«Προσευχήθηκα, φοβήθηκα, ένιωσα μοναξιά και πίστεψα ότι το ρολόι μετρούσε αντίστροφα» εξομολογείται στην κατάθεση ψυχής που κάνει σήμερα στην «Espresso» ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης της Ν.Δ. και πρώην υπουργός Θεόδωρος Καράογλου.
Της Βίβιαν Μπενέκου
Ολοι γνωρίζουν ότι προσφάτως πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια υγείας, όταν διαγνώσθηκε με -σπάνιο σε άντρες- καρκίνο του μαστού. Υστερα από βαρύ χειρουργείο, τον ξεπέρασε.
Ομως, τα σημάδια που άφησε μέσα του είναι ακόμη νωπά. «Η αγωνία μην αντιμετωπίσω ξανά το ίδιο πρόβλημα παραμένει» λέει ο Θεόδωρος Καράογλου, στέλνοντας συγχρόνως μήνυμα πρόληψης και έγκαιρης διάγνωσης, καθώς όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο ίδιος: «Πιστεύουμε ότι είμαστε άτρωτοι, αλλά τελικά δεν είμαστε»!
Εκείνος, φυσικά, δεν χάνει ποτέ τη δύναμη και το χιούμορ του, και το επιβεβαιώνει υποστηρίζοντας ότι πάνω στη θηλή που αφαιρέθηκε θα κάνει τατουάζ τα τρία πρώτα γράμματα της αγαπημένης του ομάδας, του Ηρακλή!
Και επειδή, ως γνωστόν, η ζωή συνεχίζεται, ο πρώην υπουργός θα είναι υποψήφιος ξανά στις εκλογές του 2023 και θα αγωνιστεί για την αυτοδυναμία της Ν.Δ.
Στα προσωπικά του, ο Θεόδωρος Καράογλου είναι πολύ τυχερός. Εχει φύλακα άγγελο, και αυτός είναι η σύζυγός του Γιώτα Μαντανίκα. Είναι πολύ ερωτευμένος μαζί της, παρά τα πολλά χρόνια γάμου, κι όταν το ραδιόφωνο παίζει το «Πόσο πολύ σε αγάπησα» του Χρήστου Θηβαίου και δεν είναι μαζί, σηκώνει πάντοτε το τηλέφωνο για να το αφιερώσει στη Γιώτα του.
Ο επόμενος τίτλος τον οποίο με χαρά θα δεχθεί ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης θα είναι αυτός του παππού, κάτι που ελπίζει σύντομα να γίνει πραγματικότητα.
Η ζωή είναι χαρές και λύπες, που διαδέχονται η μια την άλλη. Αυτό ζήσατε εσείς φέτος: Ο γάμος του Γιώργου και ύστερα η περιπέτεια υγείας. Νιώσατε ότι δεν αφεθήκατε να ζήσετε τη χαρά του παιδιού σας; Οτι ήταν άδικο όλο αυτό;
Η ζωή είναι ένα εκκρεμές, που ταλαντώνεται μεταξύ χαράς και λύπης. Ομως, στη ζωή το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο. «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε», που έγραψε και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Η περιπέτεια της υγείας μου συνέπεσε χρονικά με τη μεγαλύτερη χαρά της οικογένειάς μου, τον γάμο του γιου μου, και για να είμαι ειλικρινής, δεν μπόρεσα να χαρώ όπως και όσο ήθελα αυτήν την ξεχωριστή στιγμή. Οι σκέψεις ήταν πολλές, η εναλλαγή των συναισθημάτων έντονη…
Απέβαλα τις αρνητικές σκέψεις μόνο την ημέρα του γάμου και στη δεξίωση που ακολούθησε. Χόρεψα και γέλασα με την ψυχή μου, όπως φαίνεται και στις σχετικές φωτογραφίες, αδειάζοντας συναισθηματικά.
Και εκεί κατάλαβα δύο πράγματα: Οτι η ζωή μοιάζει περισσότερο με πάλη παρά με χορό, υπό την έννοια ότι πρέπει να είσαι έτοιμος για αυτά που συμβαίνουν απροειδοποίητα.
Ο Γιώργος και η νύφη σας πώς αντιμετώπισαν την κατάσταση;
Πρώτα από όλα, η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή… Και το επισημαίνω έχοντας προηγουμένως παραδεχθεί δημόσια πόσο φοβήθηκα τις πρώτες ημέρες της διάγνωσης. Με τη σύζυγό μου, τη Γιώτα, αποφασίσαμε να το κρατήσουμε μυστικό από όλους. Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο: Να προσποιείσαι ότι όλα είναι καλά, ώστε κανείς να μην αντιληφθεί το παραμικρό, και όταν κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου να σε κατακλύζουν τα συναισθήματα. Σκεφτείτε ότι πέρασα την πόρτα του χειρουργείου στις 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της εορτής του Σταυρού, και το αποκαλύψαμε στα παιδιά στις 12 Σεπτεμβρίου. Ευτυχώς, είχα δίπλα μου τη Γιώτα, τον φύλακα άγγελό μου, η οποία στάθηκε «βράχος». Μέχρι πρότινος της όφειλα πολλά. Τώρα της οφείλω και τη ζωή μου.
Σε ποιο στάδιο βρίσκεται τώρα το θέμα της υγείας σας και τι συναισθήματα σας άφησε; Φοβηθήκατε;
Πλέον, λέω τέλος καλό, όλα καλά. Ηταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου, μέσα από την οποία διδάχτηκα ότι δεν είμαι άτρωτος, όπως λανθασμένα πίστευα, και πως πρέπει να δίνω έμφαση στην προληπτική ιατρική. Να κάνω εξετάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα και να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο. Ο φόβος, στον οποίο αναφερθήκατε, παραμένει. Το ίδιο και η αγωνία μην αντιμετωπίσω ξανά το ίδιο πρόβλημα. Ωστόσο, πλέον ξέρω ότι η πρόληψη σώζει ζωές. Οτι βοηθά να βγεις νικητής από μια δύσκολη μάχη. Γι’ αυτό, αφήνοντας πίσω τις «γκρίζες» ημέρες, κάνω πλάκα με την κόρη μου μετά το χειρουργείο στο στήθος μου, που μου αφαιρέθηκε η θηλή, και λέμε ότι στη θέση της θα κάνω τατουάζ ΗΡΑ, τα τρία πρώτα γράμματα της αγαπημένης μου ομάδας, του Ηρακλή.
Είναι ο καρκίνος η «σύγχρονη πανδημία»;
Πρόσφατα διάβασα μια μελέτη, σύμφωνα με την οποία ο καρκίνος αποτελεί και στην Ελλάδα την πρώτη αιτία θανάτου, με ποσοστό 27% γενικά και 38% στις ηλικίες άνω των 65 χρόνων, αφήνοντας πίσω τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Εξίσου ανησυχητικό, όμως, είναι ότι λόγω της πανδημίας μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας έχει παραμελήσει ή και εγκαταλείψει τον προληπτικό έλεγχο. Οι συνέπειες αυτής της αμέλειας μπορούν να αποβούν καταστροφικές, αν αναλογιστούμε πως έχει υπολογιστεί ότι το 30% έως 50% των καρκίνων που καταγράφονται σε άνδρες και γυναίκες θα μπορούσε να προληφθεί. Στη δική μου περίπτωση, δηλαδή στον καρκίνο του μαστού, βάσει των εκτιμήσεων των ειδικών, ο προσυμπτωματικός έλεγχος μπορεί να μειώσει την πιθανότητα θανάτου από τη νόσο κατά 25%. Αρα, η πρόληψη στον καρκίνο του μαστού σήμερα είναι ταυτόσημη με την έγκαιρη διάγνωση, καθώς βασίζεται στην κλινική εξέταση, σε συνδυασμό με την αξιόπιστη απεικόνιση.
Ας περάσουμε στα πολιτικά: Θα είστε ξανά υποψήφιος ή θα δοθεί η σκυτάλη στον γιο;
Θα είμαι εκ νέου υποψήφιος, αγωνιζόμενος για μια Β’ Θεσσαλονίκης που θα ανταποκρίνεται στα όνειρα και στις απαιτήσεις της εποχής. Παραμένω στην πρώτη γραμμή του αγώνα και θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις, προκειμένου η Νέα Δημοκρατία να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση στον δεύτερο γύρο των εθνικών εκλογών.
Την ώρα της κάλπης οι συμπατριώτες μας θα κληθούν να αποφασίσουν και με την ψήφο τους να απαντήσουν σε ένα δίλημμα: Πώς θέλουν να πορευτεί η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον; Θα επιλέξουν για πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που μείωσε τον ΕΝΦΙΑ, κατάργησε τον φόρο αλληλεγγύης, αυξάνει τους μισθούς και τις συντάξεις και μειώνει τους φορολογικούς συντελεστές, ή τον Αλέξη Τσίπρα με τις αυταπάτες του, που αυτήν τη φορά αντί για τον Πάνο Καμμένο θα έχει στο πλευρό του ολίγον Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη και Κουτσούμπα;
Οσον αφορά τον γιο μου, Γιώργο, ακολουθεί τη δική του διαδρομή στην ΟΝΝΕΔ, παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα. Τα βήματά του είναι πάντα προσεκτικά και εννοείται πως θα σεβαστώ κάθε απόφαση που θα λάβει.
Πώς θα εξελιχθεί, πιστεύετε, για την κυβέρνηση η χρονιά που κλείνει και θα είναι εκλογική; Θα οδηγήσει σε αυτοδυναμία ή αυτό είναι όνειρο απατηλό για όλους;
Οπως είπα και προηγουμένως, θα αγωνιστώ με όλες τις δυνάμεις μου προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της αυτοδυναμίας. Είναι εθνική ανάγκη, και όχι κομματική επιδίωξη, διότι με τις αυξημένες προκλήσεις που βρισκόμαστε αντιμέτωποι, η πατρίδα μας δεν έχει το περιθώριο να μείνει ούτε ένα λεπτό δίχως ισχυρή κυβέρνηση, η οποία θα μπορεί να πάρει άμεσα τις κατάλληλες πολιτικές αποφάσεις. Από εκεί και πέρα, είναι δεδομένο ότι «μαγικές» λύσεις δεν υπάρχουν. Οπως δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις στα δύσκολα προβλήματα. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι. Στις περίπλοκες ημέρες που ζούμε δεν χωρούν καφενειακές λογικές, του στιλ «κάνε με μια ημέρα πρωθυπουργό, να δεις πώς τα διορθώνω όλα». Αυτού του είδους τους πειραματισμούς τούς πληρώσαμε ακριβά την περίοδο 2015-2019. Η Ελλάδα δεν έχει περιθώριο για νέες αυταπάτες. Πάθαμε και μάθαμε. Γι’ αυτό θέλω να πιστεύω ότι εφεξής σκεφτόμαστε και δεν παρασυρόμαστε από την εύκολη συνθηματολογία.
Γιατί η κοινωνία μας είναι τόσο ζορισμένη, που έχουν εκτιναχθεί οι εγκληματικές πράξεις και οι αυτοκτονίες;
Ζούμε «σκοτεινές» ημέρες και αυτό αποτυπώνεται στα δελτία ειδήσεων. Καθημερινά διαβάζουμε για εγκληματικές πράξεις, φρικιαστικές συμπεριφορές και αυτοκτονίες. Δυστυχώς, πορευόμαστε όλο και πιο χαμηλά… Και, δυστυχώς, οι αποτρόπαιες ειδήσεις διαδέχονται η μια την άλλη, λαμβάνοντας μορφή «πανδημίας». Πρέπει να αναλογιστούμε προς τα πού βαδίζουμε, όπως πιστεύω ότι πρέπει να αξιολογήσουμε την πτυχή της καθημερινότητας που ζούμε. Δεν μπορεί να είναι αυτός ο «καθρέφτης» της κοινωνίας μας.
Παππούς σύντομα;
Μακάρι! Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Και όπως πολύ σωστά λέει ο θυμόσοφος λαός μας: «Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου».
Προσευχηθήκατε περισσότερο; Κλάψατε; Πώς ξεσπάσατε αυτό το διάστημα;
Ο καρκίνος έχει πολλή μοναξιά. Κλείστηκα στον εαυτό μου, προσευχήθηκα, προχώρησα σε βαθιά ενδοσκόπηση, αναρωτήθηκα πολλές φορές «Γιατί σε εμένα;» και δεν είναι ντροπή να παραδεχθώ ότι φοβήθηκα. Αποζητούσα τη μοναξιά για να σκεφτώ. Να βάλω προτεραιότητες, γιατί πίστευα ότι το ρολόι μετρούσε αντίστροφα. Ωστόσο μια κουβέντα της Γιώτας ήταν αρκετή να με αφυπνίσει: «Θόδωρε, ψηλά το κεφάλι. Είσαι νικητής». Εκεί… γύρισε ο διακόπτης και μπήκα με ορμή στη σημαντικότερη μάχη της ζωής μου, από την οποία βγαίνω νικητής.
Ποιο είναι το τελευταίο δώρο που κάνατε στην αγαπημένη σας Γιώτα;
Μια εικόνα της Αγίας Ακυλίνας της Ζαγκλιβερινής, όταν πήρα εξιτήριο από το νοσοκομείο. Για να μας έχει υπό τη σκέπη της…
Εχετε μετανιώσει για κάτι στη ζωή σας;
Οχι. Και σας απαντώ με το χέρι στην καρδιά. Ολες οι επιλογές στη ζωή μου ήταν συνειδητές. Ακόμα και εκείνες που δεν είχαν την κατάληξη που επιθυμούσα, μου δίδαξαν ότι η καθημερινότητα, η ζωή μας, είναι ένας αδιάκοπος αγώνας.
Εχετε αγαπημένο σίριαλ στην τηλεόραση;
Οχι. Και το κάνω συνειδητά, όπως σας εξήγησα πριν, γιατί δεν θέλω να δεσμεύω τον χρόνο στην καθημερινότητά μου. Θέλω να προσαρμόζω ελεύθερα το πρόγραμμά μου και να μη με καθορίζει εκείνο. Ετσι, προτιμώ να διαβάσω ένα καλό βιβλίο, παρά να δω τηλεόραση.
Ποιο τραγούδι σάς εκφράζει και με ποιο σηκώνεστε για χορό;
Το «Πόσο πολύ σε αγάπησα» του Χρήστου Θηβαίου, το οποίο κάθε φορά που το ακούω τηλεφωνώ στη Γιώτα για να της το αφιερώσω.