❱❱ Ο βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ. Ανδρέας Κατσανιώτης μιλά για τα παιδικά χρόνια στην Πάτρα ανάμεσα σε… υφάσματα και τον έρωτά του για τη γη ΤΕΤ Α ΤΕΤ • Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Μεγάλωσε παίζοντας κρυφτό ανάμεσα σε πολύχρωμα τόπια υφάσματος. Ξεχώρισε το λευκό βαμβακερό Βικτόρια της Πειραϊκής – Πατραϊκής ως το αγαπημένο του.
Λατρεύει τους κίτρινους πανσέδες και ήταν εκείνος που έβγαλε το πρώτο περιοδικό για την κηπουρική στην Ελλάδα. Οταν πλησιάζει στο Ρίο – Αντίρριο, βγαίνει από μέσα του ο Πατρινός και αρχίζουν τα «ν» και τα «λ»!
Ο βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ. Ανδρέας Κατσανιώτης μιλά για τη ζωή του: από τις σπουδές του στη γεωπονική, τα χωράφια, τα περιοδικά και τα πόρταλ στα οποία διέπρεψε, έως το Κοινοβούλιο.
Ενα αγόρι από τα Ψηλά Αλώνια στα αθηναϊκά σαλόνια;
Στα Ψηλά Αλώνια πήγαινα σχολείο, μεγάλωσα στη Διάκου, μια περιοχή της Πάτρας. Ωραία παιδικά χρόνια, με συμμαθητές που είμαστε μαζί μέχρι σήμερα. Κάθε δεύτερη Παρασκευή του μήνα, από την εποχή που πήγαινα 
σχολείο μέχρι τώρα, βρισκόμαστε ανελλιπώς τουλάχιστον με 10 από τους συμμαθητές μου για ποτό ή ταβερνάκι. Είναι οι κολλητοί μου.
Ποια ήταν η ασχολία του πατέρα σου;
Ο πατέρας μου ασχολήθηκε από πολύ μικρός με το επιχειρείν. Είχαμε επιχείρηση με σεντόνια και είδη προικός. Εγώ μεγάλωσα μέσα στο ύφασμα. Επαιζα κρυφτό ανάμεσα στα τόπια με τα υφάσματα. Τα πιστόλια που κατάβρεχαν τα υφάσματα για να τα σιδερώσουν ήταν τα όπλα μου. Με εντυπωσίαζε η ιδέα να χώνομαι στα υφάσματα και στις μηχανές.
Αφού γνωρίζεις τα υφάσματα, να σε ρωτήσω ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Το Βικτόρια της Πειραϊκής – Πατραϊκής, που είναι συγκεκριμένος τύπος υφάσματος. Είναι ένα κλασικό λευκό χοντρό ύφασμα, αρκετά δροσερό, που τότε ήταν το καλύτερο ύφασμα που έβγαζε η Πειραϊκή – Πατραϊκή για τα σεντόνια της. Το λάτρευα, γιατί είχε μια πολύ απαλή υφή. Σαν καθαρό βαμβάκι.
Το λευκό είναι το αγαπημένο χρώμα σου;
Δεν θα το έλεγα. Γενικά μου αρέσουν τα πολύχρωμα πράγματα. Είμαι του χρώματος. Μου αρέσουν τα καρό, όλες οι αποχρώσεις του μπλε και όλες οι αποχρώσεις του καφέ. Μπλε κοστούμι, καφέ ζώνη, καφέ παπούτσια είναι το αγαπημένο μου ντύσιμο. Βλέπετε, εμείς οι άντρες δεν έχουμε πολλές επιλογές. Πάντως, με εξαίρεση το πουκάμισο, που δεν με ενοχλεί να έχει χρώμα, στα υπόλοιπα είμαι κλασικός.
Διαβάζω στο βιογραφικό σου ότι έχεις σπουδάσει γεωπόνος. Αυτό δεν μου «κολλάει» σε σένα…
Κι όμως, μπήκα στη Γεωπονική από επιλογή. Τα καλοκαίρια μου τα περνούσα σε ένα χωριό έξω από την Πάτρα, που είναι η καταγωγή μας, στον Λάππα. Είναι κοντά στην παραλία της Καλογριάς. Η περιοχή είναι και ο μεγαλύτερος κάμπος της Αχαΐας. Από εκεί καταγόμαστε και εκεί έχουμε ακόμη μια σημαντική περιουσία. Βλέποντας τα κτήματα και τους ανθρώπους της γης, κατάλαβα ότι θέλω να σπουδάσω κάτι που θα είναι χρήσιμο γι’ αυτούς.
Η επιλογή ήταν αυθόρμητα γεωπονία. Ηταν το όνειρό μου να είμαι εκεί και να είμαι χρήσιμος. Αλλωστε, η πρώτη μου δουλειά στα 15 μου ήταν στον αγροτικό συνεταιρισμό του χωριού φορτώνοντας καρπούζια και πατάτες.
Ετσι που μου τα λες θα έπρεπε να είχες γίνει αγρότης με πτυχίο. Γιατί άλλαξες ρότα;
Γιατί στη γεωπονία δεν ήταν τα πράγματα όπως τα περίμενα. Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι, αντί οι γεωπόνοι να είναι οι επιστήμονες της υπαίθρου και της ανάπτυξης, αντιμετωπίζονταν και αντιμετωπίζονται ως έμποροι 
φαρμάκων και σπόρων. Αυτή ήταν για μένα η προσγείωση στην πραγματικότητα, σε μια χώρα που δεν θέλει να έχει πρωτογενή παραγωγή. Αγαπούσα την προοπτική να μπορεί η γη να δίνει περισσότερους και καλύτερους καρπούς.
Ξέρετε, με μεγάλη ευκολία οι άνθρωποι των Αθηνών θεωρούν ότι είναι γοητευτικό να μαζεύεις ελιές ή είναι γοητευτικό να ζεις στην ύπαιθρο, αλλά οι αγρότες περνάνε δύσκολα. Συνειδητοποίησα δηλαδή ότι, εάν συνέχιζα σε αυτόν τον χώρο, θα ήμουν είτε έμπορος φαρμάκων, σπόρων και λιπασμάτων είτε δημόσιος υπάλληλος.
Οπότε αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο. Εβγαλα το πρώτο περιοδικό για κηπουρική στην Ελλάδα σε συνεργασία με τη Σοφία Καββαθά. Λεγόταν «Ανθολόγιο Κηποτεχνίας». Το πρώτο εξώφυλλο είχε ένα λίλιουμ!
Ποιο είναι το αγαπημένο σου λουλούδι;
Οι κίτρινοι πανσέδες είναι το αγαπημένο μου λουλούδι και η ελιά το δέντρο μου. Ενθουσιάστηκα λοιπόν με το περιοδικό και την είσοδό μου στον κόσμο των ΜΜΕ και της επικοινωνίας. Την πρόταση την έκανα εγώ στην Καββαθά κι ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Υπήρχε ανάγκη για κάτι τέτοιο, γιατί μέχρι τότε μετέφραζαν τα ξένα περιοδικά, που όμως αναφέρονταν σε άλλες κλιματολογικές συνθήκες και σε άλλα φυτά.
Στον έναν χρόνο σταμάτησα, γιατί ανέλαβα διευθυντής πωλήσεων στο κομμάτι του ίντερνετ, στο οποίο μόλις είχε μπει τότε ο Καββαθάς. Αναλαμβάνω τη θέση του εμπορικού διευθυντή στο πόρταλ θέα.gr. Το ίντερνετ ήταν στη γέννησή του στην Ελλάδα και ήταν πολύ ενδιαφέρον. Στην πορεία ανέλαβα τη θέση του διευθυντή Μάρκετινγκ και Δημοσίων Σχέσεων της εφημερίδας «Η Καθημερινή», όπου υπήρξα υπεύθυνος, μεταξύ άλλων, για τη στρατηγική προβολής της εφημερίδας, αλλά και την ανάπτυξη διεθνών συνεργασιών.
Η επικοινωνία ή οι πωλήσεις ήταν το ατού σου;
Το κομμάτι της επικοινωνίας μέτρησε για μένα. Τότε όσοι κάναμε συνδικαλισμό στα πανεπιστήμια, χωρίς να το έχουμε καταλάβει και χωρίς να το ξέρουμε, κάναμε business plan, action plan, στρατηγική επικοινωνία. Οργανώναμε τη δράση εθελοντών, άρα κάναμε και management χωρίς να το ξέρουμε! Πέρασα τα πολύ ωραία χρόνια των media, μέχρι τα 38 μου.
Η πολιτική πώς ήρθε;
Μου έγινε μια πρόταση από τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Αλογοσκούφη να αναλάβω την ευθύνη του Οργανισμού Προώθησης Εξαγωγών (ΟΠΕ). Είχαν κάνει τότε κάποιες εκδηλώσεις στην Ισπανία και είχα βοηθήσει μέσω γνωστών μου να προβληθούν στην «El Mundo» και την «El pais».
Ετσι γνωριστήκαμε με τον Αλογοσκούφη. Μου λέει λοιπόν τότε ο Γιώργος: «Αφού η δουλειά σου είναι η εξωστρέφεια, τα ξένα media και το μάρκετινγκ, γιατί δεν έρχεσαι;» Εμεινα δύο χρόνια εκεί. Το 2009 έκανα τη δική μου εταιρία επικοινωνίας με αντικείμενο τα προϊόντα περιπτέρου και τα προϊόντα μάρκετινγκ για εφημερίδες, τηλεόραση και περιοδικά, με πελάτες στην Ισπανία, την Τουρκία, τη Ρουμανία, παντού. Το 2012 χτυπάει το τηλέφωνό μου και μου έρχεται η πρόταση να αναλάβω γενικός γραμματέας Επικοινωνίας κι Ενημέρωσης της τότε κυβέρνησης. Από τα φοιτητικά μου χρόνια είχα γνωρίσει πολλούς νέους πολιτικούς, κι ένας από αυτούς ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Τον γνώρισα ως υπουργό Εξωτερικών.
Η Βουλή πώς προέκυψε;
Γίνεται ο σεισμός της Κεφαλλονιάς, τον Δεκέμβριο του 2014, και δίνω συνέντευξη στο Star, στην Πόπη Τσαπανίδου, για ένα γραφείο Τύπου που έφτιαξα, για να διευθετούνται σε επίπεδο κυβέρνησης τα θέματα του σεισμού. Με το που τελειώνω τη συνέντευξη δέχομαι ένα τηλεφώνημα, πάω Μαξίμου και μου ανακοινώνουν ότι θα είμαι υποψήφιος περιφερειάρχης στη Δυτική Ελλάδα. Μου λένε μάλιστα για να με πείσουν «έχουμε κάνει μέτρηση που σε βγάζει πρώτο». Βλέπω τη μέτρηση και γράφει «νέος άφθαρτος»! Δεν είχαν μετρήσει εμένα, οπότε καταλαβαίνετε το σοκ που έπαθα. πήγα σε μια δύσκολη περιφέρεια, όπου παραδοσιακά η Ν.Δ. δεν είχε καμία τύχη. Κατεβαίνω, παίρνω 49,2%, και οριακά χάνω. Λίγους μήνες μετά βγήκα βουλευτής και πρώτος στον νομό μου.
Από τη δουλειά σου ως επικοινωνιολόγος έχει μείνει κάτι;
Να διαβάζω εφημερίδα. Είμαι λάτρης του χαρτιού. Ζω για να ξεφυλλίζω εφημερίδες. Είναι τελείως άλλο πράγμα να ενημερώνεσαι από το ίντερνετ που πας και βλέπεις μια μεμονωμένη είδηση και τελείως άλλο πράγμα να διαβάζεις μια εφημερίδα που έχει τα πάντα. Οταν κλείνεις μια εφημερίδα, έχεις ολόκληρη την ιδέα για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Οι εφημερίδες όμως, εάν θέλουν να ξανακερδίσουν τους νέους ανθρώπους, πρέπει να ξανακάνουν ρεπορτάζ, να αποκτήσουν δυνατή αρθρογραφία. Να στραφούν στο ρεπορτάζ και όχι στην αναπαραγωγή των δελτίων Τύπου των υπουργών.
Εχεις κολλητούς στο Κοινοβούλιο;
Είμαστε μια ομάδα βουλευτών που πηγαίνουμε συχνά για ούζο. Μπουκώρος, Γεωργαντάς, Γιόγιακας, Γιαννάκης, Κέλλας, είναι η παρέα. Μόνο άντρες, μία φορά την εβδομάδα η έξοδος.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΥΒΕΝΙΡ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΝΕΙ ΣΥΛΛΟΓΗ
Οταν η συζήτησή μας φτάνει στα «λ» και τα «ν» των Πατρινών, αλλά και στην αγάπη του για τα ταξίδια, ο Ανδρέας Κατσανιώτης είναι απολαυστικός.
Με την πατρινή και την αγρινιώτικη ντοπιολαλιά πώς τα πας;
Φαντάζομαι το «ν» και το «λ» το έχω ακόμα. Εχει να κάνει με το πού μιλάς. Οταν είμαι στην Αθήνα, μου φαίνεται ότι δεν το έχω, όταν περνάω τον Ισθμό, αυτόματα λειτουργεί ο μηχανισμός του εγκεφάλου και βγαίνει. Στην πρώτη μου πολιτική συνέντευξη μίλησα με «αξάν»! Πλησιάζοντας στο Ρίο, βγαίνει το «λ» και το «ν».
Ζεις και εδώ και εκεί, όπως όλοι οι βουλευτές της περιφέρειας. Η γυναίκα σου τι λέει;
Πηγαινοέρχεται μαζί μου. Εχω δύο σπίτια. Τη γυναίκα μου την Εύη τη γνώρισα στο πανεπιστήμιο, σε μια κομματική εκδήλωση. Είναι καθηγήτρια Αρχαιολογίας. Παντρευτήκαμε το 2000. Ηταν έρωτας, με την πρώτη κίνηση να την κάνει εκείνη.
Τι δώρα κάνεις στον εαυτό σου στον ελεύθερο χρόνο σου;
Λατρεύω τα ταξίδια και έχω ταξιδέψει πάρα πολύ στο εξωτερικό. Τα τελευταία ταξίδια μου ήταν σε Μαδρίτη και Ταϊβάν. Πάντα μου άρεσε που δούλευα ταξιδεύοντας. Αυτό που με συνάρπαζε ήταν το να ταξιδεύω για δουλειά, γιατί είναι τελείως διαφορετικό το ταξίδι της διασκέδασης από το ταξίδι της δουλειάς. Οταν ταξιδεύεις για δουλειά, μαθαίνεις τη χώρα, αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, βλέπεις τι γίνεται. Οταν ταξιδεύεις για βόλτα, είναι αλλιώς. Οταν πρωτοπήγα στη Μαδρίτη για τουρισμό, έφυγα με μια πολύ κακή εικόνα για την πόλη. Την επόμενη φορά που πήγα για δουλειά γνώρισα μια άλλη Μαδρίτη και τη λάτρεψα.
Φέρνεις σουβενίρ από τα ταξίδια;
Κρατάω μπλοκάκια σημειώσεων από τα ξενοδοχεία όπου μένω. Εχω πάρα πολλά και τα μολύβια τους μαζί. Λευκά, χωρίς σημειώσεις, έρχονται κατευθείαν για τη συλλογή μου.
