Η Αλμπέρτα Τσοπανάκη αποτελεί από τους θεμελιωτές της ελληνικής τηλεόρασης ως ηθοποιός και σεναριογράφος, συμμετέχοντας σε δεκάδες πετυχημένες σειρές και εκπομπές. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αποφασίσει να απέχει από την τηλεόραση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα να αποτελεί το «όχι» που είπε για να γράψει και να παίξει στην πετυχημένη σειρά του AΝΤ1 «Αγριες μέλισσες».
- Από τον Βαγγέλη Καράλη
Από το 1996 έχει αφιερωθεί στο Θέατρο της Παραμυθίας, που ίδρυσε και αποτελεί την πρώτη πειραματική σκηνή στη χώρα μας, αναδεικνύοντας ηθοποιούς όπως την Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, τον Γιώργο Χρανιώτη, τον Χρήστο Βασιλόπουλο, τον Θανάση Πατριαρχέα και πολλούς ακόμη. Αυτήν την περίοδο στο Θέατρο Παραμυθίας παίζεται η μαύρη σατιρική, σουρεαλιστική, μουσικοθεατρική παράστασή της «Ελλάς, Κομπλέ».
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική, ήταν παιδικό σας όνειρο ή προέκυψε στην πορεία;
Είχα την τύχη να φοιτώ στο ιδιωτικό και ιδιόκτητο δημοτικό σχολείο της μητέρας μου, Κωνσταντίνας Κουβάτσου – Τσοπανάκη, στον Πειραιά, το οποίο ήταν και πρότυπο για την εποχή του, με πολύ προνομιακά προγράμματα μάθησης, όπως ολική μέθοδος και Μοντεσόρι. Η επιθυμία μου και τα όνειρά μου θυμάμαι πάντα ήταν να ασχοληθώ με αυτό που με μάγευε, το θέατρο. Ο πατέρας μου, Ιωάννης Τσοπανάκης, ανήσυχο και πρωτοποριακό πνεύμα, χαρισματικός και πρωτοπόρος για την εποχή του, όταν φοιτούσε στη Νομική Σχολή Αθηνών δημιούργησε τον πρώτο ερασιτεχνικό σταθμό του Πειραιά. Τον θαύμαζα πολύ, ήταν αληθινά μορφωμένος, βαθιά καλλιεργημένος και με μία στάση ζωής πολύ ιδιαίτερη και πολύ διαφορετική από τα καθιερωμένα. Ο πατέρας μου με ταξίδεψε στα έργα και στη ζωή σπουδαίων συγγραφέων και ποιητών, μου μιλούσε για τη ζωή τους και το έργο τους. Με πήγαιναν οι γονείς μου από παιδί στο Θέατρο Τέχνης, στο Εθνικό, στο Σινεάκ. Από παιδί έγγραφα. Δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο.
Ποιο ήταν το τηλεοπτικό σας ντεμπούτο και τι αναμνήσεις έχετε;
Το 1991, που ήταν στην αρχή της η ιδιωτική τηλεόραση. Το Mega είχε προβάλει μία ταινία μεγάλου μήκους που είχα γράψει και πρωταγωνιστούσα, και είχε γυριστεί το 1987 από την κινηματογραφική εταιρία Greca Film, με πρόεδρο τον Μιχάλη Λεφάκη. Την έγραψα και γυρίστηκε όταν ήμουν ακόμη μαθήτρια, το «Ακρως κουφό κολλέγιο». Το θέμα της ήταν μια σχολική εκδρομή μαθητών ενός κολεγίου. Οταν προβλήθηκε στο Mega, η τηλεθέαση άγγιξε το 75%. Ετσι η διεύθυνση του Mega, με διευθυντή τον κύριο Καλημέρη, ζήτησε από την παραγωγό εταιρία να γίνει σίριαλ για 13 επεισόδια, η τηλεθέαση ήταν πολύ μεγάλη, θυμάμαι ότι το κανάλι διέκοψε την ομιλία τού τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για να προβληθεί το τηλεοπτικό επεισόδιο της σειράς και στη συνέχεια παρατάθηκε για επιπλέον 13 επεισόδια. Εχω πολύ τρυφερές και ευχάριστες αναμνήσεις.
Από τις τηλεοπτικές σας δουλειές και συνεργασίες σας ποιες ξεχωρίζετε και γιατί;
Αγαπώ πολύ και τις τρεις τηλεταινίες που έκανα στην ΕΡΤ με παραγωγό τον Ντένη Πετρόπουλο, το «Γυναίκα στο φως», «Μου φαίνεται πώς» και «Πέντε παρά δέκα». Ηταν αληθινά κινηματογραφικές ταινίες, γυρισμένες με υπέροχες συνθήκες και προδιαγραφές, με μεράκι και πολλή ατμόσφαιρα από καταξιωμένους σκηνοθέτες.
Τηλεοπτικά έχετε συνεργαστεί με τον Γιάννη Ζουγανέλη και τον Σάκη Μπουλά, γράφοντας τα κείμενα για την εκπομπή «Απίστευτα και όμως ελληνικά» στο Mega. Πώς ήταν η συνεργασία σας;
Εγραφα κείμενα στα «Απίστευτα κι όμως ελληνικά» και συμμετείχα και ως ηθοποιός σε κάποια επεισόδια, η σειρά αυτή σημείωσε μεγάλη τηλεθέαση. Ο Σάκης Μπουλάς ήταν πολύ ευαίσθητος καλλιτέχνης, με συνεχείς ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία τον απασχολούσαν ουσιαστικά, ένας χαρισματικός άνθρωπος και καλλιτέχνης. Ο Γιάννης Ζουγανέλης ταλαντούχος, ένας πολύ τρυφερός καλλιτέχνης, γενναιόδωρος και δοτικός, όπως και ο πολύ αγαπημένος μου φίλος Λάκης Παπαδόπουλος, ο οποίος έγραψε και τη μουσική ενός νεανικού σίριαλ 26 επεισοδίων που έγραψα το 1994 για την ΕΡΤ2, τα «Μούσμουλα FΜ». Επίσης, έγραψα αυτοτελείς ιστορίες για την τηλεοπτική σειρά του Mega «Εσύ αποφασίζεις», εκεί γνώρισα τον Αλέκο Αλεξανδράκη, σπουδαίος ηθοποιός και άνθρωπος, το ήθος του, η ευγένειά του ήταν κάτι που θα θυμάμαι πάντα στη ζωή μου. Εγραφα εκείνο το διάστημα πολύ για την τηλεόραση, σίριαλ, τηλεταινίες, κείμενα για πρωτοχρονιάτικο σόου, όμως τελικά με κέρδισε το θέατρο. Οταν κάτι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον, με απορροφά, δεν μπορώ ταυτόχρονα να ασχοληθώ με κάτι άλλο, έτσι εγκατέλειψα την τηλεόραση.
Ο λόγος που δεν σας βλέπουμε τηλεοπτικά αποτελεί δική σας επιλογή;
Είναι δική μου επιλογή να εγκαταλείψω την τηλεόραση, με κέρδισε το θέατρο. Αδιαφόρησα εντελώς για τις οικονομικές δυνατότητες που σου εξασφαλίζει η τηλεόραση και για την αναγνωρισιμότητα του ονόματός σου, έτσι ακολούθησα τον μεγάλο μου έρωτα, το θέατρο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Ακόμη και πρόσφατα μου έγινε πρόταση να παίξω και να γράψω για την πολύ ωραία τηλεοπτική σειρά «Αγριες μέλισσες», προτίμησα, όμως, να απομονωθώ στον πατρικό μου πύργο στη Μάνη και να ολοκληρώσω το πρώτο μου μυθιστόρημα, «Ο Θεός του φόβου». Τώρα γράφω το δεύτερο μυθιστόρημα, το «Βασίλισσα λουλουδιών». Γράφω, επίσης, το σενάριο μιας ταινίας μεγάλου μήκους, που, όταν ολοκληρώσω τη γραφή της, θα μιλήσω για κάτι που με απασχολεί πολλά χρόνια τώρα.
Εχετε διαγράψει μια μεγάλη πορεία θεατρικά, τις αποκαλύψεις αναφορικά με το #ΜeΤoo πώς τις σχολιάζετε;
Ευτυχώς που υπάρχει και αυτό, αρκεί να μην περιορίζεται στους καλλιτέχνες και στα αθλητικά σωματεία, που λόγω της εργασίας τους είναι δημοφιλείς και άρα, ως εκ τούτου, πολλά γράφονται που απέχουν πολλές φορές από την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα πολλές φορές «η τρίχα να γίνεται τριχιά». Να τελειώσει οριστικά αυτή η κατάχρηση εξουσίας που ασκείται στις εργαζόμενες και στους εργαζομένους κάθε επαγγέλματος ανεξαιρέτως.
Επίσης, θα ήθελα να αναφερθούμε και στην ιδιότητά σας ως μέλους της επιτροπής αξιολόγησης καταλληλότητας ταινιών του υπουργείου Πολιτισμού.
Είμαι χρόνια μέλος της επιτροπής αξιολόγησης καταλληλότητας ταινιών του υπουργείου Πολιτισμού, κάτι που μου δίνει τη δυνατότητα να βλέπω όλες τις νέες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου και ευκαιρία δοθείσης ενημερώνομαι, καθώς και ψυχαγωγούμαι.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθούμε στο Θέατρο Παραμυθίας, που ιδρύσατε το 1996 και αποτελεί την πρώτη πειραματική σκηνή στη χώρα μας.
Από το 1996 έως σήμερα έχουν περάσει σπουδαίοι καλλιτέχνες και προσωπικότητες όπως ο Νίκος Κούνδουρος, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Σταύρος Παράβας, ο Νίκος Περέλης, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Γιάννης Διαμαντόπουλος, ο Βασίλης Αναστασίου, ο Κωνσταντίνος Τζούμας, ενώ το Θέατρο Παραμυθίας ανέδειξε πολλούς νέους ηθοποιούς από τα πρώτα τους βήματα, όπως την Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, τον Γιώργο Χρανιώτη, τον Χρήστο Βασιλόπουλο, τον Θανάση Πατριαρχέα και πολλούς ακόμη. Επιπλέον, αυτό το διάστημα γράφω το βιβλίο του πρωτοπόρου σκηνοθέτη Βασίλη Βλαχοδημητρόπουλου «Η ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης», ενός από τους σκηνοθέτες που πραγματικά αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις λίθους στην ιστορία της κρατικής τηλεόρασης.
