Αγωνία για την εξαφανισμένη πρωταγωνίστρια της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου Δέσποινα Στυλιανοπούλου, η οποία εδώ και περίπου έναν μήνα δεν έχει δώσει σημεία ζωής στους επιστήθιους φίλους της, αλλά και σε γείτονές της.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Μάταια εκείνοι επανειλημμένως χτυπούν το κουδούνι του διαμερίσματός της σε κεντρικό δρόμο του Αμαρουσίου, προκειμένου να μάθουν νέα για την υγεία της. «Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί της, αλλά το τηλέφωνό της εδώ και πολλές μέρες είναι κλειστό, ενώ στο σταθερό δεν απαντά» μας λέει ένας από τους ιδιοκτήτες διαμερίσματος της πολυκατοικίας όπου διαμένει η σπουδαία πρωταγωνίστρια με την αγωνία να είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. «Η Δέσποινα είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που ποτέ δεν μας ενόχλησε για τίποτα» συνεχίζει.
Η «Espresso» έπειτα από επιτόπιο ρεπορτάζ στη γειτονιά και την πολυκατοικία όπου διαμένει η ηθοποιός λύνει το μυστήριο της εξαφάνισης της αδελφικής φίλης της Αλίκης Βουγιουκλάκη και μιας εκ των τελευταίων εν ζωή διάσημων πρωταγωνιστριών που έγραψαν με χρυσά γράμματα το όνομά τους στο ελληνικό σινεμά!
Ηταν αρχές Απριλίου, όταν η Δέσποινα Στυλιανοπούλου μετά και την τελευταία επίσκεψη του προέδρου του ΣΕΗ και βουλευτή της Πλεύσης Ελευθερίας Σπύρου Μπιμπίλα στο σπίτι της σταμάτησε να απαντά στα τηλεφωνήματά του. «Εχω ανησυχήσει και εγώ πολύ για την αγαπημένη μου Δέσποινα, γιατί την τελευταία φορά που μιλήσαμε μου έλεγε πως έχει προβλήματα υγείας και ότι φοβάται πως δεν θα αντέξει» μας έλεγε πριν από λίγες ημέρες ο Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος βρισκόταν πάντα κοντά στη σπουδαία πρωταγωνίστρια. Φίλοι, γνωστοί και άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου δεν μπόρεσαν εδώ και περίπου έναν μήνα να έρθουν σε επαφή με το δικό τους «Δεσποινάκι», όπως χαρακτηριστικά την προσφωνούν. Ακόμα και οι γείτονες προσπάθησαν να έρθουν σε επικοινωνία μαζί της, όμως ήταν αδύνατο.
Κλειστό κινητό
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Espresso» και απόλυτα αξιόπιστες πηγές, η Δέσποινα Στυλιανοπούλου εδώ και περίπου έναν μήνα βρίσκεται σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μακριά από φίλους και γνωστούς. Σύμφωνα με το ίδιο πάντα ρεπορτάζ, η ίδια αποφεύγει κάθε είδους επικοινωνία, γι’ αυτό άλλωστε έχει το κινητό της τηλέφωνο κλειστό. «Εχει προβλήματα υγείας και αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν με δύναμη αλλά και με ηρεμία» μας λέει ένας από τους ανθρώπους που είναι κοντά της και επιβλέπει την κατάστασή της.
Σύμφωνα με έναν από τους ενοίκους της πολυκατοικίας της, η 92χρονη σήμερα Δέσποινα Στυλιανοπούλου πριν από λίγους μήνες είχε πέσει μέσα στο διαμέρισμά της, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να μεταβεί σε νοσοκομείο προκειμένου να επανέλθει στην καθημερινότητά της. Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα σε όσους της τηλεφωνούσαν η ίδια, αν και αισιόδοξη, παραπονούνταν για την κατάσταση της υγείας της και για τη μοναξιά που βίωνε στο διαμέρισμά της. «Βιώνω πολύ άσχημα τη μοναξιά. Κάθομαι εδώ πέρα και γράφω. Ευτυχώς ο Θεός μού έδωσε τη βοήθεια αυτή στο μυαλό μου και γράφω το έργο μου. Αυτό κατά κάποιον τρόπο με κάνει να μην το σκέφτομαι ότι είμαι μόνη. Εχω τη συντροφιά όλων των φίλων μου που δεν υπάρχουν πια και που τους έχω μαζί μου στο βιβλίο μου. Εχω όμως και ένα καταπληκτικό κορίτσι από τις Φιλιππίνες, τη Φλώρα, που είναι μαζί μου, μου κάνει συντροφιά και με βοηθάει στις δουλειές. Μου λείπει η αγάπη του κόσμου αυτή τη στιγμή.
Ηθελα να τους δω, να γεμίσει το θέατρο, να τους νιώσω κοντά μου άλλη μία φορά, αλλά είναι λίγο δύσκολο αυτή τη στιγμή. Μπορεί αργότερα, θα μου πεις, όπως λέει και η παροιμία “ποτέ δεν είναι αργά”, όμως μήπως είναι αργά για εμένα πλέον; Η επιθυμία μου η μεγάλη είναι να ανέβαινα στη σκηνή έστω και για λίγες ημέρες. Πιστεύω ακράδαντα ότι, αν ανέβω ξανά στη σκηνή ή αν με φωνάξουν για έναν μικρό ρόλο στην τηλεόραση, θα γίνω και πάλι καλά. Το ότι θέλω να βγω στο θέατρο για μία ακόμη φορά είναι γιατί θέλω να δω την αγάπη του κόσμου από κοντά, θέλω να τους δω, να τους αγκαλιάσω, να ‘ρθούνε στο καμαρίνι να με χαιρετήσουν. Παρακαλάω τον Θεό καθημερινά όπως και τον άγιο Φανούριο, που είναι ο προστάτης μου, να μου δώσουν τη δύναμη και να βρεθεί κάποιος και να μου πει “είσαι να παίξεις;” Αν βρεθεί κάποιος και πει το έργο που γράφει η Στυλιανοπούλου… είσαι να το παίξουμε; Ε, θα πετάξω από τη χαρά μου. Μη σου πω ότι θα πετάξω από το μπαλκόνι» έλεγε σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις, παρακαλώντας τον Θεό να της δώσει δύναμη για να ανέβει ξανά στο σανίδι και να ξεχαστεί έστω και για λίγο από την απέραντη μοναξιά της. Αλλωστε η ίδια τόσο στο σπίτι της όσο και στο καμαρίνι της ήθελε να υποδέχεται πάντα κόσμο. Τον κόσμο που την αγάπησε σαν οικογένειά του!
