Ο Νικόλας Φαραντούρης, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη μονοεδρική Κεφαλλονιάς και Ιθάκης παίρνει θέση για το σκάνδαλο του Κατάρ-gate.
Της Βίβιαν Μπενέκου
Η αγάπη του για το πιάνο, η αφιέρωση με νόημα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, η σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα και τα…δώρα από τη γυναίκα της ζωής του.
Οταν τον βλέπεις, δεν παραπέμπει σε συριζαίο παλαιάς κοπής. Ντύνεται με γούστο, παίζει πιάνο στις παρουσιάσεις των βιβλίων του αλλά και, όπου βρει πλήκτρα, έχει βαθιά μουσική καταγωγή και είναι ένας «θεόκουρλος» Κεφαλλονίτης, κατά δήλωσή του.
Ο σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου και Δικαίου Ενέργειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, αλλά και υποψήφιος βουλευτής στη μονοεδρική Κεφαλλονιάς και Ιθάκης Νικόλας Φαραντούρης μοιάζει να είναι η σύγχρονη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ και το ζωντανό παράδειγμα ότι η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί, εάν θέλει φυσικά, να ξεφύγει από την εικόνα της «μουχλιασμένης Αριστεράς», που σε μεγάλο βαθμό απειλεί το μέλλον του κόμματος.
Μιλώντας σήμερα στην «Espresso» για το Κατάρ-gate, υποστηρίζει ότι αυτό το σκάνδαλο τραυματίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου στους Eλληνες πολιτικούς και ότι είναι λάθος να ενστερνιζόμαστε τη φράση «όλοι το ίδιο είναι».
«Ε, λοιπόν δεν είμαστε όλοι ίδιοι» λέει ο Νικόλας Φαραντούρης, o οποίος μάλιστα επιχειρηματολογεί χρησιμοποιώντας μια φράση του Αυγουστίνου, που σημειώνει ότι «αν απουσιάζει η αρετή από την εξουσία, τότε η εξουσία είναι οργανωμένη ληστεία».
Ο σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα σε θέματα ενεργειακής πολιτικής και ανταγωνισμού βλέπει το κόμμα του «ως μια οικογένεια που συγκεντρώνεται καθημερινά στο οικογενειακό τραπέζι και συζητά, άλλοτε ήρεμα κι άλλοτε έντονα».
Στον Κυριάκο Μητσοτάκη αφιερώνει με νόημα ένα παραδοσιακό κεφαλλονίτικο τραγούδι της περιόδου της αγγλοκρατίας, που προτρέπει τους κυβερνητικούς να μπουν «σε ένα παπόρο, μέσα, όλοι μέσα», και ευνόητη κατεύθυνση… Ο Νικόλας Φαραντούρης, με μητέρα διάσημη σολίστ πιάνου και θεία την τραγουδίστρια Μαρία Φαραντούρη, έχει καλλιτεχνική φλέβα. Ο πατέρας του, «αθεράπευτος Κεφαλλονίτης», ήταν πάντοτε με το τραγούδι στο στόμα.
Στην προσωπική του ζωή ο υποψήφιος βουλευτής Κεφαλλονιάς και Ιθάκης είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα του, τη Δώρα, καθώς και με τα δώρα που εκείνη του χάρισε, τα τρία τους παιδιά δηλαδή. «Ανευ έρωτος, ουδέν. Τίποτα χωρίς έρωτα» παραδέχεται σήμερα στην «Espresso» ο Νικόλας Φαραντούρης.
Γιατί ένας διαπρεπής καθηγητής, διδάκτωρ της Οξφόρδης και διανοούμενος να θέλει να μπει στην πολιτική και μάλιστα με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βρίσκομαι στα δημόσια πράγματα και ασχολούμαι με την πολιτική από διάφορες θέσεις που έχω αναλάβει τα 25 χρόνια της επαγγελματικής μου δραστηριότητας. Ολα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξα μόνο πανεπιστημιακός δάσκαλος ή δικηγόρος. Χρημάτισα μέλος ανεξάρτητων Αρχών, μέλος και επικεφαλής διαφόρων επαγγελματικών και επιστημονικών ενώσεων, πρόεδρος της Ενωσης Πανεπιστημιακών Ευρωπαϊκών Σπουδών, έχω συμμετάσχει στη διοίκηση ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων ως μέλος ή πρόεδρος διαφόρων διοικητικών συμβουλίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και τελευταία (πριν από την ενασχόλησή μου ενεργά με αμιγώς πολιτική θέση ευθύνης) χρημάτισα για μία τριετία (2016-2019) πρόεδρος της Νομικής Επιτροπής του Eurogas, της ένωσης των 45 ενεργειακών εταιριών στην Ευρώπη. Πολιτική είναι οτιδήποτε έχει αναφορά στην πόλη και τον πολίτη. Ο,τι αφορά και επηρεάζει τα κοινά του βίου πράγματα και υπ’ αυτήν την έννοια σε όλη μου τη ζωή ασχολούμαι και με αυτά.
Και γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί είναι ο χώρος που μπορεί σήμερα στην Ελλάδα να εκφράσει πληρέστερα το διαχρονικό αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη. Για δικαιοσύνη παντού.
Πώς το αποφασίσατε να είστε υποψήφιος στην Κεφαλλονιά και όχι κάπου πιο κεντρικά;
Η Κεφαλλονιά είναι η πατρίδα μου, ο τόπος που αγαπώ και η αυτονόητη προτεραιότητά μου.
Ποια η σχέση σας με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα;
Σχέση ειλικρίνειας και αμοιβαίας εκτίμησης.
Δεν σας φοβίζει το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταυτιστεί στο παρελθόν με μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα; Οπως επίσης ότι ακόμη δεν έχει λύσει πολλά από τα προβλήματά του;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε μια χώρα πτωχευμένη και με το πιστόλι στον κρόταφο. Παρέδωσε μια χώρα αξιοπρεπή με τα ταμεία γεμάτα, με ενεργητική διπλωματία παντού και την πρωτοκαθεδρία στα Βαλκάνια και στην ανατολική Μεσόγειο. Με δυσκολίες και προβλήματα, αλλά χωρίς διαφθορά, οικογενειοκρατία και βαλίτσες με λεφτά. Αυτά όλα είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ζωντανό κόμμα που μάλιστα συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα ποσοστά του ανάμεσα στους νέους και στις νέες. Κι αυτό, γιατί, με όλες τις δυσκολίες είναι ο χώρος που γέννα ελπίδα για κάτι διαφορετικό.
Το σκάνδαλο Καϊλή τι επιπτώσεις θα έχει στα κόμματα; Η γλυκιά εξουσία οδηγεί σε διαφθορά και πώς επηρεάζει την προσωπικότητα;
Ο Αυγουστίνος λέγει «αν απουσιάζουν η δικαιοσύνη και η αρετή, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;» Φοβάμαι ότι το σκάνδαλο αυτό βλάπτει πολλαπλώς και τραυματίζει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς, την εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκή ιδέα, την εμπιστοσύνη στους Ελληνες πολιτικούς, την εμπιστοσύνη στην πολιτική.
Δεν είναι η πρώτη φορά κι ενδεχομένως όχι η τελευταία. Αλλά θα πρέπει να πούμε όχι στον μιθριδατισμό. Οχι στις καθημερινές δόσεις τοξικότητας που μας κάνουν να μη μας εκπλήσσει τίποτα πια. Οχι στη συνήθεια της διαφθοράς και της ισοπέδωσης «όλοι το ίδιο είναι». Ε, λοιπόν δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που έρχονται θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση; Εσωτερικά στο κόμμα τι κλίμα υπάρχει;
Στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει εντολή σχηματισμού μιας προοδευτικής κυβέρνησης και θα την υλοποιήσει. Θα είναι ο κορμός, αλλά δεν θα είναι μόνος του. Κι αυτό θα είναι μια θετική εξέλιξη στα πολιτικά μας ήθη. Μια κυβέρνηση με έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη, στις ίσες ευκαιρίες και στην προστασία του πιο αδύναμου και ευάλωτου. Που θα στηρίξει και την επιχειρηματικότητα μέσα από την προστασία κοινωνικών αγαθών, όπως η ενέργεια. Εσωτερικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ώριμος και έτοιμος. Η οικογένεια συγκεντρώνεται καθημερινά στο οικογενειακό τραπέζι και συζητά. Αλλοτε ήρεμα, άλλοτε έντονα, οι πρεσβύτεροι με τους νεότερους, οι γονείς με τα παιδιά, τα αδέλφια μεταξύ τους. Αυτός είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η μεγάλη Μαρία Φαραντούρη είναι συγγενής σας. Μιλήστε μου λίγο για εκείνη. Το μουσικό DNA από εκεί προέρχεται;
Πόσο πολύ μας έχει τιμήσει η Μαρία! Οχι μόνο στην οικογένεια. Αλλα και ως Ελληνες κι ως Κεφαλλονίτες. Η Μαρία Φαραντούρη είναι οικουμενική. Η προσφορά της πηγαίνει πέρα από τη μεγάλη φωνή και την ερμηνεία της: στο ήθος, στην αγωνιστικότητά της, στην εντιμότητα, στην αρετή της. Είναι μια μεγάλη Ελληνίδα και είμαστε περήφανοι γι’ αυτήν. Ναι, πιστεύω ότι η κεφαλλονίτικη καταγωγή έπαιξε ρόλο. Εχουμε πολλή και καλή μουσική στις φλέβες μας εκεί πέρα.
Πώς και πότε μάθατε να παίζετε πιάνο;
Η μητέρα μου, Μαρία Πυρπυρή – Φαραντούρη, σολίστ του πιάνου με σπουδές στην Ελλάδα και τη Βιένη. Κι ο πατέρας μου, θεολόγος – φιλόλογος, αθεράπευτος Κεφαλλονίτης, με το τραγούδι πάντοτε στο στόμα. Στο σπίτι μας ήταν αυτονόητη η μουσική ως μέρος των μικρών και των μεγάλων στιγμών μας, κομμάτι της καθημερινότητας, τρόπος έκφρασης, εκτόνωσης, διασκέδασης, πένθους, στοχασμού. Κάποια στιγμή αποφάσισα να μάθω βιολί και ξεκίνησα στο ωδείο. Αλλά πάντοτε, γυρνώντας στο σπίτι, άνοιγα και το πιάνο. Κι ακόμη έτσι κάνω.
Ο «Κεφαλλονίτης καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου και Δικαίου της Ενέργειας που έπαιζε πιάνο στα μπαρ της Οξφόρδης όταν έκανε το διδακτορικό του» λένε για σας όσοι σας γνωρίζουν. Το κάνατε από μεράκι ή για άλλους λόγους;
Ναι, κι ακόμα το κάνω! Οχι στην Οξφόρδη, αλλά, όταν μου δίνεται ευκαιρία με καλή συντροφιά. Ευτυχώς σπούδασα με υποτροφίες κι έτσι η μουσική δεν ήταν ποτέ ανάγκη βιοπορισμού. Αν όμως χρειαζόταν, θα ήταν απολύτως φυσικό κι ευχάριστο.
Ποιο τραγούδι θα αφιερώνατε στο πιάνο στον Αλέξη Τσίπρα και στον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Για τον Αλέξη: Bruce Springsteen, «No surrender» («Δεν παραδινόμαστε»).
Για τον Μητσοτάκη: Ενα παραδοσιακό κεφαλλονίτικο της περιόδου της αγγλοκρατίας, που λέει:
«Σ’ ένα παπόρο μέσα όλοι μέσα,
Σ’ ένα παπόρο μέσα μας εμπαρκάρανε.
Γαλέτες παξιμάδια, γαλέτες παξιμάδια, μας ετρατάρανε,
Στην Κέρκυρα μας πάνε να μας δικάσουνε. Μα εμείς θα τραγουδάμε μέχρι να φτάσουμε».
Αυτό που λένε για τους Κεφαλλονίτες, ότι είστε λιγάκι «τρελούτσικοι» και έξω καρδιά, τελικά ισχύει; Εσείς πώς αυτοχαρακτηρίζεστε;
«Θεόκουρλοι» είναι ο ακριβής όρος. Οι Κεφαλλονίτες και οι Κεφαλονίτισσες είναι αντανάκλαση της ιστορικής, πολιτιστικής και κοινωνικής εξέλιξης στο νησί. Και ασφαλώς της γεωμορφολογίας. Από τον Αίνο, το Μεγάλο Βουνό μας με τα μαύρα έλατα, στις χαράδρες του Μύρτου και των Πετανών. Αυτή η εναλλαγή τοπίων, καιρικών συνθηκών, πολιτιστικών και ιδεολογικών ρευμάτων αντανακλάται στη νοοτροπία και στον ψυχισμό των ανθρώπων. Η γυναίκα μου (με καταγωγή από Θεσσαλονίκη) συνηθίζει να λέει πολύ εύστοχα: Αν θες να καταλάβεις τους Κεφαλλονίτες, πρέπει να γνωρίσεις το νησί τους”. Είναι το νησί των αντιθέσεων και της ανατροπής.
Κεφάλαιο «έρωτας». Τι έχετε να μου πείτε;
Οτιδήποτε θαυμάζουμε γύρω μας είναι γέννημα του έρωτα. Ολη η δημιουργία, η πλάση, η ίδια φύση, ο άνθρωπος. Η ερωτική συνομιλία, η ερωτική συνάφεια, η ερωτική συνεύρεση που γεννά δημιουργία. Ανευ έρωτος, ουδέν. Τίποτα χωρίς έρωτα.
Εχετε τρία παιδιά. Τι πατέρας είστε; Τι λένε τα παιδιά για την πολιτική σας δραστηριότητα;
Εχουμε τρία παιδιά με τη γυναίκα μου Δώρα, τον Ευάγγελο 18, την Κατερίνα 16 και τον Θεόδωρο 12. Είναι τα δώρα μας. Για την ακρίβεια, τα δώρα της Δώρας μου. Συμμετέχουν σε όλα. Στις χαρές, στις λύπες, στις αποφάσεις, στην ένταση, στη διασκέδαση, στο ταξίδι, στην περιπέτεια. Και σε τούτη την περιπέτεια συμμετέχουν το ίδιο ενεργά. Κι ετοιμάζονται να ανοίξουν κι εκείνα τα φτερά τους.
Ποια Χριστούγεννα θυμάστε; Φέτος πού και με ποιους θα τα γιορτάσετε;
Ολα τα Χριστούγεννα, για διαφορετικούς λόγους. Φέτος θα περάσουμε Χριστούγεννα με την οικογένεια και καλούς φίλους. Και σίγουρα με τη μητέρα μου. Ηταν μια χρονιά απωλειών, χάσαμε τον πατέρα μου και τη μητέρα της Δώρας. Κερδίσαμε όμως ακόμη μεγαλύτερη εγγύτητα και συνοχή της οικογένειας. Εύχομαι η επόμενη χρονιά να είναι περιπετειώδης, έντονη και με ενθουσιασμό! Με πολλή αγάπη και πολλή μουσική. Και ανατροπές. Σε όλα.