❱❱ Η δικαστική διαμάχη Τουρκάλας με τον Ελληνα πρώην σύζυγό της για την τύχη του μικρου γιού τουςΟ έρωτας στα χρόνια της… παγκοσμιοποίησης και του ίντερνετ έχει οδηγήσει σε ραγδαία αύξηση των μεικτών γάμων στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει η Ελλάδα, όπου τα τελευταία χρόνια οι ενώσεις ατόμων που προέρχονται από διαφορετική χώρα και κουλτούρα έχουν πάψει πλέον να θεωρούνται ταμπού! Τι γίνεται, όμως, όταν ο έρωτας τελειώνει και στη μέση του διαζυγίου και του «πολέμου των Ρόουζ» που το συνοδεύει βρίσκεται ένα παιδί;
Σύμφωνα με νέα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, κάθε χρόνο εντός της Ε.Ε. πραγματοποιούνται περίπου 1.800 αρπαγές παιδιών από τους γονείς τους.
Οι νομοθέτες, βλέποντας τα προβλήματα που υπήρχαν στον ισχύοντα κανονισμό για τις διαφορές και τη γονική μέριμνα, αποφάσισαν να πάρουν δραστικά μέτρα. Ετσι, πριν από μερικές μέρες το θέμα συζητήθηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, το οποίο προχώρησε στην έγκριση μιας δέσμης τροποποιήσεων:
«Το ζήτημα της διεθνούς απαγωγής παιδιών έχει ρυθμιστεί σε διεθνές επίπεδο με τη Διεθνή Σύμβαση της Χάγης, η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον νόμο 2102/1992. Σύμφωνα με τη σύμβαση αυτή, η μετακίνηση ή η κατακράτηση παιδιού που είναι μικρότερο των 16 χρόνων θεωρείται παράνομη, αν έγινε κατά παράβαση του δικαιώματος επιμέλειας, όπως αυτό ρυθμίζεται από το κράτος όπου διαμένει το παιδί, δηλαδή αν παρέβη ο γονιός που δεν έχει την επιμέλεια το δικαίωμα του άλλου γονιού στην επιμέλεια, αφού μόνο ο τελευταίος μπορεί να καθορίζει τον τόπο διαμονής του παιδιού» αναφέρει η δικηγόρος Ευτέρπη Σοφιάδου, συμπληρώνοντας πως οι τροποποιήσεις που προωθεί η Ε.Ε. θα είναι προς όφελος του παιδιού.
Χωρίς έγκριση
Σύμφωνα με τον κυρία Σοφιάδου, όταν ο ένας γονιός παίρνει χωρίς καμία έγκριση το παιδί και μετοικούν σε άλλη χώρα, ο άλλος που έχει την επιμέλεια θα πρέπει να απευθύνεται στην κεντρική Αρχή του τόπου διαμονής του (για την Ελλάδα είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης): «Στην περίπτωση, ωστόσο, που η μετακίνηση και η κατακράτηση κριθούν παράνομες, το δικαστήριο διατάσσει άμεση παράδοση του ανηλίκου ή χρηματική ποινή 5.900 ευρώ ή και προσωρινή κράτηση του γονέα».
Στην περίπτωση που οι δύο γονείς έχουν τη συνεπιμέλεια του παιδιού και ο ένας από τους δύο το απομακρύνει χωρίς τη θέληση του άλλου, δεν προβλέπεται κακουργηματική δίωξη, παρά μόνο αδίκημα σε βαθμό πλημμελήματος. Οπως εξηγεί από την πλευρά του ο δικηγόρος Ηλίας Σιδέρης, πρόκειται για χρονοβόρες διαδικασίες, με επώδυνες επιπτώσεις πολλές φορές για τους γονείς οι οποίοι χάνουν το παιδί τους.
«Από άποψη αστικού δικαίου, τα ζευγάρια μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους ενώπιον δικαστή, μέσω της άμεσης προσωρινής διαταγής. Αλλά από άποψη ποινικού δικαίου, οι διαδικασίες χρονίζουν» τονίζει ο κ. Σιδέρης, προσθέτοντας πως στη χώρα μας υπάρχουν πολλά παραδείγματα κατά τα οποία ο ένας γονέας αποφασίζει να πάρει το παιδί του και να απομακρυνθεί από την οικογενειακή εστία ή να εγκαταλείψει τη χώρα: «Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν τα παιδιά είναι σε μικρή ηλικία και δεν έχουν ενταχθεί ακόμα σε σχολικό περιβάλλον. Παράλληλα, στην Ελλάδα ζουν πολλά ζευγάρια αλλοδαπών που τα παιδιά τους έχουν ενταχθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία. Τα φαινόμενα είναι ιδιαιτέρως αυξημένα σε αυτού του είδους τις οικογένειες».
Σε κάθε περίπτωση, εξηγούν οι δύο έγκριτοι νομικοί, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πραγματικό συμφέρον του παιδιού. Πριν από μερικές μέρες δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ μίας μητέρας από την Τουρκία, η οποία διεκδικούσε την κηδεμονία του ηλικίας 2,5 ετών παιδιού της από τον Ελληνα πρώην σύζυγό της. Αρχικά τουρκικό δικαστήριο αποφάσισε ότι το παιδί πρέπει να μείνει με τον Ελληνα πατέρα, ωστόσο η απόφαση ανατράπηκε έπειτα από έφεση της μητέρας. Ο πατέρας πήρε το παιδί μαζί του στη Θεσσαλονίκη, φεύγοντας από τη Σμύρνη. Ομως το ελληνικό δικαστήριο στο οποίο προσέφυγε για τη διεκδίκηση της επιμέλειας αποφάσισε πως το ανήλικο αγόρι πρέπει να μείνει με τη μητέρα, καθώς θα ήταν «πιο επωφελές για το μωρό σε ό,τι αφορά την συναισθηματική του σταθερότητα».
