Ο άρχοντας της αθηναϊκής νύχτας Αργύρης Παπαργυρόπουλος είναι γεμάτος οργή για τον πλειστηριασμό της βίλας του στα νότια προάστια!
Νιώθει ότι τον πνίγει το δίκιο, αφού χάνει μέσα από τα χέρια του τον μόχθο μιας ζωής και τον πετούν στον δρόμο, όπως δεκάδες άλλους Ελληνες νοικοκυραίους!
Από τον Γιάννη Αρμουτίδη
Η συνάντησή μας έγινε στην πολυτελή κατοικία του στη Γλυφάδα. Παραμένει δική του για όσο διάστημα αμφισβητείται η νομιμότητα της διαδικασίας πλειστηριασμού που ακολουθήθηκε πριν από λίγες εβδομάδες. Για τον πλειστηριασμό προβάλλει βάσιμους ισχυρισμούς ότι επιχειρήθηκε με δόλο, αναφέροντας τα άρθρα που παραβιάστηκαν και αφορούν τα συνταγματικά δικαιώματα που προστατεύουν τον Ελληνα πολίτη. Μάλιστα, ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος με κατάθεση δύο «ολόφρεσκων» αγωγών επιτίθεται στα funds που του άρπαξαν τη βίλα του!
«Δεν θα καταθέσω τόσο εύκολα τα όπλα. Θα κολλήσω στον τοίχο τους ληστές, τα σιχαμερά σκουλήκια… Θέλω να μάθω ποιος πήρε το σπίτι μου και πόσο αγοράστηκε το δάνειό μου από τα funds» λέει εξοργισμένος στην «Espresso»! O άρχοντας των Αστεριών δεν έμεινε άπραγος! Μετά την κατάθεση ενός εξωδίκου πριν από 10 ημέρες, από το οποίο δεν έλαβε καμία απάντηση ως προς τα ερωτήματα που εμπεριέχονται σε αυτό και αφορούν τους ισχυρισμούς του για διάπραξη, με δόλο, παράνομης και αντισυνταγματικής διαδικασίας πλειστηριασμού του ακινήτου του, επιτίθεται στα funds με δύο αγωγές, ζητώντας αποζημίωση και το δίκιο του, αγνοώντας μάλιστα τα μηνύματα απειλών κατά της ζωής του.
«Μου είπαν να προσέχω και να σταματήσω, γιατί θα με βρουν σε χαντάκι. Ας τολμήσουν να το κάνουν» λέει χαρακτηριστικά ο δυναμικός επιχειρηματίας, που νιώθει σαν αγρίμι σε κλουβί. Ο ίδιος όμως δεν πρόκειται να καταθέσει τα όπλα! Σε επαφή που είχε με στενό του φίλο και κορυφαίο συνταγματολόγο, ακολούθησε τις συμβουλές του και πέρασε στην αντεπίθεση με την αποστολή εξωδίκου προς την εταιρία doValue Greece -διαχειρίστρια των απαιτήσεων της Mexico Finance DAC-, η οποία προχώρησε στον πλειστηριασμό της πολυτελούς βίλας του, αξιώνοντας να απαντηθούν σημαντικά ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν ποτέ έως σήμερα, αλλά και το εύλογο χρονικό διάστημα που ορίστηκε από την εξώδικη διαμαρτυρία-πρόσκληση που απέστειλε.
«Αυτές οι δύο αγωγές που κατέθεσα είναι η αρχή μιας καταιγίδας αγωγών που θα ακολουθήσει. Και δεν θα σταματήσω μέχρι να δικαιωθώ. Κανένας δεν θα με πετάξει αμαχητί έξω από το σπίτι μου, το οποίο μου το έκλεψαν οι ληστές. Θα μου αναφέρουν λοιπόν το ποσόν που πουλήθηκε το δάνειό μου και ποιος αγόρασε το σπίτι μου. Στη συνέχεια θα απαντήσουν σε όλα τα ερωτήματά μου, τα οποία αφορούν την κατάφωρη παραβίαση των συνταγματικών μου δικαιωμάτων και, αφού εξεταστεί εάν η διαδικασία του πλειστηριασμού και της κατάσχεσης του σπιτιού μου έγιναν νόμιμα, τότε θα αποχωρήσω από αυτό. Το ίδιο θα κάνω και για το ακίνητό μου στο Κολωνάκι, παρότι πέρασαν πέντε χρόνια από τον πλειστηριασμό με τον οποίο το άρπαξαν για 500.000 ευρώ, ενώ η αξία του ξεπερνούσε τα 4.000.000 ευρώ, και στη συνέχεια το πούλησαν για εκατομμύρια. Εως τότε ο δρόμος είναι μακρύς.
Πιστέψτε με, αυτή είναι η αρχή του ανοίγματος του ασκού του Αιόλου. Θα τους κυνηγήσω μέχρι το τέλος του κόσμου» λέει στην «Espresso» ο επιχειρηματίας και συνεχίζει: «Δεν φοβάμαι κανέναν και ούτε ακούω τις προειδοποιήσεις που μου έρχονται ότι πρέπει να σταματήσω και να μην τα βάζω με τόσο δυνατούς γιατί θα με βρουν σε κανένα χαντάκι. Εδώ είμαι, κι αν τολμήσουν, ας έρθουν. Και τώρα θέλω να μου απαντήσει το ελληνικό κράτος ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουν δικαιώματα απέναντι στην περιουσία του Ελληνα πολίτη. Εγώ αποτελώ έναν από τους 250.000 υποψήφιους επερχόμενους πλειστηριασμούς, οι οποίοι θα βρεθούν στην ίδια κατάσταση με μένα.
Το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο. Οι άνθρωποι αυτοκτονούν, κρεμιούνται και πηδούν από τα μπαλκόνια τους. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Και αν δεν το κάνει κάποιος άλλος, αν δεν το κάνει η Πολιτεία, θα το κάνω εγώ. Είμαι αποφασισμένος να χτυπήσω την πόρτα της Προέδρου της Δημοκρατίας! Εν τέλει, ποιες είναι αυτές οι εταιρίες και με ποια δικαιοδοσία αγοράζουν δάνεια Ελλήνων πολιτών και στη συνέχεια τους εκβιάζουν και τους παίρνουν τα σπίτια και την περιουσία τους; Με λίγα λόγια, καρπώνονται την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, η οποία σήμερα κατακτάται όχι με πόλεμο, αλλά με δημιουργία καταστάσεων αρπαγής. Η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Και η Πολιτεία και οι πολιτικοί της σιωπούν».
Στη συζήτηση που ακολουθεί ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος μεταμορφώνεται στον Ελληνα Ζορό, αποφασισμένος να αγωνιστεί μέχρι να κερδίσει το δίκιο του. «Τυχαίνει να είμαι επώνυμος και να μπορώ να μιλάω και να φωνάζω για αυτό που μου συνέβη. Υπάρχουν όμως και Ελληνες νοικοκυραίοι, κύριοι, που ντρέπονται να το κάνουν. Τους παίρνουν τα σπίτια και αυτοκτονούν. Δεν έχουν τα χρήματα να στραφούν εναντίον αυτών των εταιριών που τους τα αρπάζουν. Σήμερα ο κόσμος πεινάει. Δεν έχει ούτε τα απαραίτητα για να ζήσει, πόσο μάλλον να φτάσει στα δικαστήρια και να ζητήσει το δίκιο του. Εκεί στηρίζονται όλα αυτά τα ποντίκια, αυτά τα σιχάματα».
Ο ίδιος συνεχίζει να είναι καταιγιστικός εξιστορώντας την περιπέτειά του: «Δανείστηκα 1.000.000 ευρώ από τις τράπεζες. Με τους τόκους και τα εξωφρενικά πανωτόκια, αλλά και με καταχθόνιους μηχανισμούς, το χρέος μου έφτασε στην τράπεζα στα 5.000.000 ευρώ. Και αυτές οι τράπεζες πούλησαν το χρέος μου για ελάχιστα χρήματα στα funds. Γιατί, λοιπόν, δεν έκαναν οι ελληνικές τράπεζες τους πλειστηριασμούς και πούλησαν τα δάνειά μου σε funds; Και αυτά τα funds τι είναι; Πού εδρεύουν και με ποια δικαιοδοσία μπορούν να κατάσχουν την ελληνική περιουσία;
Γιατί το σπίτι μου, το οποίο κατάσχουν και μπορούν να το πουλήσουν όπου θέλουν, αποτελεί εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Αυτό ονομάζεται κατοχή. Αυτά, λοιπόν, τα funds ήδη μου πήραν την επιχείρηση του χιονοδρομικού μου στην Αράχοβα, μου κατάσχεσαν το σπίτι μου στη Γλυφάδα και μου άρπαξαν ένα υπέροχο ακίνητο που διέθετα στο Κολωνάκι για ένα κομμάτι ψωμί. Και ακόμα είμαι χρεωμένος. Διότι, εκτός από τις οφειλές μου στην τράπεζα, υπάρχουν και οι οφειλές μου προς την Εφορία. Και δεν ξέρω με ποιον τρόπο διαχειρίστηκαν τα χρήματα τα οποία πήραν από τους πλειστηριασμούς μου και πώς είναι δυνατόν να είμαι ακόμα χρεωμένος.
Δυστυχώς, όταν οι επιχειρήσεις μου δεν πήγαιναν καλά -εξαιτίας της μεγάλης κρίσης και του κορονοϊού- ενώ πλήρωνα το προσωπικό μου, δεν μπορούσα να πληρώσω ασφαλιστικές και φορολογικές εισφορές. Σήμερα με έχουν επικηρύξει ως παράνομο. Δεν μου δίνουν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα και δεν μπορώ να ασκήσω το επάγγελμά μου και να ανοίξω επιχειρήσεις. Μέσα στην αποθήκη μου βρίσκονται 35 ταμειακές μηχανές σε αχρηστία. Τόσες δούλευαν στις επιχειρήσεις που είχα και πρόσφερα εργασία σε ανθρώπους».
Ρωτώντας τον Αργύρη Παπαργυρόπουλο αν μπορούσε να πάρει πίσω ένα από όλα τα ακίνητα που του κατέσχεσαν ποιο θα διεκδικούσε, απαντά: «Το ακίνητο στο Κολωνάκι ασφαλώς. Να ξανακάνω τα μαγαζιά μου από την αρχή. Να βγάλω χρήματα για να ζήσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Υπήρξα πάντα αξιοπρεπής. Ημουν και είμαι επιχειρηματίας που δεν ξόδεψα τα χρήματά μου αλόγιστα, ούτε στον τζόγο ούτε στα λούσα και στην πολυτέλεια. Ενα σπίτι έκανα και φρόντισα την οικογένειά μου. Και σωστά λέω ότι θα διεκδικήσω το Κολωνάκι για να ξανακάνω επιχείρηση. Γιατί το σπίτι δεν φέρνει λεφτά, αλλά οι επιχειρήσεις».
Οσο συζητάμε μαζί του μας δείχνει με το δάχτυλό του μια γραμμή βαθιά χαραγμένη στο παρκέ του σαλονιού του. «Το βλέπετε αυτό; Είναι τα σημάδια από το χρηματοκιβώτιο που μου έκλεψαν διαρρήκτες φέτος τον Αύγουστο. Εκεί βρίσκονταν κλειδωμένα όλα τα κειμήλια της ζωής μου και οι αναμνήσεις μου. Κοσμήματα από την οικογένειά μου… Ακριβά ρολόγια, αλλά και το ανεκτίμητο φυλαχτό της νυχτερίδας». Το ανεκτίμητο φυλαχτό με το κοκαλάκι της νυχτερίδας είναι δεύτερη φορά το οποίο αναφέρεται από τον Αργύρη Παπαργυρόπουλου. «Αυτό το φυλαχτό φτιάχτηκε στους Δελφούς. Στον χώρο του ιερού που βρισκόταν η Πυθία. Από μία γυναίκα που ήξερε από τέτοιες τέχνες και με ειδικές διαδικασίες που εγώ δεν γνωρίζω! Αυτές τις γνώριζε η γιαγιά μου, μου τις είχε πει, αλλά τις ξέχασα. Το φυλαχτό αυτό, λοιπόν, από κοκαλάκια της νυχτερίδας φτιάχτηκε το 1800. Ταξίδεψε σε πολέμους. Έφτασε στη Μικρασιατική Καταστροφή και στους πολέμους της Ρωσίας. Και οι προπαππούδες μου που το κρατούσαν και πήγαν σ’ αυτούς τους πολέμους και στις συμφορές γύρισαν πίσω αλώβητοι.
Χωρίς γρατσουνιά, ενώ κανένας από όσους ταξίδεψαν για τον πόλεμο μαζί τους δεν ξαναγύρισε. Μέσα από την οικογένεια, από γενιά σε γενιά, έφτασε -σαν το πιο πολύτιμο κειμήλιο της οικογένειάς μας- στα χέρια της γιαγιάς μου, η οποία, επειδή ήταν πολύ θρήσκα και θεωρούσε ότι τα κοκαλάκια της νυχτερίδας δεν είναι καλό πράγμα, τα πήγε και τα αγίασε για 40 ημέρες στο ιερό της εκκλησίας. Οταν, παιδάκι, έφυγα απ’ το χωριό για να έρθω στην Αθήνα μου το έδωσε, μαζί με την ευχή της. Μου το έραψε μέσα σε ένα πανάκι και το είχα πάντα στον κόρφο μου. Οταν άνοιξα τα μαγαζιά μου, το είχα πάντα το φυλαχτό μέσα στο χρηματοκιβώτιο. Και με προστάτεψε από πολλά πράγματα. Το φυλαχτό με το κοκαλάκι της νυχτερίδας το είχα πάντα στο χρηματοκιβώτιο των μαγαζιών μου και ήταν γεμάτο λεφτά. Οταν μου έκλεψαν τον Αύγουστο το χρηματοκιβώτιο, από την ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας μου και το έσυραν από τον τρίτο όροφο μέχρι την αυλή, για να το φορτώσουν στο αυτοκίνητό τους και να φύγουν, διότι ήταν αδιάρρηκτο και δεν μπορούσαν να το ανοίξουν μέσα στο σπίτι μου, έχασα τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Δεν με ενδιέφερε τίποτα απ’ όσα πήραν, παρότι ήταν αυθεντικά κειμήλια οικογενειακά. Με ενδιέφερε μόνο το ότι έχασα το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Εκανα όλο το σπίτι άνω κάτω, μήπως το είχα βγάλει από το χρηματοκιβώτιο και το είχα βάλει κάπου αλλού. Το είχα όμως εκεί μέσα. Αυτό είναι διαβασμένο στο όνομά μου. Οποιος και να το έχει επάνω του δεν θα του δώσει τίποτα περισσότερο. Τους ζητώ για άλλη μία φορά να μου το επιστρέψουν, με όποιον τρόπο αυτοί νομίζουν και εγώ θα τους δώσω χρήματα».
Μας οδηγεί στον τρίτο όροφο της έπαυλής του. Μέσα στη master κρεβατοκάμαρα, μαζί με το τεράστιο μπάνιο του και το βεστιάριό του, βρίσκεται και η ντουλάπα του. Στην κάτω αριστερή γωνία βρίσκονται ακόμα οι μουντζούρες από τις σκόνες που χρησιμοποίησε η Αστυνομία για να εντοπίσει τα αποτυπώματα των διαρρηκτών. Στη συνέχεια βλέπουμε τις χαραγματιές από το σύρσιμο του χρηματοκιβωτίου που ξεκινούν από τον τρίτο όροφο και φτάνουν μέχρι και το ισόγειο. «Το περίεργο είναι ότι δεν είναι καταγεγραμμένοι οι διαρρήκτες σε καμιά κάμερα. Ούτε του σπιτιού μου αλλά ούτε και των διπλανών σπιτιών, που διαμένουν πολύ πλούσιοι και έχουν συστήματα και καταγραφικά ασφαλείας» ολοκληρώνει ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος, «δένοντας το γλυκό» με το μυστήριο της κλοπής του χρηματοκιβωτίου του.