«Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες» λέει ο στίχος στο λαϊκό άσμα του Γιώργου Μητσάκη και ταιριάζει απόλυτα στην ιστορία δύο ηθοποιών που έζησαν την απόλυτη οικονομική ανέχεια αλλά και την αμέτρητη αγάπη. Και τι συνέδεε αυτούς τους δύο ηθοποιούς;
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Η Λίλιαν Παναγιωτοπούλου Φωκά, σύζυγος του αείμνηστου Σπύρου Φωκά και πρώην συγκάτοικος και επιστήθια φίλη του Γιώργου Λαμπάτου. Του ηθοποιού που διέμενε στο υπόγειο διαμέρισμα των 15 τ.μ. και η «Espresso» έφερε στο φως της δημοσιότητας κάνοντας όλη την Ελλάδα να δακρύσει. Ωστόσο, ο άνθρωπος που έδωσε την ψυχή του για τους δύο αυτούς ηθοποιούς δεν είναι άλλος από τη Λίλιαν, η οποία για 15 ολόκληρα χρόνια έμεινε στο πλευρό του χολιγουντιανού Ελληνα ηθοποιού, μέχρι τον θάνατό του.
Ολα άρχισαν πριν από πολλά χρόνια, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν σε νεαρή ηλικία η Λίλιαν Φωκά και ο Γιώργος Λαμπάτος έμεναν στο ίδιο σπίτι για αρκετά χρόνια.
Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν, οι δυο τους άλλαξαν δρόμους και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο Γιώργος Λαμπάτος, παρά την οικονομική ανέχεια που είχε, έπαιρνε την κιθάρα του, μια πατερίτσα λόγω κινητικών προβλημάτων και κατηφόριζε στο Καλαμάκι Κορινθίας για να κάνει παρέα στον διεθνή ηθοποιό μας.
Λίγες εβδομάδες προτού το όνομα του μεγάλου Ελληνα ηθοποιού Σπύρου Φωκά ακουστεί τη βραδιά των Οσκαρ στο Χόλιγουντ, η «Espresso» μέσα από τη συνέντευξη της συζύγου του, Λίλιαν Φωκά, αποκαλύπτει όσα είχαν συμβεί στο παρελθόν ανάμεσα στη σύζυγο του Σπύρου Φωκά και στον Γιώργο Λαμπάτο, που η μοίρα έμελλε να τους ξαναφέρει στους ίδιους δρόμους…
Η τελευταία φορά που μίλησες δημοσίως ήταν το ξέσπασμα στην κηδεία του συζύγου σου…
Δεν ήταν καν ξέσπασμα. Ηταν πολύ φυσιολογική η ροή όλων μέσα μου, απλώς τα εξωτερίκευσα.
Θεωρείς ότι τον Σπύρο Φωκά, τον σύζυγό σου, τον ξέχασε η επίσημη Πολιτεία;
Δεν ξεχνιέται ο Σπύρος. Πρέπει να κάνεις μεγάλη προσπάθεια για να τον ξεχάσεις. Ο Σπύρος ήταν μια φυσιογνωμία και μια ψυχή που πρέπει να ανέβεις στο Νταού Πεντέλης για να τον ξεχάσεις. Και μια που λέμε Νταού Πεντέλης, να πω ότι μία από τις μεγαλύτερες θαυμάστριες του Σπύρου είναι η Βαγγελιώ, ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες. Και τον έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο!
Τότε, στην κηδεία του, είδαμε στεφάνι από το Χόλιγουντ και δεν είδαμε από το επίσημο κράτος. Δεν είναι παράλογο όλο αυτό που ζούμε;
Στην Ελλάδα δεν είναι παράλογο. Αλλά δεν είναι και λογικό. Και δεν είναι παράλογο αλλά ούτε και λογικό γιατί δεν αφορά η κίνηση αυτή μόνο τον Σπύρο. Το πράγμα ξεκινάει από πολύ βαθιά. Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Θα ήθελα να αλλάξει όλη αυτή η αντιμετώπιση σε σχέση με τους καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες είναι άλλη φυλή, σκέφτονται αλλιώς, νιώθουν αλλιώς, καταλήγουν αλλιώς. Αυτοκαταστρέφονται. Φτάνουν στο σημείο λόγω της μεγάλης ευαισθησίας τους, καταλήγουν σε μια πολύ άσχημη κατάσταση. Ζωντανό παράδειγμα ο Γιώργος Λαμπάτος…
Συνδέονται οι καταστάσεις του Λαμπάτου με του Φωκά…
Συνδέονται και δεν ξέρουμε πόσοι ακόμα ηθοποιοί υπάρχουν σε τέτοιες καταστάσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες, που αργοπεθαίνουν!
Για 15 χρόνια ήσουν στο πλευρό του Σπύρου Φωκά. Πέρασες φτώχειες;
Οχι. Είμαι πολύ πλούσια. Κάποτε μου είπε ο Σπύρος: «Αχ, κορίτσι μου. Ηθελα να σε κάνω βασίλισσα και δεν τα κατάφερα». Και του απάντησα: «Εγώ νιώθω βασίλισσα από τη στιγμή που σε συνάντησα». Ο φόβος μου πάντα ήταν η υγεία του Σπύρου και ό,τι αφορούσε τον Σπύρο μου. Τη φτώχεια δεν προλάβαινα να τη δω, παρόλο που δεν υπήρχαν τα απαραίτητα ως προς το ζην για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Μπορεί να βγήκαν τα προβλήματα τα τελευταία έξι χρόνια, ωστόσο τα θέματα του Σπύρου είναι πολύ παλιά. Ξεκινούν το 2006, όταν έπιασε φωτιά το σπίτι του. Το παλέψαμε και καταφέραμε να φύγουμε από εκεί.
Ο Σπύρος Φωκάς πώς ένιωθε με την οικονομική ανέχεια που βίωνε;
Ο Σπύρος δεν ήταν ποτέ δυστυχισμένος. Ο ίδιος μού έλεγε: «Εγώ, κυρά μου, έχω τσακωθεί με το άγχος». Γιατί ο ίδιος ήταν απόλυτα συγκροτημένος και σοφός. Εχω κρατήσει μια δική του φράση. «Ξέρω πόσο κρατάει το ρολόι μου» έλεγε. Ο Σπύρος δεν είχε κόμπλεξ κατωτερότητας. Ο ίδιος δεν εξέφραζε ποτέ την πραγματική ίσως λύπη που είχε μέσα του. Ηταν κάτι που το έκρυβε καλά μέσα του. Και αυτό του στοίχισε με ένα μεγάλο κομμάτι της υγείας του, που κλείστηκε στον εαυτό του. Επληξε ουσιαστικά ο Σπύρος, παρόλο που έλεγε ότι βρίσκεται στον παράδεισο, στο Καλαμάκι Κορινθίας!
Και μετά τον θάνατό του σου ανακοινώνουν ότι το Χόλιγουντ θα τον τιμήσει τη βραδιά των Οσκαρ…
Ο Σπύρος πάντα όταν αναφερόταν στην Κορίνα Τσοπέη το πρόσωπό του έπαιρνε μια μοναδική γλυκύτητα. Η Κορίνα λοιπόν, μαζί με την τρίτη σύζυγο του Σπύρου, Ρενέ Πάππας, φρόντισαν για αυτό το θέμα των Οσκαρ. Βέβαια και η κόρη του Σπύρου, η Κωνσταντίνα, ήδη έστειλε τα τυπικά έγγραφα και φωτογραφίες προς τα Οσκαρ και αναμένουμε με μεγάλη χαρά και αγωνία!
Πώς συνδέεται ο Σπύρος Φωκάς με τον Γιώργο Λαμπάτο;
Θα σου πω πρώτα πώς συνδέομαι εγώ με τον Λαμπάτο. Το 1995 μπήκα στη δραματική σχολή. Εμενα πολύ μακριά από τη σχολή και με παίρνει ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ να παίξουμε στο θέατρο μαζί με άλλους ηθοποιούς. Μαζί στον θίασο και ο Λαμπάτος. Ο Γιώργος έμενε στην Κυψέλη τότε. Γίναμε φίλοι κολλητοί. Μου λέει: «Θες να μένεις μαζί μου όταν είσαι στη σχολή που είναι κοντά;» Κι έτσι μένουμε μαζί. Δεν είμαστε ζευγάρι. Ο καθένας είχε τη ζωή του. Για όλους ήμασταν ζευγάρι επειδή μέναμε μαζί. Ομως στην πραγματικότητα δεν ήμασταν. Χανόμαστε για ένα μεγάλο διάστημα, αφού καθένας ακολουθεί τον δρόμο του. Μένω λοιπόν στο διαμέρισμα του Φωκά στην Αλεξάνδρας, που κάνει πρόβες για μια περιοδεία. Ο ηθοποιός που τον έπαιρνε να πάνε μαζί για τις πρόβες ήταν ο Λαμπάτος χωρίς να το γνωρίζω. Και ξαφνικά βλέπω μπροστά μου τον Λαμπάτο. Ο Γιώργος δεν ξέχασε ποτέ τον Σπύρο. Ακόμα και στα τελευταία του ήταν δίπλα του. Με μια πατερίτσα και την κιθάρα του, ερχόταν στο Καλαμάκι της Κορινθίας, του τραγουδούσε και του έκανε παρέα όλη μέρα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με τον Γιώργο και όσα τον ταλάνιζαν. Ο Σπύρος που ήταν πολύ πιο σοφός εμπειριών του είπε: «Μάγκα, πήγαινε στην Αννα. Είναι σαν μάνα μας». Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που τον είδε ζωντανό τον Σπύρο. Στην κηδεία ο Γιώργος ήρθε από την πλατεία Αμερικής με τα πόδια, κουτσαίνοντας και με πατερίτσα.
Πώς έμαθες εσύ για την οικονομική ανέχεια του Λαμπάτου;
Τα Χριστούγεννα πήρα την κόρη μου Κωνσταντίνα και είπαμε του Γιώργου ότι θα τον επισκεφθούμε. Και πήγαμε. Μπαίνοντας στο σπίτι κατάλαβα την κατάστασή του. Η Κωνσταντίνα βγαίνοντας από το σπίτι του μου είπε: «Μαμά, αν συνεχιστεί αυτή η κατάστασή του, δεν θα τον προλάβουμε». Και αμέσως απευθύνθηκα στον Σπύρο Μπιμπίλα. Ηταν ο πρώτος που μου «έσκασε» στο μυαλό, γιατί έκαναν και πολλή παρέα. Του είπα: «Σπύρο, σου εξομολογούμαι αυτό, αλλά ο ίδιος δεν θέλει να μαθευτεί τίποτα». Επειτα από αυτό δεν είχαμε καμιά ενημέρωση. Παίρνω τηλέφωνο τον Μπιμπίλα και του το ξαναλέω, γιατί είδα ότι καθυστερούσε. Υστερα από όλα αυτά πήρα εσένα και την «Espresso» και έγινε ό,τι έγινε!
Τώρα πώς είναι τα πράγματα;
Ονειρεύεται τη στιγμή που θα συναντήσει τον Μάρκο Σεφερλή. Ηταν πολύ δυνατή η στιγμή που του τηλεφώνησε. Τα πάντα άλλαξαν για εκείνον μέσα σε λίγα λεπτά. Εγώ ήμουν σίγουρη για αυτό που έγινε στο τέλος με τον Μάρκο. Πίστευα πολύ στην ανθρωπιά και την ψυχή του Μάρκου. Πίστεψα πολύ στην ειλικρινή συγγνώμη του Γιώργου.