Πρωτότυπες δημιουργίες από τον καλλιτέχνη με τη βιβλική μορφή Μιχάλη Βασιλόπουλο.
Σε μια από τις πανέμορφες γειτονιές στους πρόποδες της Ακρόπολης, όπου οι μπουκαμβίλιες «τσακώνονται» καθημερινά με τα νυχτολούλουδα για το ποια θα υπερισχύσει σε άρωμα και ομορφιά, σε ένα μοναδικό εργαστήριο-μουσειακό χώρο βρίσκεται μια «οικουμενική γειτονιά» μνημείων παγκόσμιας αρχιτεκτονικής σε μικρή κλίμακα. Βουλή των Ελλήνων, Αγιά Σοφιά, Λευκός Οίκος, Μονές του Αγίου Ορους, πύργος της Πίζας, Μπλε Τζαμί, αλλά και εκατοντάδες άλλα ξακουστά μνημεία, εκκλησίες και πλοία του χθες και του σήμερα, ξύλινες δημιουργίες κατασκευασμένες με πρωτοφανή πιστότητα από έναν ιδιόρρυθμο καλλιτέχνη με βιβλική μορφή.
Για τον Μιχάλη Βασιλόπουλο είναι φανερό πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. «Για μένα αυτό που μετράει είναι το τελικό αποτέλεσμα – όχι απλά να θυμίζει, αλλά να είναι ακριβώς το ίδιο με το πρωτότυπο. Τι νόημα θα είχε να φτιάξω τη Βουλή των Ελλήνων χωρίς να συμπεριλάβω την περίτεχνη οροφή, αλλά και το κεντρικό ακρωτήριο με την αθηναϊκή γλαύκα επί φύλλων ακάνθου ή τις πανέμορφες μονές του Αγίου Ορους χωρίς να δώσω βάση στα εντυπωσιακά πλακόστρωτα, τα οποία νομίζεις ότι είναι πίνακες ζωγραφικής ενός καλλιτέχνη που το όνομά του γράφτηκε στην ιστορία με χρυσά γράμματα» εξηγεί και προσθέτει πως κλείνεται σχεδόν καθημερινά στο εργαστήριό του τα απογεύματα δημιουργώντας ή… μελετώντας! «Αν έχω ήδη κάποιο έργο στα σκαριά, όπως τώρα που προσπαθώ να αποτελειώσω την Αγιά Σοφιά, το συνεχίζω, διαφορετικά προσπαθώ μέσω φωτογραφιών ή μέσω του Διαδικτύου να βρω το επόμενο σχέδιο. Από όλα τα έργα είναι ελάχιστα αυτά που έχω δει από κοντά. Τα περισσότερα τα έφτιαξα έχοντας πάντα μπροστά μου φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης που με βοηθούσαν να τα αποδώσω με πιστότητα. Δεν ήταν εύκολο αυτό, αφού τα πρώτα χρόνια δεν έβρισκα λήψεις έτσι όπως εγώ τις ήθελα».
«Δεν κοστολογείται»
Γεννημένος στη Νέα Σμύρνη, τα πρώτα μαθητικά του χρόνια πήγε στην Ευαγγελική Σχολή. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο στην Πλάκα, ο Μιχάλης Βασιλόπουλος εισήχθη στη Σχολή Δοξιάδη για να σπουδάσει Σχέδιο – Διακόσμηση – Μακέτα και είχε την τύχη να διδαχθεί από κορυφαίους της Τέχνης, όπως Δημήτρης Μυταράς, ο Πέτρος Ζουμπουλάκης, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ο Γιώργος Γεωργιάδης. Αργότερα, στη Σχολή Μποζάρ μετέδωσε τις γνώσεις του πάνω στο σχέδιο, δίδαξε για μερικά χρόνια και δημιούργησε στενές σχέσεις ζωής. «Ασχολούμαι με τη διακόσμηση και την μακέτα τριάντα χρόνια τώρα. Πάντα μου άρεσε να φτιάχνω μακέτες κι αυτό γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τις κατόψεις ή τα προοπτικά σχέδια που τους έδειχνα. Έτσι για να καταφέρω να πάρω την δουλειά που με ενδιέφερε καθόμουν κι έφτιαχνα τη μακέτα, οι πελάτες μου καταλάβαιναν πως θα είναι το τελικό αποτέλεσμα, εγώ έπαιρνα την δουλειά κι εκείνοι έμεναν ικανοποιημένοι» αναφέρει ο Μιχάλης Βασιλόπουλος έργα του οποίου έχουν ζητήσει να αγοράσουν αρκετοί επώνυμοι.
«Σε όσους ζητούν να αγοράσουν κάποιο έργο μου, προσπαθώ να του εξηγήσω πως η τέχνη δεν μπορεί εύκολα να γίνει εμπόριο. Για να φτιάξω τη μακέτα της Βουλής έκανα 25 ημέρες. Πώς να κοστολογήσω τη δουλειά μου; ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί εγώ δεν μπορώ αφού δεν έχει να κάνει με ώρες, αποτέλεσμα ή κόπο» αναφέρει ο καλλιτέχνης και προσθέτει «Σε ό,τι αφορά τα κτήρια, τα μοναστήρια, τις εκκλησίες, χτίζω πρώτα τον εσωτερικό σκελετό με ένα σκληρό χαρτόνι. Επάνω εκεί θα κολληθούν οι χιλιάδες λεπτότατες φέτες της μπάλσας, ενώ θα κοπούν με τέτοιο τρόπο ώστε όταν θα τοποθετηθούν τα κομμάτια να δημιουργούν διχρωμίες. Επίσης φτιάχνω και σκαριά, κάτι που ξεκίνησα χρόνια πριν, όταν από το λιθογραφείο των Μπάστα-Πλέσσα μου έδωσαν έναν τόμο ναυπηγικής. Η συλλογή μου έχει από τρεχαντήρια μέχρι τριήρης του 4ου αιώνα π.Χ καθώς και μηχανότρατες και ιστιοφόρα».
Με βάση το ξύλο
Το μυστικό του Μιχάλη Βασιλόπουλου, ο οποίος έχει υπάρξει ένας από τους πιο πετυχημένους διακοσμητές της χώρας μας, είναι το υλικό που χρησιμοποιεί. «Ολα τα έργα έχουν φτιαχτεί με ξύλο μπάλσα (ochroma pyramidale), που είναι το πιο ελαφρύ στον κόσμο. Προέρχεται από ένα φυλλοβόλο δέντρο που φύεται στα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής, στα βόρεια του Νότιου Μεξικού. Είναι ευλύγιστο, με τα ειδικά εξαρτήματα το διαμορφώνεις όπως θέλεις και ενώ η πυκνότητα της μάζας του είναι χαμηλή, κατατάσσεται ανάμεσα στα σκληρά ξύλα» λέει, ενώ ταυτόχρονα μας δείχνει με πόση ευκολία κόβεται το ξύλο σε μικρά κομμάτια αλλά και πώς στρογγυλοποιείται η επιφάνειά του. «Οι κάτοικοι της Νότιας Αμερικής το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν σχεδίες. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μάλιστα οι Βρετανοί κατασκεύασαν από μπάλσα το de Havilland Mosquito, ένα ελαφρύ και γρήγορο ανιχνευτικό αεροπλάνο, ενώ οι αρχιτέκτονες το χρησιμοποιούν ακόμη για να κατασκευάσουν μακέτες».
ΘΑΝΟΣ ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ – ΦΩΤ.: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΣΙΑΣ
