«Έχω την εντύπωση πως δεν υπήρξα ποτέ. Από το πυρ στη φωτιά, από το μηδέν στο μηδέν, με ενδιάμεσες αντιφατικές τροχιές αλληλοεξουδετερωμένες, καθισμένος στον προθάλαμο ενός μεγάλου Τίποτα, περιμένοντας τον τυπικό εξαφανισμό, χωρίς ίχνη, ούτε νόημα, ούτε σημασία, ούτε ουσία, ούτε σκοπό, μια κηλίδα πόνου μέσα στο ατέρμονο παροδικό Σύμπαν, χωρίς ελπίδα, χωρίς ιδανικά, χωρίς αυταπάτες, χωρίς πίστη». Ο Δημήτρης Β., στον οποίο ανήκει το παραπάνω ποίημα με τίτλο «Δίαυλοι VI», ήταν ένας ωραίος, ευρυμαθής και βαθυστόχαστος ποιητής που τον Φεβρουάριο του 1998, έπειτα από μια μεγάλη μάχη με την ψυχική ασθένεια, έδωσε τέλος στη ζωή του.
- Από τη Γιώτα Βαζούρα
Η εξαιρετική συγγραφέας και κοινωνική ψυχολόγος Μαρία Φαφαλιού μέσα από το ενδιαφέρον καινούργιο βιβλίο της, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, φωτίζει την προσωπικότητα του «Αυτόχειρα Ποιητή Δημήτρη Β.», όπως τιτλοφορείται και η σχετική έκδοση, συγκεντρώνοντας όλα τα γραπτά του, ποιήματα και πεζά έργα, σε μια ανθολογία όπου διατηρήθηκε με κάθε σεβασμό το πνεύμα του κάθε κειμένου του. Εκτός από τα αυτοβιογραφικά κείμενα, η έκδοση περιλαμβάνει περιγραφές από τη ζωή του, ίδρυμα, ιατρικές γνωματεύσεις, αλλά και έργα ζωγραφικής ενός πολυσχιδούς και βαθιά καλλιτεχνικού ανθρώπου, του Δημήτρη Βρεττάκου. Ανιψιός του Νικηφόρου Βρεττάκου, από τον οποίο πήρε και την ποιητική του φλέβα, χημικός μηχανικός στο επάγγελμα αλλά και ταλαντούχος ποιητής, ο Δημήτρης Β. τη δεκαετία του ’90, σε μια εποχή όπου η προκατάληψη υπήρχε έντονη, κατάφερε να «σπάσει» το στίγμα, να εκτεθεί δημόσια, να μιλήσει για τα στερεότυπα και να παραδεχτεί σε μια τηλεοπτική συνέντευξη πως για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια ήταν ψυχικά ασθενής. «Δεν έχω πρόβλημα να το αναφέρω, γιατί αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Δεν είναι μια σφραγίδα ανεξίτηλη» θα πει ο ίδιος, θυμίζοντάς μας πόσο λεπτή είναι η γραμμή που μας χωρίζει από την τρέλα. Ταυτόχρονα, όμως, με τη στάση του αυτή αλλά και το έργο ζωής του κατάφερε να γίνει ένας πρέσβης και δίαυλος επικοινωνίας των «μέσα» με τους «έξω». Οπως αναφέρει στο βιβλίο ο Πέτρος Βρεττάκος, συγγενής και αυτός του Νικηφόρου, για τον Δημήτρη Β. η ποίηση είναι μια δεύτερη ευκαιρία ζωής. Το επίμετρο της έκδοσης περιλαμβάνει όλα τα ανέκδοτα ποιήματά του, με τις υποσημειώσεις του Πέτρου Βρεττάκου.