράγματα. Τον εξευτελισμό και την αναξιοπρέπεια. Κι έτσι θέλω να προστατεύομαι.
Θεωρείτε ότι έχετε κάνει λάθη στο παρελθόν;
Ναι, πολλά λάθη. Καμιά φορά έχω επαναλάβει και τα ίδια λάθη, για να είμαι ειλικρινής. Εχω πολλές αδυναμίες. Μία από αυτές είναι ότι δεν διδάσκομαι από τα λάθη μου τόσο εύκολα.
Με ποιον πολιτικό θα δειπνούσατε κάποιο βράδυ;
Χωρίς το ερωτικό στοιχείο φυσικά, θα σου έλεγα με τον Σπύρο Λυκούδη. Θεωρώ ότι είναι μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Γενικώς, θα σου πω το εξής: Οι πολιτικοί και οι άγγελοι πιστεύω ότι δεν έχουν φύλο. Είναι τόσο ανταγωνιστική αυτή η δραστηριότητα, που σου αφαιρεί κάθε τέτοια ερωτική διάθεση. Η Βουλή για μένα δεν είναι καθόλου ερωτική.
Τι δώρο κάνατε τελευταία στον εαυτό σας;
Μια κολόνια, δηλαδή το άρωμά μου, τη μαύρη ορχιδέα του Tom Ford, και μια μαύρη μάσκαρα.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
Το διαζύγιο και τα δυο αγόρια της
Η συζητησή μας πηγαίνει και στην προσωπική της ζωή. Μια προσωπική ζωή που μέχρι στιγμής είχε έναν μεγάλο έρωτα, ένα διαζύγιο και δύο υπέροχους γιους.
Πότε παντρευτήκατε;
Παντρεύτηκα στις 14 Φεβρουαρίου του 1985 με τον πολιτικό μηχανικό Λεωνίδα Θεοφίλου.
Ο γάμος έγινε τη μέρα της γιορτής των ερωτευμένων. Ο Λεωνίδας ήταν ο έρωτας της ζωής μου.
Με στήριξε και στην πολιτική και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τις απουσίες μου.
Συνήθως δεν παντρευόμαστε τους μεγάλους έρωτές μας. Ετσι δεν λένε;
Εγώ ήμουν τυχερή. Οσα χρόνια έζησα μαζί του, κοντά στα 25 δηλαδή, πέρασα υπέροχα.
Ηρθε όμως και το διαζύγιο. Γιατί ένας μεγάλος έρωτας έσβησε έτσι;
Ερχεται μια ώρα που απλά δεν είσαι μαζί με τον άλλον… Ισως να φταίει η πολιτική. Εγώ ήμουν στην Αθήνα, τα παιδιά σπούδαζαν κι έφυγαν, και ο καθένας μας έμεινε μόνος του. Το δικό μας διαζύγιο, όμως, ήταν ένα πολύ ήσυχο διαζύγιο. Δεν είχε καθόλου εντάσεις.
Πόνος υπήρξε;
Οχι. Εζησα ωραία τα χρόνια μαζί του και τα έχω μέσα μου. Εγώ δεν σκέφτηκα ποτέ, όπως ίσως άλλοι στους χωρισμούς τους, ότι έχεις ένα σημείο αναφοράς που παύεις να το έχεις. Δεν το είδα ποτέ έτσι, κι αυτό ίσως ήταν αποτέλεσμα της επιρροής του πατέρα μου, που με έκανε αυτάρκη.
Σβήνει ο έρωτας δηλαδή;
Βέβαια και σβήνει. Δεν ξέρω πόσο γρήγορα όμως, γιατί κάναμε παιδιά αμέσως, με αποτέλεσμα να στραφεί το ενδιαφέρον αλλού.
Αλλος έρωτας υπάρχει σήμερα;
Οχι. Βαριέμαι πολύ ή, για να το πω καλύτερα, ίσως δεν έτυχε. Δεν υπήρξε έρωτας μετά το διαζύγιο.
Βέβαια, επειδή έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε, ένας καλός φίλος μου μού λέει: «Οταν νιώσεις ότι θέλεις έναν άνθρωπο δίπλα σου, θα είναι πολύ αργά». Ισως και να έχει δίκιο.
Μοναξιά ή ανάγκη για τρυφερότητα δεν υπάρχει;
Δεν νιώθω καθόλου μοναξιά. Ακόμη και στον γάμο μου μού άρεσε να απομονώνομαι. Περνάω καλά με τον εαυτό μου. Πιστεύω, επειδή είμαι μάνα, ότι τα κενά μου καλύπτονται. Τα παιδιά με κάνουν και νιώθω αυτάρκης και σίγουρη. Εκείνα συμβουλεύομαι όταν χρειάζεται, ενώ η καλύτερή μου φίλη είναι η αδελφή μου η Ρίτσα.
Τα αγόρια σας;
Ο Μιχάλης είναι 31 ετών, μηχανολόγος στο επάγγελμα, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Εκανε το μεταπτυχιακό του εκεί και βρήκε δουλειά αμέσως μετά. Ο Κωνσταντίνος είναι 29 χρονών, είναι χημικός – μηχανικός. Εχει κάνει μεταπτυχιακά στην Οικονομία αλλά και στη Νανοτεχνολογία. Τα παιδιά μου έχουν δύο επίθετα. Το δικό μου και του πατέρα τους. Επωφεληθήκαμε από τη δυνατότητα που έδινε ο αστικός κώδικας τα παιδιά να μπορούν να έχουν δύο επίθετα. Στην κοινωνική τους ζωή, βέβαια, χρησιμοποιούν του πατέρα τους. Είμαι περήφανη για τα αγόρια μου, αλλά μετάνιωσα που δεν έκανα και τρίτο παιδί. Θα ήθελα ακόμη ένα παιδί.