Κραυγή απόγνωσης και απελπισίας από τον τραγουδιστή Τέρη Χρυσό λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων: «Θέλω να πεθάνω, για να λυτρωθώ. Δεν αξίζει τέτοια ζωή για κανέναν καλλιτέχνη με αυτή τη σύνταξη που παίρνουμε. Εχω φτάσει στα όριά μου. Το μόνο που σκέφτομαι καθημερινά είναι ο θάνατος» λέει με πόνο ψυχής ο σπουδαίος καλλιτέχνης και η φωνή του σπάει από συγκίνηση.
Από τον Νίκο Νικόλιζα
Σάββατο πρωί και ένας άγνωστος τηλεφωνικός αριθμός φαίνεται στην οθόνη του κινητού του υπογράφοντος. Από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής μια γνώριμη από παλιά, τρεμάμενη φωνή, μέσα στην απελπισία, που κομπιάζει από πίκρα και συγκίνηση: «Πήρα εσάς να καταγγείλω όσα βιώνω. Αν πάθω κάτι κακό, σίγουρα θα είναι από την οικονομική δυσχέρεια στην οποία βρίσκομαι, κ. Νικόλιζα. Δεν ζητάω τον οίκτο κανενός. Ούτε ελεημοσύνη. Ζητάω απλά δικαιοσύνη στις συντάξεις που παίρνουν οι καλλιτέχνες. Είναι συντάξεις πείνας. Δεν ξέρω πώς τα βγάζω πέρα».
Ο ίδιος μάς μεταφέρει το ιστορικό όλης της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες μετά το κόψιμο της τιμητικής σύνταξης που είχε θεσπίσει η Μελίνα Μερκούρη για όσους είχαν εξαιρετικό καλλιτεχνικό παρελθόν. «Επαιρνα σύνταξη του ΙΚΑ. Πλήρωνα κανονικά τα ένσημά μου για 40 ολόκληρα χρόνια. Η σύνταξη που μου είχαν βγάλει ήταν 600 ευρώ.
Κάποια στιγμή η σύζυγος του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Γιώργου Μουζάκη με παρότρυνε να πάω να καταθέσω τα χαρτιά μου για να παίρνω και την τιμητική σύνταξη που είχε θεσπίσει παλιότερα η Μελίνα. Ετσι και έγινε. Εγκρίθηκε η τιμητική σύνταξη, όμως βγήκε ένας νόμος επί υπουργείας Βενιζέλου που έλεγε “όποιος λαμβάνει τιμητική σύνταξη δεν έχει το δικαίωμα να παίρνει σύνταξη του ΙΚΑ”. Και μου κόβουν τη σύνταξη του ΙΚΑ, με αποτέλεσμα να μείνω με τα 690 ευρώ της τιμητικής σύνταξης.
Και δεν είναι μόνο αυτό: Το σπίτι των 55 τετραγωνικών όπου μένω το έχει προσημειώσει το ΙΚΑ, γιατί μετά μας ζητούσαν πίσω αναδρομικά τα χρήματα της εξτρά σύνταξης. Εγώ δεν είχα να τα δώσω, με αποτέλεσμα να προσημειωθεί το μοναδικό ακίνητο που είχα» λέει με πόνο ψυχής. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μέσα σε έναν χρόνο κήδεψε και τα δύο πολυαγαπημένα του αδέλφια, με αποτέλεσμα να μείνει εντελώς μόνος στη ζωή.
Γολγοθάς
Ωστόσο, ο γολγοθάς δεν σταματάει εδώ. «Πριν από δύο χρόνια έκανα εγχείρηση καρδιάς, ενώ το περασμένο καλοκαίρι έπαθα πνευμονία, με αποτέλεσμα για δύο μήνες να είμαι στην Εντατική χωρίς να ξέρω αν θα ζήσω. Οσα χρήματα είχα μπορέσει να μαζέψω τα έδωσα για να γίνω καλά. Οταν είδα τις εξαγγελίες της σημερινής κυβέρνησης, ότι θα πάρω μια μικρή αύξηση 53 ευρώ, ένιωσα μια ανακούφιση ότι θα μπορώ να πηγαίνω λίγο πιο άνετα στο σούπερ μάρκετ. Προχθές, λοιπόν, πήγα να πάρω τη σύνταξή μου και διαπίστωσα ότι δεν μπήκε καμιά αύξηση. Είναι καθαρά εμπαιγμός και απανθρωπιά αυτό που βιώνουμε» λέει με οργή.
«Περνάω πάρα πολύ δύσκολα, κ. Νικόλιζα. Σας τηλεφώνησα για να σας καταγγείλω το πρόβλημά μου, γιατί ύστερα από 60 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας αδυνατώ να ζήσω με αξιοπρέπεια. Με ανάγκασε το κράτος να φτάσω σε αυτή τη φωνή απελπισίας και να δημοσιοποιήσω το πρόβλημά μου γιατί στην ίδια μοίρα με μένα βρίσκονται και άλλοι καλλιτέχνες, όπως η αγαπημένη μου Αντζελα Ζήλεια» λέει και ξεσπάει σε κλάματα.
«Εχω αξιοπρέπεια»
Λίγο προτού ολοκληρώσουμε τη συζήτησή μας, ο Τέρης Χρυσός αποκαλύπτει και τις ενέργειες που έχει κάνει προκειμένου να κηδευτεί με αξιοπρέπεια. «Στην άκρη δεν έχω κανένα κομπόδεμα. Οι καλλιτέχνες του ελαφρού τραγουδιού πληρωνόμασταν ελάχιστα.
Ετσι, προκειμένου να μην ενοχλήσω κανέναν όταν θα φύγω από τη ζωή, αποφάσισα και απευθύνθηκα στον οργανισμό “Ερατώ” που διαχειρίζεται τα συγγενικά δικαιώματα των καλλιτεχνών. Τους είπα, λοιπόν, ότι στην περίπτωση θανάτου μου να αναλάβουν αυτοί τα έξοδα της κηδείας μου από τα πνευματικά δικαιώματα» τονίζει. Οσο για το αν έχει απευθυνθεί στον δήμο ή στην Εκκλησία για το καθημερινό του γεύμα, ο ίδιος απαντάει κοφτά: «Οχι. Εχω αξιοπρέπεια. Δεν θέλω να με λυπάται ο κόσμος.».