Η Ελλη Κοκκίνου θυμάται την περιπέτεια της Σαουδικής Αραβίας, το διαζύγιο των γονιών της και αποκαλύπτει τον ρόλο του Κώστα Τουρνά στο μαγικό ταξίδι της στο τραγούδι.
«Μια αγάπη, μια καριέρα, μια επανάσταση. Τόσα πράγματα που αρχίζει κανείς αγνοώντας την έξοδο» λέει ο Γάλλος φιλόσοφος. Η Ελλη Κοκκίνου έχει μάθει να κάνει καινούργια ξεκινήματα στη ζωή της, μην ξέροντας πού θα την οδηγήσουν. Οταν όμως πιστεύει σε κάτι δίνεται ολοκληρωτικά, δουλεύει πολύ και προσπαθεί να βρει την έξοδο. Συνήθως τα καταφέρνει γιατί δεν παρασύρεται, δεν κομπάζει για τα πρόσκαιρα κατορθώματά της, δεν ψάχνει και δεν ζει για το εφήμερο. Συνοδοιπόροι στην πορεία της οι δικοί της άνθρωποι. Ενας μικρός πυρήνας που κάνει την Ελλη να χαμογελά στα δύσκολα, να ξανασηκώνεται όταν σκοντάφτει, να νιώθει σιγουριά.
Παιδί αισιόδοξο, χαμογελαστό αλλά και ανήσυχο, ήθελε να μαθαίνει τα πάντα. «Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πολλή αγάπη και φροντίδα. Γεννήθηκα στην Ανάβυσσο. Μέναμε αρχικά στην Κυψέλη. Μετακομίσαμε στη Φιλοθέη, στου Παπάγου, αλλά και σε άλλες περιοχές της Αθήνας. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα μου στα 6 μου χρόνια πήγαμε στη Σαουδική Αραβία. Πρώτη δημοτικού πήγα σε ελληνικό σχολείο εκεί. Ο μπαμπάς μου ήταν αρχιτέκτων και εργαζόταν σε διάφορα εργοστάσια. Η μητέρα μου δεν εργαζόταν. Αρχισε να δουλεύει όταν χώρισαν οι δικοί μου», λέει η τραγουδίστρια.
Ο γονείς της αποφάσισαν να ακολουθήσουν δρόμους χωριστούς όταν η Ελλη ήταν επτά ετών. Δύσκολη ηλικία για να συνειδητοποιήσει ένα παιδί μια τόσο μεγάλη αλλαγή, όμως οι δικοί της κατάφεραν να κρατήσουν τις ισορροπίες. «Ναι, είναι δύσκολη ηλικία για ένα παιδί να ακούει ότι θα χωρίσουν οι γονείς του. Ομως ευτυχώς στη δική μου περίπτωση ήρθε πολύ ομαλά. Οταν μου το ανακοίνωσαν η αλήθεια είναι ότι πέρασα μια μεγάλη κρίση, αλλά στην πορεία όλα κύλησαν αρμονικά. Μεγάλωσα σε ένα υγιές περιβάλλον, αρμονικά και ευτυχισμένα. Είχα κοντά μου τα αδέλφια μου αλλά και τον μπαμπά μου τον έβλεπα πολύ συχνά και κάναμε μαζί διακοπές», εξομολογείται.
Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια της, ο Κώστας και ο Δημήτρης από τον πρώτο γάμο του πατέρα της, ήταν πάντα σύμμαχοί της. Στο παιχνίδι, στην καθημερινότητά της και αργότερα στην ενήλικη ζωή της «Ο Κώστας είναι έντεκα χρόνια πιο μεγάλος από εμένα και ο Δημήτρης δέκα. Με προστάτευαν, με πρόσεχαν πάντα. Ηθελα να κάνω ό,τι έκαναν κι εκείνοι. Μάλιστα με έπαιρναν μαζί τους στο ψάρεμα ή στο κυνήγι όταν πήγαιναν με τον πατέρα μου. Είχα κι εγώ ένα δικαννάκι. Επαιζα και με τις κούκλες μου, αλλά προτιμούσα να υπάρχει δράση στα παιχνίδια μου. Μεγαλώνοντας η σχέση μας παρέμεινε το ίδιο δεμένη και περισσότερο ουσιαστική. Θυμάμαι ότι ο Κώστας με έπαιρνε μαζί του όταν πήγαινε εκδρομές τα καλοκαίρια. Ακόμα και όταν πήγαινε με τις κοπέλες του, ήμουν η μικρή του αδελφή», λέει η τραγουδίστρια.
Τα καλοκαίρια το χωριό του παππού της στην Ηλεία ήταν για εκείνη ο παράδεισος. Σκαρφάλωνε στα δέντρα, έπαιζε ατελείωτες ώρες στη θάλασσα, έσκαβε και φύτευε. «Νιώθω πολύ τυχερή που έχω ζήσει στιγμές στη φύση. Εχω φυτέψει, έχω μαζέψει αβγά ζεστά, φρέσκα από τις κότες, έχω παίξει στα χωράφια, στο χώμα. Το καλύτερό μου ήταν όταν κόβαμε από το μποστάνι λαχανικά φρέσκα και τα κάναμε σαλάτα και από τα δέντρα τρώγαμε σύκα, ροδάκινα, αχλάδια. Εικόνες που τις κουβαλάω μέσα μου», λέει με ενθουσιασμό.
Παράλληλα με το σχολείο ασχολήθηκε με τον πρωταθλητισμό. «Ημουν αθλήτρια στο θαλάσσιο σκι. Με μύησε η μητέρα μου που ήταν αθλητικός τύπος. Ομως εγώ αρχικά φοβόμουν πολύ τα φύκια και το απέφευγα ως σπορ. Οταν ο δάσκαλος του σκι και προπονητής της ομάδας με παρότρυνε να κάνω το άθλημα, λέγοντάς μου ότι θα περάσουμε πάνω από την άμμο και όχι από τα φύκια, τον πίστεψα (γέλια). Επειδή έκανα καλό σκι βουνού, μου ήταν εύκολο. Σηκώθηκα αμέσως και έπεσα μόνο μία φορά. Ε, αυτή η φορά ήταν πάνω στα φύκια. Με αυτό τον τρόπο ξεπέρασα τον φόβο μου και ξεκίνησα το άθλημα».
Αν και συμμετείχε στη χορωδία του σχολείου και έκανε μαθήματα κλασικής κιθάρας, δεν είχε περάσει από το μυαλό της να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική και το τραγούδι. « Ημουν και μέλος ενός συγκροτήματος. “Ανώνυμοι” λεγόταν και το είχαμε φτιάξει με τους φίλους μου. Δεν το είχα σκεφτεί σοβαρά. Είχα αποφασίσει να γίνω γραφίστρια και μπήκα στη Βακαλό. Τον δεύτερο χρόνο όμως άρχισα να εργάζομαι ως τραγουδίστρια. Ηρθε πολύ απαλά και αρμονικά. Με παρότρυνε ο Κώστας Τουρνάς. Μέναμε δίπλα-δίπλα στο “Πόρτο Υδρα” και είπε στη μητέρα μου ότι έχω επαγγελματική φωνή και ότι θα έπρεπε να ασχοληθώ με το τραγούδι. Η μαμά μου βέβαια δεν τρελάθηκε από τη χαρά της, αλλά με προέτρεψε να κάνω αυτό που ήθελα».
Κατάλαβε γρήγορα ότι η ενασχόλησή της με τη μουσική και το τραγούδι δεν ήταν κάτι παροδικό. Ετσι αποφάσισε να σπουδάσει θεωρία μουσικής, φωνητική και πιάνο και έφυγε για την Αμερική. «Αρχικά ήταν να πάω για έναν χρόνο, αλλά πήρα υποτροφία. Η μητέρα μου μου έστελνε χρήματα, αλλά για να είμαι πιο άνετα έκανα διάφορες δουλειές. Εκανα την μπέιμπι σίτερ στο παιδί ενός καθηγητή από τη σχολή μου και εκείνος με συνέστησε και σε έναν μουσικό και φρόντιζα και το δικό του παιδί. Δούλεψα ως DJ σε ένα καραόκε γιαπωνέζικο μπαρ. Για ένα διάστημα έκανα και τη γραμματέα του καθηγητή. Φρόντιζα το σπίτι του όταν έλειπαν για λίγες ημέρες και έβγαζα βόλτα τον σκύλο της οικογένειας», αποκαλύπτει.
Ο πατέρας της αγαπούσε τη jazz μουσική, η μητέρα της την disco. «Εμαθα λοιπόν να εκτιμώ την jazz, να χαίρομαι και να διασκεδάζω με την discο. Επιστρέφοντας από την Αμερική ήξερα πλέον τι θα κάνω. Μου άρεσε να τραγουδάω. Εφτιαξα ένα demo με δικά μου έξοδα και το πήγα στη Sony. Το demo δεν άρεσε, αλλά μάλλον τους άρεσα εγώ, κι έτσι υπέγραψα συμβόλαιο», λέει γελώντας.
Η καρμική συνεργασία με τον Φοίβο
Ξεκίνησε την επαγγελματική της καριέρα χωρίς να έχει σημειώσει τη μεγάλη επιτυχία. Εκείνη την περίοδο, που όπως η ίδια λέει δεν ήταν πολύ καλή καθώς δεν ένιωθε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, με την ψυχολογία της να κάνει… χαμηλές πτήσεις, εμφανίστηκε ο Φοίβος. «Ηθελα να τον πάρω τηλέφωνο. Το συζήτησα με τη μητέρα μου, η οποία με ενθάρρυνε να τον καλέσω. Θυμάμαι πως είχα κλειστεί στο δωμάτιό μου, σχημάτιζα τον αριθμό του τηλεφώνου του και σκεφτόμουν ότι θα μου το κλείσει στα μούτρα. Οταν του ζήτησα να μου γράψει τραγούδια και άκουσα τον Φοίβο να μου λέει ότι το είχε στο μυαλό του κι εκείνος, ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του: “Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει και πολύ καρμικό. Τον τελευταίο καιρό σε έχω στο μυαλό μου και σε συζητάω με τους γύρω μου. Το βλέπω ως πολύ καλό σημάδι που με πήρες τηλέφωνο. Θέλω να μιλήσουμε”, άκουγα τον Φοίβο να μιλάει και καταλαβαίνεται πώς αισθανόμουν».
Η πορεία δικαίωσε και τους δύο. Η καριέρα της Ελλης απογειώθηκε και η συνεργασία τους συνεχίζεται και σήμερα στην εταιρεία Spicy. Μάλιστα την άνοιξη θα κυκλοφορήσει και το νέο τους τραγούδι.
Κεφάλαιο προσωπική ζωή
Η Ελλη Κοκκίνου δεν θέλει να προκαλεί με τα προσωπικά της. «Αυτό που δεν ξέρετε για μένα είναι ότι είμαι πολύ συντηρητική. Περισσότερο απ’ ό,τι πιστεύουν όσοι δεν με ξέρουν», λέει. Διανύει μια καλή περίοδο. «Πότε είμαι ευτυχισμένη, πότε λιγότερο. Αλλωστε, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, κι εσύ να είσαι καλά δεν μπορείς να το χαρείς όταν βλέπεις γύρω σου τι γίνεται. Εχουμε πάψει οι Ελληνες να χαμογελάμε», παραδέχεται.
Ο Αλέξανδρος, ο γιος της, είναι για εκείνη τα πάντα. Είναι ο άντρας που λατρεύει, που μέσα στο χεράκι του κλείνει όλο της τον κόσμο… «Ζω για τον Αλέξανδρο. Μια ματιά του χρειάζεται για να με γεμίσει ζωή. Κάνουμε πολλά πράγματα μαζί και χαίρομαι την κάθε στιγμή του. Το παιδί της για μια μητέρα είναι το άλφα και το ωμέγα. Δεν υπάρχει τίποτα πέρα και πάνω από αυτό» λέει.
Αν τη ρωτούσες έναν χρόνο πριν αν θα ήθελε να κάνει δεύτερο παιδί, η απάντηση θα ήταν θετική. Σήμερα; «Οχι, δεν το σκέφτομαι. Αν και ο Αλέξανδρος συνεχίζει να μου το ζητάει, προσπαθώ να τον κάνω να το ξεχάσει (γέλια). Προσπαθώ όμως να περνάει αρκετές ώρες με άλλα παιδάκια. Τα μοναχοπαίδια το έχουν αυτό: θέλουν παρέα. Αλλά όχι, δεν νιώθω έτοιμη να κάνω δεύτερο παιδί». ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ 1. «Happy Faces» ονόμασε τον παιδικό σταθμό που δημιούργησε. «Το είχα στο μυαλό μου από τότε που γέννησα τον Αλέξανδρο. Βοήθησε και η κρίση του επαγγέλματος να σκεφτώ να υλοποιήσω την ιδέα μου. Σκέφτομαι και άλλα επιχειρηματικά σχέδια» 2. «Οταν μεγάλωσα είπα στη μητέρα μου ότι προτιμώ που χώρισε και ήταν καλά, γιατί ήμουν κι εγώ καλά», εκμυστηρεύεται. 3. Ηταν αθλήτρια στο θαλάσσιο σκι στον Ναυτικό Ομιλο Βάρκιζας, με χρυσά μετάλλια, κύπελλα και την τρίτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. 4. Τραγούδησε πρώτη φορά σε σχήμα με τον Ν. Καρβέλα, την Αλέξια, τη Σοφία Αρβανίτη, την Κατερίνα Κούκα, τον Δάκη, τον Πολυκανδριώτη, την Πωλίνα. 5. Ως παιδί έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα γίνει κοινωνική λειτουργός, δικηγόρος, διακοσμήτρια, αεροσυνοδός, σχεδιάστρια μόδας. 6. Της αρέσουν πολύ τα δελφίνια. Δεν καπνίζει και σπάνια πίνει λίγο κρασί. 7. Στην εφηβεία της αποφάσισε να γίνει γραφίστρια. Πήγε λύκειο στο Πολυκλαδικό Αμπελοκήπων για να ακολουθήσει τον «10ο κλάδο που είχε σχέδιο». 8. Επιστρέφοντας από την Αμερική στην Ελλάδα η πρώτη της συνεργασία ήταν με τον Γιώργο Θεοφάνους και την Ευρυδίκη. 9. Εχει καλούς φίλους εκτός χώρου. Μαζί τους είχε μεθύσει μία φορά στη Σαντορίνη και γελούσε συνεχώς. 10. Παρακολουθεί με ενδιαφέρον και αγωνία τις εξελίξεις στην Κύπρο.
ΡΑΝΙΑ ΤΡΑΓΟΜΑΛΛΟΥ
