Λείπει όσο ποτέ ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος! Και αυτό, γιατί φρόντισε με τους λόγους του να μας πείσει ότι τελικά διέβλεπε όσα έρχονταν, όλα όσα θα έβαζαν σε δύσκολες δοκιμασίες όχι μόνο το ελληνικό έθνος αλλά την οικουμένη.
Από τον Γιάννη Κωτσαλά
Ο φωτισμένος αυτός θρησκευτικός ηγέτης είχε καταφέρει να ερμηνεύσει τα σημάδια και να διακρίνει την αυγή μιας εφιαλτικής εποχής, προειδοποιώντας έγκαιρα για τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που τώρα βιώνουμε.
Με ανατριχίλα διαβάζουμε στο βιβλίο «Η δικαίωση, οι μεγάλες αλήθειες του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου» (μικρή φωτό) όσα έλεγε στα κηρύγματά του ο εμπνευσμένος ιεράρχης που έβλεπε καθαρά όσα έρχονταν: «Έχουμε ήδη φτάσει στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα. Δεν απομένουν περιθώρια αναμονών. Το κακό καλπάζει και απειλεί ως μολυσματική νόσος όλο τον κοινωνικό μας ιστό. Μοιάζει με μεταστατικό καρκίνο απλωμένο παντού» είχε πει την Πρωτοχρονιά του 2007 προσπαθώντας να αφυπνίσει την υπνωτισμένη από την καθημερινότητα κοινωνία και προαναγγέλλοντας την επέλαση του φονικού κορονοϊού.
Για την ιατρική
Ο μακαριστός είχε μιλήσει επίσης πριν από 21 χρόνια με λόγια που ακούγονται σήμερα προφητικά για την ιατρική, που μοιάζει ως μοναδική σανίδα σωτηρίας για την επιβίωση, χωρίς να διστάσει να ασκήσει κριτική: «Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ιατρική επιστήμη προόδευσε αλματωδώς, παραδόξως όμως ποτέ άλλοτε η ανθρώπινη ζωή δεν απειλήθηκε τόσο πολύ και τόσο άμεσα από την πρόοδο αυτή. Αλλά και ποτέ άλλοτε οι επιστήμονες δεν συνειδητοποίησαν τόσο έντονα τις ευθύνες τους που προκύπτουν από μια αλόγιστη διασπορά ιατρικών μεθόδων, που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια την υπόσταση του ανθρώπινου όντος.
Η σχετική προβληματολογία γνωρίζει στις ημέρες μας αληθινή έξαρση, καθώς πληθύνονται όλο και περισσότερο οι φωνές εκείνων που, ανησυχώντας από τις κυοφορούμενες εξελίξεις, επιδιώκουν τον περιορισμό, μέσα σε πλαίσιο ηθικών κυρίως κανόνων, της επιστημονικής έρευνας προς αποσόβηση απευκταίων αποτελεσμάτων σε βάρος του ανθρώπου».
Συγκλονιστικά είναι, όμως, και όσα είπε ο ιεράρχης που άγγιξε τις καρδιές των Ελλήνων στις 20 Μαρτίου του 1999: «Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι θύμα των επιτευγμάτων του. Τα μέτρα που θα ληφθούν θα περιορίσουν το κακό. Δεν θα το εξαλείψουν, όμως. Έως ότου οι άνθρωποι αποφασίσουν να ξαναγίνουν άνθρωποι».
Πόσο προφητικά είναι πράγματι τα λόγια του αν αναλογιστούμε και τα σενάρια συνωμοσίας που έχουν γραφτεί αυτές τις μέρες για το αν ο κορονοϊός είναι προϊόν βιολογικού πολέμου που ξεπήδησε μέσα από τα εργαστήρια, σε μια προσπάθεια τεχνολογικής αλλά και φυσικής εξόντωσης χιλιάδων συνανθρώπων μας!
Εξίσου συγκλονιστικό ήταν και το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του το 2001, όταν περιέγραφε τη μετεξέλιξη της ιατρικής και την απομάκρυνσή της από τον ανθρωποκεντρισμό: «Σήμερα η ιατρική κατάντησε περισσότερο επιχείρηση παρά επιστήμη, περισσότερο σχεδιασμός και προγραμματισμός, παρά γνώση και ανακάλυψη. Στο βάθος της διακρίνεται πιο πολύ η σκοπιμότητα του οικονομικού κέρδους παρά η επιδίωξη της υγείας ή, πολύ περισσότερο, η ανάγκη των ανθρώπινων σχέσεων. Η υγεία έγινε έντονα οικονομική. Μπήκε μέσα της καθοριστικά το χρήμα και η πολυπλοκότητα. Η καλπάζουσα εξέλιξη συνδέεται άμεσα με τη δύσκολη ενημέρωση και τον πολυδάπανο εξοπλισμό. Η ιατρική της παρατηρήσεως, της ψηλαφήσεως, του πιεσόμετρου και του στηθοσκοπίου έδωσε τη θέση της στον αξονικό τομογράφο και στη μαγνητική».
Ηλεκτρονική εποχή
Ο αλησμόνητος προκαθήμενος της Εκκλησίας είχε βαθιά γνώση των εξελίξεων και μοναδική ικανότητα να ξεχωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον από την αλόγιστη δίψα για πρόοδο με κάθε κόστος: «Ο άνθρωπος τελικά είναι το κινδυνευόμενο αγαθό στην εποχή μας. Και το ιατρικό απόρρητο αυτόν σέβεται και αυτόν προστατεύει. Γι’ αυτό και οι εξαιρέσεις του θα πρέπει να είναι προσεκτικές και να αναφέρονται μία προς μία. Η ηλεκτρονική εποχή μας, όμως, απειλεί τον άνθρωπο. Απόλυτη προστασία του από τα μέσα της δεν υπάρχει. Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι θύμα των επιτευγμάτων του. Τα μέτρα που θα ληφθούν θα περιορίσουν το κακό. Δεν θα το εξαλείψουν όμως, έως ότου οι άνθρωποι αποφασίσουν να ξαναγίνουν άνθρωποι».
Ο Χριστόδουλος, που αγαπήθηκε όσο κανείς, ξεπέρασε τα όρια του θρησκευτικού ταγού και έγινε σύμβολο που ένωσε τους Ελληνες ανεξάρτητα από τον βαθμό πίστης ή πεποιθήσεων, χτυπούσε συχνά το καμπανάκι. «Υπάρχουν δυνάμεις ικανές να ελέγξουν τη σκέψη και να κατευθύνουν τη βούληση ολόκληρων λαών, ικανές να αναγάγουν την περιφρόνηση της ηθικής σε αρετή, να μετατρέψουν το επιστημονικό εργαστήριο σε τμήμα διεκπεραίωσης της Κόλασης» έλεγε τον Μάρτιο του 2002.
Και δεν ήταν μόνο η ηθική της ιατρικής που είχε απασχολήσει τον Χριστόδουλο. Το 2005 υποστήριζε με σθένος ότι η μετανάστευση είναι σχέδιο αποεθνικοποίησης της Ευρώπης, λες και έβλεπε σε όραμα τα κύματα των μεταναστών να καταφθάνουν 10 χρόνια αργότερα.
«Μηχανές καταστροφής»
«Δεν θα πρέπει να περάσουμε τους μετανάστες από προκρούστεια κλίνη, αλλά δεν θα πρέπει να τους αφήσουμε να χρησιμοποιηθούν ως μηχανές καταστροφής της ευρωπαϊκής αλλά και της εθνικής μας αξιολογίας και ενότητας. Αλλά δεν βοηθώ τον ξένο γκρεμίζοντας την κοινωνία μου, στην αγκαλιά της οποίας κατέφυγε. Δεν τον βοηθώ ξεριζώνοντας το αξιολογικό μου δέντρο, στη σκιά του οποίου κατέφυγε. Αγκαλιάζω τον μετανάστη δεν σημαίνει πνίγω την οικογένειά μου. Είναι δική σας μέριμνα εδώ, είναι και δική μας μέριμνα συνεχής, να βρούμε τρόπους που να ξεπεράσουμε τη Σκύλλα της ομογενοποίησης αλλά και τη Χάρυβδη του πολυπολιτισμού». Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι ο αφανισμός των εθνικών ταυτοτήτων θα μετατρέψει την Ευρώπη σε ένα νεκροταφείο πολιτισμών, στη θέση του πολυεθνικού και πολυγλωσσικού περιβολιού θα χτιστούν οι ομοιόμορφοι κοιτώνες ενός κάποιου πληθυσμού».
Ο Χριστόδουλος ήταν ένας σύγχρονος ηγέτης με γνώση, θέσεις και ατράνταχτα επιχειρήματα για τον ρόλο των επιστημών, και την παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Η πρόωρη φυγή του άφησε έναν λαό ορφανό, χωρίς πυξίδα και ελπίδα.
