Για τους μυημένους του Ηρωδείου η γυναικεία φιγούρα με τον σκελετό γυαλιών μυωπίας που αρέσκεται στα σκουρόχρωμα ρούχα και στις πασμίνες κάθε άλλο παρά άγνωστη είναι. Οσοι, πάλι, διαβαίνουν τη είσοδο του αρχαίου ωδείου στη σκιά της Ακρόπολης και δεν γνωρίζουν την ιδιότητά της θα μπορούσαν κάλλιστα, λόγω της φυσιογνωμίας της, να την περνούσαν για καλλιτέχνιδα προερχόμενη από το εξωτερικό.
Οπως και να ‘χει, το ονοματεπώνυμο Καίτη Βαβαλέα είναι ταυτισμένο με το Ηρώδειο για πάνω από είκοσι χρόνια. «Παράσταση χωρίς τη Βαβαλέα δεν γίνεται» λένε Ελληνες και ξένοι παραγωγοί που «ακουμπούν» στη σκηνή του ωδείου τα όνειρά τους για μια παράσταση που θα περάσει στην Ιστορία, μουσικοί που οι νότες τους θα «αγκαλιάσουν» τις Καρυάτιδες, τα «αυτιά» των οποίων έχουν ακούσει τόσες και τόσες συναυλίες!
Η Καίτη Βαβαλέα, για όσους θέλουν να σκιαγραφήσουν το προφίλ της, είναι η γυναίκα που διευθύνει το αρχαίο ωδείο με… Θατσερική πυγμή, που θα τρέξει να λύσει τα μικρά και μεγάλα προβλήματα, που θα μπλεχτεί με τις ταξιθέτριες και τους τεχνικούς για να μην πάει το παραμικρό στραβά. Ολα αυτά ακόμα και πριν ανάψουν τα φώτα σε κάθε παράσταση, προτού το Ηρώδειο φορέσει τα καλά του για να ταξιδέψουν οι εικόνες του σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πίσω όμως από τα φώτα και τα καμαρίνια που μοιάζουν σαν ένα πολύβουο μελίσσι με πρωταγωνιστές, φωτογράφους και μέλη συνεργείων και βοηθών ξεπηδούν και κάποιοι ψίθυροι για τη γυναίκα που συνδέεται με τον Ηρώδειο από τον Οκτώβριο του 1999 μετά τη επιστροφή της από τη Γαλλία όπου σπούδασε στη διάσημη Ecole Boulle γραφίστρια, χαράκτρια και σχεδιάστρια κοσμημάτων.
Ψίθυροι που βγαίνουν από τα στόματα αυτήκοων μαρτύρων και που κάνουν λόγο για μια συμπεριφορά (από υπερβάλλοντα ζήλο;) που ξεφεύγει από τα όρια της σιδηράς πυγμής που τη χαρακτηρίζει. Σε μια συναυλία, για παράδειγμα, της φετινής σεζόν που έκανε πάταγο υπήρξε θερμό επεισόδιο με φωτογράφους μπροστά στα μάτια συζύγου υπουργού της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κάτι για το πού θα στηθούν φωτογράφοι και συνεργεία καναλιών, κάτι για το αν θα περάσει της Καίτης Βαβαλέα, που ήθελε με το «έτσι θέλω» να απομακρυνθούν… τα φλας και λίγο έλειψε να ανάψουν τα αίματα! Κάποιοι άλλοι κάνουν λόγο για «υπέρβαση καθηκόντων» (άνθρωπος που ξέρει το Ηρώδειο σαν το σπίτι του μετέφερε στην «Espesso» ότι για τις ταξιθέτριες χρησιμοποιεί… κτητική αντωνυμία λες και είναι υπάλληλοί της).
Ακόμα, για παράδειγμα, το φετινό καλοκαίρι λίγο έλειψε να ακουστούν μέχρι την… Ακρόπολη η σιδηρά κυρία του Ηρωδείου και υπουργός με δυνατό χαρτοφυλάκιο, με όσους ήταν κοντά τους να απορούν με το ύφος της κυρίας Βαβαλέα, που τράπηκε σε άτακτη υποχώρηση, όταν είδε ότι δεν την… έπαιρνε! Μπορεί η ίδια σε παλαιότερη συνέντευξή της και θέλοντας να σκιαγραφήσει τα καθήκοντά της να έλεγε «στη δική μου δουλειά πρέπει να έχεις απόλυτη εποπτεία στο όλον, και στο τεχνικό και στο υπόλοιπο κομμάτι, από το “να χτίσεις ένα καμαρίνι” στο ισόγειο αν κάποιος καλλιτέχνης δεν πρέπει να ταλαιπωρηθεί κατεβαίνοντας σκάλες, μέχρι τις κάρτες εισόδου των ανθρώπων που δουλεύουν στην παραγωγή.
Στην ουσία, η δική μου δουλειά είναι να αντιμετωπίζω κάθε πρόβλημα όπου υπάρχει ή δημιουργείται κενό», όμως κάποιοι ψίθυροι (που αν μη τι άλλο βγάζουν το καπέλο στη Βαβαλέα αναφορικά με τη διοργάνωση συναυλιών και παραστάσεων) επιμένουν πως κι εκείνη είναι μια υπάλληλος και όχι η Frau Καρυάτιδα του Ηρωδείου που το μόνο που της λείπει είναι το… μαστίγιο! Αλλωστε, θα μπορούσε και η ίδια, λένε οι φαρμακόγλωσσες, να υιοθετήσει τα δικά της λόγια, πάλι από συνέντευξή της, ότι όσο πιο μεγάλος είναι ένας καλλιτέχνης τόσο σεμνός είναι!